จะว่าเล่มนี้เป็นเล่มต่อของหลงเงานางก็ว่าได้ค่ะ เพราะเรื่องเล่าสืบต่อกันมาของคนในแซ่สีของนางเอกเรื่องนั้น แต่เรื่องมันห่างออกมาเป็นร้อยปี จนเหมือนตำนานหรือเรื่องเล่าที่แสนมหัศจรรย์ของสกุลสี และมันก็ส่งผลต่อมาถึงคนสกุลนี้ เพราะความระแวงของราชสำนักที่พยายามจะทำลายสกุลนี้ให้สิ้นซากไป จนเหลือแต่นางเอกคนเดียวเป็นทายาทคนสุดท้ายที่อ่อนแอขี้โรคนอนรอวันตาย และท้ายที่สุดเธอก็จากไป แต่กลับตื่นขึ้นมาในอีกหนึ่งปีย้อนหลังก่อนที่เธอจะตาย และอยู่ในร่างของผู้หญิงที่ทุกคนเกลียดชังในความโหดของเจ้าหล่อน แล้วนางเอกที่ไม่เคยต้องผจญกับโลกที่เลวร้ายจะทำเช่นไรดี จะให้บอกความจริงกับพี่ชายบุญธรรมก็ไม่ได้ เพราะตัวเธอยังอยู่แต่กลับมีสองวิญญาณ นางเอกจึงต้องปรับตัวและยึดพระเอกที่เธอคุ้นเคยกับที่สุดเพราะช่วงเวลาก่อนจะตายเธอได้พูดคุยกับเขามากที่สุด

และมันก็ทำให้พระเอกที่ก็ไม่ต่างจากคนอื่นที่เกลียดนางเอก ยังต้องแปลกใจว่าทำไมนางเอกถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนั้น แม้จะระแวงแต่ก็ตัดรอนนางเอกไม่ได้ ยิ่งได้รู้จักตัวตนใหม่นางเอก พระเอกก็ยิ่งประทับใจจนมารู้ความจริง แม้จะเป็นเรื่องประหลาดแต่ก็น่ายินดี เพราะในใจส่วนหนึ่งของเขาก็หลงรักนางเอกไปแล้ว แต่นางเอกเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะเอาชีวิตตัวเองให้รอดในร่างใหม่เพราะเธอมีบทบาทสำคัญบางอย่างในราชสำนัก และที่น่าตกใจกว่าคือเธอนั่นเองที่เป็นตัวแปรตัวหนึ่งที่เป็นคนฆ่าตัวเองให้ตาย ก็ต้องไปลุ้นว่า นางเอกจะมีชีวิตแบบไหนในร่างใหม่ที่ต้องอยู่กับวังวนของอำนาจ ที่อย่างน้อยเธอก็ยังมีพระเอกเป็นคนที่รักเธอที่สุด

จะบอกเลยว่าฟีน่าจำอะไรในเรื่องหลงเงานางแทบจะไม่ได้แล้วค่ะ รู้แค่ว่านางเอกในเล่มนั้นชื่ออะไร มีชะตากรรมแบบไหน เป็นพวกที่รู้เต็มอกว่าตัวเองมีค่าให้พระเอกหลอกใช้ก็ยอมให้ตัวเองโดนหลอก มาเรื่องนี้พอจำไม่ได้ก็เลยงงๆหน่อย แต่คิดว่าคนละเรื่องไปเลยดีกว่า เพราะมันห่างกันเป็นร้อยปีขนาดนั้นค่ะ

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าชอบเรื่องตรงพล็อตนี้ล่ะ แปลกดีนะคะที่ให้ตัวนางเอกมีสองวิญญาณในเวลาเดียวกัน ปกติจะเห็นแต่แนววิญญาณเดียวมากกว่า ตอนแรกก็คิดว่านางเอกเนี่ยตายแล้วมาสิงร่างแล้วดำเนินชีวิตต่อไป แต่ไม่ใช่เลย นางเอกกลับมาฟื้นในหนึ่งปีก่อนที่เธอจะตาย เลยทำให้รู้ว่าทำไมพระเอกถึงได้มาเยี่ยมเยียนนางเอกบ่อยๆ มีอะไรหลายๆอย่างเกิดขึ้น เพียงเพราะนางเอกอีกวิญญาณเป็นคนทำให้ตัวเองทั้งหมดทั้งสิ้น จัดว่าแปลกดีค่ะ น่าสนใจมาก

กลับมาที่ตัวนางเอกบ้าง จะว่าเธอโชคดีหรือร้ายล่ะ แม้จะเป็นคุณหนูที่นอนป่วย แต่เธอกลับไม่ต้องอนาทรร้อนใจกับโลกที่โหดร้าย แต่เมื่อได้มีร่างกายแข็งแรงเธอกลับต้องแบกภาระมากมายเอาไว้ และมาชดใช้เรื่องมากมายที่เจ้าของร่างเดิมทำไว้ แต่ในความโชคร้ายก็ยังดีที่เธอมีพระเอกที่แม้ว่าแรกๆเขาจะไม่ไว้วางใจแต่ท้ายที่สุดก็คว้าใจชายที่แสนดีคนนี้มาครอบครองเอาไว้

สำหรับพระเอก เขาอาจจะไม่ใช่ผู้ชายแสนดีขี้ใจอ่อน แต่เป็นผู้ชายที่มีเล่ห์เหลี่ยมไม่น้อย ติดจะใจคอเย็นชา แต่ก็เพราะเขาเกิดเป็นประมุขของตระกูลที่ต้องดูกิจการจะให้ใจอ่อนแสนดีก็คงไม่ใช่ เสน่ห์ของพระเอกก็คือผู้ชายเย็นชาแต่ซ่อนคนที่เป็นห่วงเป็นใยนางเอกอย่างยิ่งเอาไว้ ยิ่งได้รู้ว่ารักนางเอกแล้วเขาจะยิ่งดูแลทนุถนอมมาก แต่ไม่ใช่เอาแต่โอ๋หรือเอาแต่ใจ เพราะนางเอกก็เป็นประมุขของตระกูลเช่นกัน ดังนั้น เขาจึงต้องสอนให้นางเอกดูแลคนของตัวเองได้

เห็นชื่อคนแต่งแล้วฟีน่าก็รู้แล้วล่ะว่ามันต้องแนวดราม่านิดๆแบบหลงเงานาง แต่ฟีน่าว่าเรื่องนี้นางเอกไม่น่าสงสารเท่าหลงเงานางเอกที่รู้เต็มอกว่าโดนพระเอกหลอกใช้ เรื่องนี้พระเอกเย็นชาให้เห็นกันชัดๆ แต่พอได้รู้จักนางเอกคนใหม่เขาก็พร้อมจะปกป้องและช่วยเหลือนางเอกเสมอมา นางเอกเองแม้จะต้องอดทนกับการเป็นประมุขตระกูลแต่อย่างน้อยเธอก็ยังไม่ถึงขนาดว่าโดนใครหลอกใช้ ชะตากรรมของเธอจึงไม่ได้ตกอยู่ในความน่าสงสารเท่ากับนางเอกเล่มโน่น

สำหรับความหวานอาจจะต้องรอกันหน่อยนะคะ เพราะต้องรอให้พระเอกเริ่มเข้าใจว่านางเอกไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาจึงเปิดใจให้นางเอก เพราะไม่งั้นก็จะระแวงว่านางเอกมีเล่ห์กลอะไรอีก นางเอกเรื่องนี้เธอจะขี้อ้อนมากกับพระเอก เพราะรู้ว่าพระเอกเป็นคนเดียวที่เธอไว้วางใจได้และความที่เหมือนกับเธอจะใกล้ชิดกับเขามาตั้งแต่อยู่ในร่างเก่าก็ยิ่งทำให้นางเอกเปิดใจให้พระเอกง่ายที่สุด ซึ่งคนอ่านเองก็จะเห็นได้ว่าพระเอกเองก็เป็นคนเดียวที่เอาใจใส่นางเอกทั้งที่ไม่ค่อยจะเต็มใจ

สำหรับคนที่อ่านมากกว่ารักเป็นประจำจะเข้าใจเรื่องความรักและความลึกซึ้งของประเพณีระหว่างชายหญิงของแบบจีน จะเห็นได้เลยว่าพระเอกกับนางเอกนี้เรียกว่าแทบจะเรียกว่าเป็นสามีภรรยากันไปแล้ว เพราะตามความเชื่อชายหญิงจะไม่สยายผมของตัวเองให้อีกฝ่ายเห็นถ้าไม่ใช่สามีภรรยากัน แต่สองคนนี้ต่างก็เห็นผมของอีกฝ่ายที่ไม่ได้มุ่นมวยผมกันแล้ว หรือการเปิดเผยเท้า ที่พระเอกดูแลเอาใจใส่นางเอก แม้แต่เอายาใส่เท้าให้กับนางเอก เรียกได้ว่าเป็นความใกล้ชิดสุดๆ และเห็นได้ว่าพระเอกก็ให้ความสำคัญกับนางเอกแค่ไหน คำว่ารักที่ไม่ต้องเอ่ยคำว่ารักออกมาเลยล่ะ แค่ได้เห็นคำประมาณว่า ถ้าเมื่อไรนางเอกจูบเป็น ขอให้ช่วยมุ่นมวยผมให้ตัวเขาหน่อย แค่นี้ก็เหมือนเป็นคำขอแต่งงานกลายๆแล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าถ้าอ่านมากกว่ารักมาสักระยะจะเข้าใจนัยของคำนี้ เพราะภรรยาจะเป็นผู้ช่วยมุ่นมวยผมให้กับสามีของตัวเอง

เรื่องนี้ความซับซ้อนของเรื่องราชสำนักจะไม่เท่าไรค่ะ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่า นางเอกต้องทำอะไร ได้รับภารกิจอะไรมา ที่แม้จะไม่อยากทำ แต่เธอจะทำเช่นไรให้ตัวเองไม่ตายและเป็นที่สงสัย และต้องเปลี่ยนจากผู้หญิงใจคอโหดเหี้ยมเป็นอีกคน แต่ต้องไม่ให้ผิดปกติจนคนแปลกใจเพราะเช่นนั้นเธอเองก็ไม่ปลอดภัย แต่เรื่องก็จะสลับกับความเอาใจใส่จากพระเอกที่รักและเป็นห่วงนางเอกที่สุดชีวิต นางเอกจึงไม่น่าดูกังวลอะไรนักเมื่อได้พระเอกมาดูแล เพราะเขารักและห่วงใยนางเอกจริงๆ

แต่หากจะมีอะไรขัดใจจริงจังกับเรื่องนี้ก็น่าจะเป็นตอนจบที่แบบว่าค้างๆไปนิดค่ะ คือก็รู้ล่ะว่าพระเอกกับนางเอกจะได้แต่งงานกันแต่ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ แต่เอาเป็นว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดก็พอจะเดาได้ว่าเวลาที่สองคนนี้รอคอยจะออกเป็นรูปแบบไหน เพราะนางเอกมีพระเอกคอยดูแลรักใคร่ตลอดชีวิตอยู่แล้ว แถมพ่วงด้วยพี่ชายบุญธรรมอีกคนเข้ามา ซึ่งพี่ชายคนนี้ของนางเอกก็น่ากรี๊ดมากค่ะ พี่แกดูเท่มากในตอนเกือบจบ กระชากเรตติ้งจากพระเอกได้เลยทีเดียว ส่วนเรื่องราวก็คงจะไม่มีอะไรให้ลุ้นแล้ว จบอย่างที่ว่าในที่สุดสิ่งที่ราชสำนักต้องการกำจัดก็หมดไปในยุคของนางเอก ต่อไปจะได้ไม่มีเรื่องราวความระแวงฝังใจอีก

ดังนั้นเรื่องนี้ที่อาจจะนับว่าเป็นเรื่องต่อของหลงเงานาง จัดว่าสนุกดีค่ะ ฟีน่าชอบการนำเสนอของนิยายที่ใช้เรื่องสองวิญญาณในเวลาเดียวกัน พอนางเอกมาอยู่อีกร่างก็เฉลยข้อสงสัยของนางเอกที่เคยสงสัยทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนที่เธอยังใช้ชีวิตในอีกร่างหนึ่ง ความดราม่าของเรื่องนี้น้อยกว่าหลงเงานางเอกค่ะ นางเอกอาจจะต้องสู้ด้วยตัวเองก่อน แต่ที่สุดเธอก็ได้ความรักของพระเอกที่เขาไม่ได้คิดหลอกใช้เธอ แต่ต้องการแค่รักและดูแลเธอเท่านั้น นางเอกก็เลยโชคดีไปค่ะ ไม่ต้องมาร้องรู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก นางเอกเลยจะขี้อ้อนกับพระเอกเป็นพิเศษเหมือนเด็กที่ชอบให้มีคนโอ๋เอาใจ ซึ่งพระเอกก็ชอบที่จะได้ดูแลนางเอกค่ะ ความหวานก็เลยมีให้เห็น อาจจะไม่ได้มาแบบหวานเชื่อมแต่ก็เห็นว่าพระเอกเขาดูแลนางเอกดีแค่ไหนค่ะ แฟนมากกว่ารักแน่นอนว่าคงไม่พลาดเรื่องแน่นอนล่ะ

อ่านแล้วชอบเหมือนกันค่ะเรื่องนี้ เล่มหนาดี

เล่มนี้ยังไม่ได้ซื้อเลย เพราะไม่เคยอ่านของนักเขียนคนนี้เลยยังไม่กล้าซื้อ หลังจากอ่านรีวิว คิดว่าคงต้องไปตามเก็บ ที่พี่ฟีว่าเป็นเรื่องต่อ ไม่เคยอ่านหลงเงานาง จะอ่านรู้เรื่องมั้ยอ่ะ หรือว่าต้องซื้อหลงเงานาง มาอ่านก่อน

รู้เรื่องค่ะ เพราะไม่เชิงว่าต่อกันทันใด เรื่องอีกร้อยปีต่อไป ประมาณว่าพูดถึงประวัตินางเอกในเรื่องหลงเงานางค่ะ แต่เรื่องนั้นจะดราม่ากว่าเรื่องนี้ อ่านแล้วสงสารนางเอก ส่วนเรื่องนี้น่ารักกว่าค่ะ

ขอบคุณค่ะ พี่ฟีน่า
งั้นต้องรีบไปซื้อแล้ว

เรื่องนี้สั่งซื้อไปแล้ว แต่สั่งให้ส่งที่หอพักน้องสาว กำลังรอคอยให้น้องเอามาให้อ่าน อ๊ายย อยากอ่านจัง ยิ่งเห็นรีวิวยิ่งอยาก
แต่อ่านตัวอย่างแล้วเราชอบพี่บุญธรรมนางเอกเหมือนกันค่ะ อยากให้มีเรื่องของพี่แกด้วยเหมือนกัน ไม่รู้คนแต่งจะแต่่งคู่ของพี่ชายด้วยรึเปล่า

อ่านเรื่องนี้แล้วชอบเหมือนกันค่ะ
ช่วงนี้คุณฟี่น่าไม่ค่อยรีวิวเรื่องที่ซื้อมาในงานหนังสือรออ่านนะคะ เหมือนรออ่านนิยายที่ชื่นชอบต่อให้อ่านแล้วก็ชอบอ่านรีวิวของคุณฟี่น่า

ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ
เนื้อเรื่องน่าสนใจนะคะ แปลกไปจากแนวเดิมเล็กน้อย
ช่วงแรกค่อนข้าง งง ค่ะเปิดมาชวนคิดให้สงสัย
อ่านไปเรื่อยๆค่อยๆเฉลยออกมา สนุกค่ะ ^^

พลาดไปแล้วค่ะ ไม่ได้ซื้อในงานหนังสือเพราะอ่านปกหลัง เปิดอ่านนิดหน่อบแล้วงง

อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจ ขอบคุณนะคะ

คุณเจี๊ยบค่ะ พวกซื้อในงานเล่มใหม่ๆ ฟีน่าจะรีิวิวสั้นๆในแฟนเพจมากกว่าค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเขียนเลยค่ะ แต่ชอบมากหน่อยก็จะยกมาเขียนยาวจ้า

ชอบเรื่องนี้มากกว่า หลงเงานาง เพราะว่ามันไม่หนักเท่า
เห็นด้วยกับคุณฟีน่าทุกอย่าง ให้ความเห็นตรงใจเรามาก
เลยค่ะ แต่ไม่มีความสามารถจะบรรยายได้อย่างคุณฟีน่า
อิอิ

อ้อ ม่านม่านชิงหลัว คุณพี่หลินโหม่วเค้าโพสจบไปแล้ว
นะคะ คุณฟ่น่าไปอ่านหรือยังค่ะ เราอ่านรวดเดียวตั้ง
แต่ต้นถึงจบภายในสองวัน (ช่วงวันหยุดสงกรานต์)
อิ่มมากๆ เลย สนุกมากกกกก ไม่รู้จะบรรยายอย่างงั้ย
อยากให้ทำเป็นเล่มเสร็จเร็วๆ เพราะอยากอ่านแบบ
ที่สมบูรณ์แบบแล้ว แต่ขนาดแปลสดก็ยังสนุกมากๆ
เลยค่ะ

สุดท้าย พออ่านม่านม่านชิงหลัวแล้ว ไปอ่านมากกว่ารัก
ไม่ได้ฟีลเลยค่ะ จืดไปเลย เป็นความรู้สึกเหมืิอนตอน
อ่านจอมนางฯ เสร็จใหม่ๆ เลย

ไม่ได้อ่านค่า มิกล้า กลัวจะปวดตาค่ะ รอเป็นเล่มดีกว่า รอๆๆๆๆๆ คาดว่าได้มา ต้องงดมากกว่ารักสักระยะ มันจะทำให้รู้สึกจืดชืดมาก

เรื่องนี้ว่ากันว่า...นับวันคอยเลยตอนออก (เพราะเป็นแฟนคลับหลงเงานาง) อย่างที่คุณฟี่บอกอ่านช่วงต้นจะงงๆ แต่ช่วงกลางเรตติ้งพระเอกพุ่ง ส่วนตอนจบพี่ใหญ่นี้มาแรงสุดๆ ฮ่าแต่ก็จากนางร้าย นางเอกทำให้ทุกคนหลงรัก (หัวปักหัวปำไปแทน)

อ่านหลงเงานางสนุกมาก มาเจอเล่มนี้อีก สนุกมากเช่นกันอ่านจบแล้วกลับไปอ่านหลงเงานางอีกรอบสุดยอด ใครยังไม่มีในมืรีบซื้อมาอ่านเลยทั้งสองเรื่อง

หลงเงานาง ซื้อไม่ทันค่ะ เพราะยังไม่เคยอ่านนักเขียนท่านนี้ แต่พอได้อ่านที่ร้านเช่าหนังสือแล้ว ถ้าเจอก็ตามซื้อเก็บค่ะ เพราะชอบมากๆ

อ่านจบแล้วค่ะ มายานาง สนุกดีค่ะ แม้จะงงๆไปบ้างในบางจุดแต่ก็โอเคค่ะ

อยากแนะนำจอมนางคู่บัลลังก์ไม่ทราบว่าฟีน่าอ่านรึยัง ถึงจะไม่ใช่นิยายแจ่มใสแต่สนุกมากจนต้องอ่านแบบมาราธอนข้ามวันข้ามคืน ขอยืนยันเรื่องนี้ ปกติโดยส่วนตัวเป็นแฟนนิยายแจ่มใสมีเรื่องนี้เรื่องจอมนางคู่บัลลังก์เรื่องเดียวที่ข้าน้อยขอยอมรับโดยสดุดี แล้วจะรู้ว่านิยายที่สนุกของจริงมันเป็นยังไง

จอมนางฯ อ่านแล้วค่ะ ชอบมากที่สุดค่ะ