ผมไปทำงานในพื้นที่...เห็นเด็กๆเล่นซัดโคลนกันในท้องร่อง เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปมาแต่ดูพวกเขาคงสนุกกันมาก...ความที่เป็นเด็กๆ จึงมีเจตนาและความมุ่งหมายที่ชัดเจนนั่นคือสนุก เหนื่อย อิ่ม แล้วก็นอน ก็แล้วผู้ใหญ่ที่เล่นสาดโคลนกัน เจตนาไรล่ะครับเลยลองเขียนกลอนเล่นๆบ้าง พร้อมกับหาภาพประกอบเอาแถวๆนี้...ไปเที่ยว"โรงเรียนบ้านนอก"มา เห็นอะไรหลายๆอย่างครับ...ลองอ่านเล่นๆดูสิครับ"เล่นสาดโคลน"เข้าหากันมันเลอะเทอะดูเปื้อนเปรอะคล้ำหมองทั้งสองฝ่ายแล้วคนเริ่มใครก่อหนอวุ่นวายซัดกันตายไปข้างข้างยังไม่พอฝ่ายชนะฝ่ายพ่ายใช่ใครอื่นคนขมขื่นคือไทยใช่ไหมหนอสังคมทรามเมืองวุ่นคุกรุ่นรอประชาท้อหมดทางจะย่างเดินจะบากหน้าขวาซ้ายก็อายโลกขยับโยกย่างย่อก็เขินเขินผู้คนทั้งโลกานินทาเพลินเพราะไทยเมินหมดค่าสามัคคีลืมลำนำคำร้องของเพลงชาติที่องอาจสง่าก้องทุกท้องที่บรรพบุรุษมิระย่อต่อไพรีเขาเข้าตีก็ต้านไปมลายพลันแถวบ้านย่านท่า"ป่าโกงกาง"ครับ ผมมีโอกาสได้ไป ดู เยาวชนคนส่วนรวม เขาไปร่วมมือกัน"ลุยโคลน"ปลูกป่าโกงกาง สามัคคีมีประโยชน์ ต่อป่า ต่อธรรมชาติ ต่อประชาชนคนส่วนรวมเป็นการลุยโคลน เพื่อการ"อนุรักษ์"ครับ...คนรุ่นใหม่เอี่ยมเขาทำกันครับ...ว่าเรื่องกลอนนั่น ต่อ เนาะครับยุคลูกหลานทุกวันนั้นลืมสิ้นมัว"เล่นลิ้น"ต่อกรไม่ผ่อนผันได้โอกาสโถมใส่สุดใจรันกอบโกยหั่นสับหลบเมื่องบมา...(แถวๆนี้มีอยู่หลาย...ตัดออกไปเพราะยาวเกินครับ)... เข้าไปในนั้นมัวเถียงกันไม่วันไม่เว้น..หาทางหาเงิน... เป็นโอกาส...สร้างโอกาส...เห็นโอกาส..ก็ "ฉวยโอกาส"... เอ้า..ว่าเรื่องกลอน ต่อนะครับมากเท่าไรเมื่อไม่พอก็ไม่มากทนลำบากขวนขวายไปเสาะหาแม้นมีน้อยรู้จักพอก็ปรีดาเปรียบคุณค่าดั่งเศรษฐีเขามีกันมีน้อยแม้นรู้จักใช้ก็ให้สุขที่มีทุกข์เพราะโลภหลงน่าสงสารมัวคิดมุขกลโกงทั้งโครงการโทษเถอะท่านคนเขาดูอยู่ทั้งเมืองผมพยายามเขียนกลอนให้นุ่มๆสละสลวย อ่านแล้วลื่นๆ ไพเราะ ...ทำไมมันช่างยากนักไม่ทราบครับ..ทำไมจึงไม่มีมโนนึกที่สวยงามอย่างมือฉมังด้านเขียนกลอนบ้างนะที่เอ่ยถึงก็เช่น คุณอาลีอา คุณนางมารร้าย คุณพลอยธนา คุณสุนันยา คุณพันคม คุณวลีลักษณา ซึ่งล้วนภาษาสวยงาม ผมชื่นชมครับ นอกนั้นยังมีท่านอื่นๆ อีกมามาย กล่าวถึงได้ไม่หมด...ผมแอบเข้าไปอ่านทุกวัน
ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณพันวัตต์