เ มื่ อ วั น นี้ ไ ม่ มี น า ย ใ ห้ นิ น ท า

ไม่ได้เขียนมาร่วมๆ สองเดือนกว่าๆแล้วมั้งเนี่ย

หลังจากที่นายเก่าไป วันที่เค้าไป เราก็เอาของขวัญไปให้เค้า แล้วน้ำตาก็ร่วงนะ

แอบสะเทือนใจเล็กๆ หลายคนก็รู้สึกโหว่งๆนะ พอเค้าไปได้ไม่นาน

เราก็มีคำสั่งให้ออกมานั่งอยู่หน้างาน แอบงง แล้วก็ไม่ได้อยากมาระยองเลย

เพราะตอนแรกแอบดีใจแล้วว่าไม่ต้องมานั่งที่ระยองแล้ว

แล้วยิ่งมีปัญหาเรื่องมลภาวะอีก แต่สุดท้ายแล้ว เราก็ต้องมาทำงานที่มาบตาพุด

วันแรกที่มาถึง อยากร้องไห้กลับบ้านตามพ่อกับแม่ กลับกรุงเทพเลย

ชีวิตนี้ยังไม่เคยมาคนเดียวไกลขนาดนี้เลย ขนาดตอนเรียน ก็ไม่ได้อยู่หอ

ไปกลับ บ้าน กับ มหาลัย ตลอด 2 ปี ที่เรียนที่วิทยาเขตรังสิตตลอดเลย

แต่พอมาได้แป๊บเดียว ก็ติดปีใหม่ แล้วปีนี้จัดงานปีใหม่กันวันจันทร์

ทางระยอง เลยบังคับให้ผู้รับเหมา ทำหนังสือแจ้งว่า จะหยุดกันตั้งแต่วันที่ 29

อิช้านก็สบายสิค้า กลับไปงานปีใหม่วันที่ 28 แล้วก็หยุดยาว ถึงวันที่ 3 มกรา

โดยที่ทางออฟฟิสไม่มีใครรู้ มีแต่พี่ที่ไซด์เนี่ยหละ ที่รู้

งานปีใหม่ปีนี้ไม่ได้อยู่จนจบงาน เสียดายเหมือนกันนะ แต่ ก็นัดกับ เค้าคนน้านไปแล้ว

ว่าเราจะไปดูอวตารด้วยกัน ก็จองตั้งแต่วันอาทิตย์ ดูรอบ สองทุ่มกว่าๆ

ที่ไอแม็กซ์ เลือกที่นั่งพิเศษกันอีกแล้ว เลิกก็ห้าทุ่มกว่าๆ

แต่ด้วยความที่เราเหนื่อย ก็เลยหลับยาว ไปตอนกลางๆเรื่อง

ก็แน่หละ ที่นั่งสบาย มีผ้าห่ม มีหมอนให้ ก็เลยหลับไปซะง้าน

หลังจากนั้นวันที่ 29 ก็ไปเที่ยวฟาร์มโชคชัยกับเพื่อนสมัยมหาลัย

ไปกันสามคนกะแฟนเพื่อน ก็สนุกดีนะ ไปวันธรรมดาที่ไม่มีคน

รถก็โล่งๆ คนก็น้อยๆ เลยคิดถึง ตอนไปเที่ยวทริปทุ่งทานตะวันเลย

กลับมาถึงบ้าน พอดีพี่สาวเราโทรมาชวนออกไปกินข้าวที่เซนทรัลก็เลยไปกัน

แล้วที่เซนทรัลเนี่ย ทำให้เรา เจอกับพี่ที่ออฟฟิศ คนน้าน ที่เราเคยรู้สึกดีด้วย

กับพี่อีกคนที่แผนกบัญชี เค้าเดินโอบกันมา ขนาดเดินเฉียดเรา เค้ายังไม่เห็น

เราก็เลยอึ้งๆไป ก็แอบเครียดนะ เพราะว่า ไม่คิดว่า เค้าจะเดินโอบกันขนาดน้าน

เราก็เลยเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนก็เลยบอกว่า จะไปแคร์ทำไม ในเมื่อเธอก็มีคนของเธอแล้ว

เขียนลงในกระทู้ที่พันทิป แอบโดนหลายความเห็นที่ไม่เข้าข้างกลับมา

เค้าบอกว่า ในเมื่อเรามีคนของเราอยู่แล้ว จะไปเสียดายทำไม ...

เราก็กลับมาคิดๆ ที่เรารู้สึก ณ ตอนน้านก็คงเหมือนกับที่หลายๆกระทู้บอกคือ

เราแค่ห่วงก้าง ฉันไม่ได้ ก็ไม่อยากให้ใครได้

แต่เรื่องหลายๆเรื่องก็เป็นเรื่องที่ไม่แน่นอนไง ...

คนที่เหมือนจะเป็นคนของเรา กลับไม่ใช่คนของเรา เหมือนเค้าทำหลายๆสิ่ง

ที่เหมือนเป็นแฟนเรา ก็ เมื่อช่วงสิ้นปี เรานัดกับเพื่อนไปไหว้พระเก้าวัด เราชวนเค้า

เค้าก็ไป เค้าบอกเลยว่า ขนาดแม่ชวนให้เค้ามาเป็นเพื่อน เค้ายังไม่มาเลย

คำพูดเค้าทำให้เรารู้สึกดีมากๆๆ คิดว่า คนๆนี้หละ ใช่

พอไหว้พระเสร็จก็ไปกินข้าวกัน เค้าก็ซื้อเค้กมาสวัสดีปีใหม่ที่บ้านเรา

ไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปซื้อของ ไปไหนไปด้วยกันเกือบตลอด

เหลือเพียงแค่คำพูดยืนยันความสัมพันธ์ว่า เราเป็นอะไรกัน

เพื่อนเราหลายคนบอกเราว่าให้ถาม ถึงสถานภาพของเรากับเค้า

ก่อนที่ อะไรๆมันจะนานไปกว่านี้ เราก็มานั่งคิดนะว่า สำหรับเรา มันก็ยังไม่

ถึงปีเลย มันก็น่าจะยังไม่นาน แต่ก็น้านหละ ด้วยความเป็นห่วงจากหลายคน

เราก็เลยลองถามเค้าดู แต่คำตอบที่ทำให้เราเจ็บในช่วงน้านเลยก็คือ

เค้าบอกเราว่า เค้ารู้สึกดีทุกครั้งที่ออกไปกับเรา แต่ เค้ายังรักชีวิตอย่างนี้อยู่

บางครั้งเค้าก็เที่ยวกับเพื่อน บางครั้งก็ไปกับที่บ้าน จนไม่ค่อยมีเวลาให้เรา

เค้าบอกกับเราว่า เค้ากลัวว่าเค้าจะดูแลเราไม่ดีเท่าที่เราดูแลเค้า

อึ้งมากมายค้าบพี่น้อง อ้าว แล้วคนเป็นแฟนกัน จำเป็นต้องอยู่ติดกัน 24 ชม.

หรอไงเนี่ย เราก็เลยโทรไปรายงานความคืบหน้าให้หลายๆคนที่กำลังลุ้นอยู่

ได้รับทราบ หลายๆคนบอกว่า เค้าเห็นแก่ตัวเกินไป ถ้าอยากได้แค่ความเป็นเพื่อน

ก็ไม่ต้องไปคุยกันเหมือนเดิมแล้ว .... แต่ก็มีอีกคนที่บอกเราให้เรามองโลกกลมๆใบนี้อีกด้าน

คือ เค้าก็แฟร์นะ ที่ไม่พร้อมก็คือไม่พร้อม ดีกว่า คบไปแล้ว ทำให้เราผิดหวัง

สุดท้าย จากเพื่อน ก็จะไม่ได้เป็นเพื่อนกัน เราก้อ โอเค อย่างงี้เราก็สบายใจ

กลับไปคุยกับเค้า แต่น้อยลง แล้วยิ่งมาอยู่ต่างจังหวัดอย่างงี้ เราก็ยิ่งเจอกับเค้าน้อยลง

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เค้าถามเราว่า ไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายอาทิตย์แล้ว

ให้เค้ามารับไปกินข้าวไหม เฮ้ย เราก็เลยบอกเค้าไปนะว่า ก็อยากไปนะ แต่

เราไม่ว่างจริงๆ ก็รู้ๆอยู่ว่า เรากลับบ้านวันเสาร์ บ่ายต้องซักผ้า วันอาทิตย์

ต้องไปเยี่ยมอาม่า แล้วก็ตอนกลางคืนต้องรีดผ้า เพราะง้าน ถ้าจะเจอก็ต้อง

เป็นเสาร์เย็นๆ แต่ตอนเค้าถามอ่ะ สามทุ่มกว่าแล้ว อ้อนกันผิดเวลาไปหน่อย

ก็เลยบอกเค้าไปว่า ก็ไว้นัดกันอีกทีแล้วกันน้า .... แต่เราก็รู้สึกว่า ทำไมเรา

ช่างเป็นผู้หญิงแสนดีอย่างงี้เนี่ย ขนาดไม่ได้เป็นแฟนกัน ห้าทุ่มกว่าเค้าโทรมา

บอกว่ากำลังจะออกจากออฟฟิศจะกลับบ้าน เราก็คุยโทรสับเป็นเพื่อนเค้า

จนส่งเค้าถึงบ้าน ไม่ให้เค้าหลับในไปก่อน แล้วก็เป็นอย่างงี้เกือบทุกคืน เออ

เราโง่หรือว่าแสนดีว่ะเนี่ย แต่ก็จริงๆนะ มาอยู่ไกลบ้านอย่างงี้เราก็เหงาอะ

ทุกทีมีเค้าอยู่ด้วย

ทำไมชีวิตช่วงนี้มันถึงรู้สึกไม่ดีเลยอะ งานก็ไม่ดี รักก็ไม่ได้เรื่อง

ไหนเค้าบอกว่า Lucky in Game, Unlucky in Love ไง นี่เรา ทั้ง

Unlucky in Game แล้วก็ Unlucky in Love เลยนะ พระพุทธเจ้าขา

ขอพรให้หนูโชคดีสักอย่างได้ไหมมม ....

Create Date : 25 มกราคม 2553		2 comments
Last Update : 25 มกราคม 2553 17:15:09 น.
Counter : 650 Pageviews.
Share Tweet