...เธอว่า ถ้าหิมะตกในวันวาเลนไทน์ ใจคนเราจะหนาวไหมนะ...

เขาถามฉันนิ่งๆ ด้วยประโยคแบบนั้นเมื่อวานนี้ทางโทรศัพท์ ฉันแอบยิ้มเมื่อกระซิบตอบไป เหมือนกับทุกปีที่ผ่านมา เขาชอบถามประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ บ่อยๆ จนชินแล้ว

...ไม่หนาวหรอกค่ะ แค่เรามีกันและกัน ไม่มีวันหนาวแน่นอน แม้เราจะอยู่ท่ามกลางหิมะขาวโพลนก็เถอะ...





13 ปีก่อนหน้านี้ ในโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง


...พี่คะ ฉันชื่อนิดานะ อยู่ชั้นม.4/3 อาคารสี่ ตรงข้ามกับอาคารสามของพี่ แค่พี่หันมาทางหน้าต่าง พี่ก็จะเห็นฉันแล้ว หน้าต่างห้องของเราตรงกัน...

ฉันอมยิ้มกับกระดาษสีขาวที่แปะอยู่บนข้าวกล่องที่ทำมาสุดฝีมือ ก่อนจะเห็นมันมากองอยู่ในถังขยะที่ห้องเรียนของตัวเองพร้อมกับถอนหายใจเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ทำไมต้องเป็นคนนี้ด้วยเล่า ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ เขาย้ายมาอยู่ข้างๆบ้านของฉันได้ซักครึ่งปีแล้วมั๊ง คนอะไร เย็นชาชะมัดเลย ตอนแรกฉันเกลียดเขาแทบตายที่เขาเย็นชาใส่ เขาไม่เคยยิ้มเลยซักครั้ง ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร

แต่ฉันจำได้ว่า มีอยู่วันหนึ่ง ฉันทำรองเท้าขาดขณะที่กำลังเดินกลับบ้าน รองเท้าผ้าใบคู่หนึ่งก็ลอยมาหล่นอยู่ตรงหน้า ขณะที่ฉันมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่เดินเท้าเปล่าจากไป รองเท้าคู่นั้นใหญ่เกินไปสำหรับเท้าฉัน แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันไม่ต้องเดินเจ็บเท้าไปตามถนนที่ขรุขระ วันนั้นแหล่ะที่หัวใจของฉันเบ่งบานและกำลังร้องเพลง และวันของเราก็เริ่มต้นขึ้น




++++++



..เธอว่า ถ้าหิมะตกในวันวาเลนไทน์ ใจคนเราจะหนาวไหมนะ...

ผมถามเธอไปแบบนั้น เหมือนกับทุกๆปีที่ผ่านมา ประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ ที่ไม่มีความหมายอะไรมากมาย ไม่มีที่มา ไม่มีที่ไป ผมถาม เพราะแค่อยากได้ยินคำตอบนั้น

...ไม่หนาวหรอกค่ะ แค่เรามีกันและกัน ไม่มีวันหนาวแน่นอน แม้เราจะอยู่ท่ามกลางหิมะขาวโพลนก็เถอะ...

...แค่เรามีกันและกัน...แค่นั้นแหล่ะที่ผมต้องการได้ยิน




++++++



13 ปีก่อนหน้านี้ ในโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง


... ฉันไม่รู้ว่าพี่ให้รองเท้าคู่นั้นกับฉันทำไม ทั้งๆที่พี่ไม่เคยยิ้มให้ฉันเลยซักครั้ง แต่ฉันจะขอเข้าข้างตัวเอง ว่าตอนนี้พี่มีฉันอยู่ในสายตาของพี่แล้ว...

ข้อความจากกระดาษที่แปะอยู่บนข้าวกล่อง ผมหยิบมันขึ้นมาพับเป็นชิ้นเล็กๆแล้วหยิบมันลงกระเป๋านักเรียนเหมือนเคย เหมือนกับทุกใบที่ผมเก็บมันไว้ แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ ผมไม่สามารถที่จะทิ้งข้างกล่องลงในถังขยะได้เหมือนเหมือนทุกครั้ง พอๆกับที่ผมไม่สามารถละสายตาไปจากหน้าต่างของอาคารฝั่งตรงข้ามได้เลย

ครั้งหนึ่งที่หลังห้องคหกรรมของม.6/1 "นี่ นายรู้หรือเปล่า ว่าไอ้นักเรียนใหม่ที่ครูกำลังปลื้มนักหนา เพราะเป็นตัวแทนระดับประเทศที่โดนไล่ออกจากโรงเรียนบ่อยๆน่ะ มันมีแม่เป็นผู้หญิงอย่างว่า..."

เสียงหัวเราะของนักเรียนคนอื่นๆ และกระซิบกระซาบกัน ก่อนที่จะเงียบไป เมื่อนิดาวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะอย่างแรง "รู้ไหม ว่าคนที่ชอบว่าคนอื่น ดีแต่กดคนอื่นให้ต่ำลงน่ะ น่ารังเกียจยิ่งกว่ากิ้งกือที่ถูกเหยียบจนแบนติดรองเท้าเสียอีก"

ผมจำได้ว่า ขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียน ได้ยินและได้เห็น...ผมรู้แล้วว่า ใครกันที่เกิดมาเพื่อผม




++++++




14 กุมภาพันธ์ 2009


หญิงสาวหยิบดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ที่ได้รับมาจากเขาเมื่อครู่ ใส่ลงไปในแจกัน ขณะที่การ์ดสีชมพูสดใบนั้น กับข้อความสั้นๆของเขา เหมือนเช่นเคย

...ให้เธอคนเดียว...


ขณะที่ชายหนุ่ม ที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง กำลังเปิดกล่องสีน้ำตาลที่ผูกโบว์เอาไว้อย่างสวยงามประนีต ช็อคโกแล็ตรูปรองเท้า สีขาวและน้ำตาล หวานและขม...กับการ์ดที่ทำให้หัวใจพองโตเหมือนเคย


...ไม่ว่าคนทั้งโลกจะยืนอยู่ตรงข้ามกับพี่ แต่ฉันจะยืนอยู่ข้างพี่เสมอค่ะ...









คุยกันหน่อยค่ะ...ข้อเขียนด้านบนนั้น เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง หวังว่าคงไม่ว่ากันนะคะ เขียนขึ้นมาโดยไม่มีเป้าหมายหรือจุดมุ่งหมายใดๆทั้งสิ้น ไม่มีข้อคิด ไม่ได้ตั้งใจให้หวาน ไม่ได้ตั้งใจให้ขม


เพียงแต่เมื่อคืนนี้ เพิ่งดูซีรี่ย์ Will it snow for cristmas จบไป แล้วมันจุกในอก นอนไม่ค่อยหลับ คั่งค้างในหัวใจด้วยอะไรบางอย่าง คิดอะไรไม่ออก รู้แต่ว่ามันเจ็บ...ก็เลยอยากเขียนอะไรสั้นๆ ให้หัวใจมันเบิกบาน หยิบยกหนึ่งฉากเล็กๆมาจากซีรี่ย์เรื่องนั้น น้ำเน่าไปบ้าง ก็ขออภัย


แด่ทุกหัวใจที่มีรัก บางที แค่การสมผัสเบาๆของปลายนิ้ว การลูบผมอย่างแผ่วเบา การถามด้วยความห่วงใยว่ากินข้าวหรือยัง หรือการยอมเดินเท้าเปล่า เพื่อเอารองเท้าให้คนที่รักใส่ ... การกุมมือกันไว้ โดยที่ไม่มีรอยยิ้มประดับหน้า ตัวอยู่ใกล้ แต่ราวกับไกลกันสุดขอบฟ้า...ก็สั่นสะเทือนหัวใจดีเหมือนกันนะ


ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่มาร่วมเดินทางในถนนสายนี้มีมิตรภาพ หากซักวันโอกาสอำนวย หวังว่าจะได้เจอกันอีก

รายชื่อผู้ร่วมโครงการ (ครั้งสุดท้าย)
::BeCoffee::
::nikanda::
::นางสาวดุ่บดั่บ::
::กะว่าก๋า::
::JewNid::
::Little Knight::
::ปีศาจความฝัน::
::เป็ดสวรรค์::
::นัทธ์::
::SongPee::
::Paulo::
::ซองขาวเบอร์9::
::ส้มแช่อิ่ม::
::ท่านหญิงน่าเกลียด::
::Summer Flower::
::peeamp::
::nulaw.m::
::มัยดีนาห์::
::บุยบุย::
::inmemoir::
::เริงฤดีนะ::

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2553 6:16:16 น.		27 comments
Counter : 955 Pageviews.
Share Tweet