Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน...ที่ฉันตามหา

ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน...ที่ฉันตามหา

เวลามีหนังสือดี ๆ สักเล่มในมือ ใจนึงก็อยากจะค้นหาและอ่านให้จบเพื่อรู้เรื่องราวทั้งหมดว่ามีอะไรซ่อนอยู่ภายใต้กระดาษและตัวอักษรบ้าง แต่อีกใจนึงก็กลับอยากจะค่อย ๆ ละเลียดละมุนละไมและดื่มด่ำมันทีละนิดให้ครบทุกอรรถรสและอารมณ์ และก็เสียดายเกินไปถ้าจะรีบบุกตะลุยอ่านจนจบ แล้วในวันรุ่งขึ้นก็จะว่างจนไม่มีอะไรทำ

The Alchemist “ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน” หนังสือดีอีกเล่มที่เต็มเปี่ยมด้วยคุณค่าทางภาษา เนื้อหาและอารมณ์...หนังสือเชิงปรัชญาและศาสนา สอดแทรกคติการดำเนินชีวิตและเรื่องราวของพระเจ้าไว้อย่างกลมกลืนและลงตัวในเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่ออกเดินทางตามหาขุมทรัพย์และตำนานชีวิตของตนเอง

ไม่รู้ว่าทำอะไรมาตั้งเป็นสิบปีถึงเพิ่งมาอ่านเข้าตอนนี้ แต่ก็ยังดีที่ไม่ปล่อยเวลาไปอีกหลายปีกว่าจะได้มีโอกาสมาอ่าน...

.........................

คนเราทุกคนที่แท้แล้วก็กำลังตามหาอะไรบางสิ่งบางอย่าง อาจเป็นสิ่งที่ขาดหายในวัยเยาว์ สิ่งที่หล่อหลอมและสร้างขึ้นเป็นกรอบของตัวเอง สิ่งที่ห่างไกลเกินเอื้อมแต่อยากลองเสี่ยงเพื่อสัมผัส... ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร อยู่ที่ไหน มีจริงหรือไม่ ต่างคนต่างก็อยากจะได้มาเป็นเจ้าของ เพื่อเติมเต็ม “ตำนานชีวิต” ของตัวเองทั้งนั้น

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วก็เพียงแค่ต้องฟังสิ่งที่ “หัวใจ” ของตัวเองบอก และพูดคุยกับ “จิตวิญญาณ” ภายใน ว่าจะให้เริ่มออกเดินทาง ให้เดินต่อไปข้างหน้า กำลังมีอันตรายเข้ามา ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น หรือให้เดินกลับไปยังจุดเก่าที่จากมา...

เพียงอย่างเดียว คือ ต้องดำดิ่งลงไปกับความบริสุทธิ์ของหัวใจ ละทิ้งความกลัว ความริษยา ความโลภ ความหวัง ความกังวล ความเจ็บปวดออกไปให้หมดสิ้นเสียก่อน...แล้วจึงจะพบเจอ “หัวใจที่บริสุทธิ์” ของตัวเอง แล้วบทสนทนาระหว่างตัวเองและจิตใจจะค่อย ๆ เปิดเผยให้ได้เห็นถึงความสวยงามและให้ได้ยินอย่างชัดเจน

เมื่อนั้น...จะได้คำตอบในสิ่งที่ถาม ได้รับรู้ในสิ่งที่แปลกใหม่ ได้เข้าใจเนิ้อแท้ของตัวตน

“ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน” ...แท้จริงแล้ว ก็กลับใกล้แค่ปลายตาเท่านั้น และมันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ แต่เราจะไม่มีวันได้รู้เลยว่าสิ่งที่เรามีอยู่นั้นมันมีค่าและเป็นขุมทรัพย์มหาศาลเพียงใด ต่อเมื่อได้ออกเดินทางแสวงหา ได้ค้นพบ ได้สืบสาน “ตำนานชีวิต” และได้เติมเต็มจิตวิญญาณตัวเองแล้วเท่านั้น...

จึงจะได้พบและซาบซึ้งถึงสิ่งที่มีอยู่แล้วในมือตั้งแต่ต้นว่ามีค่าเพียงใด

ฉันเองก็เป็นคนหนึ่ง...แน่ล่ะ...ที่กำลังตามหาอะไรบางอย่าง ขุมทรัพย์มหาศาลของตัวเอง ต้องการสืบสานและดำเนินตาม “ตำนานชีวิต” ที่ลิขิตขึ้นมา

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตอนนี้เดินทางมาถึงจุดไหนของสิ่ง ๆ นั้นแล้ว ...รู้เพียงแต่ว่า มีใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความปรารถนา ที่จะตามหาสิ่ง ๆ นั้นที่ต้องการ ที่โหยหา ที่ขาดหายไป

อาจเป็นเพียงแค่สังคมเล็ก ๆ สังคมหนึ่งที่ได้พบเจอซึ่งยอมรับในตัวตนกันและกันอย่างไม่มีอคติ

อาจเป็นเพียงการเดินทางท่องเที่ยวสักครั้ง สักสถานที่ ที่ทำให้ได้มองเห็นและค้นพบตัวตนโดยปราศจากคำถามในใจตกค้าง

อาจเป็นเพียงหนังสือบางเล่ม หนังดี ๆ สักเรื่อง หรือเพลงบางเพลงที่มีความหมายและทำให้ตื่นจากความงมงายบางอย่าง

หรืออาจเป็นแค่เพียงใครบางคน ที่เข้ามาเติมเต็มความรู้สึกว่างเปล่าในจิตใจให้เต็มและอบอุ่นก็เป็นได้

แต่อย่างน้อยที่สุด วันนี้ก็ได้ค้นพบ “ขุมทรัพย์” อย่างหนึ่งที่มีค่ามากแล้ว นั่นคือ ความสวยงามและความอบอุ่นใจในการได้อยู่ประเทศบ้านเกิดเมืองนอน...

ถ้าฉันไม่มาคูเวต คงไม่เคยรู้หรอกว่าเมืองไทยสวยงามและน่าอยู่เพียงใด ไม่รู้ว่าอากาศร้อนแสนร้อนในเมืองไทยก็ไม่แย่เท่ากับพายุทรายอันร้ายกาจทุกวี่วัน คงไม่ได้รู้ว่าคนไทยเป็นชาติที่น่ารักนิสัย เอื้อเฟื้อ โอบอ้อมอารีย์ และมีรอยยิ้มตลอดเวลา คงไม่ได้รู้ว่าการได้อยู่กับบ้าน กับพ่อแม่ กับครอบครัว กับเพื่อนสนิทมันดีกว่าต้องมาออกมาเผชิญโลกกว้างอันแสนโหดร้ายที่ไม่รู้จักใครสักคนเป็นไหน ๆ

ก่อนนี้ไม่เคยรู้สึก ไม่เคยสนใจ ไม่เคยมีอะไรให้ต้องเปรียบเทียบ มีแต่อยากจะหนีออกไปไกล ๆ จากสิ่งที่มีและเป็นอยู่ทุกวัน หดหู่อยู่ในโลกแสนแคบ อยากจะเปิดโลกกว้าง คิดว่าเบื้องหน้าต้องมีอะไรบางอย่างหรือหลายอย่างรอให้ค้นหาและน่าตื่นตาตื่นใจ

แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ไม่เคยเสียใจที่มา เพราะว่าในวันนี้ฉันเป็นเหมือนหนุ่มเลี้ยงแกะคนนั้น ที่กล้าหาญจะออกเดินทางตามหาตำนานชีวิตของตัวเอง และนี่มันก็คือ ส่วนหนึ่งของ “ตำนานชีวิต” ที่ฉันเลือก เลือกจะเดินทางมา เลือกจะทำอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นเลือกให้...

แล้วในวันนี้ ฉันก็ได้ค้นพบความลับของมันแล้วว่า เหตุผลที่ถูกลิขิตให้เดินทางมาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะกลับไปจุดเริ่มต้น เพื่อกลับไปมีความสุขกับชีวิตที่เคยเป็นมาตลอด เพื่อกลับไปกระหยิ่มใจว่าได้ออกเดินทางตามหาขุมทรัพย์แล้ว และเพื่อกลับไปสืบสานขุมทรัพย์อันต่อไป ณ จุดเริ่มต้น

“ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน” ที่แท้แล้ว กลับอยู่เพียงแค่ “ปลายตา” ที่เราได้ครอบครองมันมาตลอด

........................

ถึงแม้ฉันจะอยากเก็บบทจบของหนังสือไว้และค่อย ๆ อ่านมันอย่างช้า ๆ มากแค่ไหน แต่อย่างไร ก็ต้องมีวันที่อ่านมันอยู่ดี...บทจบของหนังสือ อาจทำให้เติมเต็มสิ่งที่ค้นหามาตลอดตั้งแต่ต้นจนถึงสุดท้าย หรือไม่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเลยสักอย่างเดียวกับสิ่งที่เฝ้ารอ อาจเป็นสิ่งที่ยังคงค้างคาให้คิดต่อ หรือเป็นเรื่องที่ชัดเจนจนนึกเสียใจ

แต่หนังสือดีดีบางเรื่อง ก็รู้ได้เลยตั้งแต่ต้น...ว่าบทสุดท้ายของมัน จะมีคุณค่าและสิ่งดี ๆ รอให้อ่านอยู่เสมอ

The Alchemist “ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน”

ขอบคุณคุณนพนะคะ

ที่แนะนำว่าเป็นหนังสือเล่มโปรด

และทำให้ได้ซาบซึ้งกับหนังสือเล่มนี้