เอาน้องใบบัว มาฝากจ้า

ว้าว เขินๆ

อ่านจดหมายรัก ในหนังสือมากก็มากแล้ว ขอยกให้จดหมายรัก
ที่แอบฉีกออกมาจากซองฉบับนี้ เป็นจดหมายที่เจ้าของ
มีความคิดสร้างสรรค์ในการเขียนไม่แพ้ใครเลยทีเดียว
หัวใจ กับสมอง อิอิ น่ารักจังเลยค่ะ

และก็เห็นด้วยล่ะ ที่ว่าการเปิดเผยจดหมายต่อหน้าสาธารณชน
เป็นการโป๊เปลือยอย่างที่สุด
อิอิ

อย่าเขิน อย่าแก้บล็อกน้าตัวเอง เค้าแค่แซวเล่น


ปล.ทุกวันนี้ยังพกแสตมป์ติดกระเป๋าอยู่เลยนะคะอ้อน
รุ่นเก่ากว่าค่ะ อิอิ

จดหมาย รัก

ถึง พรี่ เนื้อ ขรู่

มะ วาน

เอม คิด ถุง พรี่

จน

เดิน

แว้ว

คกคา ล้ม

ตก ลง มา

อืมมมมมมมมมม



ตก ลง มา ที่

หลุม ร้ากกกกกกกกกกกกก

ของ พรี่ ดุ่บ ก้าบบบบบบบ

เน่า เน่า

แต่ ร้ากกกกกกกกก นี่ ก้าบบบบบบ

โอ้ววววววววววว

เอม เขียน จดหมาย ม่าย เปน

อาว เท้า กม กม

พิม แบบ

ตอน ทาม บัด ปา ชา ชน ด้ายมะ ก้าบบบบบบ

ฮิ้วววววววววววววว

บอก ร้ากกกกกก สาววววว

อ่าน จบ แล้ว คนแต่งนี่ยอดจริงๆๆเห็นด้วย เลยครับ

โอว...ยอดมาก..ชอบตรงคลิ๊กให้ฉีกซองเนี่ยแหละ

ฉีกเร็จจริงๆเหมือนมาม่า..ฉีกปุ๊บอร่อยปั๊บเลย..
ชอบเนื้อหาและรีวิวของหนังสือเล่นนี้นะ

ตอนนี้กำลังหาหนังสือไปอ่านด้วย
เตรียมตัวรับมือกับ 14 ชั่วโมงอันยามนาน..

มีความสุขมากๆจ้า

เล่มนี้พี่เขียนเอาไว้ในลิสต์ด้วยว่าจะซื้อหามาอ่าน
แต่ว่าจนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ซื้อมาอ่านสักที .. เพราะตอนนี้
ดันไปซื้ออีกเล่มเป็นหนังสือแปลของทาง JBookเอามาอ่านเล่น
แต่ว่าก็เพลินดีจัง ...

อยากอ่านเล่มนี้แต่ว่า ... คงต้องรอเอาไว้ก่อนเพราะว่า
ตอนนี้อ่านรีวิวของน้องปอยแล้วเหมือนว่าจะทำให้อินกับการอ่านจดหมาย
ของคนอื่นได้ไม่น้อยเชียวคะ .. ฮี่ๆ เอาว่าเตรียมใจ
เยอะๆ กับการอ่านหนังสือเค้าแล้วกัน ...


............

พี่ว่าน้องปอยแก่หรอก เพราะว่าไปแล้วมันกระทบกระเทือน
ในไม่น้อยเลยคะ ฮ่าๆ

ในมุมของพี่ ไม่เฉพาะจดหมายรักเท่านั้น
แม้แต่การตัดพ้อขอบอกเลิกลา
จดหมายต่างๆเหล่านี้มีเรื่องราวให้วิเคราะห์กระเทาะกึ๋นของผู้เขียนได้ตั้งมากมาย

แต่ไงล่ะ เป็นเราก็ขอเลือกรับจดหมายรักอยู่ดีล่ะ ว่ามั๊ยจ๊ะปอย

ปล. บางทีก็รู้สึกอยากย้อนเวลาไปเก็บจดหมายไม่ได้เรื่องที่ส่งออกไป

เล่มนี้พี่เคยไปอ่านรีวิวที่คุณอ้อนเขียนถึง
มีไว้แล้วล่ะ ... ประสาคนรักจดหมายเหมิอนกัน

ย้อนกลับมาอีกทีชอบอ่ะ

'*^-+...ไม่มีอะไรงดงาม เท่าความสงบสุข...+-^*'

แล้วก็อีกคำของอีกคนจากบล๊อกๆนึง

'*^-+...สุขเป็น ก็เป็นสุข...+-^*'



ปอยสุขอยู่ใช่มั๊ย ..

เล่มนี้ชอบนะคะ

เสียดายว่า มีเนื้อหาบางตอนซ้ำกันมากไปนิด แต่ก็ยังโอเคค่ะ

เราก็พวกเดียวกันสิคะเนี่ย
อิอิ
^^

ผมว่าการเขียนจดหมาย มันมีค่ามากนะครับ ตอนที่โทรศัพท์ยังไม่มีมากเหมือนสมัยนี้ ก็จดหมายละครับ เป็นพระเอกเลย เวลาเราเขียนจดหมายไปหาคนรักที ก็ต้องรอลุ้นว่าเค้าจะได้รับเปล่า ถ้าได้รับแล้วเค้าจะตอบกลับมาไหม ทุกวันต้องรอไปรณีย์ว่าวันนี้มีจดหมายของเราเปล่า พอได้รับจดหมายที ก็แอบลุ้นว่าเค้าจะตอบอย่างไร แต่ละช่วงเวลามันเกิดความผูกพันโดยไม่รู้ตัว ว่าแล้วเข้าไปเอาจดหมายเก่าๆมานั่งอ่านดีกว่า

ป.ล.ผมฉีกซองอ่านจนจบแล้วครับ ไม่เอาใส่คืนนะครับ เพราะซองมันขาด ผมขอเก็บจดหมายเอามาใส่ซองที่บ้านแล้วกัน อิอิ คุณปอยเป็นไงบ้าง ว่างๆแล้วจะเข้ามาแอบอ่านจดหมายอีกครับ

ถึงจะยังไม่เคยอ่านหนังสือฉบับนี้ แต่ประโยคที่คุณปอยยกเอามาพูดถึงของทั้งสามท่านล้วนเคยผ่านตา และเป็นประโยคที่โดนใจมานานแล้วค่ะ

หนังสือนี้ น่าสนใจมาก งิงิ

สวัสดีวันฝนตกและลมแรงค่ะ งิงิ

ปอเอาโกโก้มาเสริฟค่ะ

มีความสุขในทุกๆ วันนะคะ งุงิ ^ ^

อิอิ เลยรู้ว่าคุณดุ่บดั่บ อายุเท่าไหร่เลยนะครับ พกแสตมป์ในกระเป๋าสตางค์ด้วย อยากอ่านจดหมายรักของคุณดุ่บดั่บครับผม

พี่หนูหล่อว่า ถ้าเป็นจดหมายรัก จดหมาย
แบบก่อนยุคกลางของคุณปอยนั่นแหละ
ระทึกใจที่สุด

ลองคิดดูซิครับ จดหมายที่เธอคนนั้นเขียน
ด้วยหมึกสีสวย ลายมือของเธอเอง บน
กระดาษเนื้อดีที่ยังคงฝากสัมผัสจากมือ
อบอุ่นของผู้เขียน เฮ้อ... ก่อนจะขลิบซอง
หยิบจดหมายออกมา ใจก็เต้นตึ้กตั้กว่าเธอ
จะเขียนว่าอะไรบ้างน้อ... ข้อความที่รู้ใจกัน
อยู่เพียงสองคน เอามาตีแผ่ก็เป็นได้ไล่เตะ
กันแหละครับ ไม่ใช่แค่โป๊เปลือยวับๆแวมๆ
อิอิ เหมือนแก้ผ้าเลยมั้ง ฮิ้ววว...

รู้สึกตาร้อนผะผ่าวว....



รับรู้ได้ถึงความสุขใจที่คุณมีต่อกระดาษใบเล็กๆ แต่มีค่าทางจิตใจมหาศาล...

จำได้ว่าเมื่อก่อนผมก็มีเพื่อนทางจดหมายเหมือนกัน การได้เขียนอะไรลงไปจากความคิดที่กรั่นกรองออกมาเป็นตัวหนังสือสดๆนี่ มันก็มีเสน่ห์ไปอีกอย่างหนึ่งนะฮะ...

จนเลยเถิดมาถึงโปสการ์ดสวยๆ ที่เมื่อก่อนผมแทบจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ แต่พอเมื่อได้รับจริงๆ ก็รับรู้ไดถึงความตั้งใจที่ผู้ส่ง ส่งมา และแน่นอน หากโปสการ์ดใบนั้นปราศจากความคิดถึง คงไม่ได้มานอนแอ้งแม้งนมือเราหรอกเนอะ ^ ^


สวยงามครับ

บลอคนี้ต้องอ่านกลางน้ำตกเท่านั้น
เพราะตาอาจร้อนจนลุกเป็นไฟได้ อิอิอิ

จดหมายรักน่ารักมากเลยค่ะคุณปอย
เจ้าของต้องยิ้มมมมอย่างมีความสุขแน่ๆเลย

จดหมายรักฉบับแรกน่าจะจากเด็กแถวบ้านค่ะ จำได้ว่ายังเด็กๆอยู่เลย
อีกทีก็จากผู้หญิงต่างห้อง (งงไหมคะ ปุ๊กก็งง)
หลังจากนั้นรู้สึกว่าจะก้าวสู่ยุคเทคโนโลยี
ไม่โทรศัพท์ เพจเจอร์ ก็อีเมล
แต่จริงๆ ปุ๊กชอบจม.มากเลยนะคะ มันคลาสสิคและเต็มไปด้วยความรู้สึกมากกว่ากันเป็นไหนๆ
เคยเขียนไปหารุ่นพี่คนนึงเป็นปีๆ เลย 555
นึกแล้วยังขำๆ ตัวเองค่ะ เดินไปคุยเองก็ได้แท้ๆแต่ดันไม่กล้า

มันเป็นความทรงจำหวานชื่นแห่งชีวิตจริงๆ

ถ้าใครเรียกน้องปอยว่า..แก่..ต้องมาบอกพี่โตสนะ พี่จะได้ช่วยปอยไปเอาเรื่องถึงที่สุดเลย !! แบบว่ากระเทือนค่ะกระเทือน

พี่โตสเป็นคนที่ไม่ค่อยจะรักการอ่าน(หนังสือ)เลยล่ะปอย แต่ในขณะเดียวกัน พี่อยากที่จะรักการอ่าน(หนังสือ)นะ เพราะพี่โตสมองว่า คนรักการอ่านเค้ารู้เยอะจังแฮะ .. ก็ประมาณว่าอยากรู้เยอะกับเค้าบ้าง... พยายามมานานพอสมควรแล้วในการฝึกให้รักการอ่านหนังสือ แต่ก็ยังไม่ค่อยเวิร์คเลยล่ะ เพราะงั้นการที่ได้มาเล่นบล๊อกตรงนี้เนี่ย พี่มองว่าเป็นอะไรที่ "อย่างน้อย" ก็ได้อ่านบ้างแหละนะ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อ่านหนังสือ แต่บล๊อกของเพื่อนๆ หลายๆ คน มันเป็นอะไรที่ "อ่านแล้วได้" อยู่เยอะทีเดียวเลยนะ .. เพราะงั้น วันนี้ขอบอกความในใจอย่างนึงว่า พี่โตสชอบการเขียนบล๊อกของปอยล่ะ .. มันบล๊อกปอยสำหรับพี่โตสแล้ว มันเป็นอะไรที่พี่ "อ่านแล้วได้" ล่ะ

ดูเหมือนว่าหนังสือเล่มนี้มันจะไม่ใช่หนังสือที่พี่โตสจะหยิบมาอ่านแน่นอนเลยล่ะปอย (ไม่ยอมให้โอกาสมันเลยเนอะ) เพราะพี่โตสเป็นคนที่ไม่หวาน แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาหวานด้วย (แต่ไม่ใช่ชอบคนหยาบนะ .. ธรรมดาๆ ดีที่สุดจ๊ะ) แล้วก็ไม่ชอบอ่านอะไรที่หวานๆ ด้วยแหละ .. แบบว่า... คำพูดหวานๆ เนี่ย... สำหรับพี่โตสมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างแสลงล่ะปอย... ไม่ชอบพูดเพราะเขิล ไม่ชอบฟังเพราะเขิล ไม่ชอบอ่านเพราะเขิลเช่นกัน

แต่ๆๆๆๆๆๆ ... ชอบจดหมายรักของเค้าคนนั้นที่เขียน(พิมพ์)ถึงปอยมากๆๆๆๆๆ เลยล่ะ เป็นจดหมายรักที่อ่านไปแล้วต้องยิ้มตามไปจริงๆ เลยนะ .. หวาน(มาก)แบบไม่มีเลี่ยนซักนิด แต่มันเป็นความหวานที่สร้างสรรมากๆ เลยเนอะ .. ว่าแล้วก็อยากรู้จักคนเขียนจดหมายนี้ถึงปอยซะแล้วสิแฮะ

เป็นคนที่ชอบเขียนจดหมายเหมือนกันนะคะ
แต่ก่อนตอนที่ยังวัยรุ่นก็จะชอบเขียนจะหมายถึงเพื่อนมาก
ตอนนี้ถึงจะมีอีเมล์มาแทนแต่ความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนนะคะ
ความรู้สึกที่ว่าก็คือเวลาที่เรารอและลุ้นจดหมายมันจะตื่นเต้นมาก ๆเลย

.....................
ขอบคุณมากด้วยนะคะที่แวะไปอวยพรวันเกิด
ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่เข้าไปอวยพรด้วยใจปรารถนาดี
เท่านี้ก็ดีใจมาก ๆแล้ว ขอให้คุณดุ่บดั่บมีความสุขมาก ๆเช่นกันนะคะ

แวะมาฉีกซองอ่านจดหมายจ้า

น้องปอยจ๋า..

พี่สาวมารายงานตัวค่ะ
พี่กลับมาบล็อกแล้วค่ะ ...หายไปเกือบสองเดือน
คิดถึงนะคะ..หนูสบายดีป่าวคะ..
ว่าง ๆ จะเข้ามาอ่านบล็อกเก่า ๆ นะคะ..พี่ไม่อยู่นานเลย..

สวัสดีครับคุณปอย ที่นนท์ตอนนี้ฝนตกทุกวันเลยครับ อยากจะไปเล่นน้ำฝน แต่กลัวครับ ตกอย่างเดียวไม่เท่าไรดันมีฟ้าผ่ามาอีก อิอิ แล้วที่คูเวตเป็นไงบ้างครับ

สวัสดีค่ะน้องสาวคนสวย

ม๊าทั้งยุ่งทั้งเฮิร์ท กว่าจะมีเรี่ยวแรงขึ้นมาได้

ต้องใช้สติอยู่นานสองนานค่ะน้องปอย

ยังเป็นห่วงน้องสาวที่มีหน้าตาสวยๆคนนี้อยู่เสมอนะค่ะ

กลัวไปสารพัด ยิ่งเคยได้ยินข่าวว่าเคยมีแอร์

โดนฆ่าตายที่เยอรมัน ม๊ายิ่งห่วงใหญ่เลย ทำไงดีล่ะเนี้ย.....

สวัสดีหนูปอยที่น่ารัก
พูดถึงจดหมายรัก....พี่นิดไม่ค่อยมีเลยล่ะ..
แต่มีข้อความเล็ก ๆ ในกระดาษแผ่นเล็ก ๆ
ที่หนุ่มน้อยคนหนึ่งยื่นให้ ตอนอายุแค่ 16 ปี
เป็นความน่ารักใส ๆ ซึ่งยังจำได้จนถึงปัจจุบัน
มาเปลื่อยให้อ่าน...ฮิ ฮิ

ดอกไม้ในแจกัน ย่อมเหี่ยวเฉา
แต่ดอกไม้ในหัวใจ ย่อมสดใสตลอดกาล

เห็นบล๊อคนี้แล้วคิดถึงเพลง "จดหมายรัก"
เอามาฝากค่ะ



//www.icygang.com/jukebox/media_file/Ost_the_letter-nop_pornchamni-jod_mai_ruk.wma

หายไปไหนครับคุณปอย เตรียมจัดงานวันเกิดอยู่เหรอครับ อีกตั้งอาทิตย์นึง ทันน่า

ป.ล.อย่าลืมชวนไปกินเค้กด้วยนะครับ (ที่แท้เห็นแก่กินนี้หว่า อิอิ)

นึกว่าไปไหน ที่แท้ก็หนีกลับมาเมืองไทยนี้เอง งั้นคุณปอยก็คงเจอฝนเหมือนกันเนอะ อิอิ
ตอนนี้เพิ่งจะถึงคูเวต พักผ่อนก่อนก็ได้ครับ หายเหนื่อยแล้วค่อยเข้ามาทักทายกัน คืนนี้ฝันดีนะครับ

เพียงแต่ศึกษาตัวหนังสือ
แล้วคิดว่าตนเป็นผู้รู้แจ้ง
รู้รหัส รู้ความหมาย รู้ลายแทง
รู้เพื่อการแก่งแย่งชิงดี

แต่ไม่รู้สึกรู้สา
ความรู้ในตำราเต็มปรี่
ความเป็นมนุษย์ไม่มี
อักษรศาสตร์เสื่อมศรีเปล่าดาย

พูดพูดพูดพูดพูดพูดพูดพูด
เขียนเขียน ขูดขูด เพื่อวางขาย
ศึกษาแบบคุณไสยอันตราย
ไม่มีความหมายแม้น้อยนิด

จมดิ่งอยู่ในความมืด
เค็มเค็ม จืดจืด ในดวงจิต
ไม่ใช่การศึกษาเพื่อชีวิต
แต่เพื่อเกื้ออภิสิทธิ์อิทธิพล

จงตายไปเถิดการศึกษา
หากเพื่อเป็นมาแบบข้างต้น
ไม่รู้สึก รู้สา ไม่เป็นคน
อย่ายอมทนศึกษาอยู่เลย.

'ศึกษา รู้สึก รู้สา'
ขออภัย จำชื่อผู้แต่งไม่ได้ครับ

คุณปอย ปุ๊กเอาชีสเค้กมาฝาก

สุขสันต์วันหยุดนะคะ

คุณปอย..กลับมารึยังค้า คิดถึงจัง
มีคนแอบอ่านจดหมายเต็มไปหมดเลยค่า

คุณปอย ตอนนี้ทำอะไรอยู่เอ่ย...

แอบมาเอาจดหมายใส่ซองคืน เดี๋ยวคนอื่นจะไม่ได้อ่าน อิอิ

https://www.bloggang.com/data/kanna/picture/1223292863.jpg>

หวัดดีค่ะ คุณปอย

มาชวนไปเที่ยวเขมรด้วยกันค่ะ

มีความสุขมากๆ นะคะ

คุณอยขา..แจงเคยอ่านงานของคุณปรายเล่มเดียว
คือฉันรกเธอ ฉันเกลียดเธอ..ชีวิต..ชอบมากเลยค่ะ
เรื่องนี้..เห็นหลายคนชื่นชม..อยากอ่านเหมือนกันค่ะ
มีโอกาสเมื่อไหร่..ก็จะหามาอ่านบ้าง..ว่าเป็นอย่างไร

เรื่องจดหมายรัก..แอบเขิน..แฮะ แฮะ..เขินที่ไม่มีกะเค้าบ้าง
ทั้งๆก็รุ่นราวคราวเดียวกับคุณปอยแท้ๆ..แถมทันช่วงเวลานั้นด้วย
อ่านจดหมายคุณปอยแล้ว..อิ๊ว..ว..ว..ว..มันจะน่ารักอะไรขนาดนั้น
คริ คริ..ว่าแต่ว่า..ใครหนอเป็นคนเขียนจดหมายนี้..อารมณ์ดีจัง
แอบโรแมนติกด้วย....