หวัดดีจ้า น้องปอย

หนังสือน่าอ่านมากค่ะ น่าสนใจดีทีเดียว
ไม่ว่าจะเป็นด้านมืด หรือ ด้านสว่าง
มนุษย์มีทั้ง 2 สิ่งอยู่ในใจอยู่เสมอ
เพียงแต่จะเลือกใช้ออกมาด้านใด
ในสถานการณ์ใด

ความทุกข์ ความสุข มีเพื่อให้รู้ทุกข์รู้สุข
ไม่ให้อิ่มเอมเปรมปรี กับมันมากมาย
คือไม่ยึดติด และนี่คือ บทเรียน

พี่จะเป็น หญิงสาวประเภทกลัวสุขล้น
กลัวทุกข์นานด้วยหรือเปล่าหนอ



ใบหยกที่น้องปอยเห็นคือใบหยก 2 ค่ะ
ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย กับสีสันสวยๆ
อยู่ใกล้ค่ะ เดินไปพอเหนื่อยหน่อย ตามวัย
แต่จะว่าแปลกก็ได้นะคะ เพราะอยู่ใกล้ไปมั้งคะ
เลยไม่ค่อยได้ไปช็อปปิ้ง ทั้งถูกทั้งแพงแถวบ้านเลยค่ะ

เพื่อนที่มาจากที่อื่นบอกให้พาไปเดินหน่อย
พี่บอกได้จ้า แต่ไม่รู้เลยตรงไหนราคาดีไม่ดี
เหมือนเดินไปเป็นเพื่อนและเรียนรู้พร้อมๆ กัน
ก็ตลกตัวเองดีค่ะ

ไปเดินห้างอย่าง Central World เราแม่ลูกก็จะเดินไป
เพื่อซื้อหนังสือ ซื้อของที่ต้องการแล้วก็เดินกลับ
มีอะไรใหม่ๆ ก็เลยไม่รู้อีก เชยมากค่ะ

หวัดดีครับ หนังสือดูเป็นแนวให้แง่คิดดีครับ ก็คงเหมือนกันว่าบางครั้งเราไขว่คว้าหาความสำเร็จตามสังคมจนลืมไปว่าจริงแล้วๆ ตัวเองต้องการอะไร หนังสือคงต้องการสื่อให้เรากลับมานั่งคิดทบทวนกับความคิด,ความต้องการของตัวเองอีกครั้งนึงครับ อิ อิ พูดมาซะยาวไม่รู้เกี่ยวกันป่าว

สนใจค่ะ

ยืมได้มั้ยคะ?

จะส่งหลังไมค์ไปนะคะ

พี่ก๋ายังไม่เคยอ่านเลยครับ
เคยเห็นวางขาย
แต่ช่วงนี้พี่ก๋าไม่ได้อ่านงานแปลครับ


หมิงหมิงอ้วนมั้ย...
ดูรูปได้เลยนะครับว่าอ้วนรึเปล่า







อิอิอิ

แองบชอบคุณค.ห.พร้อมรูปปลากรอบน่าหม่ำ
----------

ดีใจจังเยย มีคนอ่านหนังสือให้ฟังอีกเล่มนึงแล้ว

เอ๊อ พิมพ์ตกๆหล่นๆ "แอบชอบคุณค.ห.ข้างบน" อ่ะครับ
เอาอย่างเพื่อนคุณปอย

ช่วงนี้อ่านงานท่องเที่ยวเยอะเลย เพราะว่าไม่ได้เที่ยว
เก็บกดเลยเอาหนังสือมาอ่าน เลยแปลงกายเป็น
Arm Chair Traveller ซะงั้นแทนอ่ะคะ ...


เรื่องราวแบบนี้ ... พี่ไม่ค่อยได้อ่านเลยอ่ะจ้ะ
เป็นเรื่องสั้นที่น่าสนใจนะ เพราะจริงๆ จะว่าไปแล้ว
ความทุกข์มันเข้ามาหาเราเยอะแยะมากมาย
และแต่ละคนก็มีหนทางที่แบบว่าจะตัดขาด
เลิกลา ลาจาก และก็เดินแยกทางจากคุณความทุกข์
ด้วยแบบของตัวเองที่อยากจะลาขาดกันที
แต่ว่าจะทำยังไงล่ะ พี่เองก็บอกไม่ได้เหมือนกัน
เพราะอยากลาจากความทุกข์ฌหมือนกัน แต่ว่า
ยังหาโอกาสและวิธีการรูปแบบไม่ได้เลย ...



คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออก เลยขอไปคิดต่อนะจ้ะ ..


........


ตอนนี้ยังอารมณ์หม่นๆ เหมือนเคยล่ะน้องปอย
แต่ว่าพยายามจะหาแรงจูงใจสำหรับการทำอย่างอื่นบ้าง
จะได้ไม่เจ็บกับไอ้สิ่งที่ทำให้เราทุกข์ แต่ว่าก็อดไม่ได้
หรอกว่าบางครั้งก็เซ็ง เพราะว่าอย่างเมื่อวาน
เราด่าคน และไม่รู้สึกว่าเราว่าแรงเลยนะเพราะว่า
ด่ากันด้วยเหตุ ด้วยผล และมันก็ทำให้เราได้ระบาย
ดี๊ดี แต่ผลก็คือ กลับมาเซ็งเหมือนเคย 555 +


ตอนนี้กำลังฮัมเพลง All You Need Is Love
ประมาณว่าอยากงัดเอาเรื่อง Love Actually มาดู
เป็นรอบที่ 110 อ่ะจ้ะ ชอบจังเรื่องนี้ ดูเมื่อไหร่
ก็ได้แต่เพลินไม่เครียดกับความสัมพันธ์ของ
คนในนั้นจัง ...

คุณปอย...มาแล้วค่า อิอิ
หายไปตั้งหลายวัน คิดถึงกันแทบแย่

แต่พอกลับมา ก็สมใจคนรอเลย ได้อ่านหญิงสาวผู้พิศมัยความทุกข์ ver.นางฟ้า อะโห ไม่ธรรมดาเลยนะคะ

อ้อนว่าคุณปอยตีความหนังสือเล่มนี้ได้ดีมาก
ตีแตกกว่าตอนอ่านอ่านเสียอีก
อ่านรีวิวของคุณปอยแล้วคนส่งให้เหมือนอยากอ่านอีกรอบนึง(ฮา)

ชีวิตคนเราก็คงแบบนี้มังนะคะ
บางครั้งก็เสพติดความรู้สึก ... รัก เศร้า ทุกข์
สัมผัสกันแล้วก็ยากจะลืมเลือน จริงๆ แล้วความทุกข์
ก็มีหลายคนที่บอกว่าไม่อยากทุกข์แต่พอมีความสุขผ่านเข้ามา
ก็อดคิดถึงเพื่อนเก่าคือความทุกข์ไม่ได้
แต่ทั้งนี้ อ้อนว่าตามหลักของหนังสือโปรดของเราคือเดอะร์ซีเคร็ตแล้ว
การคิดแบบนี้เป็นสิ่งที่น่าห่วงนะ...
เอางี้ไหมคะคุณปอย เราทุกข์เพื่อให้เข้าใจว่าความสุขเป็นยังไง
สุดท้ายเราสองคนมาปล่อยความรู้สึกทั้งหมดให้หลุดลอยไป
ตามกระแสธารที่เชี่ยวกราดของกาลเวลา
ให้มันผ่านไป ... เพื่อโตขึ้นและเข้มแข็งขึ้น
ดีไหมคะ

พูดถึงเรื่องสุขทุกข์นี่ผมไม่ค่อยจะได้ให้ความสำคัญกับมันมากนัก
แต่ผมเองผมว่าผมเป็นคนหนึ่งที่ “ชาชินกับความเหงาเสียจนมีความสุขกับมันไปเสียแล้ว”
แม้กระทั้งตอนที่มีใครสักคนอยู่ข้างๆ ผมก็ยังรู้สึกว่าความเหงาไม่ใช่ไม่ดี
เพียงแต่มันเป็นความสุขคนละแบบกับตอนที่มีใครอยู่ด้วยเท่านั้นเอง

สำหรับผมความเหงาจึงเป็นความสุขที่ไม่อาจแทนที่ได้ด้วยความสุขจากการมีใครสักคน
ผมคงต้องดิ้นรนหาความสุขจากทั้ง 2 อย่างไปทั้งชีวิตเพราะมันไม่อาจแทนที่กันได้

หนังสือเล่มนี้เข้าท่าแฮะ เพราะผมเองก็ชอบเวลากลางคืนมากกว่ากลางวัน
มันสงบกว่า ควบคุมได้ง่ายกว่า และมีวามเป็นส่วนตัวกว่ามากมาย

อย่าอ่านหนังสือเลยผม ไปบวชดีกว่ามั้ง 555+
…
…
เนื่องจากผมอัพบล็อกข้ามไปอันใหม่แล้ว
เลยไม่แน่ใจว่าคุณได้รับตัวหนอนหรือยัง (ตอนแรกผมตอบไว้ในเมนต์ของต้นไม้ใต้โลก...แต่ลบไปแล้ว)
(เพราะจะ)แวะเอามันมาฝากอีกรอบ งวดนี้ถึงบ้าน ^^





เลือกหยิบเอาตามใจชอบครับ ^^

หวัดดีค่ะ..ปอย...นางฟ้านักเดินทาง
ดีใจที่คนเดินทางกลับมาก็รีบไปหาแจงเลย
ลอกเลียนคุณอ้อน.ที่บอกว่า"คิดถึงจัง"

เคยอ่านมาจากบล็อกคุณอ้อนแล้ว
เคยเม้นท์ว่า"เอ..ทำไมผู้คนจึงหวาดกลัวความสุข"
มาบล็อกนี้เริ่มกระจ่างขึ้น..ที่เธอหวาดกลัวความสุข
เป็นเพราะเธอ"เกรงกลัวความทุกข์ที่จะตามมา
หากปล่อยให้ตัวเองหลงระเริงกับความสุขมากเกินไป"นั่นเอง

อยากให้"หญิงสาวผู้หวาดกลัวความสุข"มาเคาะประตูบ้านบ้างจัง
แต่ไกลเกิน..หญิงสาวคนนั้นคงเดินทางมาไม่ถึงแน่เลย
น่าอ่านดีเหมือนกัน...ดีเหมือนกันค่ะ การที่ได้อ่านรีวิวจากหลายๆคน
มุมมองของหนังสือเล่มนั้น..ก็กว้างขึ้น เก็บรายละเอียดได้มากขึ้น
ถ้าคนที่หวาดกลัวความสุข..คือคนที่กลัวความทุกข์ที่จะมาเยือนหลังความสุข
แจงเชื่อว่า..เบื้องลึกในใจทุกคนนั่นแหล่ะค่ะ..ที่กลัวเหมือนกัน
เอ..เราเป็นหนึ่งในนั้นไหมหนอ..ก็อาจเป็นไปได้

ส่วนเรื่องรีวิวต้นไม้ใต้โลกอีกรอบ..ต้องดูก่อนค่ะ
ไม่รู้ว่าตอนที่เพื่อนกลับมาจากเมืองไทย..จะได้เล่มนี้มาด้วยไหม

เค้าว่ากันว่า.."จงอย่ากลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง"
ประโยคง่ายๆ..แต่คงยากที่จะทำใจให้ยอมรับความเป็นไป..ใช่ไหมคะ??

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

เป็นหนังสือที่น่าสนใจมาก ๆ เลยครับ สงสัยว่าผมจะต้องไปหามาอ่านดูบ้างแล้วครับ

ตอนนี้ผมกำลังสนใจเรื่องสั้นขนาดยาว หรือเรื่องยาวขนาดสั้นอยู่ครับ เพราะว่าผมกำลังฝึกหัดเขียนเรื่องสั้นขนาดยาวอยู่ครับ

โครงการ "หนังสือเดินทาง" น่าสนใจดีนะครับ ว่าแต่ถ้าผมอยากจะเข้าโครงการหนังสือเดินทางจะต้องทำไงบ้างครับ? แบบว่าผมก็มีหนังสือที่ดี ๆ หลายเล่มอยากจะแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ท่านอื่นได้อ่านกันด้วยครับ แล้วผมก็อยากจะอ่านหนังสือที่ดี ๆ ของเพื่อน ๆ ท่านอื่น ๆ ด้วยครับ

อิอิ

ปล. จะมาบอกว่า

จะมาตามไปดูเรื่องราวของแฟชั่นที่บล็อคของผมครับ เห็นว่าเป็นผู้หญิงน่าจะสนใจเรื่องการช็อปปิ้งใช่ไหมครับ?



เดินตามสาวช่วยหิ้วของ ... ช็อปปิ้งกระจายที่สยามสแควร์

อิอิ

หญิงสาวผู้หวาดกลัวความสุข...

ผมอ่านรีวิวหนังสือเล่มนี้ เป็นครั้งที่ 2 แล้วครับ

ก่อนหน้านั้น ผมได้อ่านรีวิวมาจาก นิตยสาร Happenning และก็ครั้งนี้ ทั้ง 2 ครั้งที่ผมได้อ่าน ก็ทำให้ได้รู้สึกว่า อืม...เราจะร่วมเป็นชายหนุ่มที่หวาดกลัวความสุข ด้วยดีไหมนะ

555+


แต่ก็จริงนะฮะ บางทีหากวันไหนเรามีคงามสุขมากเกินไป ก็อดหวั่นที่จะมีความทุกข์ไม่ได้ ดังนั้น...เรามาปล่อยชีวิตให้ไปเรื่อยๆกันดีกว่า แหะๆ

ปล. ผมว่าคุณปอยเหมาะที่จะเขียนหนังสือจริงๆน่ะแหล่ะ ^ ^

เล่มนี้เคยเห็น แต่ยังไม่เคยอ่านค่ะ
...สำหรับเจ๊กล้วย (บานานา) เราได้สัมผัสเรื่อง "คิทเช่น" กับ "ปีกนางฟ้า" มาแล้ว

ชอบบรรยากาศเรียบๆ ลุ่มลึกแบบนี้จัง
ไว้จะลองหาเล่มนี้มาอ่านดูบ้างดีกว่า เผื่อจะหลงรักจิ้งเหลนมั่ง

ขอบคุณที่แนะนำนะคะ

เล่มนี้พี่อ่านแล้ว

พี่น่ะ แฟนพันธุ์แท้ บานาน่าเลยนะ

555

แต่พี่ไม่ชอบว่ะ

พี่ชอบเรื่องที่มันดำเนินเรื่องราวจริงกว่านี้ คือเรื่องนี้มันลอยๆ ไปหน่อย

พี่ว่าบาบาน่าเขียนถึงความทุกข์ (เพราะรัก) ได้ดี ที่สำคัญเขาทำให้เราเรียนรู้ว่าจะฟื้นจากมันได้อย่างไร ไม่ปุปบปับ ค่อยๆ ละเลียดความเจ็บปวด ก่อนจะยืนขึ้นได้ใหม่

ปล. ว่าแล้วแกต้องถามถึง คนๆ นั้น ไม่เจออ่ะ เพราะพี่นั่ง บางกอกแอร์ 555

ปล ปาร์ตี้ชุดนอน สัปดาห์นี้ แต่มีแววจะล่มอ่ะ

กึ่งธรรมะนะคะ แบบว่าพระท่านสอนว่าเวลาดีใจก็อย่าดีใจจนเกินไปให้ระลึกเสมอว่าทุกสิ่งไม่แน่นอน

ปกติไม่ค่อยชอบงานของโยชิโมโต บานานาค่ะ เพราะเคยอ่านตอนยังเด็กอยู่เลยเข้าไม่ถึงแก่น ก็เลยทำให้ไม่ได้กลับมาอ่านงานของเค้าอีกเลยน่ะค่ะ

เราอุตส่าห์เขียนเมวถึงคุณปอยนะคะ นั่งนึกไปพิมพ์ไป ประมาณว่าได้อารมณ์สุดๆเยอะพอสมควร แต่เราดันส่งไป poyokochan@yahoo แล้วระบบบอกว่าไม่มีอีเมวนี้ เสียใจอย่างแรงค่ะ ที่จริงไม่อยากจะเม้น เพราะไม่ค่อยได้เม้น และเม้นไม่เก่ง สู้แฟนคลับคนอื่นๆของคุณปอยไม่ได้อ่ะ เศร้าจริงๆเลยอ่ะ ไว้คราวหลังเราจะเขียนในกระดาษก่อน แล้วก็จดอีเมวให้แม่นๆจะได้ไม่พลาดแบบนี้

เรา เป็นคนเชยๆนะคะ ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแนวเราขอเรียกว่าแนวอาร์ทๆ หรือไม่ก็ปรัชญาแล้วกันนะคะ แต่เรานับถึอพระพุทธศาสนา ชอบอ่านหนังสือธรรมะ ในความคิดเรานะคะ ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ มันก็ทุกข์อยู่ดี

ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นอย่างนี้เสมอๆไม่มีวันเปลี่ยนแปลง จะมีก็แค่หาทางหลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้ให้ได้แค่นั้น แต่จะทำอย่างไรเล่า

เราไม่กลัวความทุกข์มากนักนะคะ เพราะชีวิตนี้ผ่านความทุกข์ และความผิดหวังมาค่อนข้างมาก ปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นทุกข์ในช่วงแรก แต่ไม่นานเราก็ชินชา คุณปอย อย่าไปกลัวมันเลยทุกขัง (พูดไปเรื่อยเปื่อย อย่าถือสานะคะ)

เป็นกำลังใจให้ถ้าเกิดคุณปอยเป็นทุกข์ แล้วถ้ามีสุขก็ยินดีด้วยจากหัวใจของเพื่อนคนหนึ่งบนโลกใบนี้

อยากเจอรู้จักคุณปอยจริงๆจังเลย
ps. ได้ข่าวว่าอีกประมาณเดือนนึงกรรมการจากคูเวตจะมาแล้ว จริงป่ะคะเนี่ย ฮฺฮฺ มีแอบถามเรื่องส่วนตัวนิดนึงนะคะ

เรื่องนี้น่าอ่านแฮะ

บางทีก็หวาดกลัวว่า...
ความสุขที่จะได้รับคือภาพลวงตา
ไม่มีอยุ่จริง

ขอบคุณน้องปอยมากๆเลยนะค่ะ

ที่เข้าไปชมความหล่อของลูกชาย เอ้ยของลูกสาวนะค่ะ คิกๆๆ

**********

อันที่จริง นิสัยแท้ๆของม๊า หากใครอัพบล็อค

ที่เกี่ยวกับหน้งสือ ม๊าก็มักจะไม่ค่อยได้อ่านเนื้อหาสักเท่าไหร่

แต่พอมาถึงวันนี้ ม๊าเข้าเห็นหัวข้อของน้องปอยเข้า

รู้สึกมันคุ้นๆไงไม่รู้นะ เลยลองอ่านเนื้อหาย่อๆ ที่น้องปอย

เขียนไว้ ก็รู้สึกได้ว่าคุ้นจริงๆนั้นล่ะค่ะ

เหมือนเคยมีใครสักคนคุยกับม๊าเอาไว้ ก็น้องปุยนุ่นไงล่ะค่ะ

เขาเคยพูดกับม๊าอยู่เสมอๆว่า

คราวใดที่น้องนุ่นรู้สึกตัวว่าขึ้นมาสูงเกิน น้องนุ่นจะรู้สึกหวาดกลัวค่ะ

กลัวไปว่า ความทุกข์อาจจะเข้ามาเยือนได้ไม่ช้าก็นาน

ตลอดเวลาเขาเลยไม่ค่อยอยากยินดียินร้ายกับสิ่งที่เขาได้รับสักเท่าไหร่นักนะค่ะน้องปอย

เพราะเขาคงมีความรู้สึกเดียวกับน้องปอย และจิ้งเหลนในนี้แหงๆเลย

ป๋ามักจะสอนเขาไว้เสมอเช่นกันว่า

เราจงอย่าใช้บุญเก่าของเราที่ทำมาในอดีตชาติให้หมดไปเสีย

เราควรจะสร้างบุญใหม่เพิ่มขึ้นมาด้วยนะลูก.......


ม๊ารักน้องปอยเช่นกันนะค่ะ.............สาวน้อย

อืม..
หากความสุขนั้นมีความกลัวเคียงคู่แล้วจะเรียกอย่างเต็มปากได้อย่างไรว่านั่นคือความสุข
ความหวาดกลัวจริงหรือไม่ว่าคือการมองอนาคต
จำเป็นหรือที่เอาเวลาของชีวิตมาอยู่กับอารมณ์อย่างนั้น

คุ้มกว่าไหมหากเอาเวลามาอยู่กับความสุขที่เกิดขึ้นกับจิตใจเรา..เรียนรู้จิตใจที่พองโตของตัวเองเมื่อประสบกับสิ่งที่ถูกใจ

ลองบอกกับตัวเองอย่างหนักแน่นว่า"ฉันกำลังมีความสุข"
ไม่แน่นะ อาจมีเสียงเล็กๆเกิดขึ้นในใจก็ได้ว่า..
"นี่ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง"


ปล.เท่ป่ะๆ แหะๆๆๆ

แวะมาทักทายก่อนครับ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาคุย

สวัสดีค่ะคุณปอย
ฮื่ม....อ่านแล้วทำให้อยากอ่านขึ้นมาบ้างจริงๆ
แค่คุณปอยเขียนเล่าคราวๆ...อ่านแล้วน่าติดตาม
ไว้จะหามาอ่านบ้าง....
หน้าปกชวนเปิดอ่านเนื้อหาข้างในเนอะค่ะ...



รูปภาพของบีจากบล๊อกที่เเล้วที่เหมือนถ่ายจากที่สูง
บียกกล้องขึ้นสูงๆแล้วถ่ายค่ะ กว่าจะได้ก็ไม่ง่ายไม่ยาก
กดชัตเต้อหลายครั้งเหมือนกัน เรียกว่าภาพฟรุ๊ค ค่ะ

รูปสุดท้ายมีคนถ่าบให้ค่ะ แต่ก็ต้องบอกพี่เค้าค่ะว่าอยากได้เเบบไหน

หลายครั้งเลยที่บีอยากได้รูปตัวเองเเบบที่ตัวเองต้องการ
แต่คนอื่นถ่ายออกมามันก็ไม่ได้อย่างที่ใจหวังนะค่ะ
ก็เลยถ่ายคนอื่นดีกว่า
แต่...เเต่มีบางครั้งนะค่ะ คิดไปไกล "ฉันจะต้องหาเเฟนเป็นช่างภาพให้ได้" ฮ่าๆๆๆ มันเป็นความคิดสนุกๆที่พูดกับเพื่อนเวลาถ่ายไม่ถูกใจนะค่ะ


บีสบายดีค่ะ
อากาศดี
ท้องฟ้าสวย
แต่ยังไม่ได้เล่นน้ำ
เป็นโรคกลัวน้ำ(เย็น)นิดๆ-_-''

อ้อ....สวยเจ้าดอกละอองฟองนั้น ช่วงนี้ไม่เห็นเลยค่ะ
เดินไปทางไหนก็มองหา....แต่ไม่มีละค่ะ
กะว่าถ้ามีนะจะเป่า เป่า เป่า เเละ เป่า
ก็อยากได้พรนะค่ะ



ไว้ถ้าเจอจะมาเล่าให้ฟังแน่ๆค่ะ

ดีจ้าน้องปอย

นั่งอยู่หน้าคอมพอดี หลังจากกได้อ่านเม้นท์ของน้องปอยแล้วก็เลย
แวะมาเลย เพราะตอนนี้เน็ตฉิว .. (ย่อมาจากฉิวเฉียดจะแย่) ... แต่ว่าก็ยัง
สามารถเข้าบล็อกได้อยู่ก็ยังเรียกว่าโอเคเลยคะ ...

ว่าแล้วก้ต้องแอบเคาะโต๊ะ 3 ทีก่อนคะ ก่อนที่มันจะหลุด 55 +


.......

ว่าด้วยเรื่องหนังบำบัด .. พี่เองมีอยู่ด้วยกันที่คิดออกตอนนี้ก็มีอยู่ 3 เรื่องค่ะ
ที่ดูแล้วช่วยให้ลืมความทุกข์ได้ชะงัดนัก ...

เรื่องแรกก็เป็น Love Actually ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ของหลายๆ คู่ ทั้งสมหวัง ไม่สมหวัง และก็เป็นไปตามที่มันจะเป็นน่ะคะ ดูแล้ว
มีความสุขมากๆ

เรื่องที่สอง My Best Friend's Wedding ที่สาวปากกว้างแต่มีเสน่ห์อย่างแรงอย่าง
จูเลีย โรเบิร์สแสดงน่ะคะ เรื่องนี้ดูหลายรอบมาก ชอบเลยล่ะเกี่ยวกับ
ความรักที่พยายามทุกอย่าง วิ่งตามความรัก เพราะตัวเองปล่อยหลุดลอยไป
แต่ว่าจะมาวิ่งตามอีก อ่ะฮ๊า สนุกล่ะคะ ...

เรื่องที่สาม You've Got Mail เรื่องนี้ชอบเหมือนกัน และดูบ่อยประมาณว่าทั้งสามเรื่องนี้
แทบจะจำบทได้อยู่แล้วล่ะค่ะ แต่แบบว่าดูเมื่อไหรก่สนุกเมื่อนั้น
โอ๊ะๆๆๆๆ อีกเรื่องหนึ่งจะลืมไม่ได้เลย ... เรื่อง Something's Gotta Give พี่คีนูเล่นน่ะคะ ...
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ดูแล้วเฮฮาดี ชอบนักล่ะค่ะเพลงประกอบ เรื่องราวน่ารักมาก
ดูแล้วอารมณ์ดี ...


ทั้งหมดที่แนะนำเป็นหนังเบาๆ คอมเมอดี้อ่ะคะ ดูแล้วต้องบอกว่าชอบนะ
แบบว่ามันง่ายๆ เบาๆ ดีอ่ะคะ ว่าแล้วอาจจะต้องงัดเอาหนังเรื่องราวเหล่านี้
ออกมาดูกันอีกรอบแล้วล่ะคะ จะได้ผ่อนคลายเลย

^
^
^
แอบอ่านเม้นที่พู่ เรื่องที่สองนี่เรื่องโปรดอ้อนเลยนะเนี่ย
My best friend wedding...



คุณปอยๆ เห็นด้วยนะคะเรื่องไม่มีอะไรที่จีรังและยั่งยืนไปตลอด
อันที่จริง พูดแบบไม่ห่วงโรแมนติกเลย ก็อยากจะบอกว่า
ความรักและความเศร้า ล้วนเป็นอารมณ์ ซึ่งมีเกิดขึ้น
ตั้งอยู่และดับไป รักมากขนาดไหนก็มีวันเลิกรักได้
เศร้ามากขนาดไหนก็มีวันหายเศร้าได้...ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนอ้อนรึเปล่านะคะ อิอิ
เวลามีเรื่องทุกข์ๆ นี่คิดแบบนี้ก็สบายใจดี
ส่วนเวลามีสุขก็คิดไว้จะได้ไม่ประมาทกับชีวิตยังไงล่ะคะ

ส่วนเรื่องเดอะร์ซีเคร็ท อ้อนก็พยายามอยู่เหมือนกันค่ะ
แต่ว่าความเคยชินยังเป็นอุปสรรคกับการพยายามเปลี่ยนความคิดตัวเองอยู่
เลยยังดึงดูดอะไรร้ายๆ เข้าตัวอยู่เลยค่ะ ช่วงนี้ อิอิ
พยายามกันต่อไปนะคะ
เพื่อชีวิตที่สดใส (แอบเห็นสถานะว่า new soul นะตัวเอ๊ง)
มอบดอกไม้ให้หนึ่งดอกค่ะ

ปล. ตอนนี้เป็นหวัดงอมแงมนะคะอ้อน มาอ้อนนางฟ้าให้สมชื่อเสียหน่อย

^
^
^
อีกแล้ว..ว..ว..ว..ไม่อยากเม้นท์เลย..เดี๋ยวหาว่าลอกเลียน
แต่จะบอกว่าMy best friend wedding..เป็นหนังเรื่องแรกๆที่แจงดูแล้วติดใจ..ชอบม๊าก..ก..ก..ก
เดี๋ยวแวะไปบอกคุณอ้อนซักหน่อย..ชอบเรื่องนี้ขนาดว่าติดใจพระเอกของเรื่อง
จนต้องหาเรื่องThe Wedding Dateมาดู..แล้วก็ชอบอีก..
ชอบพระเอกคนนี้มากค่ะ..ผู้ชายที่ขรึมๆมาดนิ่งแต่ตาหวานสุดๆ..ดูแล้วเคลิ้มเลย(เว่อร์)
ตอนแรกที่ได้ดู..รู้จักแต่Julia Robertsค่ะ..เมื่อก่อนเพื่อนนางเอก แจงก็ดูผ่านๆ
เพิ่งรู้เมื่อตอนที่ชาลี แองเจิ้ลดังๆว่าCameron Diazนี่เอง..ที่เคยเล่นเรื่องนี้
ไม่รู้ว่าคุณปอยเคยดูหรือยังทั้งเรื่องThe Wedding DateและMy Best Friend's Wedding
น่ารักมากค่ะ...ถ้าใครชอบอะไรที่มันหวานๆ เศร้านิดๆน่ารักๆ แนะนำค่ะ
แจงว่ามันหวานกว่าNotting Hillเสียอีก(ความเห็นส่วนตัวนะคะ)
แต่Notting Hillก็ชอบค่ะ..พล็อตมาตรฐานของคนชอบความโรแมนติก
แฮะ แฮะ..เรื่องนี้พระเอกก็โดนใจ..ไม่รู้เป็นไร..ชอบผู้ชายตาหวาน..

มาเรื่องคอมเม้นท์เรื่องสั้น..ขอบคุณมากมายเลยค่ะ
ที่ติ-ชมไว้..จะนำไปปรับปรุงต่อไปค่ะ..รู้ไหมตอนแรกจะลงแต่เรื่องสั้น
แต่ตอนท้ายที่ออกตัวไว้หน่อยว่ามันเน่า..และขาดความสมจริงไปมาก
ก็เพราะรู้ว่าคุณปอยอ่านแล้วจะต้องทักแน่ๆ..เห็นไหม..ว่าแจงรู้ใจคุณปอย
ไม่ใช่อะไรค่ะ..ตอนที่เขียนพล็อตนี้..แจงก็ตั้งใจค่ะ รู้ว่ามันเน่าแต่ก็อยากลองเขียน
ตอนเขียนเสร็จ..อ่านเอง ยังรู้สึกเลยว่าไม่สมบูรณ์..ตอบที่คุณปอยถาม
รายละเอียดมันคงน้อยไปจริงๆด้วย..ตอนเขียนกลัวว่าเรื่องสั้นจะกลายเป็นเรื่องยาว..แฮะ แฮะ

-"อีกนี๊ดดดค่ะ ช่วงกลางนี่พี่ภัทรหายไปไหนมาอ่ะคะ คาใจ???"
พี่ภัทรไปเรียนต่อค่ะ..แต่ไปๆกลับๆ..พี่เพชรไม่ไป(แอบห่วงน้อง)
-"ทำไมจ๋อมแยกพี่ภัทรกับพี่เพชรไม่ออกอ่ะคะตอนสุดท้าย"
เพราะพี่เพชร..พยายามทำตัวให้เหมือนพี่ภัทรค่ะ..(คือคิดว่าน้องจ๋อมรักพี่ภัทร)
กลัวว่าถ้าจ๋อมรู้ว่าภัทรตายจะเสียใจ อีกอย่างอยากสวมรอยเป็นคู่หมั้นเสียเอง
แบบว่าหาความสุขเล็กๆให้ตัวเอง..เพราะไม่มีโอกาสใกล้ชิดแบบคนรัก(ได้แต่ใกล้ชิดแบบพี่น้อง)

ส่วนที่เหลือ..จะปรับปรุงค่ะ.....

แอบอ่าน สอง คห. ข้างบนเช่นกันคะ ... ประมาณว่า
สงสัยว่าถ้าดูหนังอาจจะคอเดียวกันก็ได้ ...
แบบว่าหนังแนวโรแมนติก คอมเมอดี้แบบนี้
ดูง่ายดีอ่ะค่ะ ดูเมื่อไหร่ก็อารมณ์ดี ...


น้องอ้อน ... เห็นบอกว่าไม่สบายอยู่ หายเร็วๆ นะค่ะ
(ฝากข้อความผ่านไปด้วยนะค่ะ) ...

และอีกหน่อยว่าเรื่อง Notting Hill เรื่องนี้ดูแล้วก็ไม่ค่อย
ติดใจเท่าไหร่ ประมาณว่าก็ชอบนะคะ อาจจะด้วย
เพลง แต่ว่าแปลกแฮะว่าไม่เป็นที่จดจำเท่า 3-4 เรื่อง
ที่แอบเม้นท์ไปก่อนหน้านี้อ่ะคะ ...

.................

จะแวะมาทักทาย บอกว่านี่ยังไม่ได้นอนเลย ทั้งคืน
แล้วก็หนังที่บอกๆ ไป ยังไม่ได้งัดออกมาดูค่ะ
แต่ว่าดันไปเอาหนังประมาณว่าหนังผี สืบสวน
ที่ มล. คุณปลื้มแสดงน่ะคะ ประมาณว่าอยากดูว่า
เค้าจะแสดงเป็นไง ... ฮาๆๆๆ ค่ะ ดูแล้ว ผีไม่น่ากลัว
แต่กลัวเสียง .. และนักแสดง ทั้งเรื่องเลย คนแข็งเป็นไม้ท่อน พี่ถึงได้ว่าหนังไทยเรานี่ทำออกมาไม่ค่อยเนียน
เพราะแค่นักแสดงยังไม่ทำใหเราเข้าถึงอารมณ์หนังเลย
สู้หนังที่ไม่มีอะไรไม่ได้อย่างหนังเกาหลี เดาทางออก
แต่ว่าทำไม๊มันถึงได้ติดใจมากกว่าหนังบ้านเราหนอ ..

บล็อกนี้เค้าเม้นท์กันยาว ๆ ดีจัง
หนังสือเล่มนี้เคยเห็นวางขายบนชั้นวางหนังสือแต่ไม่เคยหยิบมาอ่านเลยค่ะ
คุณปอยนำเสนอได้น่าสนใจ แต่พอจะเดาออกแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร

เราว่า อย่าหวาดกลัวที่จะสุข อย่าอินกับเรื่องที่ทุกข์ จนเกินไป
เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดา...เนอะ
ทำใจเป็นกลาง ๆ เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง
เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้
เห็นมั้ย...ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป
เพราะงั้น ฝึกใจให้เข้มแข็ง จะได้ไม่หวั่นไหวต่ออะไร ๆ ที่เข้ามาในชีวิตเรา...เนอะ
(แต่เราเองก็ยังต้องฝึกอีกมากเหมือนกันค่ะ ยังหวั่นไหวขึ้นลงกับอะไร ๆ เยอะเหมือนกัน )

เพิ่งจะสวนกับน้องปอย
ก่อนหน้านี้พี่เข้ามาเม้นท์สองสามครั้งไม่ติด กลับไปที่บ้านตัวเองอีกที อ้าว..น้องปอยแวะมาซะแล้ว

สองสามวันนี้ไม่ได้มาทักกันเลย พี่ไม่ค่อยได้เข้าเวปเท่าไร พี่นกกลับเย็นวันเสาร์นี้แล้วค่ะ กลับสายการบินไทย
...ส่วนพี่เหรอ คงอีกนานน่ะ..5..5..(น้องปอยไปอ่านที่ blog multiply แล้วกันเนอะ พี่มีเขียนไว้หน่อยว่าทำไมยังต้องอยู่อีกนาน)

น้องปอยกลับบ้านไปสนุกล่ะสิ...อิจฉาจัง ทีแรกพี่ก็เฉยๆ นะ แต่พักนี้ที่ออฟฟิศมีแต่คนพักร้อนกลับบ้านกัน คนละเดือนสองเดือน แล้วนี่พี่นกก็จะกลับ เลยมีอารมณ์คล้อยตามอยากจะกลับไปกับเค้าบ้างแล้วสิ...

บ่ายนี้ที่ทำงานหยุดค่ะ ทีแรกว่าจะไป Avenue แต่ขี้เกรียจละ ไปเดินแถว salmiya ดีกว่าใกล้บ้านดี พรุ่งนี้ก็ว่าจะพาพี่นกไปเดิน Friday Market

...พูดถึงตลาด เมื่อคืนพี่ก็ไปเดินที่ Old Souk มาค่ะ พี่นกเค้าไปซื้ออินทผาลัม เสียดายแวะไปแค่แป๊ปเดียว ทีจริงว่าจะพาพี่นกเดินไป lady market หรือ Souk Kareem ซะหน่อย(ตลาดนี้คนขายมีแต่ผู้หญิง) แต่ไม่มีเวลาเพราะต้องรีบกลับมาออฟฟิศ พอดีเมื่อคืนมีคนขออาศัยกลับบ้านด้วยเลยโอ้เอ้ไม่ได้ วันหลังน้องปอยไม่มีเพื่อนมาเดินด้วย ก็บอกมาได้นะ...เพราะอยู่หลังบริษัทเอง แว๊บได้...พี่น่ะถ้าอากาศไม่ร้อนก็แว๊บไปบ่อยๆ

ผักเอามาจากเมืองไทยน้องปอยได้ทำหมดหรือยัง...วันก่อนพี่ได้ทำข้าวซอยกินด้วยแหละ..อุปสรรคก็ช่างมากมายกว่าจะได้กิน แต่ก็อร่อยดีค่ะ..อิ..อิ..ชมฝีมือตัวเอง

สองสามวันที่ผ่านมานี่อากาศค่อนข้างดีนะคะ ท้องฟ้าแจ่มใส ไม่ร้อนมาก หวังว่าพรุ่งนี้อากาศยังเป็นแบบนี้ แล้วไว้วันเสาร์จะมาเล่าให้ฟังค่ะว่าเป็นยังไง

Happy weekend นะคะน้องปอย

น้องปอยขา

เด๋วพรุ่งนี้ม๊าจะนำนางมารร้ายคู่นั้น

มาลงประจานให้นะค่ะ

ดู ดู้ ดู ดูมานทามมมมมมมม

น้องปอยขา

เด๋วพรุ่งนี้ม๊าจะนำนางมารร้ายคู่นั้น

มาลงประจานให้นะค่ะ

ดู ดู้ ดู ดูมานทามมมมมมมม

ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเลยครับ เห็นร้านหนังสือเดินผ่านเลย หนังสือพิมพ์ก็ไม่ได้อ่าน รู้สึกเบื่อ+ขี้เกียจยังไงไม่รู้ (ไม่ดีเลยเนอะ)

ขอบคุณครับที่แนะนำหนังสือ ไว้เดินผ่านร้านหนังสือจะลองซื้อเก็บไว้อ่านดู "หญิงสาวผู้หวาดกลัวความสุข"

สวัสดีค่ะคุณปอย ปอคิดถึงคุณปอยเสมอค่ะ
ไม่ว่าจะยังไง ก้อจะไม่ลืมแวะมาเยี่ยมค่ะ
นอกจากเวลาที่น้อยทำให้มาไม่ถึง...
แค่คุณปอยสบายดี ก็ดีใจมากมายแล้วค่ะ

เสียดายจัง มีหนังสือดีๆ น่าอ่านมากมายไปหมด
แต่ปอไม่มีเวลาเลย ยังค้างสต๊อกอีกเกือบสิบเล่ม...

วันนี้ปอมีเมนูมาฝาก เลือกได้ตามใจชอบเลยนะคะ งุงิ
กาแฟรสเข้ม หรือโกโก้ร้อนๆ และ ชาหอมกรุ่นค่ะ....
มีความสุขมากๆ กับทุกๆ วันนะคะ

Have a nice day....

I like to read a book.

"หญิงสาวผู้หวาดกลัวความสุข" interesting ka.

ยังไม่ได้สังเกตว่ามีหนังสือเล่มนี้บนชั้นวางด้วย
สงสัยจะเข้าร้านหนังสือน้อยไปหน่อย
ขอบคุณครับ ที่แนะนำหนังสือดีๆให้กันครับ

อย่าไปกลัวเลยเนอะความสุข ความสุขบังเกิดก็สุขกะมันไปเลยรู้ว่ามีความสุขก็พอ
แต่พอทุกข์ก็ไม่จมไปกับทุกข์จนหาความสุขไม่ได้

บางครั้งอะไรๆ มันก็ไม่พอดีครับ อยู่ที่เราจะเลือกนะครับ


แฮ่ๆ แต่สำหรับผม มีสุขมีทุกข์เป็นเรื่องปกติครับ
ไม่กลัวความสุขไม่กลัวความทุกข์

ปล. แวะเข้าชม บล๊อกมะละกา ของคุณปอม นี่ชอบภาพเปิดกะภาพวงหยดน้ำ
มากๆเลยครับ

แวะมาชื่นชมกิจกรรมดีๆครับ แต่ว่า....



แผลเก่าต้องใช้ "ยาเหลือง" นะครับ

ขอบคุณครับสำหรับความห่วงใย ผมยังไหวอยู่ กำลังใจที่บ้านเพียบ สู้สู้ เนอะ อิอิ

คุณปอยสบายดีนะครับ

กำลังใจดี แบบนี้

อาการป่วยก็ดีวันดีคืนค่ะ 55
อันที่จริงคงเป็นเพราะว่าพยายามนอนให้มากขึ้นด้วยสิคะ

ที่ป่วยคงเป็นเพราะนอนดึกติดๆ กันหลายคืนค่ะ
แล้วเดินทางไปประชุมต่างจังหวัด เจอห้องที่มีคนเยอะ
แอร์เย็นๆ แล้วไป(คือไม่สบาย)ทุกทีเลยค่ะอ้อน แย่จังนะคะ

ตอนนี้เลยต้องเจียมเนื้อเจียมตัว
นอนให้มากขึ้น เล่นบล็อกให้น้อยลง งืมๆ
แต่ก็ยังอดแวะมาหาเพื่อนๆ ไม่ได้ อิอิ ก็คนมันคิดถึงหนิคะ


ลิ้งเพลงที่ให้ อ้อนเข้าแล้ว ไม่เจอเพลง new soul เลย
ของใครเหรอคะ จะได้ตามไปค้นหาได้ถูก อยากรู้ว่า
เพลงเนื้อหาดีๆ ทีได้ใจคุณปอยเป็นยังไง

หวัดติดต่อทางเนทได้ไหมหนอ อย่าใกล้กันมากนะคะ
เดี๋ยวติดหวัดค่ะ อิอิ

เม้นไปแล้วเพิ่งเห็นเพลงที่คุณปอยแปะอยู่ข้างบล็อก

ของ Yeal maim อันนี้ใช่ไหมคะ

ว้าว ฟังแล้วรู้สึกดีค่ะ คึกคักดีด้วยสิ อิอิ ชอบๆ

สวัสดีค่ะน้องปอยพักนี้ไม่ค่อยว่างนั่งหน้าจอนาน ๆ เลยค่ะไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเยียนกันหน้าบล็อกแต่ก็คิดถึงกันเสมอน้องปอยสบายดีหรือเปล่าคะอากาศทางโน้นเป็นอย่างไรบ้างดูแลตัวเองและรักษาสุขภาพนะคะ

มั่ว เยย ก้าบ

ก่า จา พิม ด้าย

พิม ก ไก่ มัน เปน กย

พิม เ มัน เถปน เถ ก้าบ

โอว

คี บอด พัง

มั่ว เยย ก้าบ

ก่า จา พิม ด้าย

พิม ก ไก่ มัน เปน กย

พิม เ มัน เถปน เถ ก้าบ

ม๊าแวะมาบอกน้องปอยว่า

ยังลงรูปนางมารร้ายคู่ที่ทำร้ายเท้าของม๊ามาลงให้ไม่ทันค่ะ

เมื่อคืนง่วงนอนจัดมาก สลบไสลไปเลย งิงิ

เด๋วคืนนี้จะรีบลงรูปแล้วจะเอามาลงให้น้องปอยคนสวยทันทีเลยนะ

ไปก่อนล่ะค่ะ บับบาย แค่เข้ามาบอกเฉยๆ งิงิ

"แต่ลึก ๆ แล้ว เหมือนฉันจะชอบ 'เสพติดความทุกข์' ด้วยซ้ำไป!"

""""""

แล้วเจ้าความทุกข์เนี่ยเค้าเสพมันด้วยวิธีไหนเหรอ
กิน ดม สูบ ทา ฉีด หรือ แค่คิดก็ติดแล้ว อยากรู้ๆๆๆ :-P

พูดถึงทะเลหน้าฝน... ก็คิดถึงเหมือนกันค่ะ ชอบเวลาฝนตกไกลๆ เราจะเห็นเป็นม่านลงมา สวยมากค่ะ

เคยเห็นปกหนังสือเล่มนี้นานละ เพิ่งจะได้อ่านรีวิวที่นี่ครับ
ผมเดาว่าผมคงไม่ชอบนะ เพราะผมไม่ชอบหนังสือที่เน้นด้านมืดและหม่นหมองอะครับ
นึกถึงหนังสือเรื่อง อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย เขาเขียนในคำนำอย่างชัดเจนว่า
หนังสือในชุดนี้จะมีแต่เรื่องเลวร้ายหม่นหมองและผิดหวังมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมอ่านไปได้เล่มเดียวก็ไม่คิดจะอ่านเล่มอื่นต่อ
รู้สึกไม่จรรโลงใจครับ ไม่รู้จะอ่านเรื่องหดหู่ให้ตัวเองมืดมนตามเรื่องไปทำไม

อย่างหนังสือเล่มนี้ที่คุณบอกว่า หากบทตอนไหนที่อิ่มเอมกับชีวิตเหลือจะกล่าว
อีกไม่นานนักก็เตรียมตัวรับมือกับความทุกข์ใจแสนสาหัสที่จะตามมาเช่นกัน
ผมว่าผมคงชอบแบบที่ยิ่งดีมากๆ ขึ้นไป เพ้อฝันแฟนตาซีมากกว่าละมั้งครับ

ไม่รู้ไปไหนดี แวะมาพักที่บ้านคุณปอยดีกว่า

"เกรงกลัวความทุกข์ที่จะตามมาหากปล่อยให้ตัวเองหลงระเริงกับความสุขมากเกินไป"
อืม...ก็จริงนะคะ แต่ชีวิตนี้เป็นไปได้เหรอที่จะไม่มีความทุกข์
เผชิญหน้ากับความทุกข์ พร้อมที่จะรับความสุขที่จะตามมาดีกว่า

แคสตัสเสี้ยงง่ายคะ ลองหามาปลูกบ้างซิคะ แล้วเผลอๆมีดอกสวยๆอีกด้วย

หวัดดีค่ะ..ปอย
มาคุญเรื่องหนังประทับใจต่อ
ตามประสา..สาว สาว สาว..(ทั้งโสด-ไม่โสด)
ว่าด้วยเรื่องMy best friend wedding..Notting Hill
และเรื่องThe Wedding Date..ก่อนเลย
คุณอ้อนบอกว่าพล็อตดีหรือคะ..แจงว่าไม่นะ
แจงว่าไม่นะ..พล็อตมันธรรมดามากเลย
เพียงแต่มันเป็นพล็อตโดนใจ..มากกว่า
ลองมามาดูอีกรอบค่ะ..แจงบอกว่าหนังที่เคยชอบมาก
แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นหนังในดวงใจนะคะ..แต่
ถ้าถามว่าอะไรเป็นหนังประทับใจ..ตอนนี้นึกไม่ออกค่ะ

มาต่อที่เรื่องLove Actally..ทุกหัวใจมีรัก
แจงของก็อปมาจากบล็อกคุณอ้อนทั้งดุ้นเลยนะคะ
แบบว่าคุยเรื่องเดียวกันพอดี

"Love Actally"ดูแล้วค่ะ..สดๆ ร้อนๆมาก..เพิ่งดูไปเมื่อคืนนี้เอง
คุณปอยบอกมาค่ะ..ว่าเป็นหนังในดวงใจของเธอเลย..แจงจะรอช้าอยู่ไย
ดีจริงไหม..ต้องพิสูจน์...ดูจบแล้ว..น่ารักจริงๆ..ความรักในหลากหลายรูปแบบ
ชอบเรื่องราวในนั้นจัง..เล็กๆแต่มีความน่ารัก มีรายละเอียดดี
นักแสดงเยอะ..แต่บทก็แจกจ่ายกันได้ดี ไม่มีใครเกินใคร
มาประเด็นเรื่องความรักหลากหลายในนั้น..อยากบอกว่าชอบเกือบทุกคู่เลย
แต่แบบว่า..เทใจให้พระเอกNotting Hillไปแล้ว..ท่านนายกเลยได้ใจไปเต็มๆ
แบบว่าอยากเป็นนางเอก..เปิ่นๆตรงๆ..แต่ก็น่ารักได้ใจ
เห็นความรักในที่ทำงานแบบนั้น..ท่าทางจะอัดอึดน่าดูนะคะ
ที่ต้องแยกแยะว่าอะไรคือความเหมาะสม..แต่คนที่น่าสงสารที่สุด
แจงยกให้พ่อหนุ่มที่แอบหลงรักเจ้าสาวของเพื่อน..คนที่เรารักยืนอยู่ตรงหน้า..แต่ก็ไขว่คว้ามาครองไม่ได้
อีกฉากที่เศร้าไม่แพ้กัน..ก็คือ..คุณแม่ลูกสองที่สามีแอบปันใจให้เลขา
เศร้าเนาะ..ยิ้มทั้งน้ำตา..ปั้นหน้าสดใส..ทั้งที่หัวใจเจ็บปวด
ชอบบทสรุปของตัวหนังค่ะ..บางคู่สมหวัง บางคู่ผิดหวัง
ทำให้รู้สึกว่าเหมือนกันชีวิตจริงๆของคนเรา..ที่ไม่ใช่ว่า
ทุกคนที่มีความรักในหัวใจ..จะได้สุขสมหวังไปเสียทุกคน
หรือคุณอ้อนมีความเห็นว่าอย่างไรคะ?..แต่แอบเสียใจนิดหน่อย
ที่ความรักของชายหนุ่มที่หลงรักเจ้าสาวของเพื่อนสนิท..มันยังคลุมเคลือ
ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร..เมื่อสาวเจ้า..ก็ทำท่าว่าจะเริ่มมองเห็นความดี..และซึ้งในความรักของเขาขึ้นมา

ในหนังเขาสื่อ..ว่า"ทุกที่ทุกหัวใจมีรัก"..แต่แจงดูจบแล้วเมื่อคืน
ซึ้งว่า"ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ด้วย"...กับ"ความสมหวังมีไว้สำหรับบางคนเท่านั้น"


แถมอีกนิด..ฉากที่ได้ใจแจงไป..ยกให้ฉากที่พ่อหนุ่มคนนั้น
มาเมอรี่คริสมาสภรรยาของเพื่อนสนิทนะคะ..เศร้าเนาะ..เศร้าแตอิ่มเอม
ชอบจัง..ที่เขาบอกตัวเองวหลังจากได้รับจูบจากหญิงสาว.
."แค่นี้พอแล้ว..สำหรับตอนนี้"..ดูแล้วแจงอดคิดไม่ได้ว่า..เรื่องของสองคนนี้..มันจะไม่จบแค่นี้

..อิอิ...รู้สึกว่าแจงจะคิดมากเกินกว่า..ที่คนสร้างหนังเข้าต้องการสื่อรึเปล่านี่???...

แอบเห็นเม้นท์คุณนิดว่าไม่ติดใจ Nothing Hill เลยแอบมาเชียร์เป็นการส่วนตัว เพราะเป็นเรื่องโปรดในดวงใจ คริ คริ

หนังสือเล่มนี้ออกแนวหม่นๆหรือเปล่าคะปอย ... อ่านที่ปอยเขียนแล้วรู้สึกอย่างนั้น

ส่วนตอนนี้บอกได้ว่าเป็นหญิง(ไม่)สาวที่หวาดกลัวความทุกข์ค่ะ

แวะมาสวัสดีตอนเช้า....เมื่อวานอากาศยังดีอยู่เลย มาเช้านี้อากาศไม่ดีอีกแล้ว

เมื่อวานพี่ไปเดิน Friday Market มาแล้วล่ะ ไปตอนสี่โมงเย็น ร้อนดีเป็นบ้าเลย...ได้ไปต่อราคากระเป๋าสนุกๆ มาด้วย (น่าจะเป็นกระเป๋าแบบที่ปอยไปต่อมาแน่เลย...อิ..อิ..) พอดีของที่มีไม่ค่อยถูกใจเท่าไร ก็เลยแกล้งต่อราคาแบบเว่อร์ๆ ที่จริงราคาที่บอกมันก็ถูกแล้วนะ (เทียบกับที่เห็นเค้าขายๆ กัน) เอาไว้ศุกร์ไหนไม่มีอะไรทำ จะไปเดินเล่นอีก

ผ้ายางปูครัวพี่ซื้อร้านเดียวกับร้านขายพรม แต่พี่ว่าร้านพรมที่ขายใน Friday Market ก็น่าจะมีนะ ของที่บ้านพื่อนพาไปย่านที่ขายเฟอร์นิเจอร์แยะๆ น่ะ ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร แต่จะเอาไว้ถามเพื่อนให้อีกที

นี่ป่านนี้ทั้งเตาแก๊ส ทั้งหม้อหุงข้าว ที่เอาไปซ่อมยังไม่มีข่าวคราวเลย ก็ยังดีนะที่ตัดสินใจซื้อเตาไฟฟ้ามา ถ้าวันนั้นซื้อกาต้มน้ำ สงสัยป่านนี้หน้าคงบวมเป็นเส้นมามาแล้วแน่เลย พูดถึงเรื่องทำอาหาร ถ้าพี่ไม่ชอบทำอาหารอยู่ที่นี่ก็คงเบื่อเหมือนกันเพราะไม่รู้จะทำอะไร พอทำอาหารก็เลยมีโน่นมีนี่ทำเพลินอยู่ นี่ก็นึ่งข้าวเหนียวกินกับลาบ แล้วก็ไก่ทอดมาสองวันติดกันแล้ว ขาดแต่ส้มตำปลาร้าจะเด็ดกว่านี้ นี่กะว่าเตาแก๊สซ่อมเสร็จก็จะเริ่มรื้อฟื้นทำพวกเค๊กพวกขนมบ้างแล้วล่ะ...เพราะอยู่นี่มีเวลาแยะ ทำเสร็จก็มาหาเหยื่อในออฟฟิศนี้แหละ เป็นหนูทดลอง..

วันนี้จะกลับบ้านเร็วหน่อย เพราะเย็นนี้พี่นกกลับแล้ว...เฮ้อ คืนนี้ก็อยู่บ้านคนเดียวแล้วสิ

อ่า ที่สุดท้ายแร้ว โย่วๆ *O* -_-' ( '-')---OQ(+_*)/

สวัสดีค่ะคุณผ่านมาเจอ
ไม่รู้คุณจะผ่านมาเจออีกครั้งหรือเปล่านะคะ
แต่ว่าตั้งคำถามไว้ได้น่าตอบ ก็เลยอยากจะตอบ
เผื่อว่าจะผ่านมาเจออีกครั้งน่ะค่ะ

นั่นสิคะ 'ความทุกข์' เสพติดได้ทางไหนเหรอ
แล้วมันมีอะไรน่าดึงดูดถึงกับต้องเสพติดหรือ?
ความหม่นเศร้า เหงา แล้วก็มืดดำ ที่มันทำให้มีน้ำตา
อาจจะจริงที่ว่า 'แค่คิด' ก็เหมือนติดแล้ว
แต่จริง ๆ แล้วมันมีอะไรมากกว่านั้นหน่อยนึงนะคะ

ในทางกลับกัน หากไม่รู้ถึงความทุกข์ก็ไม่ซึ้งถึงความสุข
วันไหนร้องไห้ตาบวมเพราะทุกข์ใจแสนสาหัสเหลือเกิน
วันรุ่งขึ้นเมื่อน้ำตาเหือดแห้งไป ก็จะยิ้มหัวเราะได้ปกติ
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า 'เสพติดความทุกข์' จริง ๆ
หรือว่า 'เสพติดอารมณ์หลังจากผ่านความทุกข์ไปแล้ว' กันแน่
เพราะถ้าไม่ผ่านการร้องไห้อย่างหนักในคืนหนึ่งอันมืดมัว
ก็จะไม่สามารถหัวเราะร่าอย่างเต็มที่ได้ในวันถัดไปแน่นอน

อารมณ์ด้านมืดดำ บางทีก็ต้องถูกปลดปล่อยออกมาให้หมด
เมื่อไม่เหลืออะไรค้างใจเอาไว้แล้ว จะได้หัวเราะอย่างไม่คิดชีวิต
เหมือน>>>>
มันหัวเราะสะใจดีนะคะ

ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ (ตอบเหมือนนางงามเลย)

ชักสนใจโครงการนี้ซะแล้ว
เดี๋ยวทำนังสือเดินเที่ยวมั่งดีไหม
..
ขออภัย ข้าเจ้ายังไม่ได้อ่านบลอกท่านเลย
ขอแปะลายมือไว้ก่อนนะ
แล้วจะกลับมาอีกที .. สวัสดีเน้อ

แวะมาเยี่ยมตอนเช้าของคูเวตจ้า...
รบกวนให้ปอยช่วยเช็คเมล์ด้วยน๊า ไว้ตอนบ่ายแวะมาโม้ใหม่...ขอทำงานก่อน

วันนี้เที่ยวให้สนุกนะคะ...

คุณปอยสบายดีนะครับ แวะมาทักทายครับ

เป็นหนังสือที่น่าสนใจมากเล่มหนึ่งค่ะ อยากอ่านแต่ช่วงนี้คงไม่มีเวลาค่ะ
ก็เลยขอให้คนอื่นที่เขาต้องการไปอ่านก่อนก็แล้วกันค่ะ

คิดถึงนะคะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดค่ะ

ในที่สุดคุณปอยก็ได้อ่านผลงานนักเขียนคนนี้เนาะ :D
เห็นด้วยค่ะว่าทั้งๆที่มันเรียบง่ายมากๆ แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด
คงเป็นเพราะเราอ่านแล้วเรารู้สึกร่วมไปกับตัวอักษร
เหมือนกับมีความเป็นเราอยู่ในเรื่องราวนั้นๆ ด้วย

คุณปอยอย่าเพิ่งไปเสพติดความทุกข์เลยนะคะ
ถึงกลัวความสุข เพราะไม่อยากทุกข์ตอนมันจากไป แต่มันจะกลับทำให้เรายิ่งทุกข์กว่าเดิม
ชีวิตเรามันก็เหมือนละคร ทุกข์บ้าง สุขบ้าง
หากเราเป็นผู้ดู ไม่ใช่ผู้เล่น
ถึงจะสุขหรือทุกข์อย่างไรหัวใจเราก็จะไม่หวั่นไหว อ่อนแอไปกับมันจนตั้งหลักไม่ถูกอีก
อันนี้ว่ากันทางธรรม(ชาติ) ศึกษาเพิ่มเติมได้ในคีย์เวิร์ด สติปัฏฐาน4 ค่ะ

ถ้าว่ากันตามเทรนด์ ก็คงต้องอ้างหลักของ the secret :D
คิดเรื่องดีๆ ไว้นะคะ แล้วมันจะพาเราไปสู่เส้นทางดีๆ

พูดถึง The Secret ปุ๊กเพิ่งซื้อเวอร์ชั่นนิตยสารมาเมื่อวันก่อน ชอบมากเลย ไม่รู้คุณปอยจะชอบอ่านหรือเปล่าเพราะเกี่ยวกับธรรมะค่อนข้างเยอะ แต่ถ้าชอบอ่านบทสัมภาษณ์บุคคลก็น่าจะชอบนะคะ เรื่องราวของแต่ละคนน่าสนใจทีเดียวค่ะ อย่างคุณเหมียว ที่มีรายได้สามแสนบาทตั้งแต่อายุยังน้อย แต่กลับไม่มีความสุขในชีวิต เหมือนกับได้ย้อนมาถามตัวเองเหมือนกันว่าจริงๆแล้วเราไม่ได้ขาดปัจจัย 4 อะไรเลย แต่ทำไมเรายังเศร้า ยังไม่พอใจอีก คำตอบที่เค้าได้รับก็ช่วยจุดประกายให้เราหาคำตอบสำหรับตัวเองได้ดีเหมือนกัน


ปล.ช่วงนี้มีธุระปะปังเลยไม่ค่อยมาอัพเดทบลอคเท่าไหร่เลย
แต่ยังไงก็ยังคิดถึงคุณปอยน๊า

หลังจากดากลับมาจากอินเดีย ดารุ้สึกว่าไม่มีอะไรคือความทุกข์ที่แท้จริง หรือความสุขที่จีรัง อะไรผ่านมาดาก็อยุ่กับมัน พอมันผ่านไปก็ปล่อยมันไปไม่ยึดติด จนบางทีก็รุ้สึกว่าทำไมชีวิตตูมันล่องลอยจัง

คุณปอยเป็นไงบ้างค่ะ หลังจากอ่านเจ้าหนังสือเล่มนี้ไปแล้ว แผลเรื้อรังเริ่มหายรึยังเอ่ย

แล้ววันแม่ปีนี้คุณนางฟ้าจะได้กลับมาไทยมั้ยค้า

ปล. ตอนนี้เวลาเห็นจิ้งจกหรือตุ๊กแกก็ยังคิดถึงใครบางคนแถวนี้อยู่นะ

หวัดดีค่ะ..ปอย..แว๊บมาหน่อย
เห็นจากบล็อกคุณอ้อนว่าจะหายไปอีกแล้วหรือ..ว้า
มาเรื่อง"ทุกหัวใจมีรัก"ค่ะ..เรื่องที่คุณปอยพูดถึง
เรื่องชายหนุ่มที่แอบหลงรักเจ้าสาวเพื่อน
บางที..แจงอาจจะเข้าไม่ถึงสิ่งทื่หนังต้องการสื่อ..ก็เป็นได้
อย่างว่าแหล่ะ..ถ้าร้อยคนดูหนัง..และเข้าใจเหมือนกันหมด..ก็คงดี
แจงดูเว่อร์ชั่นซับไทยค่ะ..ไม่มีคู่คุณปอยพูดถึงหรอก


ย้อนหลังไปตอบบล็อกเก่าหน่อย..เซ็กส์ แอนด์ เดอะซิตี้
ได้ดูบ้างค่ะ..ที่นี่รีรันอยู่เรื่อยๆ..ไม่ค่อยได้ดูปะติดปะต่อเท่าไหร่
ถามว่าชอบไหม..ก็ถือว่าสนุกดีค่ะ ดูไป ได้รู้ได้เห็นการใช้ชีวิต
เพื่อน..และการจัดการกับความรัก..ก็ดีค่ะ..แต่ว่าคนโสดที่ยังแสวงหาความรัก
น่าจะโดนใจกว่าแจงนะ..แจงว่า(เกี่ยวกันไหมหว่า)แต่เรื่องเดียวที่ขัดใจ
แจงมองอย่างไร..ก็ไม่รู้สึกว่าตัวเอกของเรื่อง..คือ"แคร์รี่"(รึเปล่า?)เธอเซ็กซี่ตรงไหนเนี่ย????

น้องปอยขา

วันนี้ม๊าเอานางมารร้ายคู่นั้นมาลงให้แล้วนะ

ทำม๊าได้ไงเนี้ย..............

อย่างนี้ต้องเขวี้ยงทิ้งไปไม่ให้ได้ยินเสียงตกเลยนะ

ว่างแล้วต้องรีบเข้าไปช่วยชี้แนะม๊าเลยนะ

ว่าจะให้ม๊าจัดการกับนางมารร้ายคู่นั้นไงดี งิงิ

สวัสดีค่ะปอย
มาอยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ...
วันนี้ไปเที่ยวสนุกมั๊ย ได้ไปนั่งชิลๆ ที่ Al Kout Mall หรือเปล่า ไม่รู้ว่าวันนี้อากาศดีมั๊ยเพราะตั้งแต่เช้ามาถึงที่ทำงาน พี่ยังไม่ได้โผล่หัวไปดูเลยว่าอากาศข้างนอกเป็นยังไงบ้าง

นั่นสินะ...พี่ยังแปลกใจว่าปอยอยู่มาตั้งนานแต่ไม่เคยมา Old Souk แต่ถ้าวันไหนอยากจะมาชิมลางก็บอกได้นะคะ (เมื่อวันก่อนพี่ก็แว๊บไปแป๊ปนึง เพิ่งไปอัพไว้ที่บล๊อคมัลติพลาย) แต่ Lady Market ตั้งแต่มาคราวนี้ยังไปไม่ถึงเลยค่ะ ส่วนใหญ่ก็จะเดินวนๆ ไม่พ้นแถวตลาดสด

พี่คงยังไม่เอาใครมาค่ะ คงทำคนเดียวไปก่อน พอดีว่างานตอนนี้ทำคนเดียวได้อยู่ อีกอย่างคนที่มีอยู่ก่อนเค้าก็ support งานพี่ได้ ว่าแต่น้องปอยจะมาอยู่ด้วยจริงหรือเปล่า...แต่อยู่กับพี่นี่อดอยากนะ เพราะพี่ทานแค่วันละมื้อ

ยังไงจะรอฟังข่าวว่าวันนี้หนีเที่ยวสนุกมั๊ยนะ...
ฝันดีนะคะ

สวัสดีค่ะน้องปอย
มาอยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ...
วันนี้ไปเที่ยวสนุกมั๊ย ได้ไปนั่งชิลๆ ที่ Al Kout Mall หรือเปล่า ไม่รู้ว่าวันนี้อากาศดีมั๊ยเพราะตั้งแต่เช้ามาถึงที่ทำงาน พี่ยังไม่ได้โผล่หัวไปดูเลยว่าอากาศข้างนอกเป็นยังไงบ้าง

นั่นสินะ...พี่ยังแปลกใจว่าปอยอยู่มาตั้งนานแต่ไม่เคยมา Old Souk แต่ถ้าวันไหนอยากจะมาชิมลางก็บอกได้นะคะ (เมื่อวันก่อนพี่ก็แว๊บไปแป๊ปนึง เพิ่งไปอัพไว้ที่บล๊อคมัลติพลาย) แต่ Lady Market ตั้งแต่มาคราวนี้ยังไปไม่ถึงเลยค่ะ ส่วนใหญ่ก็จะเดินวนๆ ไม่พ้นแถวตลาดสด

พี่คงยังไม่เอาใครมาค่ะ คงทำคนเดียวไปก่อน พอดีว่างานตอนนี้ทำคนเดียวได้อยู่ อีกอย่างคนที่มีอยู่ก่อนเค้าก็ support งานพี่ได้ ว่าแต่น้องปอยจะมาอยู่ด้วยจริงหรือเปล่า...แต่อยู่กับพี่นี่อดอยากนะ เพราะพี่ทานแค่วันละมื้อ

ยังไงจะรอฟังข่าวว่าวันนี้หนีเที่ยวสนุกมั๊ยนะ...
ฝันดีนะคะ

แวะมาเยี่ยมพี่ปอย
พักนี้งานเยอะมากๆๆเลยอ่ะ
- -*
พี่ปอยสบายดีไหมค๊า

แวะมาหาคุณปอยก่อนดูซิว่า หายไปไหนรึยัง
เข้าใจนะคะ ช่วงยุ่งๆ ของชีวิตใช่ไหมตัวเอง ยุ่งกายหรือยุ่งใจก็ขอให้ผ่านพ้นไปโดยดีนะคะคุณปอยขา
อ้อนเชียร์อยู่ข้างๆ น้า

เอ ติดใจนิดนึงนะคะ ที่บอกว่าการคงความอ่อนหวานเอาไว้ รังแต่จะทำให้โดนทำร้ายจนเจ็บปวดกว่าเก่า...
เอ อันนี้ไม่เอานะคะ ไม่คิดแบบนี้ค่ะ ...ที่กล้าบอกเพราะว่าอ้อนเองก็เคยผ่านประสบการณ์การคิดแบบนี้เหมือนกัน
คิดว่าถ้าเราอ่อนไหว ถ้าเรายังรู้สึกรักหรือรู้สึกดีๆ ได้ง่ายๆ เราก็จะเจ็บง่าย ...
งั้นอย่ากระนั้นเลย เรามาเป็นผู้หญิงเย็นชาดีกว่า...
เหอๆ อันที่จริงพอลองทำแล้วมันไม่ work แบบที่คิดค่ะ
กลายเป็นว่าแข็งนอกแต่อ่อนในมากกว่า..อ้อนนะ

สุดท้ายเลยเลือกที่จะดำเนินชีวิตตามสุภาษิตที่ว่า
แข็มแข็งแต่อย่าแข็งกระด้าง
อ่อนโยนแต่อย่าอ่อนแอ...

ไม่มีใครมอบความรักให้เรา เราก็มอบความรักให้ตัวเองสิคะ
ถ้าความรักมีมากจนล้นแล้วก็มอบให้คนอื่นข้างๆ กายซะด้วย

อาจฟังดูน่าหมั่นไส้นิดๆ แต่ว่าทำไงได้ ชีวิตเรา
เราจะยอมให้ใครก็ตามโดยเฉพาะคนที่ไม่รักเรา
มาทำให้เรากลายเป็นผู้หญิงที่หวาดกลัวความสุขกันง่ายๆ ได้ยังไง จริงไหมคะ
ต้องสู้ต่อไปค่ะ โรบิน เอ้ย คุณปอย(และอ้อนด้วย)

สักวันจะต้องมีวันนั้นที่เราจะถึงจุดหมาย
แค่มองไปที่ท้องฟ้า...แสงดาวแห่งศรัทธายังคงอยู่ที่นั่นนะคะ
แม้บางครั้งจะมองไม่เห็นเพราะมีเมฆมาบัง แต่ดาวยังอยู่ตรงนั้นแน่นอน เชื่อนะคะ

Don't worry Be Happy ค่ะ .. อ่านเมนท์ต่างๆแล้วยิ่งมีความสุข ^^ (อยู่ที่ใจค่ะ)

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกเรื่อง Dandelion นะคะ บล็อกน่ารักมากค่ะ มีเขียนรีวิวหนังสือไว้เยอะเลย ขอเก็บไว้อ่านในโอกาสต่อ ๆ ไปนะคะ

เเdogamaniaเเเเเเเเเเเเ

สวัสดีค่ะ คุณปอย
แวะมาเสริฟของว่างด้วยความคิดถึงค่ะ งุงิ

สบายดีนะคะ

มาเยี่ยมน้องปอยตอนพักเที่ยงค่ะ..เพิ่งหม่ำข้าวเหนียวกับเนื้อสวรรค์ไป ตบท้ายด้วยมะม่วงสุก
แล้ววันนี้น้องปอยทำอะไรทานคะ

วันนี้เหนื่อยๆ เพลียๆ ยังไงไม่รู้ ขี้เกรียจทำงานจัง... จะหนีเที่ยว...แต่ที่คูเวตก็ไม่เหมือนเมืองไทยเนอะ มีที่ให้หนีเที่ยวตั้งมากมาย ออกไปก็ร้อนทำให้ยิ่งขี้เกรียจเข้าไปอีก

BFREAKY.COM
ป้ามาส่งเข้านอนค่ะ
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมป้านะจ๊ะ
และขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล๊อกน้า....

สวัสดีครับน้องปอย...

ขอบคุณมากๆที่ช่วยเหลือใน Multiply พี่งงจริงๆเลย
ยังมีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยเนอะ..

แต่ Multiply น้องปอยทำสวยดีครับ..ชอบๆๆๆ

แวะมาบอกน้องปอยว่าพี่นกติดต่อคุณตูนและไปฝากของไว้เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะคะ

คนยุ่งๆทางโน้น..หาเวลาว่างอัพบล็อกแล้วนะคะ
แล้วคนยุ่งๆทางนี้ล่ะค่ะ..เมื่อไหรจะอัพบล็อก..อิอิ
เม้นท์ใกล้จะเฉียดร้อยๆแล้วนะ..อิอิ..เม้นท์บ้านนี้ยาว
คอมพ์เกๆบ้านแจง..โหลดไม่ค่อยได้เลย..ช้ามาก
ความผิดคุณปอย..ดองบล็อก..แจงเข้ามาแต่ละที
นั่งรอบล็อกนี้นานมาก..กว่าจะได้เม้นท์..
แต่ก็รอได้ค่ะ...คนมันร๊าก..ก.. ทำยังไงก็ร๊าก..ก..ก..ก

แก

สรุป

ทริปล่มอ่ะ

555