ตุลาคม 2555

 
1
2
3
4
10
12
17
19
20
21
22
23
27
30
 
 
All Blog
เสพติดรัก mydarling บทที่15

Chapter 15

สาวหน้าหมวยตาตี่มุ่งหน้าหาหวานใจที่ห้องซ้อมดนตรีห้องๆ นี้เป็นมุมหนึ่งที่อยู่ด้านในสุดของสถานความบันเทิงเป็นบริเวณที่รัฐเกล้าตั้งใจทำขึ้นเพื่อไว้ซ้อมดนตรีและใช้เป็นที่พักผ่อนใจเวลาไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียวในคอนโดหรูภายในเต็มไปด้วยเครื่องดนตรีขนาดเล็กใหญ่วางไว้ครบชุด

~ก๊อกก๊อก~ เสียงเคาะประตูส่งสัญญาณก่อนเปิดเข้าไปเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาทประตูถูกเปิดออกชายร่างสูงหลายคนกำลังสนทนาสนุกสนานเดินพลุกพล่านเก็บเครื่องดนตรีเข้าที่เข้าทางเมื่อเสร็จสิ้นหน้าที่บนเวทีเมื่อครู่พริกกวาดสายตามองหาหวานใจที่กำลังซ้อมตีกล้องอย่างเอาจริงเอาจังและหางตาก็ยังเห็นใครอีกคนอยู่มุมห้อง...

“อ้าว! พี่เกล้าไม่ได้นัดยัยข้าวเหรอ”

“นัด.. เสียงเรียบทวนคำถาม

“ใช่เมื่อกี้มีเด็กวิ่งมาบอกว่ามีคนอยากเจอยัยข้าว พริกก็เข้าใจว่าเป็นพี่เกล้าซะอีก”

“พี่กำลังจะออกไปหา”สายตาเฉยชาส่อแววหวาดระแวงเล็กๆ

“เออไอ้เกล้าเมื่อกี้ข้าก็เดินสวนกับน้ำข้าว เห็นเดินไปทางห้องวีไอพี”

“งั้นใครล่ะที่อยากเจอยัยข้าว...” พริกบ่นพึมพำ

“ไอ้แฟรงค์ ไอ้กันย์ ฝากเก็บของต่อด้วยไอ้วิณช่วยดูคิวตีกลองหน่อย” รัฐเกล้าวางมือจากทุกสิ่งที่กำลังทำเดินออกจากห้องซ้อมอย่างรวดเร็ว

“พี่เกล้ารอพริกด้วยยยยยคิวเดี๋ยวพริกมานะ” สาวหน้าหมวยหันกลับไปมองหวานใจก่อนวิ่งตามรัฐเกล้าออกไปอย่างเร่งรีบ

ณ สถานความบังเทิงห้องคาราโอเกะส่วนตัวระดับวีไอพี..

“ขอบใจมากนะจ๊ะน้องสาวที่ไม่แค้นเคืองพี่ไอวี่แถมยังให้เกียรติมานั่งร่วมวงกับพวกพี่อีก” ไอวี่จับมือน้ำข้าวที่นั่งข้างๆกุมไว้และลูบเบาเพื่อประสานสัมพันธ์ที่เคยบาดหมางครั้งก่อน

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ไอวี่น้ำข้าวไม่คิดอะไรมากอยู่แล้วค่ะ แต่น้ำข้าวมาไม่ได้บอกใครไว้ป่านนี้เพื่อนๆน้ำข้าวรอแล้วล่ะ ยังไงน้ำข้าวขอตัวก่อนนะคะ”ยังไม่ทันที่น้ำข้าวจะได้ลุกยืน มือบอบบางก็โดนฉุดไว้เลยต้องจำใจนั่งลงที่เดิม “ยังไม่หายโกรธแน่เลยใช่ไหมจ๊ะดาร์ลิ่ง”สายตาคมเฉียบ แสยะยิ้มเหยียด สร้างบทสนทนาต่อ

“น้ำข้าวไม่ได้โกรธอะไรแล้วจริงๆค่ะ”

“นั่งก่อนสิเสี่ยเขาก็หาเพื่อนคุยอยู่เหมือนกันจ๊ะ” ไอวี่ส่งสายตายั่วยวนชายแก่หน้าตาหื่นกามที่นั่งอยู่ยังโซฟาอีกตัวน้ำข้าวเริ่มใจไม่ดีคิดว่าคงเป็นแผนร้ายของหล่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ผิดแน่ทั้งสถานที่ลับหูลับตาเพราะเป็นห้องส่วนตัวไม่สามารถมีใครเข้าออกได้สะดวก เธอพยายามหาทางหนีทีไล่ออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“น้ำข้าวต้องไปแล้วค่ะ”เสียงหนักแน่นมั่นคงพยายามบอกความต้องการ

“เอาล่ะๆไอก็เบื่อต้องมานั่งพูดดีแล้ว ขอพูดตรงๆ เลยแล้วกัน”นังมารร้ายได้เผยโฉมที่แท้จริง

“พี่ไอวี่ต้องการอะไรค่ะสายตาคาดคั้นพยายามควบคุมสติสู้ ระงับอารมณ์โทสะไว้

“ฉลาดดีเหมือนกันนะเราคิดว่าจะมีแค่พี่ชายของเธอซะอีกที่ฉลาด”

“...”

“เสี่ยเขาถูกใจเธอเลยอยากให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนคืนนี้จ่ายไม่อั้นรับรองสมราคาที่เสียเวลาแน่นอน” “แค่นี้ใช่ไหมค่ะที่อยากคุย”

“หาไม่ได้ง่ายๆนะจ๊ะกับเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ได้เงินเต็มกระเป๋า”หล่อนแสยะยิ้มให้ตาเสี่ยหน้าหื่น “เก็บความหวังดีของคุณไอวี่ไว้เวลาไม่มีใครแผ่ส่วนบุญให้ดีกว่าค่ะพอดีน้ำข้าวไม่ขัดสนและคงไม่ตกต่ำถึงขนาดต้องรอรับผลบุญจากใคร” น้ำเสียงเหยียดรังเกียจเดียจฉันท์ชัดเจน

“ต๊ายยยยยยแกกล้าด่าฉันเป็นเปรตเลยเหรอ”

“อืมเป็นถึงนักเรียนนอกไฮโซรู้จักเปรตด้วยเหรอค่ะ เก่งจัง...” สาวหน้าหวานแสยะยิ้มใส่เวลานี้เลือดร้อนสูบฉีดขึ้นใบหน้าใส อารมณ์โมโหใกล้ปะทุเต็มทีถึงให้เธอเป็นคนน่ารักสดใสแค่ไหนแต่ถ้าโกรธเคืองขึ้นมาก็สู้ไม่ถอยคล้ายใครดีมาก็ดีไปใครร้ายมาก็ร้ายตอบ

ไอวี่โมโหสุดขีดกำมือไว้แน่นสายตาอาฆาตแค้นน้ำข้าวอย่างมากหล่อนลุกขึ้นยืนหยิบแก้วที่มีไวน์อยู่ในนั้นทำท่าจะสาดใส่น้ำข้าว

“อย่าคิดว่าน้ำข้าวจะเกรงใจเพราะคุณเป็นเพื่อนของพี่ต้นนะคะ” น้ำข้าวลุกขึ้นสู้ สายตาปะทะกัน มือคว้าหยิบแก้วที่วางอยู่ตรงนั้นขึ้นมาเช่นกันทำให้ไอวี่ชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นสาวหน้าหวานเตรียมโต้ตอบหล่อนเต็มที่

“กะแกคิดว่าจะสู้ฉันได้เหรอ...”

“ก็ลองดูค่ะ” น้ำข้าวสู้สายตาร้ายกาจที่เริ่มเกิดความหวาดหวั่นในแววตาขึ้นมาให้เห็น

“คุณไอวี่ใจเย็นๆก่อน หนูด้วยคุยกันดีๆ ก็ได้นะจ๊ะ ไม่เห็นต้องเล่นตัวเลยหรืออยากเรียกราคาเองก็พูดกันตรงๆก็ได้น่า”

“พวกคุณนี่มันเลวเหมือนกันจริงๆเลยนะ” น้ำข้าวละสายตาจากไอวี่ตวัดหันไปทางเสี่ยหน้าหื่น ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกสะอิดสะเอียนเธอยกแก้วที่อยู่ในมือเทน้ำราดลงบนศรีษะของเสี่ยหน้าหื่นที่ผมเหลือน้อยเต็มทีจนไอวี่ยืนมองตาค้าง

“...”

“นี่คือคำขอบคุณกับไมตรีที่หยิบยื่นให้ค่ะ” น้ำข้าวกระแทกแก้ววางลงบนโต๊ะเมื่อน้ำไหลรดรินบนศรีษะล้านๆ จนเกลี้ยง พร้อมส่งยิ้มหวานให้ทั้งสองคนก่อนเดินหันหลังกระชากประตูเปิดออกเดินพ้นจากห้องทั้งเสี่ยหน้าตาหื่นกามและไอวี่พากันนิ่งแข็งเป็นหิน เมื่อไอวี่ได้สติกลับคืนมาหล่อนรีบกระแทกกายลุกเดินตามน้ำข้าวออกไปอย่างร้อนรนในใจคล้ายไฟโกรธระอุเผาไหม้

“แกจะหนีไปไหน ไอวี่กระชากแขนเรียวเล็กให้หันกลับมาจนน้ำข้าวเซตามแรงดึงตั้งตัวไม่ทันฝ่ามืออีกข้างของไอวี่ออกแรงเหวี่ยงกะฟาดลงบนหน้าใสๆ แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสถึงผิวกายแขนขาวๆ ก็โดนฝ่ามือใครอีกคนคว้าไว้และดึงแขนน้ำข้าวออกห่างให้หลบอยู่ด้านหลังแผ่นกว้าง

รัฐเกล้าใช้สายตาเย็นชาแผ่รังสีอำมะหิตใส่ไอวี่จ้องมองอย่างดุดันก่อนสบัดมือเธอทิ้งอย่างแรงจนไอวี่เซถอยหลังไปเกือบล้ม

“ถ้าคิดจะทำไรข้าวอีกเราได้เห็นดีกัน” รัฐเกล้าจูงมือพาน้ำข้าวเดินห่างจากนังมารร้าย ปล่อยให้หล่อนมองตามด้วยความแค้น

“เป็นไรไหม รัฐเกล้าถามด้วยเสียงอ่อนโยนขณะยังยึดมือบอบบางกุมไว้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” น้ำข้าวส่งยิ้มให้เมื่อเห็นเขาหันมาสบตา

“เป็นไงบ้างแกกกกก...”พริกรีบดึงมือน้ำข้าวให้นั่งลงข้างๆ เมื่อทั้งสองเดินมาถึงโต๊ะ

“น้ำข้าวไม่เป็นไรแล้วต๊อกแต๊กเป็นอะไรทำไมหมดสภาพยังงั้นล่ะ”

“นี่ล่ะที่พริกกลุ้มใจทำไมวันนี้ดูวุ่นวายแบบนี้ล่ะแก... แล้วที่หายไปล่ะเรื่องมันเป็นยังไง”

“ไว้น้ำข้าวเล่าให้ฟังแล้วกันตอนนี้ไม่อยากพูดถึง”

“กลับกันได้แล้วล่ะ” รัฐเกล้าถอนใจเบาๆ ความกังวลใจเมื่อครู่เบาบางลง

“ต๊อกแต๊กเป็นแบบนี้แล้วจะกลับยังไงล่ะแกวันนี้ต้องไปค้างบ้านต๊อกแต๊กไม่ใช่เหรอ แล้วถ้าพายัยนี่กลับบ้านพริกในสภาพนี้ พ่อได้หักคอแน่ๆเลย” พริกส่งเสียงเจรจาคล้ายกังวลกับเรื่องวุ่นวาย ทำสีหน้าหวาดกลัวเมื่อนึกถึงผู้เป็นพ่อ

“งั้นไปคอนโดเกล้า” รัฐเกล้าพยุงต๊อกแต๊กที่เมาไม่ได้สติให้ลุกขึ้นโดยมีน้ำข้าวช่วยอีกแรง พริกเดินหยิบสัมภาระของเพื่อนก่อนเดินตามออกไปยังลานจอดรถ

“ยัยข้าวดูแลต๊อกแต๊กด้วยนะแกแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พริกจะโทรหานะ” รัฐเกล้าวางร่างหมดสติลงนอนยังเบาะด้านหลังของรถหรูและปิดประตูเตรียมพร้อมเดินทางน้ำข้าวยื่นมือไปรับของทั้งหมดที่พริกถือส่งให้

“โอเค ไว้คุยกันนะพริกน้ำข้าวไปก่อน” น้ำข้าวเดินขึ้นนั่งด้านข้างคนขับเมื่อรัฐเกล้าเปิดประตูรถรออยู่

“ขับรถดีๆนะคะพี่เกล้า”

“อืม”

รถคันหรูพ้นสายตา พริกก้าวเดินกลับเข้าในผับอีกครั้งเพื่อหาหวานใจที่นั่งรออยู่ในห้องซ้อมดนตรีระหว่างทางพริกต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงแก้วแตกกระจายคล้ายโดนปาเข้ากับกำแพงอย่างแรงเธอรีบจ้ำตามเดินตามเสียงทันที...

“ไอวี่ คุณเลิกโกหกได้แล้วผมไม่อยากฟัง!!”

“แจ๊คค่ะไอขอโทษ ไอผิดไปแล้วยกโทษให้ไอนะคะ”

“คุณเห็นผมโง่เหรอ! ผมเห็นพฤติกรรมคุณมานานแล้ว พอกันที!!”ชายหนุ่มดึงมือที่กอดแขนออกอย่างหมดเยื่อใย เมื่อสาวเซ็กซี่เห็นว่าคงง้อไม่สำเร็จหล่อนลุกหยิบกระเป๋าสะบัดหน้าด้วยอาการเซ็งสุดขีดเดินออกจากประตูไป

พริกเห็นสีหน้าเจ็บปวดของพี่ชายเข้าใจดีว่าตอนนี้เขากำลังผิดหวังเสียใจและคงตาสว่างขึ้นมาบ้างเมื่อเห็นธาตุแท้ของหญิงสาวที่คบอยู่เธอก้าวเดินหาพี่ชายแสดงความห่วงใย

“พี่แจ๊คเครียดเหรอ”

“พวกเพื่อนๆไปไหนหมดแล้วล่ะพริก”

“กลับกันหมดแล้วล่ะพี่แจ๊คมีเรื่องอะไรกับ...”

“เฮ้อ เสียงถอนใจหนักหน่วงรู้สึกสมเพชตัวเองที่ไปรักผู้หญิงร้ายกาจ

“ถ้ากลุ้มมากก็ระบายให้น้องให้นุ่งฟังบ้างเก็บไว้มากเดี๋ยวก็อกแตกพอดี”

“ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนพี่ว่าแกไปดูเอาเองดีกว่าจะได้รู้ทั้งหมด” แจ๊คพาน้องสาวตรงยังห้องทำงานของตัวเองเขาหยิบเทปขนาดจิ๋วใส่เข้าเครื่องเล่น ภาพที่บันทึกในกล้องวงจรปิดปรากฏขึ้นเป็นเหตุการณ์ตอนที่ไอวี่และน้ำข้าวคุยกันในห้องวีไอพีและยังมีเทปอีกหลายๆ ม้วนวางอยู่ พริกเปิดดูครบทุกฉากตอน ไอวี่แสดงท่าทีเย้ายวนฝ่ายชายที่เธอพามาในสถานที่แห่งนี้พริกนั่งดูจนปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด...

“นี่พี่แจ๊คก็รับรู้มาตลอดแล้วสิว่าเธอคนนี้เป็นยังไง”

“อืม พี่รู้แต่ก็ยังแอบหวังว่าไอวี่จะสำนึกและกลับใจแต่...” แจ๊คนิ่งเงียบส่งสายตาเศร้าๆ ออกมาชัดเจน

“เอาน่าพี่แจ๊คอย่าไปเศร้าเสียใจกับผู้หญิงแบบนั้นอีกเลยทำตัวให้มีชีวิตชีวาหน่อย สาวๆในสังกัดพี่ก็มีตั้งเยอะแยะ”

“แล้วน้ำข้าวเป็นไงมั้ง ต้องไปสู้รบกับไอวี่”

“พี่แจ๊คก็เห็นแล้วนิถ้าพี่เกล้าไปช่วยไว้ไม่ทันคงเรื่องใหญ่แน่ๆ”

“ตั้งแต่พี่คบกับไอ้เกล้ามาไม่เคยเห็นมันสนใจใครแต่กับน้ำข้าวแตกต่างเพื่อนๆ ในวงดนตรีของมันยังรู้สึกเลยว่ามันอ่อนโยนกับน้ำข้าวเป็นพิเศษกว่าใครๆ”

“ใช่ พี่แจ๊คคบกับเขามาเคยเห็นเขายิ้มกี่ครั้งพริกเห็นเขายิ้มเพราะยัยข้าวหลายครั้งแล้วนะ”

“เฮ้ย! จริงดิ พี่ว่าไม่เคยว่ะ เห็นแต่มันทำขรึมตลอดเวลา”

“แสดงว่าพริกคงมีบุญมากกว่า กลับบ้านกันดีกว่าพี่ชายวันนี้ควงน้องคนนี้แทนแล้วกันนะ”

“ว่าแต่เราไม่ไปหาไอ้คิวมันแล้วเหรอ”

“ตายจริง! ลืมเลย พี่แจ๊คบ้าแล้วทำไมเพิ่งเตือน พี่แจ๊คไปรอที่รถนะเดี๋ยวพริกตามไปขอเวลาไปร่ำลาแปบนึง”




Create Date : 26 ตุลาคม 2555
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2555 21:38:55 น.
Counter : 508 Pageviews.

3 comments
  
แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...สวัสดีครับ

มาติดตาม เสพติดรัก mydarling บทที่15 ด้วยครับ

โดย: **mp5** วันที่: 26 ตุลาคม 2555 เวลา:22:48:18 น.
  
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจให้จขบ..ครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
มาโซคิส Literature Blog ดู Blog
โดย: **mp5** วันที่: 27 ตุลาคม 2555 เวลา:9:05:51 น.
  
ขอบคุณนะคะ คุณ mp5
โดย: มาโซคิส วันที่: 27 ตุลาคม 2555 เวลา:18:20:35 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มาโซคิส
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]



เ ร า ต่ า ง กั น แ ส น ไ ก ล

Blood A_Blood Type Series
เรียบง่าย อยู่บนเหตุและผล สันติ ยุติธรรม

ถ้าในฝันนั้น.. ฉันได้มีเธอ.. ขอนอนหลับไม่ตื่นได้ไหม..
เ ว ล า คิ ด ถึ ง ใ ค ร บ า ง ค น ม า ก ๆ อ ย า ก ดึ ง เ ค้ า อ อ ก ม า จ า ก โ ล ก แ ห่ ง ค ว า ม ฝั น แ ล้ ว ก อ ด ซ ะ !! ใ ห้ ห า ย คิ ด ถึ ง





หากวันใด อ่อนแอ ท้อแท้ ผิดหวัง ให้ลองย้อนนึกถึงวันที่เคยตะเกียกตะกาย . .



ถ้าคนๆ หนึ่ง มีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้เรายิ้มออกมาได้โดยไม่ตั้งใจ.. มานก็ไม่แปลกเลยที่เขาสามารถทำให้เราน้ำตาไหลได้โดยไม่รู้ตัว..

Online Now




New Comments