Group Blog
All Blog
|
เสพติดรัก mydarling บทที่13 Chapter 13 เริ่มวันใหม่ของสัปดาห์ทุกอย่างกลับมาอยู่ในสภาวะปกตินักศึกษายังคงนั่งรวมกันเป็นกลุ่มที่หน้าคณะเรียนส่งเสียงดังเป็นระยะๆ เมื่อบรรดาเหล่าเพื่อนพ้องเจอหน้ากันความสนุกสนานตอนไปแคมป์จบลงแล้วแต่ยังคงเป็นเรื่องเด่นที่หยิบยกเอามาพูดคุยในวงสนทนา นี่แกดูสิผิวเกรียมหมดเลยขนาดไม่ค่อยได้เจอแดดนะเนี้ย ยัยพริกเธอเป็นแค่นั้นเองทำบ่นดูฉันซะก่อนซิย่ะเป็นผื่นไปทั้งตัวคันก็คัน อ๊ายยยเซ็งได้ใจจริงๆ ไปโดนอะไรมาแก? ฉันก็ไม่รู้หรอกย่ะ สงสัยตอนเข้าป่านั่นแหล่ะไม่รู้มีหมามุ่ยหรือเปล่า บ้าเหรอต๊อกแต๊กถ้าโดนหมามุ่ยก็คันตั้งแต่ที่แคมป์แล้วสิ น้ำข้าวหัวเราะขำขันแซวเพื่อนสาวเมื่อเดินถึงโต๊ะประจำมองเห็นต๊อกแต๊กยกมือเกาตามร่างกายจนมีผื่นแดงเต็มตัว ยัยข้าวทำไมมาช้าล่ะย่ะ พอดีพี่ต้นแวะไปทำธุระมาอ่ะ ดีจังเลยเนอะมีพี่ชายคอยเป็นห่วงนี่ขนาดหยุดงานพักผ่อนยังมาเป็นบอดี้การ์ดให้น้องสาวทำไมพี่ชายพริกไม่เห็นสนใจพริกแบบพี่ต้นมั้งน๊า รายนั้นดีแต่ไปมั่วอยู่กับยัยปีศาจร้าย อะไรยัยพริก!พี่แจ๊คยังไม่เลิกกับยัยแมลงวี่อีกเหรอย่ะ ก็ใช่สิแกไม่รู้ติดใจอะไรนักหนา น้ำข้าวว่าปล่อยไปดีกว่าเรื่องส่วนตัวของเขานะพริก โอ๊ย! พริกก็ไม่อยากยุ่งหรอกแค่หมั่นไส้อ่ะแก นี่ยัยข้าว.. เธอกับพี่ต้นไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆซะหน่อย ทำไมเธอไม่ลองเปิดใจให้พี่ต้นดูบ้างล่ะ ฉันว่าเขาดูดีจะตายไปนะยะ นี่ต๊อกแต๊กจะเชียร์ใครกันแน่เดี๋ยวพี่เกล้าเดี๋ยวพี่ต้น เอ้าก็เชียร์หมดแหล่ะย่ะถ้าเป็นคนหล่อ โฮะๆๆ แล้วได้บอกพี่ต้นไปยังแกว่าตัดสินใจคบกับพี่เกล้าเป็นแฟนแล้วอ่ะ น้ำข้าวกะจะบอกวันนี้แต่พอดีเมื่อเช้ารีบอ่ะเลยยังไม่ได้คุยเลย ฉันอยากเป็นเธอจริงๆเลยยัยข้าวถูกห้อมล้อมไปด้วยคนหล่อเพอร์เฟคถามจริงเหอะเธอทำบุญด้วยอะไรย่ะไว้ฉันจะได้ไปทำบ้าง เอาอีกล่ะต๊อกแต๊กชอบพูดโอเวอร์อยู่เรื่อยเลยนะน้ำข้าวว่าเราขึ้นเรียนกันดีกว่า นั่นสิใกล้ได้เวลาแล้ว ไปย่ะ ต๊อกแต๊กกวาดเก็บเครื่องสำอางค์ลงกระเป๋าสามสาวหยิบข้าวของพากันเดินขึ้นตึกเรียน ระหว่างเดินเข้าห้องสายตาทุกคู่ที่อยู่บริเวณนั้นหันเหความสนใจมายังน้ำข้าวที่เดินเข้าห้องเพื่อหาที่นั่งจนสร้างความประหลาดใจให้กับสามสาวอย่างมากคล้ายเป็นตัวประหลาดหลุดมาจากดาวอังคาร นี่น้ำข้าวเฟริส์ถามไรหน่อยสิจะโกรธหรือเปล่า หญิงสาวในห้องคนหนึ่งตัดสินใจเดินตรงมาหยุดยืนเบื้องหน้าน้ำข้าวพร้อมคำถามคาใจที่เก็บไว้ตั้งแต่ไปเข้าแคมป์เมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ น้ำข้าวจะโกรธเรื่องไรล่ะว่าแต่มีไรจะถามเหรอ คือมีแต่คนสงสัยเรื่องพี่เกล้ากับพี่ปีสี่คนนั้นอ่ะเขาเป็นอะไรกันเหรอ นี่ยัยเฟริส์จะมาขุดเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ทำไมย่ะ ต๊อกแต๊กแขวะใส่คนตั้งคำถามด้วยอารมณ์ฉุนเชียวทันทีสายตาจ้องอย่างเกรียวกราดราวกับจะฉีกร่างคนถามออกเป็นชิ้นๆ เฟริส์ก็แค่อยากรู้ว่าเขาเป็นอะไรกันก็เท่านั้นเอง พี่เกล้ากับพี่นิ่มเขาเป็นเพื่อนกันไม่ได้เป็นอะไรแบบที่ได้ข่าวมาหรอก น้ำข้าวส่งยิ้มสดใสให้เมื่อพูดจบในใจเธอยังคงเชื่อใจและไว้ใจชายหนุ่มอันเป็นที่รัก ใช่คงจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกเพราะพี่เกล้าเขาเป็นแฟนกับยัยข้าว พริกช่วยสมทบอีกคน เฟริส์ก็ว่างั้นล่ะเห็นพี่เกล้าจีบแต่น้ำข้าวนิแล้วจะไปยุ่งกับคนอื่นได้ไง ขอบใจมากนะจ๊ะที่ช่วยไขปัญหาข้องใจให้เพื่อนหลายคน นี่ไปบอกพวกเธอด้วยนะยัยเฟริส์เลิกทำตัวเป็นพวกชอบมีปัญหาได้แล้วนะยะชอบสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันมากนักหรือไง ต๊อกแต๊กทำไมชอบไปดุคนอื่นจังนะเสียงเปรยคล้ายต่อว่าเป็นนัยๆ ฉันไม่ได้ดุนะยัยข้าวก็เล่นมาถามแบบนี้เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไง ต๊อกแต๊กบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปฟังคนอื่นให้เชื่อพี่เกล้า แล้วจะใส่ใจอะไรล่ะคนอื่นก็แค่สงสัยล่ะมั้ง ฉันก็แค่เป็นห่วง แต่ถ้าเธอไม่แคร์ก็ดีไปน้ำเสียงแข็งๆ สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นพยายามควบคุมอารมณ์โกรธเคืองให้สงบลงความห่วงใยของต๊อกแต๊กมีมากมายจนน้ำข้าวรู้ดีว่าเพื่อนแคร์เธอแค่ไหนมือบอบบางเอื้อมกุมมือเพื่อนสนิทบีบไว้แน่นพยายามบอกให้เข้าใจว่าเธอเองเข้มแข็งพอกับความเคลือบแคลงใจที่ใครต่อใครพยายามสร้างรอยร้าวให้เกิดขึ้น น้ำข้าวไม่คิดอะไรหรอกขอบใจนะที่เป็นห่วง วันนี้ไปเที่ยวกันไหมแก ไปร้องคาราโอเกะก็ได้พริกพยายามเปลี่ยนสถานการณ์ให้ดีขึ้นเพื่อจะดึงเพื่อนสาวให้หันมาสนใจสิ่งที่ตัวเองนำเสนอ จะไปไหนย่ะยัยพริก? ไปผับพี่แจ๊คก็ได้ร้องเพลงทั้งคืนฟรี ไปไหมยัยข้าว? ต๊อกแต๊กหันไปชวนเพื่อนสาวข้างๆ วันนี้น้ำข้าวขอตัวนะ พี่ต้นหยุดงานสองวันไม่รู้จะพาไปเที่ยวไหนหรือเปล่าแล้วอีกอย่างตอนนี้กำลังกลุ้มใจวิชาภาษาต่างประเทศด้วยสิ ทำไมมันยากจัง นี่แกจะไปยากอะไรก็ให้พี่เกล้าติวสิพี่เขาเรียนตั้งหลายภาษาน่ะยัยข้าว เออ ยัยพริกวันนี้ความคิดดีนะยะใช่ยัยข้าวไปอ้อนพี่เกล้าติวให้พวกฉันจะได้ไปติวด้วย โฮะๆๆ น้ำข้าวเกรงใจพี่เกล้าอ่ะ เป็นแฟนกันแล้วยังต้องเกรงใจอีกเหรอแก ก็... เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะยะเลิกคุยอาจารย์มาแล้ว ต๊อกแต๊กตัดบทพูดจาเมื่อเห็นอาจารย์ผู้สอนเดินเข้าห้องจนเสียงจอแจในชั้นเรียนเงียบสนิทลง
หลังเลิกเรียน.. รัฐเกล้าโทรศัพท์หาน้ำข้าวตามเวลาปกติ ค่ะพี่เกล้าน้ำข้าวเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวน้ำข้าวลงไปหาหน้าคณะนะคะ น้ำข้าววางโทรศัพท์เมื่อนัดหมายกับปลายสายเป็นที่เรียบร้อย ตกลงไม่ไปร้องเกะกับพวกฉันเหรอย่ะยัยข้าว วันนี้ขอตัวนะไว้คราวหน้าน้ำข้าวจะไม่เบี้ยวเลย โอเคงั้นพวกฉันไปก่อนนะรอพี่เกล้าใช่ไหมย่ะ อือ ไว้เจอกันนะแก บายยยยสองสาวโบกมือร่ำลาก่อนแยกย้าย ทันทีที่น้ำข้าวเดินแยกจากเพื่อนสนิทสายตามองเห็นร่างสูงยืนเท่พิงกำแพง ชายเสื้อเชิตหลุดออกนอกกางเกง กระดุมถูกปลดออกเผยเห็นแผ่นอกกว้างนิดหน่อยยืนรออยู่หน้าคณะเรียนสองเท้าย่างเดินยังคนรอคอย น้ำข้าวลงมาช้าไปหรือเปล่าค่ะ? เปล่า รัฐเกล้าหันมามองใบหน้าหนาวพร้อมส่งยิ้มจางๆ ให้ แล้วดูสิยังไม่ทันออกนอกมหาลัยเลยนะเสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อยซะล่ะมือบอบบางเอื้อมติดกระดุมเสื้อและจัดชายเชิตให้เข้าที่ดูเรียบร้อยรัฐเกล้ายืนมองใบหน้าใสๆ ที่มีแก้มแดงระเรื่อและรอยยิ้มบางๆออกเขินเล็กน้อยด้วยสายตาอ่อน วันนี้จะพาไปกินของอร่อยประตูด้านข้างคนขับถูกเปิดออกพร้อมสาวหน้าหวานก้าวขึ้นนั่งบทสนทนายังคงมีต่อเนื่องเพราะสงสัยยังสิ่งที่รัฐเกล้าเกริ่นไว้ อะไรค่ะที่พี่เกล้าว่าอร่อย คอยดูล่ะกัน สายตาเคลือบแคลงสงสัยมองยังใบหน้าคมคายที่ส่งยิ้มมุมปากประตูรถถูกผลักปิดพร้อมคนขับย่างกก้าวนั่งประจำตำแหน่ง รถค่อยๆ ทยานออกตัวช้าๆจนเร่งความเร็วคงที่ งั้นน้ำข้าวโทรบอกแม่ก่อนดีกว่าว่ากลับดึก เกล้าโทรขออนุญาตให้แล้วล่ะบอกจะพาไปทานข้าวแล้วจะพาไปส่ง งั้นก็โทรบอกพี่ต้นด้วยเผื่อพี่เขามารอน้ำข้าวที่บ้าน อืมมือบอบบางควานหาเครื่องมือสื่อสารหยิบกดเบอร์โทรหาพี่ชายคนสนิท ฮัลโหล พี่ต้นวันนี้น้ำข้าวกลับดึกค่ะคงไม่ได้เจอพี่ต้นแล้วนะไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะคะ..ส่วนเรื่องที่น้ำข้าวจะบอกรอฟังพรุ่งนี้ล่ะกันนะคะคุณหมอ บายค่ะ โทรศัพท์ถูกตัดสายเมื่อหมดธุระเจรจา มีธุระกันหรือเปล่า ไม่ใช่ธุระหรอกค่ะพอดีน้ำข้าวจะบอกพี่ต้นเรื่องที่เราสองคนคบกันไงน้ำข้าวส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มข้างๆ ที่หันมาสบตาและยิ้มตอบกลับอย่างรู้สึกยินดี เทอมนี้มีเรียนวิชาต่างประเทศเหรอ พี่เกล้ารู้ได้ไงอะ...คำถามสร้างความประหลาดใจจนต้องเอี้ยวกายหันมองยังคนข้างๆ ... ร้ายกาจจริงๆนะมีสายรายงานแบบนี้ ช่วยติวให้เอาไหม พี่เกล้ามีเวลาเหรอค่ะ อืม รายงานก็เยอะ วิชาเรียนก็ยากน้ำข้าวปวดหัวกลุ้มใจ จะสอบตกหรือเปล่าไม่รู้ สายตานิ่งเรียบเหลียวมองยังใบหน้าหวานๆที่ขมวดคิ้วชนกันจนดูเคร่งเครียด ไม่ยากหรอกรับรองได้ ก็พี่เกล้าเก่งนิน้ำข้าวไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ข้าวต้องทำได้น่า โอเคค่ะลองดูซักตั้งรัฐเกล้าแอบมองรอยยิ้มสดใสของคนที่เขารักด้วยความรู้สึกเป็นสุขเต็มหัวใจ ณ คอนโดหรูใจกลางเมือง... ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมคู่รักเดินจูงมือกันกระหนุงกระหนิงก้าวเดินตามทางหยุดยืนหน้าห้อง คีย์การ์ดเสียบช่องปลดล็อค ประตูห้องเปิดออกมองเห็นด้านในชัดเจน ห้องหรูกว้างขวางน้ำข้าวมองไปรอบบริเวณคอนโดสวยงาม ภายในดูสะอาดตามองแทบไม่เห็นฝุ่น ชั้นวางหนังสือสูงเทียบเพดานห้องยาวเต็มกำแพงมีหนังสือท่าทางอ่านยากเพราะเป็นภาษาต่างประเทศเต็มเกือบทุกชั้นดูน่าทึ่ง พี่เกล้าอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ?เสียงใสตั้งคำถามเมื่อเดินเข้ามาหยุดยืนกลางห้องกว้าง อืม ห้องกว้างขนาดนี้ไม่เหงาหรือไงเนี้ยน้ำข้าวมองตามร่างสูงที่ดึงประตูห้องปิดก่อนเดินตรงเข้ายังห้องครัวล้างไม้ล้างมือพร้อมปลดกระดุมเสื้อออกสองเม็ดคลายความอึดอัด ไม่ค่อยได้อยู่ อ้าว แล้วไปอยูไหนล่ะคะ ห้องดนตรีที่ผับ เกล้าเป็นหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งอยากเล่นดนตรี อยากทำงาน ก็เลยทำซะทุกอย่างที่อยากทำบางครั้งมันต่อเนื่องเลยนอนที่นั่น ห้องนี้เลยไม่ค่อยได้อยู่ บทสนทนายังคงมีต่อเนื่อง แต่ล้วนสร้างความตื่นเต้นระคนประหลาดใจให้กับผู้รับฟังอย่างมากมาย เป็นทั้งบาร์เทนเดอร์เก่งหลายภาษา เล่นดนตรีก็เป็น แล้วทำอะไรได้อีกค่ะเนี้ย นี่ไงกำลังจะทำ รัฐเกล้าหยุดยืนหน้าตู้แช่ทรงสูง เปิดตู้เย็นหยิบของหลายอย่างขึ้นมาวางเรียงไว้บนโต๊ะเตรียมพร้อมแสดงฝีมือ ทำอาหารก็เป็นด้วยเหรอ สายตาตกใจในความสามารถหลายด้านของเขา รัฐเกล้ายืนมองใบหน้าหวานพร้อมหลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเต้นของเธอ ... ให้น้ำข้าวช่วยไหมค่ะ นั่งรอก็พอ โอเคงั้นน้ำข้าวยืนเป็นกำลังใจให้นะน้ำข้าวยืนมองแผ่นหลังของรัฐเกล้าที่กำลังทำอาหารด้วยความชำนาญกลิ่นหอมปะทะจมูกทำให้ท้องเริ่มส่งเสียงร้องเรียกอาหาร หอมอ่ะ น้ำข้าวหิวแล้วนะพี่เกล้า จะเสร็จแล้ว พี่เกล้าอยู่คนเดียวก็เลยต้องหัดทำอาหารทานเองใช่หรือเปล่าค่ะเสียงใสๆ เริ่มชวนสร้างบทสนทนาเพื่อไม่ให้ดูเงียบจนเกินไป อืม แล้วทำไมไม่กลับไปอยู่บ้านล่ะค่ะคำถามไร้ซึ่งคำตอบสร้างความเงียบชั่วครู่จนคนตั้งคำถามเย็นสันหลังวาบไม่แน่ใจว่าสมควรพูดต่อไปอย่างไร ไม่ถูกกับพ่อก็เลยออกมาอยู่คนเดียวเสียงนิ่งเรียบทำลายบรรยากาศความกดดันทำให้น้ำข้าวหายใจทั่วท้องถอนใจออกมาเบาๆ แต่ยังคงรู้สึกผิดที่ละลาบละล้วงถามเรื่องส่วนตัว ค่ะ ดีใจนะที่อยากรู้ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าคมคายบางๆ จานใบใหญ่ถูกถือไว้ทั้งสองมือ กลิ่นหอมชวนท้องร้องสีสันของอาหารน่ารับประทานเมื่อมองเห็น นึกว่าพี่เกล้าจะโกรธซะอีกเห็นเงียบไปตกใจหมดเลย...โอ้โห้น่ากินมากเลย สปาเก็ตตี้สูตรรัฐเกล้า เสียงหัวเราะใสๆ ดังขึ้น รัฐเกล้าระบายยิ้มให้พร้อมวางจานสปาเก็ตตี้ลงบนโต๊ะอาหารยั่วน้ำลายส่อ น้ำข้าวชอบเวลาพี่เกล้ายิ้มดูมีชีวิตชีวามากกว่าทำหน้าเย็นชาอีกเขายังคงยิ้มให้เธอและมองตากลมโตคู่นั้นไม่วางตา มาเร็วเดี๋ยวเย็นหมด อร่อยหรือเปล่าเนี้ย... ลองดูสิ ... น้ำข้าวตักเข้าปากคำแรก ทำหน้านิ่งเงียบไปชั่วครู่ เป็นไงบ้าง?คำถามส่งตรงเมื่อเห็นสาวหน้าหวานทำหน้าตาท่าทางแปลกๆ อร่อยมากเลย โรงแรมระดับสิบดาวชิดซ้าย รัฐเกล้าหัวเราะตามน้ำข้าวอย่างมีความสุข งั้นก็ห้ามเหลือ โอเคเดี๋ยวน้ำข้าวจะจัดการให้เรียบเลย สายตานิ่งเรียบมองดูน้ำข้าวที่ยิ้มร่าเริงสดใสระหว่างอาหารมื้อเย็นวันนี้คงเป็นวันที่เขารู้สึกดีมีความสุขที่สุดแล้วในชีวิตโต๊ะอาหารกว้างที่เคยมีเขานั่งโดดเดียวเพียงลำพังวันนี้มีใบหน้าหวานๆ มานั่งให้เห็นยังเบื้องหน้าเสียงหัวเราะสดใสที่ได้ยินแล้วความอบอุ่นวิ่งวนที่หัวใจเสียงคุยสนทนาทำให้ความเงียบเหงาหายไปหมดสิ้น อิ่มมากเลยค่ะ เอาอีกไหม ไม่ไหวแล้วค่ะ พี่เกล้าส่งจานมาค่ะเดี๋ยวน้ำข้าวเก็บไปล้างให้เอง จานถูกยกซ้อนพร้อมหยิบแก้วน้ำยกไปล้างทำความสะอาด โต๊ะอาหารถูกเช็ดเก็บทำอย่างเรียบร้อยโดยมีรัฐเกล้านั่งมองดูไม่ละสายตาเมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจทั้งสองพากันเดินออกจากห้องครัว ลองติวภาษาหน่อยดีป่ะ ดีค่ะ แต่วันนี้น้ำข้าวไม่ได้เอาหนังสือมานะ ลองดูนี้ รัฐเกล้าเอื้อมหยิบหนังสือเล่มหนาจากชั้นวางขนาดใหญ่ก่อนเดินมายืนเบื้องหน้าน้ำข้าวที่มองดูหนังสืออย่างตื่นเต้นในแววตา พี่เกล้าทำไมมีหนังสือเยอะไปหมดเลยล่ะดูท่าทางจะยากทั้งนั้นด้วย เก็บไว้อ่านเวลาว่าง เยอะขนาดนี้ต้องอ่านทั้งวันทั้งคืนแล้วมั้งคงไม่ใช่แค่ช่วงว่างหรอกค่ะ รัฐเกล้าคว้ามือบอบบางกุมไว้พาจูงให้เดินตามไปยังส่วนของห้องรับแขกที่มีพรมขนาดใหญ่ เปลี่ยนกระโปรงไหม พี่เกล้ามีกางเกงผู้หญิงด้วยเหรอเสียงใสตั้งคำถามข้องใจ ไม่มี อ้าวแล้วจะให้น้ำข้าวเปลี่ยนใส่อะไร ไม่ต้องใส่ ... น้ำข้าวนิ่งชะงักทันทีคล้ายโดนแช่แข็งหยุดเสียงเจรจากระทันหัน ใบหน้าค่อยๆ แดงระเรื่อ ล้อเล่น รัฐเกล้าหลุดขำเมื่อเห็นใบหน้าเขินของเธอแดงเป็นลูกตำลึง พี่เกล้าอ่ะ! แกล้งน้ำข้าวนะจำไว้! สายตาส่งค้อนให้ใบหน้านิ่งเฉยที่ระบายยิ้มละมุนบนใบหน้ารัฐเกล้าลุกยืนเต็มความสูง เดินเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนชั่วครู่ก่อนออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาว เอานี่ปิดไว้จะได้นั่งสะดวก น้ำข้าวยื่นมือรับผ้าขนหนูผืนใหญ่กางปิดลงบนตัก มือบอบบางคว้าหมอนข้างๆ มาทับไว้อีกทอดหนึ่ง ไว้คราวหน้าจะหากางเกงเตรียมไว้ให้ ค่ะ รอยยิ้มใสๆ มีสีแดงฝาดที่แก้มนวลเนียน การติวหนังสือเริ่มต้นขึ้น รัฐเกล้าดูตั้งใจสอนเต็มที่สายตาจับจ้องมองยังหนังสือในมือค่อยๆ เล่าอธิบายความหมายของศัพท์ในแต่ละคำ น้ำข้าวพยายามจดความหมายของแต่ละคำที่รัฐเกล้าสอนอย่างละเอียดถี่ถ้วนและพยายามทำความเข้าใจจนเวลาผ่านไปสายตาน้ำข้าวละเลยจากหนังสือหันมองยังใบหน้าเรียบเฉยรู้สึกหวั่นไหวในใจผู้ชายเบื้องหน้าทำให้เธอตกหลุมรักเขาทีละน้อยจนรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งทำให้รู้สึกอยากอยู่ใกล้กับเขาคนนี้ไปนานๆ มองอะไร เสียงละมุนของรัฐเกล้าดังขึ้นทำให้น้ำข้าวตกใจตื่นจากภวังค์ ปล่ะ เปล่าค่ะ ใบหน้าหวานๆ รีบก้มหน้าหลบสายตาที่มองมาทันที ไม่ตั้งใจเรียนมัวแต่เหม่อลอยเดี๋ยวก็ทำโทษซะเลย เปล่าซะหน่อย... น้ำข้าวแก้ตัวหันเหความสนใจไปยังหนังสือตรงหน้าทำให้รัฐเกล้าแอบยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ รัฐเกล้าปิดหนังสือเมื่อเห็นเวลาอันสมควรที่ต้องพาน้ำข้าวส่งกลับบ้านตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับผู้เป็นแม่ของสาวหน้าหวาน ค่ะน้ำข้าวเข้าใจขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะคะ ที่นี่มายากไหม คอนโดชื่อดังแบบนี้ไม่ยากหรอกค่ะใครๆก็รู้จัก ถ้ามาเองมาถูกป่ะ?เธอพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ... งั้นรอแป๊บ รัฐเกล้าเดินหายเข้าไปในห้องส่วนตัวอีกครั้งก่อนเดินออกมาพร้อมกับพวงกุญแจและคีย์การ์ด ... เก็บไว้ พวงกุญแจถูกส่งใส่ลงในมือบอบบางของน้ำข้าว พี่เกล้าเอาคีย์การ์ดให้น้ำข้าวทำไมค่ะสายตาเคลือบแคลงมองยังผู้ส่งกุญแจ เผื่อมาเวลาเกล้าไม่อยู่จะได้เข้ามาได้ ทำสำรองไว้แจกสาวหรือเปล่าเนี้ย มีแค่สอง... อันหนึ่งอยู่ที่ข้าวส่วนอีกอันอยู่นี่ รัฐเกล้ายกชูพวงกุญแจอีกพวงที่อยู่ในมือให้ดูยืนยันคำพูด ไม่กลัวน้ำข้าวพาคนมายกเคล้าเหรอ อยากได้อะไรก็เอาไป ดีเลยเดี๋ยวน้ำข้าวพาเพื่อนมาขนให้หมด รัฐเกล้าส่งยิ้ม หลังมือยาวเรียวเคาะลงบนหน้าผากน้ำข้าวเบาๆ ความรู้สึกของเขาตอนนี้มีน้ำข้าวเข้ามายืนอยู่เต็มหัวใจและคงเป็นเธอคนเดียวที่ละลายความเย็นชาของเขาให้หลอมละลายทีละน้อย
สวัสดีครับ ปลายฝนต้นหนาว ข้าวเริ่มตั้งท้องแล้ว ลมหนาวพัดมาเบาๆ
 โดย: ต้นกล้า อาราดิน
 วันที่: 24 ตุลาคม 2555 เวลา:10:08:25 น.สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกัน มีความสุขกับการทำงานนะคะ  โดย: pantawan
วันที่: 24 ตุลาคม 2555 เวลา:12:11:17 น. |
มาโซคิส
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] เ ร า ต่ า ง กั น แ ส น ไ ก ล Blood A_Blood Type Series เรียบง่าย อยู่บนเหตุและผล สันติ ยุติธรรม ถ้าในฝันนั้น.. ฉันได้มีเธอ.. ขอนอนหลับไม่ตื่นได้ไหม.. 
Link |
||||||||||||||
เ ข ต ป ก ค ร อ ง ต น เ อ ง . . ภั ค จิ ร า
