Bloggang.com : Maeboon : ลาทะเลสาบอินเล มุ่งสู่ มัณฑะเลย์ ที่พม่า

ลาทะเลสาบอินเล มุ่งสู่ มัณฑะเลย์ ที่พม่า

26 มกราคม 2552

ลาอินเล มุ่งสู่ มัณฑะเลย์

เช้านี้เราต้องออกเดินทางไป มัณฑะเลย์ แม่บุญยังถ่ายท้องเป็นของแถมอีก ตกลงเช้านี้เลยไม่กินอะไรแล้วเพราะต้องเดินทางกันอีกกว่า ๗ ชั่วโมง กว่าจะไปถึงที่นั่น ถนนหนทางที่จะไปไม่มีร้านรวงให้พึ่งพาอาศัยเวลาท้องเสีย มีแต่ทุ่งนาล้วน ๆ คิดถึงเมืองไทยจัง
ยาก็ไม่มีเพราะไม่ได้เตรียมมาเลย เป็นการเดินทางที่ไม่ได้คิดเตรียมเรื่องนี้ เป็นไปได้ยังไงนะ ? คิดแล้วก็อดโมโหตัวเองไม่ได้ แต่ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามบุญตามกรรม...

ไซ..ยิ้มร่ามาแต่ไกล แต่พอรู้ว่าแม่บุญไม่ค่อยดีก็หน้าเสีย คงกลัวมีปัญหาระหว่างทาง เพราะถือเป็นความรับผิดชอบของเขาด้วยหากเกิดอะไรขึ้น แม่บุญได้แต่ปลอบใจว่าอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด อย่าไปคิดมาก ปวดหัว ปวดท้อง รีเชฟชั่นคนเดิมเอาใบชาห่อใส่กระดาษมาให้บอกว่าเอาไว้ดื่มกลางทาง ใจดีจริง ๆ แต่จะไปเอาน้ำร้อนที่ไหนเล่า ?? กระติกก็ไม่มี ใครจะนึกว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ แย่จริง ๆ

มิเชลกินอาหารเช้าคนเดียว แล้วเราสองคนก็ไปร่ำลาภรรยาเจ้าของบ้านใจดีที่เชิญเรากินข้าว เมื่อวาน เธอเปิดร้านขายของเก่าอยู่ไม่ไกลจากโรงแรม เธอยิ้มรับด้วยความดีใจ เราสองคนเกรงใจที่ไปกินข้าวเมื่อวานฟรี ๆ วันนี้เลยอุดหนุนซื้อที่ใส่หมากพลู เหมือนที่ซื้อจากหมู่บ้านที่ทะเลสาบอินเล แต่ราคาที่ซื้อที่นี่ถูกกว่ามาก เราไม่พูดกันถึงเรื่องที่แม่บุญท้องเสีย เพราะกลัวเขาจะไม่สบายใจ หลังจากวิเคราะห์กันแล้วว่าเป็นเพราะกินแกงที่ทำจากปลาแห้งเมื่อวาน ความร้อนจากเตาทำลายแบคทีเรียในปลาแห้งไม่หมด ท้องแม่บุญไม่ชินเลยเกิดอาการท้องร่วงอย่างรุนแรง เอาเถอะ..ไม่ถึงตายหรอกน่า ..

เราออกเดินทางจากที่นั่นประมาณ 9 โมงเช้า ใช้เวลาทั้งวันนั่งอยู่บนรถ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องการเดินทางไปในที่ต่าง ๆ กันกับไซ จะได้ลืม ๆ เรื่องท้องเสีย เขาบอกว่าหากมีโอกาสอยากไปเที่ยวเมืองไทยมากที่สุด เพราะได้ยินว่าสวยมากและไม่ไกลจากพม่า แต่ก็พูดให้สงสารว่า คงต้องตายแล้วเกิดใหม่ เพราะรายได้อันน้อยนิดที่ต้องเลี้ยงทั้งครอบครัว แม่บุญหลับบ้างฟังบ้างเพราะยังเพลียอยู่ ทั้งวันแม่บุญไม่แตะอาหารใด ๆ ตลอดการเดินทาง มิเชลกับไซ พักยกตอนเที่ยงด้วยก๋วยเตี๋ยว แล้วก็เดินทางต่อ

ไซ..นี่อึดจริง ๆ ตัวเล็ก ๆ แต่ขับรถระยะทางไกลโดยไม่หยุดพักเลยนอกจากตอนกินข้าว และฉี่..ระหว่างทางเท่านั้น ระหว่างทางไม่มีอะไรใหดู นอกจากทุ่งนากว้างไกลสุดสายตา แต่ไม่มีข้าวสักต้น มีแต่ดินสีแดง รถวิ่งไปทางไหนก็ฝุ่นทั้งนั้น นี่ถ้าเอาเงินที่ขายน้ำมันได้มาพัฒนาให้มันดีกว่านี้จะดีไม่น้อย รายได้จากการท่องเที่ยวคงพุ่งกระฉูดเหมือนราคาน้ำมันที่แพงขึ้นทุกวัน

และแล้วเราสามคนก็มาถึงจุดหมายประมาณเกือบห้าโมงเย็น รถราไม่ติดหรอกเพราะที่นี่เขาใช้จักรยานกัน จะมีอีกก็คือเกวียนที่ใช้บรรทุกของเยอะ ๆ และรถม้าที่ใช้เดินทางไปไกลหน่อย มิน่ามันถึงได้ร่มรื่นอากาศดีอย่างนี้

พึ่งสังเกตุว่าไซ..ชอบบีบแตรเป็นที่สุด หลายวันที่ผ่านมาไม่รู้เพราะรถวิ่งบนถนนตัดใหม่ ไม่มีคน ไม่มีรถสวนทาง แต่พอเข้าเขตเมือง แม้แต่คนเดินถนนหรือถีบจักรยานที่อยู่ห่างไปสองป้ายรถเมล์ หนุ่มไซของเราจะกระหน่ำบีบแตร ราวกับเป็นรถของบุคคลสำคัญก็ไม่ปาน มิเชลกับแม่บุญมองหน้ากันหลายครั้งเพราะหนวกหูมาก ต่อมามิเชลหาทางออกโดยฟัง mp3 ที่เอาติดตัวไปด้วย ส่วนแม่บุญ...หูแทบหนวก กัดลิ้นไว้หลายครั้งไม่ให้พูดอะไรออกไป

รถมาจอดหน้าโรงแรมใหญ่โตสวยงามห่างจากใจกลางเมืองพอสมควร ชื่อ The Great Wall
ฟังชื่อก็รู้แล้วว่าเจ้าของเป็นชาวจีน แถมด้านล่างสุดติดของตัวโรงแรมยังมีห้องอาหารจีนเปิดให้บริการอีกด้วย ห้องที่บริษัทจองให้ไม่เลวเลย ใหญ่โตกว้างขวาง มีน้ำร้อน ชา กาแฟ ครบ ในห้องน้ำมีเครื่องเคราเหมือนโรงแรมสี่ดาวเมืองไทย หลังจากปัดฝุ่นสีแดงเถือกบนกระเป๋าแล้วเขาก็บริการส่งให้ถึงห้อง

ไซไม่ห่วงแม่บุญแล้วเพราะมาอยู่เมืองใหญ่ อีกทั้งตลอดทางแม่บุญไม่มีอาการใด ๆ แหม่..ไม่กินแล้วมันจะถ่ายได้ไง เย็นนั้นไซขอไปนอนกับเพื่อนที่อยู่ที่นี่ ส่วนเราตามสะดวก อาบน้ำล้างหน้าล้างตาจากฝุ่นแล้ว เราก็สำรวจรอบ ๆ โรงแรม และมาจบที่ห้องอาหารจีนเพราะหิวเต็มที แม่บุญกินข้าวผัด ส่วนมิเชลกินอะไรจำไม่ได้ วันนั้นตรงกับวันสำคัญของจีนถึงได้มีแขกมากินอาหารมากมาย มีร้องเพลงคาราโอเกะด้วย เราเลยได้นั่งฟังทั้งเวอร์ชั่นจีน และพม่า เด็กบริการทั้งชาย หญิง ดูจะชอบเราสองคนเป็นพิเศษ มารุมบริการเราร่วมสิบคน ยืนฟังเราพูดภาษาอังกฤษกับเพื่อน ๆ แล้วบอกว่าอยากพูดเก่ง ๆ เสริฟเสร็จก็ยืนเฝ้าไม่ไปไหนจนเจ้านายมา ถึงได้พากันหลบไป สนุกจริง ๆ กินข้าวเสร็จ แม่บุญรู้สึกไม่ดีเลยขอกลับห้องพัก จริง ๆ เสียด้วย พิษจากอาหารยังมีอยู่ ท้องแม่บุญย่อยเร็วจริง ๆ เพราะไม่มีอะไรเหลือในท้องอีกเลย หลังจากออกจากห้องน้ำ

เราสองคนอดกังวลไม่ได้ว่า หากพรุ่งนี้แม่บุญยังท้องเสียอยู่ เราจะเดินทางยังไง แม่บุญนึกได้ถึงชาพม่าที่รีเชฟชั่นฝากมาให้ เลยต้มน้ำร้อนดื่มชาเยอะ ๆ จะได้ขับพิษที่เหลือออกให้หมด คืนนั้นแม่บุญนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ คอยวิ่งเข้าห้องน้ำ ไม่อยากกินยาแล้วเก็บเชื้อโรคไว้ในท้อง ทนเอาหน่อย พอหมดเชื้อมันคงดีขึ้นน่า คืนนั้นไม่รู้หลับไปตอนไหน ดีที่ไม่หลับในห้องน้ำก็แล้วกัน ..

27 มกราคม 2552

มิงกุน

หกโมงเช้าเราสองคนตื่นด้วยความเคยชิน เพราะไซจะมารับตอนแปดโมง เราต้องกินข้าว ทำธุระให้เสร็จก่อน โปรแกรมสำหรับสองวันที่นี่คือไปชม Sagaing, Mingun, Mandalay Palace,Amarapura, Innwa Pinya, Palaik เยอะดีแฮะ แต่จะรอดไหมเนี่ย ??

แปดโมงตรงไซมารับถึงห้องอาหาร แม่บุญกินเพียงน้ำข้าวต้มร้อน ๆ เท่านั้นจริง ๆ กินแล้วนั่งเฉย ๆ รอดูว่าท้องจะเสียอีกหรือเปล่า ตกลงไม่เป็นไรออกเดินทางกันเลย ไซดูจะคุ้นเคยกับที่นี่มากคงเพราะพาแขกมาเที่ยวบ่อย ๆ รถขับผ่านตัวเมืองยามเช้าที่จอแจไปด้วยรถเมล์ รถมอเตอร์ไซค์ รถจักรยาน รถสองแถวที่เห็นวิ่งผ่านไป มีพระโหนท้ายจีวรปลิวว่อน ถ่ายรูปไม่ทันเพราะรถสองแถววิ่งเร็วมาก

รถผ่านใจกลางเมืองมีหอนาฬิกาตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางถนน ตอนรถติดยังมีขบวนรถบ่าวสาวจอดข้าง ๆ เราสองคนโบกมือให้ พวกเขายิ้มรับหน้าตามีความสุข คนไปทำงาน นักเรียน หิ้วปิ่นโตใส่ข้าวไปกินกันแทบทุกคน ดูน่ารักจริง ๆ ในที่สุดรถก็วิ่งมาถึงท่าเรือที่จะพาเรามุ่งสู่เมือง มิงกุน ริมฝั่งแม่น้ำอิระวดี

ที่พม่าใช้เส้นทางคมนาคมทางน้ำเยอะมาก เป็นเหมือนสายเลือดหล่อเลี้ยงคนทั้งประเทศเพราะไหลผ่านเมืองใหญ่ ๆ คำว่า อิรวดี หรือ ชาวพม่าเรียกว่า รุอยาวดี แปลว่า มหานที มีต้นกำเนิดอยู่ที่รัฐ กะฉิ่น ตอนเหนือสุดของพม่า ไหลออกทะเลอันดามันสู่มหาสมุทรอินเดีย รวมระยะทาง 2170 กิโลเมตร ถือเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ แหล่งวัฒนธรรมของชาวพม่าที่นี่

ที่ท่าเรือจึงจอแจ เต็มไปด้วยเรือโดยสารที่วิ่งรับส่งผู้โดยสารไปเมืองต่าง ๆ อดคิดถึงแม่น้ำเจ้าพระยาของเราที่มีเรือด่วนเจ้าพระยาวิ่งบริการเหมือนกัน แตกต่างกันที่พม่าดูจะใหญ่กว่า เพราะแม่น้ำกว้างใหญ่กว่านั่นเอง อีกทั้งสองฝั่งก็ไม่มีตึกรามบ้านช่องมากมายเหมือนบ้านเรา

มีเด็ก ๆ ลูกหลานชาวเรือวิ่งเล่นเต็มไปหมด บ้างก็มายืนมองฝรั่งต่างชาติ แม่บุญสงสารเลยจะเดินไปซื้อขนมมาแจก เจ้ากรรมจริง ๆ ที่ท้องเจ้าปัญหาเริ่มมีอาการขึ้นมาอีก รอช้าไม่ได้แล้ว บอกมิเชลว่าจะไปหาห้องน้ำ วิ่งไปถามแม่ค้าแถว ๆ นั้นเขาชี้บอกทางให้ แม่บุญเผ่นแทบไม่รอให้เขาหยุดพูด พอวิ่งไปถึงต้องยืนรอคิวอีกหนึ่งคน ใครที่เคยท้องเสียคงนึกออกว่ามันทรมานขนาดไหน รอไม่นานก็ถึงคิวแม่บุญ เหมือนยกภูเขาออกจากท้อง เหงื่อไหลราวกับวิ่งแข่งร้อยเมตร ก็ไม่ปาน ..

แม่บุญเดินหน้าซีดเป็นไก่ต้มไปซื้อขนมกับแม่ค้าคนที่ชี้ทางไปปลดทุกข์ ..อุดหนุนแกหน่อยเพราะมีน้ำใจกับเรา ซื้อขนมเหมามาสามสี่แพค เดินมาที่กลุ่มเด็ก ๆ เกือบโดนเด็กรุม..มิเชลมาช่วยเป็นกรรมการให้เด็ก ๆ เข้าแถว บางคนฉลาดมีเข้าเวียนอีกรอบ เข้าใจหรอก นาน ๆ จะได้กินขนมที่มีคนมาแจก ลำพังจะขอเงินพ่อแม่มาซื้อคงต้องรออีกนาน ตอนไปอินเดียแม่บุญก็ซื้อขนมแจกแบบนี้ บางคนเขาว่าเดี๋ยวเด็กฟันผุ..ให้มันได้ผุเถอะหากจะเป็นเพียงการได้รับของเล็ก ๆ น้อย อาจจะปีละครั้งด้วยซ้ำไป คิดมากกันไป...คิดถึงตัวเองตอนเป็นเด็กแล้วอยากกินขนมสิ..เหมือนกันนั่นแหละน่า..

แล้วก็ได้เวลาเรือออก มีแต่นักท่องเที่ยวทั้งนั้น เรือแล่นช้า ๆ ไปตามลำน้ำให้ได้เห็นวิถีชีวิตผู้คนแถบริมน้ำ เป็นธรรมดาที่บ้านจะสร้างแบบใต้ถุนสูงเพราะเวลาน้ำหลากจะได้ไม่ท่วมบ้าน ส่วนฝั่งตรงข้ามดูจะเป็นแนวสันทรายที่เกิดจากน้ำลด ไซ..บอกว่า เวลาถึงฤดูแล้ง น้ำลดคนที่ไม่มีบ้าน หรืออาศัยอยู่ไกล ๆ แต่ต้องมาทำงานที่นี่ จะพากันมาสร้างกระท่อมหลังเล็กตามแนวทรายไว้เป็นที่อยู่พอฤดูฝนก็ไปอยู่บ้านจริง ๆ ของตัวเอง บ้านที่เห็นเลยเป็นบ้านแบบรื้อแล้วสร้างใหม่ตลอด เหมือนบ้านตากอากาศเลย

เรือแล่นแบบใจเย็น ๆ ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเราก็มาถึงมิงกุน..พอเรือเทียบท่า ก็มีผู้คนหญิงชายชาวบ้านมากมายมารอรับราวกับรู้จักมักคุ้นกันมานาน มีหนุ่มน้อย สองคนมาประกบเราสองคนไว้ แล้วก็แนะนำตัวว่าเป็นชาวบ้านที่นี่ เรียนหนังสือและต้องการหารายได้พิเศษเป็นทุนการศึกษา จะขออาสามาเป็นไกด์ให้ เราสองคนบอกว่ามีไกด์แล้ว..ข้าง ๆ นี่ไง อยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้วด้วย เขาบอกมีแล้วมีอีกก็ได้ เอาก็เอา..แต่ไม่จ่ายตังค์แล้วนะ เพราะที่จ่ายไปก็เกือบหมดตัวแล้ว..เราออกเดินเขาก็เดินตามอธิบายไปเรื่อย ๆ เราจะฟังหรือไม่ฟังก็ไม่เป็นไร...มันยังไงกันนะ ไม่ไกลกันมีคุณตายิ้มโชว์ฟันหลอขี่เกวียนมา บอกให้ขึ้นเกวียนจะพาไปเที่ยวให้รอบ ๆ มิเชลไม่ยอมเพราะอยากเดินูดูเองมากกว่า ...แกยังสำทับว่าถ้าเปลี่ยนใจ แกจะรอ ...อันนี้ไซ..เป็นคนบอก คุณตาช่างน่ารักเสียจริง

เจดีย์มิงกุน ที่เห็นอยู่ข้างหน้าช่างใหญ่โตเหลือเกิน เจดีย์นี้สร้างโดยพระเจ้าปดุง เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ 2333 เฉพาะฐานที่ก่อแล้วสูงถึง 50 เมตร โดยกะจะสร้างให้สูงถึง 152 เมตร ซึ่งหากสร้างเสร็จจะกลายเป็นเจดีย์ที่สูงที่สุดในโลก แต่พระเจ้าปดุงเสด็จสวรรคตก่อนจึงถูกทิ้งร้างไป เอ้าลืมบอกว่าต้องเสียค่าธรรมเนียมกันคนละ 3 usd ไซ..จัดการให้เรียบร้อย เราสองคนไม่ได้เข้าไปดูภายในที่ไกด์ทั้งสามอธิบายว่ามีเพียงพระพุทธรูปตั้งไว้ให้บูชาในห้องแคบ ๆ เท่านั้น เราจึงเดินชมแค่ด้านนอก ตรงทางขึ้นจากท่าน้ำมีซากสิงห์ขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้น แต่ไม่เสร็จเช่นกัน เป็นความเชื่อในการสร้างวัดของชาวพม่า ว่าต้องสร้างสิงห์เป็นนายทวารบาลคอยปกป้องรักษาเจดีย์ ส่วนระฆังสร้างเพื่อเป็นเสียงบูชาพระพุทธคุณ

ระฆังมิงกุน เป็นระฆังขนาดใหญ่มาก เส้นรอบองค์ระฆัง 10 เมตร สูง 3.7 เมตร หนัก 87 ตัน หล่อครั้งเดียวเสร็จ นับเป็นระฆังที่สมบูรณ์และยังใช้ได้ที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่มีที่มอสโคที่ใหญ่กว่านี้แต่ยังหล่อไม่เสร็จ

เจดีย์เซียนผิวเหม่ สร้างเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรักของพระเจ้าบาคะยีดอ ที่มีต่อพระนางเซียนผิวเหม่ ซึ่งสิ้นพระชนม์ก่อนที่พระองค์จะขึ้นครองเมือง สถานที่นี้จึงได้รับการขนานนามว่า ทัชมาฮาลแห่งลุ่มน้ำอิรวดี

ตลอดทางตั้งแต่เริ่มต้นเดินชมสถานทต่าง ๆ จะมีทั้งเด็ก และผู้หญิงมาขายของที่ระลึกต่าง ๆ เด็กพวกนี้บางคนออกเสียงภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศสได้ดีจนน่าทึ่ง ถามว่าเรียนจากที่ไหน พวกเขาบอกว่าจากนักท่องเที่ยวนั่นแหละ แม้จะพูดได้ไม่มากแต่ก็นับว่าเป็นความฉลาดของเด็ก ๆ ที่เรียนรู้ได้เร็ว นี่หากพวกเขามีโอกาสไปโรงเรียน ๆ หนังสือน่าจะดีกว่านี้

อาการท้องเสียเริ่มกลับมาอีก แม่บุญบอกไซ ให้ช่วยหาที่ไหนก็ได้ให้ที พอดีมีบ้านหลังหนึ่งกำลังขึ้นมะพร้าว แม่บุญจำได้ว่าเคยอ่านหนังสือเขาบอกว่าคนที่ท้องเสียมาก ๆ ร่างกายจะขาดน้ำและเกลือแร่ ให้ดื่มน้ำมะพร้าวจะช่วยได้ ร่างกายจะได้รับสารอาหารทำให้ไม่เพลีย ว่าแล้วก็บอกไซขอซื้อมะพร้าวให้ เฉาะกินแต่น้ำ ดื่มได้ยังไม่ทันหมด ก็ต้องวิ่งขอเข้าห้องน้ำอีก เป็นการเที่ยวที่ไม่สนุกและทรมานจริง ๆ ยาก็ไม่มีไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน..

เดินกลับมาทางเดิมเพื่อไปขึ้นเรือกลับ มีอันต้องแวะเข้าห้องน้ำซึ่งเป็นที่พักของแม่ชีข้างทางอีกรอบ แทบจะหมดอารมณ์เเที่ยวต่อ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ต้องเดินหน้า ที่ ๆ เราจะไปดูต่อไปคือ พระราชวังมัณฑะเลย์ อยู่ห่างไกลออกไป พอมาถึงท่าน้ำ ไกด์สองหนุ่มก็เข้ามาหาแม่บุญเพราะคงเห็นแล้วว่าน่าจะพูดง่ายกว่าฝรั่งอย่างมิเชล แม่บุญให้ค่าเสียเวลาไปคนละเท่าไหร่จำไม่ได้ แล้วเขาสองคนก็อยู่ส่งเราสองคนขึ้นเรือกลับ

Create Date : 25 กรกฎาคม 2554

Last Update : 25 กรกฎาคม 2554 2:11:52 น.

30 comments

Counter : 2817 Pageviews.

เจิมมมมมมม เอง
แม่บุญขอโทษทุก ๆ ท่านที่ป่วยนานไปหน่อย ตอนนี้ดีขึ้นแล้วเลยมีแรงมาพาเที่ยวต่อ ป้าโอ..น่ารักที่สุดเอาขนมมาฝากยังไม่ได้ชิมเลย อัพเสร็จจกลับไปจะจัดการเสียหน่อย ตอนนี้ยาวหน่อยเพราะหายไปนาน..รอนานแต่คุ้มค่ากับการรอจ้า ขอบคุณทุก ๆ ท่านอีกครั้งคะ

โดย: Maeboon

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:2:15:36 น.

ขอโทษจ้าเขียนผิด หนูไก่..เขาเป็นคนทำไปฝาก..ขอบคุณจ้า อร่อยสุด ๆ

โดย: maeboon IP: 85.201.35.123 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:2:35:38 น.

ตามมาเที่ยวพม่ากับแม่บุญต่อค่ะ
เดินทางในช่วงเวลาเราไม่สบายนี่เหนื่อยนิดนึงนะคะ
ต้องคอยระวังรักษาสุขภาพ เรี่ยวแรงอาจหายไปเยอะ เที่ยวไม่สนุก

บรรยาศริมแม่น้ำอิระวดียังดูเป็นธรรมชาติมากๆ
นึกถึงประวัติศาสตร์ไทย พม่า ในอดีต เราทำสงครามกันบ่อย

ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ ไว้จะมาติดตามตอนต่อไปค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:3:58:40 น.

อ้าว พี่ไก่ป่วยเหรอคะ พักผ่อนมากๆ นะคะ

เดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนเป็นรองเท้าผ้าใบก่อน จะได้เดินเที่ยวได้สนุก

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.234.15 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:4:12:32 น.

เห็นวัดที่เคยไปเยือนกับเกวียนแล้ว... คิดถึง ! คิดว่าปีหน้าอาจแวะกลับไปที่พม่าอีกแน่นอน

โดย: sirimas_m

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:43:36 น.

นึกภาพตอนแม่บุญเล่าว่าไปเที่ยวตอนท้องเสีย เข้าใจเลยค่ะว่าทรมานแค่ใหน ยิ่งตอนรอเข้าห้องน้ำ นี่ทรมานสุดๆ ตอนนั้นใครเอาอะไรมาเสนอ จะดีจะเริ่ดแค่ใหนก็ไม่สน ขอแค่ ได้เข้าห้องน้ำเป็นพอ

แต่ลำบากจังค่ะ ที่เมืองนี้หาซื้อยายากจัง แล้วพวกโรงพยาบาล แม่บุญผ่านตาบ้างใหมคะ หรือว่าหายากที่เมืองนี้

เห็นภาพ วัวเทียมเกวียน ขนของ ขนไม้ เห็นแล้วอยากไปจัง นึกไปถึงสมัยกรุงศรีอยุธยาบ้านเรา อยากไปหาไปเจอภาพแบบนี้บ้่างจังค่ะ สวยแบบธรรมชาติ ชนบท ๆ ผุ้คนก็ใจดี
แต่แม่บุญน่ารักจังค่ะ ซื้อขนมแจกเด็กๆ อย่างน้อยเด็กๆ หรือคนแถวนั้นเค้าก็คงได้เห็นแล้วว่าผุ้หญิงไทย ใจดี มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือ แบ่งปัน

โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:01:13 น.

แวะมาทักทายและมาตามไปเที่ยวด้วยคนนะครับ

โดย: กัปตันลูกชุบ

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:34:54 น.

มาเที่ยวต่อค่ะแม่บุญ

แหะๆ บล็อกที่แล้วยังไม่ได้โหวตให้แม่บุญเลยค่ะ เอาบล็อกใหม่มายั่วอีกแล้วอ้ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:17:51 น.

น่าสงสารแม่บุญจัง ทริปนี้เที่ยวแบบทรมานมาก ไม่ได้กิน ไม่ได้นอน ตอนไปเที่ยวแม่สายครั้งแรกน่าจะยี่สิบปีที่แล้ว ไปกับไกด์เขาก็เตือนเรื่องอาหารของชาวพม่า เรื่องความสะอาดเพราะท้องไส้ของเราอาจจะไม่คุ้นเคยทำให้ท้องเสียได้ค่ะ ได้อ่านเรื่องของแม่บุญแล้วจำเป็นบทเรียนค่ะ คราวต่อไปต้องไม่ลืมยาสามัญประจำบ้าน เอ๊ย..ประจำตัวไปด้วย

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:27:09 น.

เที่ยววันนี้แม่บุญแย่เลย เพราะอาหารเป็นพิษ ทรมานนะคะยิ่งนั่งรถทางไกลแบบนี้ด้วยแล้ว แต่คนอ่านยังอ่านสนุกและได้อรรถรสเหมือนเดิม ประทับใจรถม้าและเกวียนจัง ภาพแบบนี้ไม่ค่อยได้เห็นในประเทศไทยแล้ว ขอบคุณสำหรับการเดินทางที่แสนสนุก ภาพสวยๆ และเรื่องราวที่น่าสนใจค่ะ

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.234.15 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:46:33 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
ตามมาแล้วค่ะ ^^

ไปเที่ยวแล้วอาหารเป็นพิษเนี่ย เซ็งสุดๆเลยนะคะ

หัวหินช่วงนี้ low season ค่ะ ราคาโรงแรมถูกลงเยอะ จ่ายราคาเต็มก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ ^^

โดย: Panino

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:16:09 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
ตามมาเที่ยวต่อค่ะ น่าสงสารแม่บุญจังค่ะ กว่าจะหมดทริป ต้องผอมแน่ๆเลยค่ะ เพราะว่ากินอะไรก็ไม่ได้

โดย: phunsud

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:25:56 น.

ว้า แม่บุญท้องเสียนะคะตอนนี้ .... เสียดายเลยเนาะ ไปถึงเมืองใหญ่เสียด้วย .... อ่านแล้วได้ความรู้ว่าท้องเสียไม่ควรทานอะไรเข้าไปอีก ... ถ้าไม่ทราบ นักชิม อย่างเรา คงยังชิมดะค่ะ อิอิ ...

วันนี้ได้เห็นภาพเกวียน แสดงว่ายังพัฒนากันไปไม่มากเนาะแม่บุญ ... อ่านถึงเรื่องแจกขนมให้เด็ก ... เห็นด้วยเลยค่ะ ว่าแจกไปเหอะ คงไม่ต้องไปห่วงเรื่องฟันผุหรอกเนาะ เพราะโอกาสที่เด็กจะได้ลองขนมอร่อย ๆ คงมีไม่มาก

ชอบเรือพม่าค่ะแม่บุญ ออกแบบดีจังเนาะ หลังคาแบน ๆ คงเอาไว้บรรทุกของ ...

เห็นว่าแม่บุญไม่สบาย พักผ่อน หายไว ๆ นะคะ

โดย: Tristy

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:29:00 น.

พี่ไก่หายไวๆ น่ะค่ะ พักผ่อนมากก กุ้งเข้ามาอ่านเกือบทุกวันถ้ามีเวลาว่าง (แอบเจ้านายฮิฮิฮิ) มีโปรแกรมกลับไทยแล้วหรือยังค่ะ

โดย: กุ้ง (kungviyada

) วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:25:12 น.

เห็นภาพว่ากันดารแล้ว แม่บุญท้องเสียด้วยอีก ฮี่ๆ

เที่ยวบ้านเขาแบบชนบทมาก ๆ เลยค่ะ
ยังมีธรรมชาติหลงเหลืออีกเยอะ

ทำให้เป็นทริปที่น่าจดจำมากใช่ไหมคะ
ถ้าไม่ท้องเสียซะก่อนเนี่ย ลุยๆๆ

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:58:39 น.

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ แบบนี้มีแรงพาเที่ยวจนวันสุดท้ายนั่นแหละ ..อย่าลืมตามไปเที่ยวจนจบทริปนะคะ

โดย: Maeboon

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:46:44 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะแม่บุญ ทำไมบุ๊งไม่เห็นทริปพม่าก่อนหน้านี้เลยล่ะ สงสัยตกข่าวค่ะ

ต้องตามไปดู

น่าเสียดายที่เกิดท้องเสียตอนไปเที่ยวนะคะ แทนที่จะได้เที่ยวอย่างสนุกสนาน ท้องเสียนี่ทรมานมากๆ เลยค่ะ แม่บุญยังออกไปเที่ยวข้างนอกได้ ถ้าเป็นบุ๊งสงสัยคงไม่อยากออกไปไหนเลยค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:23:11 น.

คิดถึงเช่นกันค่ะแม่บุญ
พักนี้แหม่มงานแยะหน่อยเลยไม่ค่อยได้แวะมาเลย
เข้ามาทีก็ได้แต่ตอดบล๊อกโน้นนิดบล๊อกนี้หน่อย
เดี๋ยวไว้งานซาแล้วจะเหมาเที่ยวเก็บตกทั้งทริปนะคะ
อย่าเพิ่งลืมก้นซะก่อนล่ะ

โดย: narellan

วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:36:16 น.

สวัสดีค่า

ขอตามเที่ยวพม่าด้วยคนค่า

ขอบคุณที่แวะไปทักทายและชมตัวน้อยขูดผิวส้มนะค่า

รักษาสุขภาพด้วยค่า

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:27:23 น.

เข้ามาเห็นใจคนป่วยค่ะ ท้องเสียนี่มันแสนจะทรมาน จะอดทนอดกลั้นไว้ก็ไม่ได้เสียด้วย
ถ้ามีอาเจียรร่วมด้วยนี่จบกันเลย

แม่บุญเก่งนะคะ ยังเที่ยวต่อได้ ไม่ทำให้คุณมิเชลเป็นห่วงจนเกินไป สุดยอดมนุษย์เหล็กจ้า

ยุ้ยอัพบล๊อคใหม่แล้วนะคะแม่บุญ

โดย: PrettyNovember

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:40:06 น.

ตามมาเที่ยวกับแม่บุญเจ้า...
น่าเสียดายแม่บุญท้องเสีย ต้องนั่งรถไกลอีก ลำบากแน่เลยค่ะ

พูก็ชอบเที่ยวที่แบบนี้ ธรรมชาติดี เห็นวิถีชีวิตของคนท้องถิ่นด้วย น่ารักดีนะคะ

โดย: Lady Formosa

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:11:04 น.

อังคารสวัสดิ์พิพัฒน์ผลค่ะแม่บุญ

ไม่สบายเป็นอะไรหรือคะ ป้าไม่ได้เข้าบล็อกเสียหลายวันเลยไม่ทราบ
ดีใจที่บอกว่าอาการดีขึ้นแล้ว

ตอนนี้จะอยู่ที่ไหนๆป้าก็ว่าอากาศเปลี่ยนแปลงแปลกๆอยู่ดี
ไงๆก็รักษาสุขภาพนะคะ
....................................

รักษาศีลห้าอย่างไรให้แข็งแรง.......

การรักษาศีลนั้น ควรจะต้องรักษากันทั้งที่กาย วาจา และใจ
ไม่ใช่ว่าจะรักษากันที่เพียงกาย และวาจาเท่านั้น
เพราะหากใจหมั่นคิดเรื่องทำผิดศีลแล้ว ก็ย่อมจะถือว่าศีลที่ตนเองถือนั้นด่างพร้อยได้
...”งดงาม” จาก นิตยสาร ธรรมะออนไลน์รายปักษ์ dlitemag.com...

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:55:20 น.

ตามมาเที่ยวพม่าด้วยคนค่ะ
อาหารทีร้านจีน ร้านนี้อร่อยดีค่ะ
ร้านมีคนเข้าเยอะ ทุกอย่างก็
เป็นของสดมีคุณภาพค่ะ

โดย: newyorknurse (newyorknurse

) วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:10:01 น.

มาเที่ยวพม่าต่อครับ

อิๆ

หิวจัง

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:41:09 น.

แวะมาเที่ยว พม่าครับ
เป็นอีกประเทศที่น่าเที่ยวจริงๆ ครับ

26 กรกฎาคม 54

วันนี้มาตอนเย็น
เพราะวุ่นทั้งเลย
หัวยุ่งไม่เป็นไร อย่าให้ใจยุ่งก็แล้วกัน

ใกล้สิ้นเดือนแล้ว.....เหล่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย

โดย: Sleeping_prince

วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:50:13 น.

ตามมา เที่ยวต่อค่ะ

โดย: กาบชมพู

วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:3:09:07 น.

ตอนสุดท้ายยังไม่มานะคะแม่บุญ :)) ...

โดย: Tristy

วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:3:35:30 น.

อยากไปเหมือนกันค่ะ
แต่กลัวเรื่องอาหารนี่ล่ะค่ะ

โดย: ลำตะคอง

วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:38:57 น.

ฮ่าๆๆ สับสนไม่เป็นไรค่ะแม่บุญ
ยกมาฝากอีกรอบก็ได้

สูตรพี่โอเค้าก็เป็นคนหามาใหัค่ะ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:51:26 น.

โอ้โห ทรมาณบันเทิงจริงๆนะครับนี่ แต่ก็ผ่านมาจนได้นะครับ
พม่านี่ท่าทางอากาศในชนบทจะสดชื่น น่าไปเที่ยวมากๆ แต่ พอออกนอกเมืองแล้วนี่คง กันดารเอาเรื่องเหมือนกันนะครับ
ปล.ไม่สบายซะหลายวันเลยมาช้าไปหน่อย ต้องขออภัยด้วยครับ

โดย: multiple

วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:29:26 น.