Bloggang.com : Maeboon : ทำบุญบ้านกับชาวพม่า นั่งเรือชมหมู่บ้านในทะเลสาบอินเล

ทำบุญบ้านกับชาวพม่า นั่งเรือชมหมู่บ้านในทะเลสาบอินเล

25 มกราคม 2552

ทำบุญบ้านกับชาวพม่า นั่งเรือชมหมู่บ้านในทะเลสาบอินเล

เราตื่นเช้ากันด้วยความสดใส เพราะอากาศดีจริง ๆ ได้ยินเสียงไก่ขันตอนเช้าด้วย หลังอาหารเช้า แม่บุญกับมิเชลถามรีเชฟชั่นเรื่องขอเช่ารถจักรยาน เพราะที่จริงเป็นจักรยานของพนักงานที่มาจอดไว้ จะใช้อีกทีก็ตอนกลับบ้าน อย่ากระนั้นเลยเอามาหารายได้พิเศษเพิ่มเติมดีกว่า จำไม่ได้ว่าจ่ายตังค์ค่าเช่าเท่าไหร่ รู้แต่ว่าไม่แพงเลย เก้าโมงกว่า ๆ เราก็ออกเดินทางไปที่หมู่บ้านที่แม่บุญอ่านในหนังสือคู่มือเดินทางว่าสวยงามมาก ๆ ตั้งอยู่อีกด้านหนึ่งของทะเลสาบอินเล

พร้อมแล้วสองผู้เฒ่านักท่องเที่ยวก็บึ่งจักรยานคนจน ไม่ต้องใช้น้ำมันไปตามทางด้านหลังโรงแรม ถีบไปได้จนถึงหน้าวัดจอดถามทางให้แน่ใจเสียหน่อย พอดีมีผู้ชายวัยกลางคนเดินข้ามถนนหน้าวัด เราเลยถามทาง เขาอธิบายอย่างใจดี พูดภาษาอังกฤษได้ดีเสียด้วย

คงเป็นเพราะบุญบันดาล..อีกแล้ว เพราะเขาชวนเราอยู่ร่วมงานทำบุญบ้าน พร้อมอธิบายว่าพึ่งไปนิมนต์พระจากวัด ถ้าเราไม่มีธุระปะปังที่ไหน ให้แวะมาดูวัฒนธรรมแบบพม่าและชวนกินข้าวด้วยกันอีกต่างหาก

งานนี้เราสองคนหูผึง...ตามเคย ใครจะนึกว่าอยู่ ๆ จะมีโอกาสได้ร่วมทำบุญกับชาวบ้านแบบนี้ ว่าแล้วก็ลงจูงจักรยานเดินตามชายใจดีข้ามถนนไปอีกหน่อยก็ถึงบ้านเขาแล้ว ภายในบริเวณบ้านนอกจากเจ้าของบ้านและลูก ๆ หลาน ๆ แล้ว ยังมีเพื่อนบ้านใกล้เคียงมาร่วมช่วยทำอาหารเลี้ยงพระกันกลางลานดินข้างบ้านนั่นเอง งานนี้ของชอบของแม่บุญ เผื่อจะได้วิธีการทำอาหารแบบพม่าไปทำกินบ้าง

ว่าแล้วก็ขออนุญาตเจ้าของบ้านร่วมนั่งดูกรรมวิธีการทำอาหารแบบพื้นเมืองแท้ ๆ กันเลย ส่วนมิเชลยืนคุยอย่างออกรสกับเจ้าของบ้าน เสียงอธิบายไกล ๆ ว่ามาจากไหน มาทำอะไร เหมือนทุกครั้งที่มีคนถามเราทั้งคู่ แรก ๆ มิเชลแปลกใจที่เขาถามว่าจะไปไหน เพราะคนยุโรปเขาถือเป็นเรื่องส่วนตัว แต่คนเอเชียถือเป็นเรื่องปกติ จะถามเมื่อไหร่ก็ได้ หลังจากไปเมืองไทยทุกปี พี่แกเลยได้คำตอบแบบสุภาพว่า...คุณมิเชลไปธุระ ??? เพื่อหลีกเลี่ยงการถามต่อ... ได้ผลเสียด้วย คนถามเขาทึ่ง..ที่แกรู้จักตอบ เลยงงงง..ต่างหาก

มาทำอาหารพม่ากันต่อ ... เตาสำหรับทำอาหารข้างหน้าแม่บุญ ทำจากก้อนอิฐสี่ก้อน เรียงไว้เฉย ๆ ตรงกลางมีฟืนที่ถูกไฟเผาจนร้อนได้ที่ กะทะที่ใส่น้ำมันจนท่วมตัวปลานิล ผู้หญิงอีกคนกำลังเคล้าเกลือกับขมิ้นบนตัวปลาเพื่อลดความคาวลง พอกระทะร้อนได้ที่ก็จับปลาลงทอดเสียงดังฉ่า....

ใกล้ ๆ กันอีกสองคนกำลังใช้กรรไกรตัดมะเขือเทศให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ เขาไม่ยักใช้เขียง กับมีด แปลกตาดีเหมือนกัน อีกคนกำลังโขลกพริกทำเครื่องแกง ดูคล้าย ๆ อาหารทางภาคเหนือ น้ำพริกอ่อง..
เครื่องปรุงที่เห็นมีเพียงเกลือกับถั่วเน่า รสเปรี้ยวได้จากมะเขือเทศที่ใส่กันแบบไม่ยั้งมือ เหมือนที่แม่บุญได้ยินแม่พูดบ่อย ๆ ว่าทำกับข้างต้องให้ถึงเครื่องไม่งั้นไม่อร่อย ... จำกันไว้นะ เสร็จจากการเตรียมอาหาร พระท่านมาพอดี เขาเลยมาเชิญเราทั้งคู่ไปฟังพระสวดบนบ้าน

บ้านไม้หลังเล็กใต้ถุนสูง มีบันไดสี่ห้าขั้น จากนั้นเป็นห้องโถงกว้าง รอบ ๆ มีตู้ไม้ไว้ใส่ข้าวของต่าง ๆ มีเครื่องบูชาพระ บูชาผีบ้านผีเรือน รอบ ๆ ผนังเป็นไม้ขัดฝาโปร่งผสมไม้ไผ่ ติดรูปดาราคนโปรด พร้อมปฏิทินติดไว้หลายแบบ มองไปทางไหนก็ไม่เห็นความแตกต่างกับบ้านทางภาคอิสานของไทยสมัยก่อนเลย ตอนเป็นเด็กไปเยี่ยมยาย ๆ ก็มีบ้านแบบนี้เหมือนกัน จะมีเพิ่มก็ชานเรือนที่ใช้เลี้ยงตัวไหมไว้ทอผ้าไหม และผ้าผ้ายไว้นุ่งเท่านั้นเอง เห้นแล้วก้อดคิดถึงบ้านนอกไม่ได้ คิดถึงแม่ คิดถึงยาย ท่านคงมองแม่บุญจากสวรรค์ คงจะดีใจที่แม่บุญมาทำบุญเสียไกล.

แม่บุญเลือกนั่งตรงมุมที่จะสามารถมองเห็นกิจกรรมทุกอย่างได้หมด ชาวบ้านที่มา....มองมาที่แม่บุญแล้วบอกว่าหน้าเหมือนชาวพม่า...นั่นสินะ ที่พระธาตุอินทร์แขวนหลาย ๆ คนเข้าใจผิดมาแล้ว ตอนไปอินเดียก็ว่าหน้าเหมือนคนอินเดีย เหมือนคนฮ่องกง สิงคโปร์ อินเตอร์ฯ ซะไม่มี บอกว่าเป็นคนอิสานกลับไม่มีใครเชื่อ ..น่าจะมีเชื้ออื่นปน ๆ นะ ..ว่ากันไป
พูดถึงชื่อของชาวพม่านี่ก็แปลก ๆ อย่างเด็ก ๆ เขาจะตั้งชื่อ เช่น มูมู มิมี แยะแยะ ฯลฯ ชื่อซ้ำกันสองพยางค์แบบนี้ ฟังดูตลกดี มิเชลชอบใจ เพราะชื่อเล่นคล้องจองกันพอดี

แม่บุญตั้งอกตั้งใจฟังพระสวดเป็นพิเศษเพราะอยากรู้ว่าท่านสวดเป็นภาษาบาลี สันสฤตเหมือนพระไทยหรือเปล่า ??? ใช่เลย เหมือนกัน แต่สวดทำนองต่างกันเท่านั้น แม่บุญเองชอบทำบุญ ไหว้พระสวดมนต์เหมือนกัน พอท่านสวดเลยพูดตามได้ เล่นเอาชาวบ้านมองกันแบบแปลกใจ พอพระสวดเสร็จถามแม่บุญกันใหญ่ว่า..สวดมนต์ได้ด้วยหรือ ?? แหม๋..จะว่าคุย สวดได้สิ แต่ก่อนมาเบลเยี่ยมใหม่ ๆ สามีไปทำงาน นั่งสมาธิ สวดมนต์แทบทุกวัน ไม่งั้นไม่รอด..เพราะต้องปรับตัว ปรับใจ ธรรมะ..เหนือกว่าสิ่งอื่นใด ใครจะทำแบบแม่บุญได้เลย

ลืมเล่าไปว่า เวลาพระท่านสวดบางครั้งท่านจะเปลี่ยนเป็นท่านั่งยอง ๆ เหมือนหลวงพ่อคูณ ที่โคราชเลย บางครั้งก็นั่งธรรมดา สงสารมิเชลนั่งพับขาไม่เป็น แถมไม้กระดานแข็ง ๆ ไม่มีเบาะรองอีกต่างหาก งานนี้แกได้บุญไปเยอะ ถ้าไม่มีบุญเก่าทางพุทธศาสนาแกคงทำไม่ได้หรอก วันดีคืนดี แกก็พูด อรหัง สัมมาสัมพุทธัสสะ ..อยู่คนดียว..ถามว่าพูดทำไม แกบอก คิดถึงหลวงพ่อที่วัดไทยธรรมาราม..เอากับแกสิ บางครั้งแกก็พูด สาธุหลวงพ่อ..เวลาพูดกับคนเบลเยียม แกบอกว่าลืมตัว...สาธุ..ชาติหน้าขอให้มิเชลเกิดเป็นคนไทย จะได้บวชพระจริง ๆ ..

แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง ..อย่าว่าตะกละเลยนะ มันอยากลองของไง อาหารแปลก ๆ มากมายวางอยู่ข้างหน้า รอให้ชิมและกินแบบไม่อั้นตามคำเชิญของเจ้าของบ้าน งานนี้ขาด เลอะเพ็ตโต๊ะ ยำสารพัดถั่วกับใบชาไม่ได้ ลองกินแล้วอร่อยทีเดียว แม่บุญเลือกกินปลาทอด และแกงที่ทำจากปลาตากจนแห้ง รสชาติคล้ายแกงเผ็ด น้ำมันเยอะจัง..ส่วนมิเชลกินแกงที่ทำจากเนื้ออะไรไม่รู้เพราะไม่ได้กินด้วย จานอื่น ๆ เราชิมนิด ๆ หน่อย ๆ เพราะไม่คุ้นเคย ตบท้ายด้วยของหวาน ผลไม้ และชาร้อน..แบบพม่า

กินเสร็จปาเข้าไปเกือบบ่ายสอง ระยะทางที่จะไปเที่ยวอีกตั้งสิบกว่ากิโลเมตร ตกลงเลยร่ำลาเจ้าของบ้านและทุก ๆ คนที่ใจดีให้เราได้มีโอกาสร่วมทำบุญด้วย ก่อนกลับเราสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมอีกครั้ง คราวนี้ได้ถีบจักรยานกับท้องที่หนักอึ้งด้วยอาหารพม่า

เราถีบจักรยานไปตามถนน ทางค่อนข้างขุระขระ หลบหลุมกันแบบจักรยานวิบากก็ไม่ปาน บางครั้งมีรถสวนทางมาต้องลงเดินเพราะฝุ่นฟุ้งไปหมด กว่าจะไปถึงอาหารที่กินมาก็ย่อยหมดพอดี เราไปถึงทางแยกเข้าหมู่บ้าน แต่เราเลี้ยวออกไปด้านที่มีสะพานข้ามไปหมู่บ้านในทะเลสาบ แต่ต้องจอดจักรยานฝากไว้กับร้านขายของชำ แล้วเดินต่อเข้าไป สะพานยาวสุดสายตาที่เห็นจะไปสิ้นสุดที่ไหนหนอ ??? สีน้ำกับฟ้าไม่แตกต่างกันเลย มิเชลเหนื่อยเพราะแดดร้อนมาก เลยขอนั่งพักที่ศาลาริมน้ำ ลมพัดเย็นสบายจนแกขอนอนแทน

แม่บุญขอเดินไปให้สุดสะพานเพราะอยากรู้ว่าที่สุดแล้วจะไปถึงไหน เดินไปจนสุดสะพานจริง ๆ คราวนี้ต้องหยุด เพราะหมู่บ้านเล็ก ๆ ข้างหน้าใช้เรือในการสัญจร ไม่นานก็มีเด็กผู้ชายอายุไม่เกินสิบห้า ถามแม่บุญว่าอยากนั่งเรือเที่ยวรอบ ๆ หมู่บ้านไหม เขายินดีพายเรือให้ เพียงแต่ให้ค่าบริการนิดหน่อย ฟังแล้วก็ใจอ่อนไปก็ไป มองกลับไปที่ศาลาไกลลิบ ๆ มิเชลคงยังนอนอยู่..ไปนั่งเรือเที่ยวดีกว่า จะกลับไปตามก้ไม่แน่ใจว่าแกจะมาด้วย เดี๋ยวเสียเวลา ว่าแล้วก็ลงเรือเที่ยวคนเดียวนี่แหละ

มองดูวิธีการพายเรือด้วยเท้าแล้วก็อดทึ่งไม่ได้ ฟังเสียงไม้พายตวัดผ่านน้ำไปมาช่างเพราะเสียจริง เรือลอยลำไปช้า ๆ เหมือนจะให้แม่บุญได้เก็บภาพต่าง ๆ ไว้ในความทรงจำให้มากที่สุด ตอนเรือผ่านไปตามบ้านต่าง ๆ มีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ กำลังอาบน้ำ เขาอายแม่บุญรีบใส่เสื้อ แต่ใส่ลองจีผืนเล็กไม่ทัน เด็กน้อยรีบนั่งลงบนกาบเรือแล้วเอาผ้ามาคลุมตักไว้ แม่บุญอดถ่ายรูปน่ารักนี้ไว้ไม่ได้ ได้แต่หัวเราะหึ ๆ คนเดียว เด็กหนอเด็ก ช่างไร้เดียงสาเสียจริง

ภาพถัดมาเป็นภาพด้านหลังผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังใช้เท้าพายเรือไปข้างหน้า ภายในเรือมีต้นหญ้ามากมาย สงสัยจะเอาไปมัดทำเป็นสวนกลางน้ำแน่ ๆ

ยังมีภาพคุณยายนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองคนแปลกหน้าอย่างแม่บุญแล้วยิ้มให้ อีกหน้าต่างหนึ่ง ..เด็กเล็ก ๆ สามสี่คนแย่งกันยื่นหน้าออกจากหน้าต่างยิ้มและโบกมือให้ ภาพบ้านทำด้วยไม้ไผ่กลางน้ำ ฯลฯ หาแบบนี้ที่ไหนไม่ได้แล้ว แม่บุญถ่ายรูปอย่างลืมตัว ลืมเวลา จนหนุ่มน้อยบอกว่าจะไปส่งที่ศาลานั่นแหละถึงนึกได้ว่ามิเชลคงตื่นแล้ว

ระหว่างทางเห็นเรือโดยสารที่บรรทุกชาวอินทากลับจากงานมาขึ้นที่ท่าเรือใกล้ ๆ แม่บุญให้ค่าเหนื่อยเด็กหนุ่มเกินกว่าที่ขอไว้ แล้วขอบคุณที่เขาพามาดูสิ่งสวยงาม ที่หาไม่ได้ที่ไหน เขาได้แต่ยิ้มและพายเรือจากไป แม่บุญรีบเล่าให้มิเชลฟังว่าไปเจออะไรมา คราวนี้พี่แกอยากไปบ้าง...แต่สายเกินไป เรามองดูนาฬิกา กะเวลาปั่นจักรยานกลับอีก ๑๐ กว่ากิโล ไปถึงโรงแรมค่ำพอดี ได้แต่ปลอบใจกันว่าถ่ายรูปไว้เยอะค่อยดูทีหลังก็แล้วกัน

เราเดินกลับมาเอาจักรยานที่ร้าน ขอบคุณที่เขาใจดีให้เราจอดเสียนาน ระหว่างทางเห็นชาวบ้านกำลังเอาควายลงนาเพื่อดำนา คิดถึงยายอีกแล้วเรา .. ยายของแม่บุญมีที่นามากมาย แต่มีลูกสาวคนเดียว ไม่เคยยอมให้ลูกทำนาเหมือนตัวเอง แม่..เลยทำนาไม่เป็น พอยายตาย แม่..เลยยกนาให้ญาติหมดเลย ตัวเองได้รับส่วนบุญเวลาเขาเกี่ยวข้าวแล้ว เรียกให้เอารถไปใส่ข้าวหลายกระสอบมากินกันทุกปี

กลับโรงแรมกันเถอะ..เริ่มค่ำแล้ว คราวนี้ปั่นกันแบบไม่หยุด ระหว่างทางเจอชาวเนเธอร์แลนด์สองคนสามีภรรยา บอกว่าเดินทางเที่ยวทุกพื้นที่ของพม่าด้วยจักรยาน นับถือพี่แกจริง ๆ เพราะลำพังรถเช่าแบบเรายังแทบแย่ นี่ปั่นกันทั้งวัน คนประเทศนี้เขาคงเกิดมาพร้อมล้อจักรยานแน่ ๆ แม่บุญว่า ที่เบลเยี่ยมเขาก็ปั่นกันเยอะเหมือนกัน

ถีบมาอีกหน่อย เจอชาวจีน ผู้หญิงสาวสองคน อยากจะบอกว่ากลับเถอะเพราะระยะทางไกลและเกือบค่ำแล้ว อันตราย..เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่ยังไม่ได้พูดเพราะพวกเขาปั่นไปไกลแล้ว..ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน กลับมาถึงโรงแรมประมาณห้าโมงครึ่ง ได้คืนจักรยานให้พนักงานถีบกลับบ้านพอดี จ่ายค่าเช่าแล้วก็ขอบคุณเขาที่ให้เราใช้บริการ

ถึงที่พัก แม่บุญกับมิเชลก็อาบน้ำอาบท่า เพราะร้อนจากการปั่นจักรยาน อยู่ดี ๆ แม่บุญก็เกิดอาการปวดท้อง..มันค่อย ๆ เริ่มทีละน้อย ๆ ๆ ต่อมาตัวเริ่มเย็น หน้าซีดเป็นไก่ต้ม มีอาการเหมือนจะเป็นลม คิดว่าเหนื่อยจากการปั่นจักรยานเลยขอนอนพักบนเตียง ..ไม่ถึงสิบนาที แม่บุญรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ทั้งถ่าย ทั้งอาเจียน แบบสุด ๆ ของที่สุด มิเชลตกใจเพราะหากเกิดะไรขึ้นเราจะไปหาหมอที่ไหน แกทำอะไรไม่ถูก จนแม่บุญบอกให้ไปบอกรีเชฟชั่น เผื่อเขาจะมียาช่วยได้ เราสองคนประมาทที่ไม่ได้เตรียมยาสามัญประจำบ้านมากันเลย ...คิดแล้วก็วิ่งไปอ้วกต่อ

รีเชฟชั่นรีบมาดูอาการแม่บุญ จับมือ จับท้อง สักพักก็หายไป กลับมาพร้อมชาพม่าในมือ แล้วบอกให้แม่บุญดื่มให้หมด แม่บุญดื่มอย่างที่บอก...นอนพักอีกครั้ง แต่หัวยังไม่ถึงหมอน คราวนี้เหมือนไส้ในท้องมันจะออกมาด้วย เพราะอาเจียนแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ข้าวที่กินไปตอนเที่ยงมันออกมาลอยเป็นมันย่องไปทั้งอ่างล้างหน้า มิเชลต้องรีบเผ่นออกไปตั้งหลักข้างนอกเพราะแกเกิดอยากอาเจียนตามภาพที่เห็น แม่บุญนั่งพับอยู่กับโถส้วมนั่นเอง..จะรอดไหมเนี่ย ??

หลังจากอ้วกแบบโลกาวินาศ เรี่ยวแรงทั้งหมดหดหายไปทันที รีเชฟชั่นกลับมาอีกครั้งพร้อมน้ำชา คราวนี้แม่บุญขยาดไม่กล้าดื่ม แต่เธอบอกว่าต้องดื่มล้างพิษในท้องให้หมดจะได้หาย เอา..ก็เอา ดื่มอีกครั้งคราวนี้ได้รสหวานจากน้ำตาล เขาคงกลัวช็อคเลยใส่น้ำตาลมาในชาด้วย คราวนี้มีอาการปวดท้องอย่างเดียวแต่ไม่อาเจียนอีก ..

แม่บุญสลบไสลอยู่บนเตียงนั่นเอง เย็นนั้นเลยอดข้าวเย็นกันทั้งคู่ มิเชลเป็นห่วงแต่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นอนเป็นเพื่อนอยู่ใกล้ ๆ คืนนั้นแม่บุญหลับเป็นตายเพราะเหนื่อยจากถีบจักรยานและจากการอ้วกแบบถล่มทลายท้อง พรุ่งนี้เราต้องเดินทางไกลกันแล้ว สาธุ...อย่าให้เป็นอะไรมากกว่านี้เลย อาการแบบนี้เคยเป็นมาแล้ว สมัยอยู่เมืองไทย....อาหารเป้นพิษ คงเพราะกินเนื้อปลาตากแห้งที่เขาเอามาทำแกง ๆ ไม่ได้ใส่กระทิ แต่มันมาก ๆ จากน้ำมันอะไรสักอย่าง ท้องแม่บุญไม่คุ้นเคย เพราะปกติไม่กินแบบนี้ งานนี้เลยได้เรื่อง...เข็ดไปอีกนาน

ปล.แม่บุญลืมชื่อหมู่บ้านกลางน้ำนี้ เพราะภาษาพม่าฟังยากจ้า..ขอโทษด้วยนะ

Create Date : 21 กรกฎาคม 2554

Last Update : 21 กรกฎาคม 2554 0:55:52 น.

28 comments

Counter : 1901 Pageviews.

เจิมก่อน

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:21:43 น.

โถ..อ๊วกซะหมดเลย คงยุบไปหลายกิโลนะแม่บุญนะ

รูปสวยจังค่ะ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:25:52 น.

แวะเข้ามาทักทายคะพี่ไก่ อ้าวแย่เลย ตัวยิ่งผอม ๆ อยู่ ดันมาเอาออกซะหมดเลยเนี้ย

โดย: We Are FroM BeLGiUM

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:47:06 น.

ตามมาเที่ยวต่อค่ะแม่บุญ
ธรรมชาติดีนะคะทริปนี้ เห็นรูปเด็กนั่งเรือกลับจากโรงเรียนแล้ว เเต่งตัวเรียบร้อยนั่งกันเป็นระเบียบเชียว

...เวลาไปเที่ยวแล้วไม่สบาย ทำเอาหมดสนุกได้เหมือนกันนะคะ วันหลังแม่บุญคงต้องระวังตัวมากขึ้นนิดนึงเนอะ

โดย: IndyLand

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:2:17:13 น.

มาเที่ยวกับพี่ไก่สนุกทุกครั้ง ครั้งนี้ก็ประทับใจชอบมากมายหลายอย่างทั้งบรรยากาศสวยๆ ได้ไปทำบุญบ้านแบบพม่าด้วย ประเพณีคล้ายคลึงกับไทยเลยนะคะ พี่ไก่แย่เลยเจออาหารเป็นพิษเข้า เคยเป็นทรมานมากมันออกทั้งบนและล่างนะคะ เกือบตายค่ะ คราวหน้าต้องระวังจริงๆ เรื่องอาหารนี่สำมะคัญนะคะ

ชอบทริปนี้มากค่ะ ชอบบรรยากาศทะเลสาบ ธรรมชาติสงบๆ รอยยิ้มใสๆ ซื่อๆ ของชาวบ้าน

ขอบคุณเรื่องราวสนุกๆ และภาพสวยๆ ค่ะ

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.237.241 วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:55:29 น.

ตามมาเที่ยวพม่าก้บคุณแม่บุญต่อค่ะ
ชอบภาพเด็กน้อยคนที่นั่งอยู่หัวเรือค่ะ น่ารักดี
บรรยากาศน่าเที่ยวจังเลยค่ะ
วันหลังคุณแม่บุญต้องพกยาไปบ้างแล้วล่ะค่ะ

โดย: phunsud

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:41:30 น.

ชอบทริปวันนี้มากค่ะแม่บุญ เคยดูในสารคดีมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่มาเก็บรายละเอียดในบล๊อคแม่บุญอีกทีเพราะบางอย่างก็ลืมเลือนไปแล้วตามกาลเวลา หรือว่าตามอายุ สว.ของเราหว่า...
แม่บุญถ่ายรูปได้สวยมาก ๆ ค่ะ วันนี้โหวตท่องเที่ยวให้แม่บุญด้วยนะ
เห็นมั๊ยล่ะ บอกแล้วว่าให้เอาขนมปังป้าโอติดไปด้วย สรุปว่าวันนั้นแม่บุญอาหารเป็นพิษ มิเชลอดกินข้าวเย็น แต่ก็ได้ประสบการณ์ที่จำไม่ลืมนะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:09:27 น.

ขอบคุณทุก ๆ ท่าที่เป้นห่วง คาวหน้าจะพกอาหาร ขนม ของป้าโอกับคนอื่น ๆ ไปกินด้วย ฉม.น้ำหน้าแม่บุญ..คนชอบชิม งานนี้เข็ดไปเลย

ยังมีเด้ด ๆ อีก อย่าลืมติดตามจ้า

ขอบคุณป้าโอ ที่โหวตให้ค่ะ ขนาดพาไปลำบากยังชอบเนาะ ..อิ อิ

โดย: Maeboon

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:21:37 น.

ชอบภาพสะพานมากครับ

น่าไปนั่งหย่อนเท้ามากๆ

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:46:10 น.

มาถึงแล้วอินเล
หนึ่งชอบที่นี่มากค่ะ ชอบที่สุดในทริปพม่าเลย สวย ภาพยังติดตาอยู่เลย แม่บุญมาย้อนอดีตให้อีก
ไปพม่านอกจากจะคิดถึงแป้งทานาคาแล้ว
อาหารก็อร่อยค่ะ
หนึ่งลองทำไก่ทอดไทยใหญ่ดู อร่อยมากกก เอามาฝากแม่บุญค่ะ

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:04:38 น.

หมู่บ้านในทะเลสาป น่าทึ่งจริงๆค่ะ

แม่บุญเก่งอ่ะ ทั้งถ่าย ทั้งอาเจียนมากขนาดนั้น
ยังมีแรงนั่งและก้อเตรียมตัวเดินทางต่ออีก

รออ่านต่อค่ะ

โดย: ไขว่คว้าหาดาวดวงนั้น

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:53:28 น.

บรรยากาศสวยจริง ๆ เลยค่ะ

พิธีทำบุญบ้านที่พม่าก้อคล้าย ๆ ที่เห็นในเมืองเล็ก ๆ บ้านเราเลยนะคะ
บรรยากาศเฟรนลี่มาก ๆ

แม่บุญไม่สบายแล้วยังยิ้มได้อีกนะคะ เก่งจังเลย

ปานสงสัย เรื่องความปลอดภัยที่พม่าน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นงัยบ้าง

ขอบคุณที่พาเที่ยวค่ะ

โดย: Pan (Pan@CA

) วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:14:54 น.

ปลอดภัยค่ะ ถ้าไม่พูดเรื่องการเมือง ไปเที่ยวก็เที่ยว ๆ แล้วก้กลับ บ้านใครบ้านมัน ไม่ไปไหนค่ำ ๆ มืด ๆ ไม่ไปในที่เปลี่ยวคนเดียว เพราะไม่รู้ว่าคนอื่นเขาจะคิดว่ามีตังค์หรือเปล่า เหมือนเมืองไทยนั่นแหละค่ะ ดูแลตัวเองก่อน ไปไหน ๆ หัดมองรอบ ๆ ตัว การเดินทางท่องเที่ยวมันจะสอนอะไรเราหลาย ๆ อย่างค่ะ

โดย: Maeboon

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:33:20 น.

ตามมาเที่ยวพม่ากับแม่บุญต่อค่ะ
บ้านคนพม่าติดรูปดารารอบๆ โอ้โห เหมือนบ้านคนไทย ตจว.
ในเมืองหลวงก็อาจมี ติดรูปดาราฝรั่งหล่อๆ 55+

ภาพชุดนี้ได้บรรยากาศท่องเที่ยว สัมผัสชีวิตคนทางโน้นมาก
อ่านเรื่องอาหารเป็นพิษ ทำเอาแม่บุญไม่สบาย
เรื่องการกินต้องระวังจริงๆ ค่ะ ไว้จะรอติดตามต่อนะคะ

โดย: diamondsky

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:2:52:47 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมบล๊อกครับพี่
เลยเเวะกลับมาเยี่ยมถึงที่ครับ
วันทำงานวันสุดท้ายของอาทิตย์แล้ว
เย้..............เย้ HAppy วันสุข ครับ

หอยทาก เจ้าเอ๋ย
ชีวิตที่เดินช้าๆๆ ของเจ้า
มีสักครั้งไหมน้า ที่อยากจะเร็วกว่าใคร
มีสักครั้งไหม ที่จะเร่งรีบ
" ไม่จ๊ะ ฉันอยู่ของฉันดีแล้ว และ มีความสุขดี"
ู^_^
ปล.เอามาจากเฟสของตัวเองครับ รำพึงรำพันเป็นวันๆๆ ไป

โดย: Sleeping_prince

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:38:08 น.

สวัสดี่ค่ะแม่บุญ กว่าจะเขยิบมา :))

สมกับชื่อล็อคอินจริง ๆ ค่ะ แสดงว่าแม่บุญได้มีโอกาสทำบุญไปทุกสถานที่ที่แม่บุญมีโอกาสไปเลยนะคะ ... ภาพชุดนี้สวยมากค่ะ โดยเฉพาะภาพชาวประมง ... เห็นต้นมะเขือเทศสูงกว่าคน คงเลี้ยงคนได้ทั้งหมู่บ้านจริง ๆ เนาะ :)) ... สังเกตจากหลาย ๆ ภาพ คุณมิเชลดูป๊อบจริง ๆ :) ... แม่บุญนั่งเหมือนฮองเฮาเลยค่ะ

วันนี้แอบสังเกตหน้าตาสาวพม่าใกล้ ๆ ไม่เหมือนคนไทยเสียทีเดียวเนาะ ตาฉีก ๆ ออกไปทางจีนนะคะแม่บุญ

โดย: Tristy

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:20:37 น.

สวัสดีค่ะ แม่บุญ

แม้วมาชวนไปพักผ่อนที่ หัวหินด้วยกันค่ะ ^^

โดย: Panino

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:25:20 น.

อ่านเพลินเลยค่ะแม่บุญ

คนมีบุญ ไปไหนก็มีโอกาสได้ทำบุญนะคะ

มิเชลไม่เป็นคนไทยก็บวชได้น้า ถ้าไม่มีปัญหากับครอบครัวเรื่องเปลี่ยนศาสนา คนไปบวชวัดป่านานาชาติเยอะเลยนะคะ

เดี๋ยววีคหน้าจะมาโหวตให้แม่บุญนะคะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:08:05 น.

เป็นอะไรที่ชื่นชอบสำหรับพม่า เสียดายอินเลผมมีเวลาแค่วันเดียว

โดย: sirimas_m

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:03:13 น.

สวัสดีค่ะ แม่บุญ ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ
เคยไปพม่าครั้งนึง ชอบมาก อยากกลับไปอีก
เมื่อก่อนกลัว แต่พอไปจริงๆ แล้วคนพม่าน่ารัก เมืองเค้าก็น่าอยู่ วัดเยอะ สงบมาก
เสียดายที่ไม่ได้ไปทะเลสาบอินเล มีโอกาสครั้งหน้าว่าจะไปหลายๆวันเลยล่ะค่ะ
ชอบรูปเฮดบล็อคมากค่ะ รูปน่ารักดีค่ะ

โดย: Lady Formosa

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:57:34 น.

หวัดดีค่ะ ตามมาเที่ยวช้าไปหน่อย

ช้าแต่ชัวร์แน่ๆค่ะ

ภาพแรกได้ใจอย่างมากเลย

ชาวพม่ายังคงมีรอยยิ้มเหมือนบ้านเรา

ตอนแรกรินไปเที่ยวเมืองกาญ

ก็ยังคิดว่าเป็นคนพม่าไปโน่นเลยนะคะ

555

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กพม่าใส่แป้งพม่าทาหน้าแล้ว

มิน่าโตมาหน้าขาวใสกันไปเลย

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:16:22 น.

ดู ๆ แล้ว ยังไงผมก็ต้องกลับไปเยือนพม่าอีกหน แต่เป้าหมายคงเล็งที่ยะไข่เมืองมรัคอูหรือไม่ก็เมืองมยิตจีน่าทางตอนเหนือสุดครับ

จีนไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกครับ บางครั้งเราก็เจอคนที่ดีบ่อยไป ถือเสียว่าหาความสุขให้ชีวิต เน๊อะ