เมษายน 2559

อ่าน: ลูกา 12:22-34

อ่านพระคัมภีร์ภายใน 1 ปี: 1 ซามูเอล 22-24; ลูกา 12:1-31

เวลาที่ผมนั่งรถไฟไปเมืองชิคาโก้ ผมมักจะปฏิบัติตาม “มารยาทสังคมอันเป็นที่รู้กัน” 

เช่น ไม่พูดคุยกับคนข้างๆถ้าคุณไม่รู้จัก แต่เป็นเรื่องยากสำหรับผม 

เพราะผมไม่เคยถือว่าใครเป็นคนแปลกหน้าเลย เพราะผมชอบคุยกับคนใหม่ๆ 

ถึงแม้ผมจะต้องเงียบตามมารยาท แต่ผมว่าผมยังคงรู้จักผู้อื่นได้โดยสังเกตสิ่งที่เขาอ่านในหนังสือพิมพ์ 

ผมคอยดูว่าเขาเปิดอ่านอะไรเป็นอย่างแรก หน้าธุรกิจกีฬา การเมือง หรือเหตุการณ์ปัจจุบัน 

เหล่านี้บ่งบอกถึงความสนใจของเขา

สิ่งที่เราเลือกบ่งบอกถึงตัวเรา แน่นอนว่าพระเจ้าไม่จำเป็นต้องรอดูสิ่งที่เราเลือก 

แล้วจึงจะรู้สิ่งที่อยู่ในใจเรา แต่สิ่งที่บ่งชี้คือสิ่งที่เราทุ่มเทเวลาและความสนใจให้ต่างหาก 

ดังที่พระเยซูตรัสว่า “เพราะว่าทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ไหน ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย” 

(ลูกา 12:34) ไม่ว่าเราอยากจะให้พระเจ้าคิดกับเราอย่างไร สภาพแท้ของจิตใจเราเห็นได้ชัด

จากการใช้เวลา เงิน หรือความสามารถที่เรามี ถ้าเราลงทุนทรัพยากรเหล่านี้ไปกับสิ่งที่พระเจ้าใส่พระทัย 

ก็เป็นการบ่งบอกว่าใจของเราสอดคล้องกับพระทัยพระเจ้า

พระเจ้าสนพระทัยในความเดือดร้อนของผู้คนและการขยายแผ่นดินของพระองค์ 

สิ่งที่คุณเลือกจะบ่งบอกพระเจ้าและผู้อื่นว่าใจของคุณจดจ่ออยู่กับอะไร