เมษายน 2559

อ่าน: อพยพ 3:7-17 | อ่านพระคัมภีร์ภายใน 1 ปี: 1 ซามูเอล 15-16; ลูกา 10:25-42

            สุสานของกษัตริย์ฟาโรห์ตุตันคาเมนแห่งอียิปต์ถูกค้นพบในปี 1922 

ที่นั่นมีแต่สิ่งของที่ชาวอียิปต์โบราณเชื่อว่าจำเป็นต้องใช้หลังความตายเช่น 

แท่นบูชาทองคำอัญมณี เสื้อผ้า เครื่องเรือน และอาวุธ ในบรรดาสิ่งมีค่าเหล่านั้น

มีโถใส่น้ำผึ้งที่ยังคงกินได้แม้จะผ่านมา 3,200 ปีแล้ว

          ทุกวันนี้เรามักใช้น้ำผึ้งเป็นสารให้ความหวาน แต่ในอดีตน้ำผึ้งถูกใช้ประโยชน์

ในอีกหลายด้าน เช่นเป็นอาหารเพราะมีคุณค่าทางโภชนาการสูง น้ำผึ้งยังใช้ทาแผล

เพราะมีสรรพคุณในการช่วยยับยั้งการติดเชื้อ

          เมื่อพระเจ้าทรงช่วยเหลือชาวอิสราเอลจากการเป็นทาสในอียิปต์ 

ทรงสัญญาว่าจะนำพวกเขาไปสู่ “แผ่นดินที่มีน้ำนม และน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์” 

(อพยพ 3:8,17) ซึ่งหมายถึงความอุดมสมบูรณ์ แต่เมื่อพวกเขาต้องเดินทางนานขึ้น

เพราะบาปที่ทำ พระเจ้าก็เลี้ยงดูเขาด้วยมานาที่มีรสชาติเหมือนน้ำผึ้ง (อพยพ 16:31) 

ชาวอิสราเอลพร่ำบ่นที่ต้องกินอาหารชนิดเดิมอยู่นาน แต่ที่จริงพระเจ้าทรงใช้มานา

เตือนใจให้เขาระลึกถึงสิ่งดีที่จะได้รับในดินแดนแห่งพันธสัญญา

          พระเจ้ายังคงใช้น้ำผึ้งเพื่อเตือนให้เราระลึกว่าวิถีทาง

และพระคำของพระองค์หวานกว่าน้ำผึ้งจากรวง (สดุดี 19:10) 

เพื่อถ้อยคำที่เราพูดจะเป็นเหมือนกับน้ำผึ้งที่เรากิน คือทั้งหวานและช่วยเยียวยารักษา

           ลองอ่านข้อพระคำต่อไปนี้เกี่ยวกับการใช้ถ้อยคำสุภาษิต12:18, สุภาษิต 13:3, 

เอเฟซัส 4:29, โคโลสี 3:8 ความจริงข้อใดที่พระเจ้าประสงค์ให้คุณนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน