เมษายน 2559

อ่าน: กันดารวิถี 7:1-9

อ่านพระคัมภีร์ภายใน 1 ปี: 2 ซามูเอล 9-11; ลูกา 15:11-32

เราต้องการได้ยินเสียงพระเจ้า เมื่อถูกขอให้อุปถัมภ์เด็กเล็กสองคนอย่างกะทันหันเป็นเวลา 3 เดือน 

เป็นการตัดสินใจที่เกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา เรามีลูก 3 คนที่อายุมากกว่า การต้องเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์

ของเด็กก่อนวัยเรียนไม่เหมาะกับวิถีชีวิตของเราและครอบครัวที่มีคนเพิ่มเกือบเท่าหนึ่งเป็นงานหนักมาก 

ในหนังสือที่เราอ่านประจำทุกวัน ซึ่งเขียนโดย เอมี คาร์ไมเคิล มิชชันนารีผู้มากด้วยประสบการณ์ 

ได้นำให้เราได้อ่านกันดารวิถี 7 ที่เราไม่คุ้นเคยมาก่อน

“ฉันสงสัยว่าตระกูลของโคฮาทจะรู้สึกอย่างไร” เอมีเขียน “ปุโรหิตคนอื่นล้วนมีวัวลากเกวียน

สำหรับบรรทุกส่วนต่างๆ ของพลับพลาไปในถิ่นทุรกันดาร แต่บุตรของโคฮาทต้องเดินเท้าไป

บนเส้นทางที่มีหินขรุขระและทรายที่ร้อนระอุ เพื่อรับผิดชอบการหาม ‘สิ่งของบริสุทธิ์’ ไว้บนบ่า 

พวกเขาบ่นอยู่ในใจ และรู้สึกว่าปุโรหิตคนอื่นได้งานที่ง่ายกว่าหรือไม่ อาจเป็นเช่นนั้น 

แต่พระเจ้าทรงทราบว่าบางสิ่งมีคุณค่าเกินกว่าจะบรรทุกไปด้วยเกวียนพระองค์จึงทรงมอบหมายให้เรา

แบกมันไว้บนบ่าของเรา”

ฉันกับสามีรู้ว่านี่คือคำตอบ เราเคยคิดจะอุปถัมภ์เด็กจากประเทศด้อยพัฒนา แต่ไม่เคยได้ทำ

ซึ่งอาจจะดูง่ายกว่าเหมือนบรรทุกของด้วยเกวียน ตอนนี้เรามีเด็กที่ต้องการความช่วยเหลือสองคน

อยู่ที่บ้านเพื่อแบกไว้ “บนบ่าของเรา” เพราะทั้งสองมีคุณค่ามากสำหรับพระองค์