Bloggang.com : Quaver : มายกแขนกันเถอะฮัฟ hands up!!!

มายกแขนกันเถอะฮัฟ hands up!!!

ในที่สุดก็มาถึงมือจนได้กับ 2pm 2ndAlbum HANDS UP special edition
ถึงกับมือไม้สั่นตอนแกะซองเลยทีเดียวตู

หลังจากชักเริ่มปลงไปแล้ว สั่งพรีออร์เดอร์ไป ได้มาตอนไอ้เด็กรั่วหกคนgoodbye stage ไปเมื่อวีคที่แล้ว

ภาพปกโฟ้โต้บุ๊คไม่ทำให้ตื่นเต้นเพราะเห็นแล้วเห็นอีกจนชินตาไปละ

แต่ก็เอ้อ~มีสองเล่มเว้ยเฮ้ย เล่มหนากับเล่มบาง เล่มออกไปแฮ่ดกลางดึกกับเล่มคุณชายบนยอชท์ท่ามกลางแสงตะวัน

เราก็ว่าเออไว้ดูทีหลังเว้ยไอ้ภาพน่ะ กะชิวดูไปฟังเพลงไปสักหน่อย
เลยหาแผ่นซีดีก่อน แต่แพคเกจจิ้งนี่ทำใจหายแว้บ

...ตูหาแผ่นซีดีไม่เจอ...

เปิดกล่องสีดำท้ายสุดดันกลายเป็นปฏิทิน ...ไว้เราค่อยกลับมาพูดถึงปฏิทินกันใหม่ทีหลัง

ใจหายไปในอากาศของจริงคราวนี้

พยายามสงบสติอารมณ์เต็มที่ ค่อยๆเปิดหา
จนในที่สุดก็ไปเจอมันซ่อน หรือว่าเขาไม่เรียกว่าซ่อนฟะ
มันหนีบอยู่กับแผ่นปกหลังสองชั้นของโฟโต้บุ๊คเล่มแรก

ที่พอมองเห็นแล้ว
ไม่ได้อยากแกะจริตออกมาดัดหรอกนะ
แต่ลมหายใจถึงกับสะดุด กัดฟันไม่โพล่งคำ....ออกมา

บ้าเอ๊ย!ตูเกลียดการทำแพคเกจจิ้งซีดีแบบนี้ที่สุด
ไม่เกรงใจคนรักชอบสะสมแผ่นบ้างเลยเว้ยเฮ้ย!

พยายามใจเย็นอย่างที่สุด ค่อยๆเปิด ค่อยๆแงะมันออกมาจากช่องหนีบ(เห่ยๆ)นั่น
กลัวแผ่นจะเป็นรอยให้หัวใจวาย

พอแกะออกมาสำเร็จ สิ่งแรกที่ทำเลยก็คือสำรวจว่าแผ่นมีริ้วรอยมาหรือเปล่าวะเนี่ย
ถ้ามีตูขอกลั้นใจตายไปเลยดีกว่า

โชคดีมาที่สภาพแผ่นดีมาก ไม่มีรอยแมวข่วน
ถ้าขืนมี ชั้นโทษแกเลยอิเหมียว โทษว่าเป็นฝีมือแก๊!!!

โธ่ ขอร้องละครับพี่ครับ จ่ายเงินไปไม่ใช่จะถูกๆ
ใส่กล่องบางก็ได้ให้ผมสักกล่องเถอะพี่ครับ

ที่ซื้อมานอกจากจะเอาไว้ฟังแล้ว ก็อยากได้เอาไว้เก็บดูลูบๆคลำๆไปอีกนานนะเนี่ย
ไม่งั้นก็โหลดง่ายสบายกระเป๋าไปแล้วดิครับ

เจอแบบนี้เข้าไปคราวหน้าคงต้องขอคิดอีกหลายตลบล่ะก่อนจะสั่งไอ้ลิมิเต็ทนี่

จากนั้นมาเปิดโฟโต้บุ๊คภาคไอ้หนุ่มกินซ่า ชอบผิวสัมผัสของกระดาษแบบด้านเข้ากันได้ดีกับการใช้แสงแบบอันเดอร์ส่งสีสันยามค่ำคืน ดูไม่ดิบจนเกินไป แถมยังชิคแบบนักท่องราตรีสไตล์หนุ่ม 2PM
แต่ละภาพก็เห็นมาเกือบหมด เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร นะ...โดนสปอยมาแล้วก็อย่างงี้ล่ะ

ไม่รู้ว่าเพราะเป็นเมนซูหรือเปล่า อาจเพราะอย่างงั้นด้วยล่ะ
ในบรรดาภาพทั้งหมดถ้าให้เลือกก็จะเลือกภาพโคลสอัพหน้า 9 ชอบหมดไม่ว่าจะเป็นสีหน้า ท่าทาง จังหวะของภาพรับกับแสงที่สาดเข้ามาเป็นองค์ประกอบพอดีไม่มีขาดและไม่มีเกิน
ไม่เหลือคราบไอ้หนุ่มแดกูเลยซูเอ๊ย

[โทษทีที่ไม่มีภาพประกอบนะฮัฟ เค้าเป็นพวกทำลายหนังสือ แหก แหวกเพื่อสแกนไม่ไหวจริงๆ]

เวลามองซูผ่านภาพถ่าย ซูมักให้ความรู้สึกแบบนี้...หนุ่มฮิพ(ไม่ถึงฮอพ)อเมริกันผิวสี คงติดมาเยอะจากการฟังเพลงล่ะ การวางท่าทาง สีหน้า จังหวะร่างกายมันออกไปทางนั้น
ยิ่งพอนึกว่าแท้จริงแล้วเป็นพี่ใหญ่แดกูขี้โวยวาย ไม่สู้งาน ...พูดตรงไปตรงมาคืออู้นั่นล่ะครับ แถมยังขี้โกงได้หน้าตาเฉยอีกละก็นะ...มองผ่านภาพถ่ายแล้วก็ต้องบอกว่าคนเรามันมีหลายมุมจริงๆนะครับท่าน

ส่วนอิแทค ไม่รู้ว่ามันชอบโชว์ฟันหรือมันเก็บฟันไม่มิดกันแน่ มันถึงต้องมีภาพประมาณอิเหมียวมันร้องเย่ห์ คัมมอน แหมน โชว์ฟันปากเบี้ยวให้เห็นทุกที
ทั้งๆที่ภาพเงียบๆขรึมๆเก็บฟงเก็บฟันจนมิดชิดของมันออกจะเท่ เวลาเหมียวมันทำท่านิ่งๆ แววตามันจะมีเรื่องราวให้รู้สึกทุกทีไป
ทั้งที่ไม่คิดว่าแทคเป็นหนุ่มโซนบูลส์นะ แต่ภาพปล่อยอารมณ์ของแทคมักจะมีความเศร้าแฝงออกมาให้สัมผัสได้เสมอเลยไม่รู้ทำไม
เพราะงี้เหมียวมันถึงได้เหมาะกับงานแสดงสินะ

ส่วนคนที่หล่อจับเลยก็ต้องยกให้ชาน ดวงตารับเข้ากับสันจมูกสวยลงมาถึงรูปปากหยักเป็นกระจับ หล่อแบบอย่างที่เขา(ล้อ)ว่าหนุ่มอิตาลีที่พูดบองชู้ว์นั่นล่ะ
เห็นแล้วต้องถอนใจ อุทานว่าหล่อว่ะ หล่อร้ายแบบเด็กหนุ่มบอกไม่ถูกแต่หล่อของจริงแท้แน่นอน

ส่วนโฟโต้บุ๊คภาคเซเล็บหนุ่มบนเรือยอชท์ เป็นเนื้อกระดาษแบบมันแต่ก็ไม่ได้ดูสดใสมากยังคุมความชิคอยู่เหมือนเดิม

ขอบ่นสไตล์ลิสด้งหน่อยเหอะ ปล่อยมาได้ไงกับพลาสเตอร์ปิดแผลตรงสันมือน่ะ ชุ่ยอุ้ยได้อีก

ภาพแต่ภาพก็ไม่ถึงกับโดดเด่นอะไร แต่เครื่องประดับของแต่ละหนุ่มหรูจนน้ำลายหก แว่นนั่นกุชชี่ทั้งหมดหรือเปล่าวะเนี่ย
ส่วนตัวแล้วชอบภาพด้งภาพท้ายสุด หนุ่มน้อยยืนก้มหน้า คิ้วขมวดยุ่ง ปากเม้มแสดงความขัดใจนิดๆ กับการทิ้งแขนข้างที่ถือแก้วพันช์ลงมาแบบไม่ใส่ใจ จังหวะดีชะมัด

เออแล้วสงสัยมากอยู่อย่าง คือจะมีการพิมพ์ชื่อกำกับตรงภาพแรกของแต่ละคน ยกเว้นคุณ...ทำไม!?
หรือว่าไม่ต้องการให้มีการรบกวนสายตาแม้สักนิดลงบนภาพคุณวะ
คือคิดได้สองแง่คือไม่พิเศษกว่าใครเขาเพื่อน ก็พลาดจนไม่น่าให้อภัยล่ะ
...ผ่านปรูฟมาได้ไงวะเนี่ย

จบเรื่องโฟโต้บุ๊คไปมาของเล่นอีกอย่าง ปฏิทิน
ตอนอ่านรายละเอียดก่อนสั่งพรียังคิดว่าล้อเล่นหรือเปล่าวะเนี่ย ไม่มั๊ง...คงไม่หรอกมั๊ง
แต่พอมาเปิดเจอก็ เอ๊อ!!! จริงๆด้วยว่ะเฮ้ย
โตมาจนป่านนี้เพิ่งเป็นเจ้าของปฏิทินแค่ครึ่งปี(หลัง)
กระดาษแผ่นเล็กๆอีกหกแผ่นมันของกินแรงกินราคามากสินะลุงผัก
...หรือไม่ก็คงกะให้รออัลบั้มหน้า ใส่อีกครึ่งปีต่อไปให้เก็บ
เราจะได้มีปฏิทินครึ่งปีหลัง 2011 คู่ไปกับปฏิทินครึ่งปีแรก 2012
เอาไว้ให้รู้ไงว่าเด็กบ่ายสองมันออกอัลบั้มช่วงไหนของปี

...แถมเน้นให้เห็นว่าครึ่งปีหลังมีความสำคัญสามอย่างของชาวฮอทเทส นั่นคือ วันเกิดคุณ ครบรอบปีที่สาม และก็วันเกิดแทค ส่วนอิเด็กที่เหลืออีกสี่คนไว้รออัลบั้มต่อไปละกัน ฮะ ฮะ ฮะ

ตอนเปิดปฏิทินขึ้นมา อีกด้านเจอโปสการ์ดรูปอิซูนั่งทำท่ากลุ้มใจกุมขมับหน้ายุ่ง ชันเข่าเป็นรูปกากบาททำเอาลมหายใจแทบหยุด
...ไม่หรอกนึกไปเองลุงผักแกเริ่มทำการตลาดตามเจปอง สุ่มใส่ภาพเด็กให้วัดดวง
แล้วเค้าเลยนึกไปชั่ววูบว่าตัวเองโชคดี แจ็คพ็อตได้รูปหมีแพนด้าพร้อมลายเซ็นต์
แต่ที่จริงแล้วก็มีครบทุกคนล่ะ
ก็เลยใจสั่นไปโดยใช่เหตุ ฮะ ฮะ ฮะ

จบของประดับไป มาที่เพลงกันเถอะฮัฟ
คือเรารอเปิดแผ่นกับเครื่องเสียงสเตอริโอผ่านลำโพงอยู่น่ะ
กะรอจับเสียงเบสให้มันชัดๆในเพลงhands up อย่างที่ลุงผักทวิตอ้อนเอาไว้ให้ตั้งใจฟัง ก็เลยปรับเสียงเบสดันขึ้นมา โห~เสียงเบสพุ่งสวนผ่านหูฟัง หนึบชนิดไม่ต้องตั้งใจฟังเลยลุ๊ง ลุงผักแกลงลูกเล่นไลน์เบสละเอียดยิบขนาดนี้
แถมลุงลงบีทแน่นตึ้ก ควบกลองลงจังหวะรวมทั้งสแนร์กำกับมากับคำร้องชนิดไม่ให้หนีไปไหนเลย

เพลงนี้ตั้งแต่แรกที่ได้ฟังก็คิดว่าเป็นสไตล์แบบตีหัวเข้าบ้านมาก การเน้นประโยคซ้ำๆตลอดทั้งเพลงจนติดหู ไม่ต่างจากที่ลุงทำกับเพลง nobody เลย
การย้ำคอร์ดเดียวซ้ำไปมาแบบนี้ เออว่ะ!เป็นสไตล์เพลงเกาหลีจริงๆ
จำได้ว่าเคยรู้สึกแบบนี้มาแล้วกับเพลงwithout u นั่นก็เล่นกับเปียโนใช้ไม่กี่เมโลดี้คุมมันทั้งเพลง เพราะงั้นเพลงจะเจ๋งได้ขนาดไหนก็ต้องดูฝีมือคนมิกซ์ล่ะ แล้วพอเปิดดูคนมิกซ์เพลงนี้กับhands up ดั๊นเป็นคนเดียวกันอีกต่างหาก เออวะเฮ้ย!

เด็กพวกนี้เคยให้สัมภาษณ์ว่าจะเลือกเพลงด้วยตัวเองโดยจะคำนึงถึงการแสดงบนเวทีควบคู่ไปด้วยให้เหมาะกับความเป็น 2pm
เพราะงั้นถ้าการฟังเพลงโดยไม่ดูเพอร์ฟอร์มมันก็เหมือนกินแต่ข้าวลืมกินกับนั่นล่ะ

เมื่อสองวันก่อนเพิ่งกลับไปไล่ดูไลฟ์ตั้งแต่เวทีแรกจนเวทีท้ายสุด อุตส่าห์โหลดไฟล์ 720p เพื่อเอาไว้ส่องให้ชัดทุกมุม ก็ราวๆ 16 ไลฟ์ ถ้านับไม่ผิด
แล้วได้เห็นความแตกต่าง วีคแรก ยังติดอยู่ในบล็อกกิ้ง สนุกอยู่ในกรอบว่างั้น
แต่ตั้งแต่วีคสอง อิเด็กพวกนี้เริ่มปล่อย เริ่มเล่นสนุกละ ไล่ตามมุมกล้องของแต่ละเวทีแล้วเห็นอะไรดีๆเยอะ อย่างท่าโอเคของอิซูที่กล้องเริ่มจับเป็นไฮไลท์เพราะมันทำหน้าได้แบ๊วชนิดอยากคว้าเอามาฟัด
ส่วนท่าเปิดตัวของอิเหมียว สปีคอิ๊งทับไลน์กับอิซูตลอดศก รวมทั้งการเล่นซนระหว่างด้งกับโฮตอนเปิดตัวที่เปลี่ยนไปตลอดนั่น
พอไอ้เด็กพวกนี้เริ่มฟรี ไลฟ์ก็เล่นกันมันส์ได้ที่ช่วงลาเวทีเอามันพอดีเลยว่ะ เศร้าเลยเว้ยเฮ้ย

เราน่ะเคยสงสัยมาตลอดเลยว่าทำไมลุงผักถึงจับเอาชานมาเป็นvocal แทนrapper ฟังเสียงร้องของชานก็สงสัยเอามันทุกซิงเกิ้ล แรกๆยังนึกว่าลุงคงชอบกรูฟของชานมันมั๊งเลยจับมาร้องแทนแรพซะเลย
แต่พอมาอัลบั้มนี้ก็เริ่มเข้าใจละ พรสวรรค์ไม่มีกันทุกคน แต่พรแสวงมันเปลี่ยนคนเราได้จริงๆ
การเปิดด้วยเสียงชานครั้งนี้ทำเอาผิดคาดแม้จะได้ร้องทีละประโยคก็เถอะนะหมี ยิ่งได้ดูไลฟ์ก็ยิ่งเข้าใจ พลังของหมีนี่มันมองข้ามไม่ได้จริงๆ ตอนช่วงไต่ไปร้องอ๊อกเต็ปบนนี่ เสียงหมีพุ่งใสยังกับแก้ว(เท่าที่เสียงขึ้นจมูกหมีจะยอมให้) ฟังแล้วตกใจชะมัด

พอไล่เปิดฟังทั้งอัลบั้มจบลง เพลงที่อยากเห็นแสดงไลฟ์ก็คือเพลง electricity คงเพราะส่วนหนึ่งเคยได้ดูคลิปซ้อมเต้นเพลงนี้ที่หลุดออกมาก่อนปล่อยอัลบั้มนี้มั๊ง(ความจริงจำได้ว่ามันปล่อยมาก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้วนะ ก่อนช่วงwithout u ด้วยซ้ำถ้าจำไม่ผิดน่ะ) ทั้งท่าเต้นทั้งทำนองเพลง[เบสก็เจ๋งเหมือนกันนี่ฮัฟลุง เพลงนี้น่ะ] นอกจากจะติดหูแล้วยัง.... แฮ่ม~กวนตีฟชะมัด ทำให้นึกไปถึงพวกstreet dance อีกทั้งวิธีการดีไซน์การร้องของแต่ละหนุ่ม ออกไปเล่นข้างถนนมีหวังได้มีเรื่องกับเจ้าถิ่นแหงม โดยเฉพาะท่อนของซู โห~ที่รัก สะบัดเสียงได้คันยิบเลยจ๊ะ

เฮ้อ~บ่นตามลมอีกที อยากเห็นไลฟ์นี้ชะมัด ตอนแรกยังแอบหวังว่าอาจเก็บไว้แสดงตอน goodbye เสียอีก งานยุ่งขนาดเลยหรือวะไอ้เด็กพวกนี้ ทิ้งท้ายให้เสียดายกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้

ทุกทีจะไม่ค่อยชอบพวกออโต้จูนผสมอิเลกโทนิก้าจ๋าเท่าไร แต่ชอบของJYP ไม่รู้ทำไม มันมีกำลังเหมาะ ไม่ทำคนเป็นหุ่นยนต์ดี
มันเลยทำให้เราสงสัยจริงๆว่าลุงผักแกไม่เสียดายงานของตัวเองบ้างหรือไง ทำงานเจ๋งๆออกมาแต่ไม่มีโอกาสได้โปรโมทเต็มๆให้คนได้รู้จักทั่วน่ะ
เป็นเราจะส่งออกมาทีละซิงเกิ้ล ให้ไอ้เด็กพวกนี้ค่อยๆโปรโมทไป ก็เพลงที่แอบอยู่ในแต่อัลบั้มน่ะเยี่ยมๆทั้งน้าน แล้วค่อยรวมเป็นอัลบั้มเต็มตอนปลายปีก็ไม่เสียหลาย

ด้วยส่วนตัวแล้วเป็นคนฟังเพลงที่ชอบซ้ำไปซ้ำมา เพราะงั้นถึงชอบเก็บซิงเกิ้ลมากกว่า ขนาดซื้ออัลบั้มเต็มก็ยังวนซ้ำแต่ละเพลงทีละหลายๆรอบ แกะฟังไปทีละจุดจนพอใจ
เพราะงั้นเราถึงอยากได้การตลาดแบบญี่ปุ่นมากกว่า ทำเพลงมาแทบตายคนไม่รู้จัก เสียดายแทนนะลุงนะ

อัลบั้มสองนี้ถ้าเทียบกับอัลบั้มแรก
อืม~เราชอบอัลบั้ม1.59มากกว่า สไตล์เพลงในอัลบั้มแรกถูกจริตมากกว่า มีกลิ่นของเพลงแบบแบล็กมิวสิคอย่างที่ชอบปนอยู่ การร้องเพลงอาจด้อยกว่าแต่แนวเพลงเหมาะกับเรามากกว่า เจอทั้งheartbeat tired to waitin gimme da light all night long สี่เพลงนี้ก็เอาอยู่แล้ว เพลงที่เหลือก็ให้ความเป็น 2pmมากกว่าด้วย

อย่างอัลบั้มhands up ฟังเพลงlike a movie มันก็เพราะดี แต่เหมือนไอ้เด็กพวกนี้เป็นร่างทรงให้ one way ไงชอบกล ลายเซ็นเฉพาะมันชัดเกินน่ะ แต่ถ้าคิดไปว่าไม่รู้จักงานone wayมาก่อนอาจไม่รู้สึกแบบนี้ก็ได้มันก็น่าคิด แต่ก็รู้จักไปแล้วนี้ มันก็ต้องรู้สึกล่ะนะ

แล้วอย่างเพลงที่สองพี่น้องตระกูลจุนแต่ง ไม่ใช่ไม่ชอบนะ อย่างhotของซูก็ชอบมาตั้งนานละ เปิดฟังมาเรื่อย จนมาเรียบเรียงเพิ่มก็ยิ่งชอบ แต่ก็ยังคิด ทำไมไม่เก็บไว้ออกโซโล่วะ ซูไงก็ต้องให้ออกโซโล่ล่ะ เพราะงานส่วนตัวคงไม่ไปทางงานแสดงอย่างคนอื่นเขา
บ่นไปถ้าซูมันรู้ มันคงอุบอิบบ่นกลับว่านี่คิดว่าผมทำเพลงไว้แค่เพลงเดียวหรือไงกันเนี่ย เอิ้กกกก

งั้นถ้าถามว่าเสียดายเงินที่เสียไปไหม ถ้าเสียดายก็ไม่จ่ายตั้งแต่แรกแล้วล่ะ
คิดว่าคุ้มตั้งแต่เห็นเนื้อกระดาษของโฟโต้บุ๊คแล้ว อาจเหมือนแพงไปแต่คิดว่าเราเองคงไม่มีปัญญาจ้างไอ้เด็กหกคนไปวิ่งเล่นบนเกาะสิงคโปร์กับเรา เอ๊ย เขาหรอก

คิดหน้าคิดหลัง คิดยังไงก็ไม่เสียดายเงิน
เรื่องบ่นเรื่องเดียวเรื่องซีดีนั่นล่ะ ยังเจ็บจิ๊ดแค่คิดถึงเลยอ่ะลุง
คนเขาไม่ได้ซื้อซีดีเพื่อเอามาเก็บบูชานี่ลุงก็ ใส่กล่องให้หน่อยก็ไม่ได้ ชริ!!!

JYP 2PM WE’re Back~ ~ ~

Create Date : 28 กรกฎาคม 2554

Last Update : 29 กรกฎาคม 2554 13:11:26 น.

2 comments

Counter : 1582 Pageviews.

อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ
หาซีดีไม่เจอ..ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
แหมน่าจะทำใส่กล่องอย่างที่พูดจริงๆ นั่นแหล่ะ

สำหรับโฟโต้บุค ก็คิดเหมือนกันค่ะ
มันไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไรเพราะเห็นมาหมด
ทุกรูปแล้ว แฮะๆๆ
ยิ่งปฏิทิน 6 เดือนหลังเนี่ย..งงมาก
เพราะไม่ได้อ่านไว้ก่อนว่ามีแค่ 6 เดือน
อิฉันก็หาสิคะ..สลับไปสลับมา 2 หน้า
เฮ้ย..มันหายไปไหน..
สุดท้ายเมื่อแน่ใจจริงๆ ว่ามีแค่ 6 เดือน
อิฉันก็ได้แต่หัวเราะ หึๆๆ ให้กับลุงแกค่ะ

สำหรับเพลง..นึกเสียดายอยู่หลายเพลง
ที่ไม่ได้ดูเพอร์ฟอร์มบนเวที..
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง ตกหลุมรักเพลง hot มาก
ต่อมาก็ electricity อยากดูเด็กๆ เต้นท์มาก
ไม่รู้ว่า คอนฯ ใหญ่จะมีให้ดูมั้ย อยากดูมากๆ

เฮ้อ พูดยังงัยกับรู้แน่แล้วว่าจะมีคอนใหญ่
ที่เมืองไทย..อ๊ากกกกก อยากให้ผิดหวังนะ
มันต้องมีสิ..คอนใหญ่ในไทยหน่ะ..มันต้องมี..

โดย: fon_wanan

วันที่: 2 สิงหาคม 2554 เวลา:8:38:35 น.

มันต้องมีสิคะคอนใหญ่น่ะจะไม่มีได้ไง๊
ไม่มีอิฉันขอโวยยยยยย ลุงผักเตรียมหูชาได้เลย อิฉันสาบาน!!!

ช่วงปลายนี้เราเตรียมกินแกลบแล้วค่ะ
ทั้งคอนป๋าโย WeAreXที่รอมาเป็นชาติ(อย่ามามีกีฬาสีนะเฟ้ย

)

แล้วก็คอนhandsup ที่รอว่ามันควรมีทั้งhotทั้งelectricityและต้องมีim your manด้วยนะเฟ้ยยยยย
ชั้นเตรียมทุ่มหมดหน้าตักส่องพวกแกใกล้ที่สุดเท่าที่จะใกล้ได้อยู่นะเฟ้ยไอ้ลูกลิง

โดย: Quaver

วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:22:18:24 น.