เพราะงี้ไงถึงไม่เคยสงสัยในมิตรภาพของเด็กบ่าย 2 ก็...เอ่อ...เขินว่ะ...ก็ยังอยู่กับDreamTeam [งานเดียวตูเอามายำตั้งหลายต่อหลายบล็อกไม่เขินก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว] นะ...ก็แฟนแคมซูก๋ากับอิเหมียวที่ทยอยปล่อยมาทำน้ำลายหกแบบนี้นี่นา ตอนแรกก็แค่กะส่องซูเพราะรู้มาว่าคราวนี้หมีแพนด้ายอมขยับออกกำลังกะเขา(เป็น)เหมือนกัน แต่แล้ว... กลับเจอซีนประทับใจชนิดที่เห็นแล้วหัวใจมันค่อยๆพองฟู บอกกับตัวเองว่า 'ชั้นไม่เคยมองพวกแกผิดเล้ยซักกะติ๊ด' พวกแกทำชั้นยิ้มแก้มปริเลยว่ะเฮ้ย ลำดับเวลาไม่เกี่ยว ขอเอาแบบตามใจฉันละกันนะ เริ่มจากอิซูก่อนละกัน...ก็เมนอิฉันนี่นา [ขอรับรองว่ามีจิ้น กร๊ากกกกกก] ในที่สุดซูก็เจอวันนี้เช่นเดียวกับอิเด็กที่เหลือ หลังจากดรีมทีมคราวที่แล้วเอ็นเข่าฉีกไปหมาดๆก่อนหน้า พ่อเลยอู้ยาวววว คราวนี้ไม่มีข้ออ้างแระ แพนด้าก็เลยได้ออกแรงกะเขาจนได้ ก่อนที่ซูจะเดินไปฐานแรก ดูอาการเชียร์อัพออกนอกหน้าของอิด้งสิ อย่างกับด้งมันกลัวว่าถ้าไม่ให้กำลังใจไปมากๆ อิซูมันจะถอดใจ หนีไปเอาดื้อๆอย่างงั้นล่ะ นี่ถ้าอุ้มไปส่งถึงที่ได้ ด้งมันคงทำไปแล้วนะเนี่ย เคยดูอิเด็กบ่ายสองคนอื่นแข่ง แล้วมาเหลือบดูอิซู อิฉันต้องจิกกะบาลตัวเอง เพื่อนๆเขาวิ่งกันหน้าตั้งทำเวลา แต่ซูพ่อทำตัวเป็นพญาน้อยชมตลาด ค่อยๆเยื้อง ค่อยๆย่าง เห็นแล้วก็อดเอ็นดูปนหมั่นไส้มันไม่ได้ แล้วคนอื่นที่ไม่ใช่เมนมัน จะหมั่นไส้โดยลืมเอ็นดูมันไปไหมเนี่ยวะเนี่ย อยากแก้ตัวให้ซูสักกะติ๊ด ก็ทั้งชีวิตของมันน่ะเต็มที่อยู่เรื่องเดียว เรื่องดนตรีนั้นคือชีวิต พ่อเล่นทุ่มไม่มีอั้น ส่วนเรื่องอื่น ขอเกาหัวแกร้ก แกร้ก ขนาดจูบสาว พ่อหนุ่มแดกูยังให้คะแนนจูบของตัวเองไว้แค่ 7-8 ไม่เต็ม 10 เอากะพ่อสิ เพราะงั้นโปรดมอบความเอ็นดู(เล็กน้อย)พ่อหนุ่มรักษ์บ้านเกิดจอมอู้คนนี้ด้วยเถอะฮัฟ แล้วก็มาเมนอีกคนของเค้า โกโกกะวนิลาของเค้า พักนี้รีเทิร์นฟามหลังกันบ่อยฮิ เจ้าเหมียวแขนเจ็บ แต่ก็ยังซ่า ขอลงแข่ง ให้หมอออกมาการันตี แถมยังต้องเซ็นสัญญาไม่เอาความก่อนลงแข่งอีกต่างหาก [จะสปิริตไปถึงได้ฟะเหมียววะ] แล้วก็เลยได้เห็นภาพแบบนี้ มักเน่ตัวเท่าหมีของเรา ห่วงพี่ชายน่าดู เจ้าชานนั่งลงแล้วก็หันไปมองแขนของแทคอย่างเป็นกังวลจนเห็นได้ชัด จากนั้นน้องชายก็เรียกให้พี่นั่ง ถามไถ่อาการด้วยความเป็นห่วง หมีน่ารักของจริง เห็นแล้วนึกถึงที่พี่ๆพูดถึงหมีเอาไว้เลยว่า ชานเป็นคนที่เก็บรายละเอียดเก่งกว่าใคร และอ่อนโยนกว่าที่คิด แล้วมาดูอาการพี่ๆเวลาถึงคราวหมีพลาดจิ เสียดายแทนกันเป็นแถว โดยเฉพาะอิเหมียว โอเวอร์แอ็คชั่นจริงนะแก เค้าก็ไม่อยากจะจิ้นนะ แต่โฮจังครับ ถึงกับทรุดไปกับพื้นลุกไม่ขึ้นเลยนะลูก ต่อจากนี้ไปเป็นเรื่องของด้งล้วนๆ ชนิดที่นั่งมองคลิปซูแล้วจะต้องปลื้มแทนด้ง ทุกคนห่วงด้ง และตามคอยดูแลเหมือนเป็นน้องน้อยเลยทีเดียว จากที่เราเข้าใจ ด้งน่าจะเล่นสองรอบ สังเกตจากเสื้อ มีทั้งเสื้อยืดสีดำและก็สีขาว ด้งตกลงมา รอบนี้ชิวๆ สังเกตจากรอยยิ้มร่าของซูกับหมีที่มารอรับ [อิซู แกหัวเราะเยาะน้องแกเรอะ เด๋วชั้นจะฟ้องพี่คุณ ชริ!] แล้วโฮจังก็รีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้ด้ง เดินมาอีกก้าว น้องหมีก็เอาหมวกมาสวมให้ [อิซูกะโอบไม่ปล่อยเลยนะแก] ถ้านึกว่าด้งจะได้รับการดูแล คอยห่วงแค่นี้ก็ประเมินความผูกพันอิเด็กบ่ายสองน้อยไปละ ห่วงของจริง ไม่แสดงออกมาก แต่เต็มที่เสมอนะพี่คุณนะ เห็นอะไรไหม!!! เค้าเปล่าจิ้นนะเอ้อ แต่ใครจะจิ้นเค้าก็ขอเชิญฮัฟ กร๊ากกกก ด้านหลังเจ้าซูที่กำลังเซอร์วิสแฟนตัวเองอย่างออกนอกหน้า ชั้นมองทะลุผ่านแกไปเลยล่ะซูเอ๊ย โทษทีว่ะ จากนั้นด้งก็ลงแข่งอีกรอบ หรือยังไง!? อิเด็กที่เหลือตอนแรกก็ให้สัมภาษณ์กันหน้าระรื่น แล้วจากนั้นแค่แว้บเดียว คิดว่าด้งคงตกลงมาแรงมาก จนทุกคนออกอาการแบบนี้ โดยเฉพาะซูกับคุณ เหมือนกับช็อคไปเลย ส่วนโฮตะโกนจนลั่น ชานตกใจอ้าปากค้าง แล้วจากนั้นก็พากันวิ่งไม่คิดชีวิต เห็นแบบนี้แล้ว ใครจะยังสงสัยในมิตรภาพของเจ้าพวกนี้ได้อีก ความห่วงหาอาทร ความผูกพัน คือของจริง สีหน้าพี่คุณที่มองอย่างเป็นห่วง ชนิดเห็นแล้วอยากเกิดเป็นเจ้าด้งสักวัน ด้งมันรู้ตัวไหมนี่ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน แล้วชานก็กระโดดลงไปช่วยเอาด้งขึ้นมาจากน้ำ คุณยังยืนรอเป็นเพื่อนหมี ส่วนเจ้าด้ง...ไปโน่น...โดนเฮียซูตามประกบ คอยถามไถ่ มีเฮียคุณตามมาไม่ห่างอย่างห่วงๆ . . . . . มิตรภาพของเด็กหกคน จับหัวใจอีกครั้ง สำหรับเราแล้ว 2pm คือ... นี่คือ 2pm ของเรา cr. as tagged   Create Date : 18 กรกฎาคม 2554 7 comments Last Update : 18 กรกฎาคม 2554 3:21:41 น. Counter : 6081 Pageviews. Share Tweet

ความรู้สึกในใจแสดงออกมาทางการกระทำทั้งหมด... ทุกครั้งที่เห็นที่สัมผัสมันเป็นธรรมชาติอย่างบอกไม่ถูก ทั้งสายตาทั้งการกระทำทุกอย่างที่เด็กๆ มีให้แก่กัน มันทำให้ซาบซึ้งและรู้สึกดีมากๆ กับความผูกพันธ์นี้ของพวกเค้า.. นี่เป็นเหตุผลอย่างหนึ่งที่ทำให้ รักเด็กๆ วงนี้มากมาย..รักทุกคนจริงๆ ถึงจะเอ็นดูน้องหมีเป็นพิเศษหน่อย แต่เวลาที่ใครเจ็บป่วยหรือทุกข์ร้อนใจอะไร ก็จะไม่สบายใจไปด้วย... เห็นทุกซีนที่นำมาลงให้ดูแล้วปลื้มค่ะ ดีใจแทนเด็กๆ ทุกคนที่ต่างคนต่างมีเพื่อน มีพีที่น่ารัก ที่คอยดูแลกันและกันอย่างนี้ ถ้าอิฉันเป็นแม่เป็นพี่ป้าน้าอาของเด็กๆ หนึ่งใน 6 คนนี้ อิฉันคงเบาใจ หายห่วงไปเยอะ เพราะความรักที่เค้าต่างมีให้กันแบบนี้หล่ะค่ะ มิตรภาพของ 2pm เนี่ยจับใจดังว่าจริงๆ ค่ะ "ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ถ้าพวกเราอยู่ด้วยกันแล้ว ผมไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น" จำได้คร่าวๆ ว่าลูกหมี พูดไว้อย่างนี้ และคิดว่าความรู้สึกของเด็ก 2pm ทุก คนคงไม่ต่างกันนักค่ะ...   โดย: fon_wanan 18 กรกฎาคม 2554 8:24:44 น.

แว๊ก ของอภัย..เขียนยาวมากค่ะ..เขินนน   โดย: fon_wanan 18 กรกฎาคม 2554 8:25:36 น.

ไม่ต้องอภัยเลยค่า เราชอบอ่านยาวๆพอๆกับเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยแบบนี้ล่ะค่ะ คุยกันเยอะๆนะคะ   โดย: Quaver 19 กรกฎาคม 2554 12:23:39 น.

ตามอ่านตลอดแต่ไม่ค่อยได้เม้นท์ค่ะ เห็นด้วยอย่างไม่มีข้อกังขาเลยค่ะ มิตรภาพของบ่ายสองมันจริงเสียยิ่งกว่าจริง บริสุทธ์ไร้การปรุงแต่ง รักบ่ายสองเช่นกันค่ะ   โดย: toomski (toomski ) 19 กรกฎาคม 2554 20:07:07 น.

ไม่เป็นไรค่าคุณtoomsk ว่างๆก็ค่อยทักทายนิดๆหน่อยๆก็ได้ค่ะ เขียนบล็อกจนชักปลงว่าเขียนเองอ่านเอง(อยู่คนเดียว)ก็ได้ฟะ   โดย: Quaver 25 กรกฎาคม 2554 0:31:49 น.

สวัสดีค่ะคุณ Quaver เมื่อสองสามวันเพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาตามอ่านบันทึกของคุณเกี่ยวกับ2PMค่ะ ตอนนี้ได้อ่านทุกอันแล้ว ร้สึกชอบมากๆๆเลยค่ะ คุณเขียนได้หลากหลายรส หลากหลายอารมณ์มาก บางอันอ่านไปก็ฮาไป บางอันอ่านไปก็จะร้องไห้ตาม ยกตัวอย่างเช่นอันนี้ ^_^ ชอบมุมมองของคุณที่มีกับเจ้าพวกรั่วพวกนี้มาก ประทับใจจริงๆค่ะ เขียนดีแถมมีภาพประกอบด้วย อย่าเพิ่งคิดว่าเขียนเองอ่านเองเลยนะคะ ต่อจากนี้ไปจะพยายามเข้ามาอ่านมาเม้นบ่อยๆ จริงๆก็อยากเขียนได้แบบคุณบ้างนะ แต่เราคงมีความสามารถไม่พอ 555 ค่ะ แวะมาบอกว่ายังมีคนรอให้กำลังใจคุณอยู่นะคะ   โดย: chat metro (chat metro ) 28 กรกฎาคม 2554 23:56:53 น.

ู^ ^ ^ ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะคุณ chat metro ...แค่รู้ว่ามีคนตามอ่านอยู่(บ้าง)ก็พอแระ เค้าไม่โลภ(เท่าไร)หรอก ขอโทษที่เพิ่งเห็นคอมเม้นต์นะคะ เราไม่ค่อยเข้าบล็อกตัวเองหรอกค่ะถ้าไม่จะเข้ามาอัพน่ะ แหะ แหะ แหะ   โดย: Quaver 7 สิงหาคม 2554 22:25:26 น.