ถึงถนนฟามงูหลาวเพียง10กว่านาทีที่นี่คนคึกคัก ของกินมากมายละลานตาไปหมด คริคริ มีทั้งแซนวิชข้างทางตกอันละ20-25บาท ใช้ขนมปังยาวๆสไตล์ฝรั่งเศส ขนมปังนี่น่าจะเป็นผลพวงจากการเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสเนาะเรานี่โคตรภูมิใจเลยที่เกิดเป็นคนไทย ภายใต้ร่มโพธิสมภารของพระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ที่ปกป้องประเทศให้เป็นเอกราชจนถึงทุกวันนี้(แอบดราม่านิดนึงคริคริ)

พวกเราต่างจัดอาหารเช้ากันตามใจปากมากครูเกศได้ลองกาแฟเวียตนามมันเข้มใช้ได้เลย ชอบมองตอนน้ำค่อยๆหยดลงแก้วเพลินตาดีค่ะ พวกเรามีเวลากับอาหารเช้าพอสมควรก่อนที่จะเตรียมตัวขึ้นรถไปจังหวัดฟานเทียต ทางบริษัทเดินรถมารับพวกเราด้วยรถบัสขนาดเล็กพาไปทิ้งไว้นอกเมือง5555+++ต่อจากนั้นก็จะเป็นหน้าที่ของรถนอนมารับพวกเราอีกต่อล่ะค่ะ

ในที่สุดหลังจากอ่านรีวิวเรื่องรถนอนในเวียตนามพวกเราก็มาถึงจุดนี้จนได้ คริคริ นอนจริงๆเลยค่ะค่อนข้างสบายในเนื้อที่จำกัด ทีแรกก็เสียวนะคะรถบีบแตรขอทางกันตลอดแต่รถบัสที่นี่เขาจำกัดความเร็ว มีคนขับคันละสองคนคอยสับเปลี่ยน กฎหมายจราจรที่นี่ค่อนข้างแรงถึงรถจะเยอะยังไงก็ไม่เห็นมีอุบัติเหตุเลยค่ะ สำหรับเอนทรี่นี้ครูเกศขอจบไว้แค่บนรถนะคะ เอนทรี่หน้าจะพาไปเที่ยวเมืองมุยเน่ จังหวัดฟานเทียตกันค่ะ ขอบคุณที่ตามมาเที่ยวด้วยกันนะคะ