พระธาตุหลวง หรือ พระเจดีย์โลกะจุฬามณี (ພຣະທາດຫລວງ) เป็นศาสนสถานที่สำคัญที่สุดในประเทศลาวเรียกได้ว่าใครมาเวียงจันทน์ก็ต้องมาที่พระธาตุหลวง ไม่งั้นจะถือว่ามาไม่ถึงตามประวัติบอกว่าพระธาตุหลวงสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 238 พร้อมกับเมืองเวียงจันทน์ผู้สร้างคือ บุรีจันอ้วยล้วย หรือ พระเจ้าจันทบุรีประสิทธิศักดิ์เจ้าเหนือหัวผู้ครองนครเวียงจันทน์พระองค์แรก พร้อมกับพระอรหันต์ ต่อมาในปี พ.ศ. 2109พระเจ้าไชยเชษฐาธิราช กษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านช้างได้ทรงย้ายราชธานีมาที่เวียงจันทน์ พระองค์จึงได้มีพระบรมราชโองการให้สร้างองค์พระธาตุหลวงขึ้นมาใหม่โดยสร้างครอบพระธาตุองค์เก่าที่มีมาแต่โบราณกาลหลังจากได้สร้างพระธาตุหลวงเสร็จแล้ว ทรงพระราชทานนามว่า“พระธาตุเจดีย์โลกจุฬามณี” แต่คนก็ยังติดปากเรียกว่า “พระธาตุหลวง” เหมือนเดิม

ตัวองค์พระธาตุมีลักษณะคล้ายดอกบัวตูมมีความสูง 45 เมตร ทาด้วยสีทอง มีหอไหว้พระอยู่ทั้ง 4 ด้าน มีรั้วล้อมรอบด้วยความสำคัญของพระธาตุหลวงจึงมีการนำสัญลักษณ์ของพระธาตุหลวงไปเป็นส่วนหนึ่งตราแผ่นดินลาวตั้งแต่ปี พ.ศ.2534 เป็นต้นมา

จากวัดพระธาตุหลวงแถบหน้าวัดมีร้านขายของที่ระลึก พวกเราก็เริ่มช๊อปผ้าซิ่นกันกระจายอีกลุงไทจะพาไปเที่ยววัดอื่นต่อ แต่ด้วยอากาศร้อนมากถึงมากที่สุดพวกเราจึงปฏิเสธขอลัดไปประตูชัยเลย 5555+++ มีแต่คนแก่สมาธิสั้นทั้งทริปสบายผู้นำทางเลยค่ะ

ประตูชัย หรือ ปะตูไซ (Patuxay) เป็นแลนด์มาร์คที่สำคัญของเวียงจันทน์สร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานให้กับประชาชนที่ต่อสู้และเสียชีวิตในสงครามก่อนการปฏิวัติพรรคคอมมิวนิสต์ สถาปัตยกรรมของประตูชัยเป็นการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมของฝรั่งเศสกับสถาปัตยกรรมทางท้องถิ่นของลาวเขมร ถ้าดูไกลๆ จะเห็นว่าคล้ายกับประตูชัยที่ปารีส ฝรั่งเศส (Arc deTriomphe)

ปะตูไซ (ลาว: ປະຕູໄຊ; ในอดีตเรียกว่า "อะนุสาวะลี')เป็นอนุสรณ์สถานตั้งอยู่ท้ายสุดทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของถนนล้านช้างใจกลางนครเวียงจันทน์ ประเทศลาว ก่อสร้างในระหว่างปี ค.ศ. 1957 ถึงปีค.ศ. 1968เพื่อเป็นการสดุดีวีรชนผู้ร่วมรบเพื่อประกาศเอกราชจากประเทศฝรั่งเศสปะตูไซถูกตกแต่งด้วยศิลปะแบบล้านช้าง นำสัตว์ในตำนานตามความเชื่อของศาสนาพุทธ เช่นกินรี และพญานาค เป็นต้น และเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มาตกแต่งบริเวณโดยรอบมีลานจัดการแสดงน้ำพุประกอบดนตรีและสวนปะตูไซ

หลังจากเที่ยวบริเวณประตูชัยจนอิ่มใจกันแล้วพวกเราไปแวะที่DUTY FREEหาซื้อของฝากเล็กๆน้อยๆนั่งดื่มกาแฟให้เย็นใจครูเกศใช้ห้องน้ำที่นี่เปลี่ยนชุดอีกรอบ555++ยังแอบขำความมานะของตัวเองพอตะวันตกใกล้ลับฟ้าพวกเราก็อำลาประเทศลาวข้ามฝั่งมาผืนแผ่นดินไทยที่ครูเกศรักที่สุดอีกครั้งจริงนะคะยิ่งเราท่องเที่ยวอยู่เรื่อยๆเราจะพบว่าไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าประเทศไทยของเราอีกแล้วลุงไทพาเรามาส่งที่สนามบินอุดรธานีก่อนอำลากันด้วยรอยยิ้มแห่งความประทับใจ พวกเราบินกลับด้วยสายการบินNOK AIR ถึงสนามบินดอนเมืองโดยสวัสดิภาพขอบคุณทุกท่านที่ตามมาเดี่ยวด้วยกันนะคะ สำหรับทริปลาว วังเวียงขอจบไว้เพียงแค่นี้ค่ะขอบพระคุณอีกครั้งค่ะที่ติดตามกัน