|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 24 .....๐๐
บทที่ 24
ยินดีด้วยนะคะคุณเด่น วันนี้ไม่มีไข้ ความดันก็ปกติ..แปลกจัง! พยาบาลคนสวยทักอย่างประหลาดใจ เช้าวันต่อมา
คุณหมอรักษาเก่ง คุณพยาบาลดูแลดี ผมจึงหายไวสิครับ โต้ตอบได้คล่องแคล่ว ผมรู้สึกสดชื่น หายป่วยอย่างคุณพยาบาลพูด
ถึงยังไงวันนี้ก็คงกลับบ้านไม่ได้ต้องรอให้แน่ใจสักวันหนึ่งก่อน เก็บเครื่องมือวัดความดัน จัดเสื้อผ้าผมเข้าที่ตามเดิม ทานยาหน่อยค่ะ ส่งยาและแก้วน้ำให้
ขอบคุณครับ กินยาอย่างว่าง่าย
น้ำเกลือขวดนี้คงเป็นขวดสุดท้ายแล้ว สบายเสียที ทนรำคาญมาหลายวัน ใช่ไหมคะ? เหลียวมองระยะถี่ของหยดน้ำเกลือ ยิ้มให้ผมนิดหนึ่งและออกจากห้องไป
ก๊อกๆ.. แม่เพื่อนรักร่วมวิกฤตเปิดประตูเข้ามา
พยาบาลประหลาดใจที่จู่ๆ แกก็หายง่ายๆ พวกเค้ากะว่าแกต้องอยู่คู่กับสาวคนหนึ่งที่เพ้อว่าเป็นนางพยาบาลจนสิ้นใจคาเตียงซะแล้ว ผีเบเกอรี่เข้าสิงแต่เช้าเชียว!
เฮ้ย! โดนไปเมื่อวานยังไม่เข็ดอีกทำมาหลอก ชั้นต้องค้างอีกคืนนะ เห็นใจมั่งดิ รู้สึกกลัวล่วงหน้าเพราะคืนนี้ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน..คุณเด่นเก้า...
ไม่ได้หลอก เรื่องจริงนะแก สองสามคืนก่อนมีคนเห็นถือแฟ้มเดินไปเดินมาหน้าลิฟต์..เออ! คืนที่แกหนีออกจากโรงพยาบาลน่ะ เห็นบ้างรึเปล่า? เป็นเรื่องเป็นราวนะดี้
ทำไมขนแขนลุกตั้งงั้นล่ะแก? แก้วลูบแขน รูขุมขนปูดตั้งของผม ทำไมจะไม่เป็นงั้นล่ะ ก็ในเมื่อคืนนั้น เธอ ผีพยาบาลทักผมเป็นคุณเด่นเก้าที่หน้าลิฟต์..เฮ้ย! ไม่ใช่น่า อาจจะเป็นพยาบาลจริงๆ ก็ได้ อย่าปอดแหกไปเลยไอ้เด่น
อีกเรื่อง..บนห้องของแก ชั้นได้ยินเสียงแปลกๆ ว่ะ เหมือนเสียงคนเดินไปเดินมา หนหนึ่งชั้นทำใจกล้าเข้าไปดูเห็นที่นอนแกเยิบยาบ ชั้นโจนลงมาพรวดเดียวถึงชั้นล่างเลย..บรื๋อออ เล่าเองกลัวเอง
ก็ได้ยินเสียงกุกกักนะ แต่คิดว่าเสียงหนูมากกว่า..แกกลับไปจัดการเก็บกวาดให้หายรกหน่อยละกัน..อือ รกน่าดูนะแก แก้วพูดมีเหตุผล
พวกแกก็รู้ว่าชั้นกลัวผี แต่ชั้นว่าเสียงหนูอย่างแก้วว่ามากกว่าว่ะ ผมสรุป
เออๆ ดี้ยอมแพ้ ตกลงพรุ่งนี้เช้าแกกลับบ้านได้แล้วสิ..ก็ดี ชั้นเบื่อเป็นประชาสัมพันธ์ชี้แจงให้สาวๆ ฟังแล้ว..ยังกะดารางั้นแหละ..แหวะ! ทำท่าได้น่าเกลียดสมตัว
หึงชั้นอีกแล้ว! บรรยากาศเริ่มเหมือนเดิม
แหวะ! แหวะ!
มากไป! มากไป เดี๋ยวพยาบาลก็เข้ามาจับแกนอนแทนเด่นหรอก ฮิฮิ แก้วอารมณ์ดี
ว่าแต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี่มันจะสักเท่าไหร่นะ แกเข้ามาอยู่สามคืน คืนนี้อีกคืนรวมเป็นสี่คืน...
โอ๊ย! ไม่ต้องห่วง คุณเด่นจัดให้เรียบร้อยแล้วก่อนกลับไปทำงาน โอ้อวดอย่างภาคภูมิ
นั่นสิ พบคุณเด่นคืนที่พาแกเข้าโรงพยาบาลวันแรกแล้วไม่เห็นอีกเลย ดี้เพิ่งนึกอะไรได้ งานแม่คุณเด่นล่ะ?
มอบให้ชั้นจัดการ..เรื่องมันยาวนะแล้วจะเล่าให้ฟัง
เป็นครั้งแรกที่ได้เดินไปมาอย่างอิสระ ผมออกไปนอกระบียงสูดอากาศยามค่ำของเมืองหลวง ไม่เลวนักหรอก อยู่ที่สูงอากาศสดชื่นเย็นสบาย ยังไงๆ กรุงเทพฯ ก็มีต้นไม้ใหญ่เขียวขจีอยู่ทั่วกรุง
ผมแหงนดูท้องฟ้าและดาวที่มีมากกว่าที่ระเบียงบ้านผมเพราะที่นี่สูงกว่า..ไม่ใช่หรอก เพราะคืนนี้ท้องฟ้าโปร่งมากกว่าต่างหาก..ไอ้เด่นมั่วนิ่มซะแล้ว!
เบื่อท้องฟ้าผมมองกลับมาที่ถนน..ทำไมถนนด้านซ้ายจึงเป็นสีแดงสว่างแต่ด้านขวากลับเป็นสีขาวทุกถนน..ใครรู้ช่วยตอบไปด้วยนะ ผมมีรางวัลให้ หึ หึ..มองท้องถนนเรื่อยเปื่อยไล่มาจนถึงตัวโรงพยาบาล..ค่อนข้างใหญ่นะโรงพยาบาลที่ผมอยู่ คงแพงเหมือนกัน คุณเด่นก็ช่างพามาจัง เปลืองเงินเปล่าๆ
ความช่างอยากรู้ ผมชะโงกลงไปดูด้านล่าง ไล่ขึ้นมาทีละชั้น..บางระเบียงมีคนยืนอยู่ บางระเบียงตากผ้า บางระเบียงมีกระถางต้นไม้..จนถึงระเบียงหนึ่ง..ผมสะดุ้งตกใจเกือบร่วงลงไป..ใครคนหนึ่งบนระเบียงเงยหน้ายิ้มโบกมือขึ้นมา..ผมดึงตัวกลับยืนพิงบานประตูขาสั่น..
เป็นไปไม่ได้..ผมคงตาฝาด คงตาฝาด..เพื่อความกระจ่าง ผมยึดราวระเบียงไว้แน่น กลั้นใจชะโงกดูที่ระเบียงนั้นอีกครั้ง...
ไม่มีร่างคุณเด่นยืนอยู่แล้ว..คุณเด่น!.....
| Create Date : 04 กันยายน 2551 |
| Last Update : 4 กันยายน 2551 18:37:22 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 652 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: sandhurst (sandhurst  ) วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:20:40:22 น. |
|
|
|
| โดย: OhM IP: 202.12.97.100 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:21:16:38 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.176.164 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:23:05:24 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.176.164 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:23:08:47 น. |
|
|
|
| โดย: รัลดา IP: 203.144.187.19 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:9:06:53 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 202.41.187.247 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:11:43:14 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.250 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:12:39:54 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.250 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:12:42:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
มันจะอะไรกันนักกันหนา