|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 15 .....๐๐
บทที่ 15
จ่าหน้าถึงร้านเรา ไม่ระบุชื่อใคร? ดี้เกาหัวแกรก
แล้วใครจะเป็นคนเปิดอ่านล่ะ? แก้วมองมาที่ผม..อย่าเลย!ไม่เชื่อหรอกเพื่อน
แคว้ก! นั่นไงยังไม่ทันกระพริบตา
เฮ้! ดี้อุทานเสียงดัง ประหลาดใจกับสิ่งที่อยู่ในซอง
มีอะไรหรือ? แก้วชะโงกหน้าดู ไม่เห็นมีอะไร
ก็ไม่มีอะไรไงชั้นถึงประหลาดใจ เซ็นเซอร์สาวส่งจดหมายคุณเด่นให้ผม คงเขียนถึงแกมั้ง ทีงี้...
นี่ไงๆ... ผมถูมือบนที่ว่างด้านหลังซอง ต้องใช้ความร้อนจากมือตัวหนังสือถึงปรากฎ ผมเร่งมือ
ไหนๆ ดี้แทบวิ่งมาแย่งซองไปดู แก้วตามมาติดๆ
ตุ้บๆ ปึ้กๆ... ตามระเบียบ...ผมไม่น่าหาเรื่องเจ็บตัวเล้ย!
ไอ้บ้าเด่น! น่าน..แถมอีกหน่อย
ผมนอนดูจดหมายเปล่าของคุณเด่นอย่างใช้ความคิด..เจ้าหนูทั้งเจ็ดยังไม่นอน ยั้วเยี้ยอยู่ข้างๆ และบนตัวผม หอมแชมพูฟุ้งทุกตัว ใครนะช่างว่าพวกเราเหม็นได้ ผมหยิบมาจูบเล่นทีละตัว ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะ ผมว่ามันทำปากขมุบขมิบจูบตอบผมด้วยแฮะ
ตั้งแต่ผมได้ลูกๆ มา เงาตะคุ่มไม่มาให้เห็นอีกเลย คงเป็นวิญญาณสวยที่มาฝากผมดูแลลูก..ก็ไม่น่าจะใช่ เงานั้นคือคนนี่นะไม่ใช่หมาสักหน่อย แต่..เอ..คิดอีกทีเงานั้นหายไปพร้อมกับคุณเด่น หรือจะเป็นเงาวิญญาณแม่คุณเด่น ถ้างั้นจะมาหาผมทำไม..โอ๊ย! คิดไม่ออก
เรื่องจดหมายนี้ก็เหมือนกัน..แปลก..ไม่เข้าใจ..คุณเด่นตั้งใจจะสื่ออะไรให้พวกเรารู้หรือ?..ถ้าคิดย้อนกลับไป คุณเด่นและพฤติกรรมของเขาค่อนข้างประหลาด นับตั้งแต่ไม่จัดงานแม่ตัวเองที่บ้านเกิด ไม่มีใครมาร่วมงานสักคน ส่งหรีดวันละเก้าพวงทุกวัน ที่สำคัญเกิดวันเดียวกับผมชื่อเหมือนผม หน้าตาก็คล้ายกันอีกต่างหาก
อิ๊ด! เสียงเจ้าหนูตัวหนึ่งร้องเพราะผมเผลอเอียงตัวไปเบียด
นอนได้แล้วคุณๆ เดียวโดนทับแบนนะ ผมจับพวกเขาใส่ลัง แล้วเราก็หลับกันทั้งแปดตัว...
ที่นอนยวบเหมือนมีอะไรกดทับ ผมพลิกตัวไปที่ลังเจ้าหนู..อื้อ..คงเป็นน้ำหนักผมเอง..เสียงเจ้าหนูร้องงี๊ดๆ ผมจึงลืมตาขึ้นดู..อ๊ะ!..
คุณเด่นกำลังอุ้มเจ้าหนูเล่น จูบฟอดๆ เหมือนผมทำเมื่อหัวค่ำ หันมาทางผม เขียนไปหาผมนะ เสียงก้องๆ
ทำไมต้องเขียน ทำใจกล้าถามทั้งที่ไม่แน่ใจว่าคนหรือผี เข้าร้านมาได้ไงล่ะครับ?
ผมมีกุญแจร้าน มีกุญแจห้อง เข้าได้ทุกแห่งแม้แต่ใจคุณ อุ้มเจ้าแบล็คฮาร์ทส่งให้ผม เลี้ยงไว้ให้ดี อย่าให้ใครนะผมรักของผม มือคุณเด่นโดนมือผม เย็นเจี๊ยบเหมือนน้ำแข็ง
คุณเด่น! ผมร้องเสียงดัง ตกใจตื่น
คุณเด่น! ผมยังไม่แน่ใจว่าคือความฝัน มองไปรอบๆ ห้อง มีแต่ความเงียบ มองกลับมาที่เตียง..นั่น..เจ้าแบล็คเจ้าฮาร์ทออกมานอนนอกกล่อง ผมหยิบเจ้าตัวซนทั้งสองตั้งใจจะใส่กลับเข้ากล่อง...
แบล็ค! ฮาร์ท! ผมตะโกนคับห้อง แบล็คฮาร์ทตัวเย็นเฉียบเหมือนมือคุณเด่น ผมตกใจลนลานทำอะไรไม่ถูกเอาหูแนบท้องทั้งสองตัว ยังมีเสียงตึ๊กๆ เบาๆ ผมคว้าเสื้อยืดห่อ จัดการตัวเองลวกๆ เหลียวหาพวงกุญแจ แต่ไม่เห็น..แย่ละซียิ่งรีบๆ..บางทีอาจวางอยู่ข้างล่าง ผมซุกสองตัวใส่อกเสื้อสองมือประคองวิ่งลงข้างล่าง
ยังมืดตื้ออยู่เลย ผมเปิดไฟหากุญแจแต่ไม่พบ นึกเอะใจยกประตูเลื่อนเหล็กขึ้น..นั่นไงพวกกุญแจคาอยู่ที่ประตู ผมกลั้นใจผลักบานกระจก..ชิบ! ผมไม่ได้ใส่กุญแจประตูร้าน มิน่าคุณเด่นถึงเข้ามาได้..บ้าซิ! นั่นมันความฝัน..ทำไมผมฝันอย่างนั้น ทั้งเรื่องประตูทั้งเรื่องเจ้าใจดำ...
ทำไงดี ผมล้วงมือเข้าไปกุมเจ้าหนูที่นอนแนบท้องร้อนๆ ของผม
เมื่อไหร่จะสว่าง! เมื่อไหร่จะสว่าง! ตะโกนก้องในใจ
| Create Date : 05 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 6 สิงหาคม 2551 10:24:56 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 650 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:18:09:24 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.50 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:9:47:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
หายไปหลายวัน...
ซ้ำกลับมาโพสท์สั้นนิดเดียว...
นิ้วผมยังเจ็บอยู่ครับ พิมพ์ได้ไม่มาก...
ตอนหน้าจะโพสท์ยาวๆ ครับ...
ดีน ดาเรน ครับ.....