|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 36 .....๐๐
บทที่ 36
สงสัยคุณเด่นต้องอยู่โรงพยาบาลอีกหลายวัน พยาบาลคนสวยพูดขณะทำแผลที่ฝ่าเท้า นอกจากจะกลับบ้านก่อนแล้วค่อยมาใหม่
ทำไมล่ะคะ? คะ..ไม่ผิดหรอกเพราะดี้เป็นคนถาม
ทำไมล่ะครับ? ผมสงสัย
คุณหมออยากให้คุณเด่นเดินสายพานเพื่อตรวจหัวใจ จะได้วินิจฉัยโรคได้แม่นยำ ลำพังตรวจเลือดอย่างเดียวบอกอะไรไม่ได้ทั้งหมด อีกอย่างเลือดที่ได้ไปวันนั้นไม่พอ ต้องขอใหม่อีกหนค่ะ พยาบาลขี้อ้อนคนนั้นเอง ผมเพิ่งจำได้
ไม่เป็นไรครับ สักสองวันผมคงเดินได้ตามปกติ อีกอย่างผมคงทิ้งบางคนไปไม่ได้ เผลอพูดความในใจ
อะไรคะ? คนสวยไม่แน่ใจข้อความที่ได้ยิน
ใคร! คนไม่สวยเสียงเข้ม
อ๋อ! ผมหมายถึงร่างของคุณเด่นเก้าน่ะครับ... นึกขำสองสาว
แล้วก็พูดซะ! แถมอีกหนึ่งวงค้อน..เฮ้ย! ดี้ค้อนเป็น
อย่าเพิ่งเดินนะคะนอนเฉยๆ สักพักก่อน คุณพยาบาลเก็บเครื่องมือ ออกจากห้องไป
ไง! สมใจปรารถนาละสิ ประชดประชัน เมื่อกี้แช่งตัวเองหยกๆ
ใจปรารถนา! ผมทวนคำดี้ ฉุกคิดบางอย่าง..ปรารถนา!..อาจมีใครบางคนอยากให้ผมอยู่ต่อ..อยู่ต่อ หรืออยู่ตลอดไป!
บ่นอะไร..ชั้นแกล้งว่าแก อย่าคิดมาก ดี้ร้อนตัว
เปล่า..ไม่มีอะไร ล้มตัวลงนอน ว่าแต่แกเถอะปล่อยให้แก้วอยู่ร้านคนเดียว ขนมไม่ต้องทำไม่ต้องขายกันแล้วหรือ..คุณเด่นมีค่าเช่าให้สามเดือนเท่านั้นนะ ไม่ใช่ให้ตลอดไป น้องคุณเด่นงกเป็นเหมือนกันว่ะ ฮะ ฮะ
ก็ไม่อยากอยู่เท่าไหร่หรอก เป็นห่วงร้านเหมือนกัน ดี้ลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ ฮึ! แล้วอย่ามาขอชั้นแต่งงานอีกแล้วกัน เชิญนอนกอดร่างคุณเด่นไปเถอะ ดี้โต้กลับสนุกๆ แต่หารู้ไม่ว่าจี้เข้าไปในหัวใจผมชอบกล
พูดแมวๆ
พู ด เ ล่ น น น...แกก็คิดมาก จะกล้ากอดเหรอตัวเย็นแข็งอย่างนั้น ฮะ ฮะ
ยังพูดอีก!..รีบไปเหอะ สงสารแก้ว สงสารไอ้คนพูดนั่นแหละ เดี๋ยวก็เจอดี!
อยู่คนเดียวได้แน่นะ พรุ่งนี้ชั้นมาใหม่..ไปนะ
เออ.. โล่งอกที่ดี้ออกไป กลัวอะไรๆ ประหลาดเกิดขึ้น..เวลานี้ไม่ใช่แต่คุณเด่น ยังมีบ๊วยและอาจมีอื่นๆ ที่เกี่ยวเนื่องกันอีก
ไม่มีอะไรประหลาดเกิดขึ้นอย่างที่ผมคิดกลัวล่วงหน้า ผมได้พักผ่อนจริงๆ ครึ่งค่อนวัน..ถ้าบ๊วยมีจริง เขาคงอิ่มไปสักพัก ไม่มากวนผม
แปลกที่ผมไม่รู้สึกอะไรกับบ๊วย ไม่โกรธ ไม่กลัว กลัวแต่ผมจะวูบไปไม่กลับมาอีกขืนปล่อยให้บ๊วยกินเลือดบ่อยๆ ผมต้องระวังไม่ให้เกิดบาดแผล เพราะเท่าที่สังเกตบ๊วยจะไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
ใจดีจริงนะเรา คุณเด่นมาแต่หัวค่ำ..ผมแน่ใจว่ายังไม่ได้หลับ ไม่ได้ฝัน..คุณเด่นนั่งอยู่ปลายเตียง
จะรีบมาเล่าเรื่องโชคดีต่อจากเมื่อวานหรือครับ? อีกคนที่เดี๋ยวนี้ผมก็ไม่กลัว รู้สึกเฉยๆ แต่ถ้าจะกอด..ขอคิดดูก่อน
ใครว่า..จะมาดูเราว่าเป็นอย่างไรบ้าง เปิดผ้าขนหนูออกดูฝ่าเท้าที่มีพลาสเตอร์ปิดอยู่ ถูกแก้วบาดเท้าซะเพลีย คนอื่นได้ยินคงงงกับคำพูดของคุณเด่น
รู้ด้วยหรือ?
ฟังเรื่องโซบ๊อปต่อนะ คุณเด่นไม่สนใจคำถามผม
โซบ๊อปอะไร? จำได้ลางๆ ไม่แน่ใจ
ผมเรียนรู้เรื่องเวทย์มนต์และภูตผีจากหมอผีโซบ๊อปคนนั้น คุณเด่นเริ่มเข้าไปในอดีต ไม่ได้ยินแม้คำถาม อย่างที่เล่า ผมไม่ได้สนใจจริงจังนัก แค่นึกสนุกและมีความสุขที่ได้คลุกคลีกับคนสูงอายุรุ่นพ่อ..ผมเรียนจนกระทั่งสามารถทำให้คนปวดท้อง สามารถทำให้คนมีจินตนาการอย่างที่เราอยากให้เป็น รู้วิธีต่อปีกผีเสื้อ วิธีทำให้คนรักกัน แม้กระทั่งทำให้กบที่ตายไปแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ด้วยเลือดของกบอีกตัวหนึ่ง คุณเด่นจ้องหน้าผมเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
ซอมบี้! ซอมบี้ล่ะ? ผมโพล่งออกไปเกี่ยวกับเรื่องที่เคยรู้
โซบ๊อปหรือหมอผีนี่แหละเป็นคนปลุกคนตายขึ้นจากหลุมเป็นซอมบี้..โซบ๊อปคนนี้ก็พยายามยัดเยียดวิชานั้นให้ แต่ผมบ่ายเบี่ยงเรื่อยมา..มันมากเกินไปสำหรับผม ไม่รู้จะอธิบายให้โซบ๊อปเข้าใจได้อย่างไร แกมุ่งมั่นจะให้ผมเป็นอย่างแกให้ได้..
โซบ๊อปเด่นเก้า..เป็นไปได้ไง! ผมมองคุณเด่นเหมือนไม่เคยรู้จัก
ท่าทางผมเป็นอย่างนั้นหรือ? หน้าตาผมไม่ให้สักหน่อย ไม่รู้โซบ๊อปคิดยังไง..คงไม่มีคนใกล้ชิด ตามธรรมเนียมถ้าไม่ถ่ายทอดวิชาให้ใคร เมื่อตายลงไปวิญญาณจะไม่เป็นสุข ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด
แล้วไงต่อ ผมอยากรู้เรื่องพี่ชายหมอผีของผมซะแล้ว
ก็ไม่ไงหรอก พอดีผมไม่ได้กลับไปอีก อย่างที่รู้ๆ กัน.. สบตาผมนิ่ง ตาแข็งอย่างที่ไม่เคยเห็น โซบ๊อปพูดเรื่องจริงเรื่องหนึ่งที่ทำให้น่าเชื่อในอีกเรื่องหนึ่ง
อะไรครับ? ทำไมต้องพูดเรียบร้อย..กลัวสายตานั้นอ่ะดิ!
โซบ๊อปพูดว่า พระเจ้าของคนทั้งโลกนั้นเหมือนกัน แล้วแต่ว่าอยู่บ้านไหนเมืองไหนก็จะคล้อยตามจารีตประเพณีและความเป็นอยู่ของเมืองนั้น สุดท้ายคือสอนให้คนทำความดีนั่นเอง..ผีปีศาจก็เช่นเดียวกัน ตัวเดียวตนเดียวชนิดเดียวกันทั้งนั้น แล้วแต่ความเชื่อถือท้องถิ่น..ผีเหมือนๆ กัน..หึ หึ.. คุณเด่น! คุณเด่น!..
อย่าทำหน้ายังงั้นสิครับ..ผมกลัว
ยังไงหรือ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ฮะ ฮะ คุณเด่นหัวเราะขำท่าทางหวาดกลัวของผม..เฮ้อ! คุณเด่นคนเดิมกลับมาแล้ว..
เนี่ยนะ เรื่องโชคดีของคุณเด่น! ผมรีบเปลี่ยนอารมณ์พี่หมอผีจูเนียร์
ฮื่อ! เล่าซะนานเพิ่งเข้าเรื่อง..เมื่อยละ คุณเด่นล้มตัวนอนที่ปลายเท้าผม จำได้ไหมที่โซบ๊อปเคยให้ตุ๊กตาวูดูเก่าๆ กับผมสองตัว
จำได้ จำได้ครับ ที่อยู่ในธนาคารใช่ไหม? รีบเออออ ใจไม่ดีกลัวคุณเด่นกอดขาผมแล้วกินเลือดอย่างที่บ๊วยทำ..อือ..อือ..ทำไงดี..
ทั้งสองตัวใส่สร้อยเชือก ตัวหนึ่งมีลูกปัด อีกตัวหนึ่งไม่มี
ใช่! ผมยังสงสัย วันนั้นที่ธนาคาร ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ความจริงใส่สร้อยลูกปัดทั้งคู่ แต่วันหนึ่งผมเกิดสงสัยแกะลูกปัดไปให้ร้านทองดู..มันเป็นเพชร!..นั่นละคือโชคดี..ที่มาของเงินหลายล้านในธนาคาร
แล้วสร้อยลูกปัดอีกเส้นที่ยังอยู่ล่ะ? อะไรจะขนาดนั้น!
จำไม่ได้หรือ เด่นเซ็นรับมอบฉันทะเป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่างของผม..เด่นพิสูจน์เองซิ ผมไม่รู้เรื่องแล้ว เป็นหน้าที่ของเด่น..ฮะ ฮะ ฮา... เตียงสะเทือนตามตัวคุณเด่น
เอ้ย! ฟังดูเหมือนมีอะไรแอบแฝงอยู่..ใช่ไหมครับ? ผมสังหรณ์ใจกลัว
ก็ไม่เชิง..ผมได้ตุ๊กตาวูดูมาพร้อมวิชาของโซบ๊อป คุณเด่นเงยหน้ามองมาที่ผม ตาดำคุณเด่นหมุนเป็นวงๆ เด่นรับตุ๊กตาวูดูไปแล้ว เด่นต้องรับวิชาโซบ๊อปไปด้วย..
ผม..ผม.. พูดอะไรไม่ออก มึนตึ้บไปหมด..เอาจริงหรือ!
ถึงจะไม่อยากได้เหมือนที่ผมเคยไม่อยากได้..แต่..เพื่อให้วิญญาณผมไปอย่างสงบ..นะเด่น
ผม..ผม..คุณเด่น..พี่เด่น ผมเป็นน้องของพี่นะ ผมนึกถึงมุขเก่าที่เคยใช้ได้ผล
ใช่!..เด่นเป็นน้องชาย ผมถึงมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ไง แม้แต่ร่างและวิญญาณ..น้องเด่นที่รักของพี่.. คุณเด่นพลิกตัวเข้าหาผม
นั่นไง!..นั่นไง!..คุณเด่นกำลังจะกอดขาผม..คุณเด่นกำลังกอดขาผม..โอ้ย!..ใครก็ได้ช่วยผมที..โอ้ย!..โอ้ย!...
| Create Date : 28 กันยายน 2551 |
| Last Update : 28 กันยายน 2551 23:14:17 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 676 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: 2in1 IP: 58.8.158.17 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:20:39:04 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.34.239 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:20:51:56 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 58.147.44.28 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:22:31:37 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.43 วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:8:46:46 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.43 วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:8:52:02 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.43 วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:8:56:48 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.43 วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:17:00:42 น. |
|
|
|
| โดย: รัลดา IP: 203.158.4.152 วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:22:45:41 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.136.49.221 วันที่: 30 กันยายน 2551 เวลา:10:44:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [