|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 52 .....๐๐
บทที่ 52
ดึกแล้ว ดวงจันทร์ลับขอบฟ้าหายไป ทุกชีวิตแยกย้ายกันไปในที่ของตัว เหลือแต่คุณเด่นและผมนั่งอยู่บนลานเทอร์เรสหน้าบ้าน
บอกผมได้หรือยังว่าทำไมคุณเด่นถีงมีชีวิตขึ้นมาใหม่ อย่างไรผมก็ไม่หายสงสัย
เอ..เด่นนี่ จะอยากรู้ไปทำไม คุณเด่นยิ้ม
ผมรู้สึกว่าคุณเด่นปิดบังอะไรผมอยู่..และเหมือนผมจะอยากรู้มากไปหน่อย ผมยอมรับเพราะการที่อยู่ร่วมกับใครแล้วไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังมันอึดอัดใจ..มันก็ไม่ถูกนะความคิดนี้..แต่ผมอยากรู้ทุกๆ อย่างของคุณเด่น..ทำไม? ทำไม?
ก็เพราะเด่นรักผมน่ะซี จะทำไมอีก..ฮะ..ฮะ อีกแล้วที่คุณเด่นรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่
เอ๊ย! ไม่ใช่นะ ผมเสียงดัง..พี่ตุ๊กตาทั้งสองปรากฏร่างขึ้นข้างๆ
ไม่มีอะไร เราสองคนคุยกันเสียงดังไปหน่อยครับ คุณเด่นรีบชี้แจง พี่ตุ๊กตายืนลังเลอยู่สักครู่ก็หายไป
เดี๋ยวนี้พี่เค้าตัวเท่าเราๆ ตลอดเวลาแล้วหรือ? ผมกระซิบข้างหูคุณเด่น
อะไรนะ? ไม่ได้ยิน คุณเด่นขมวดคิ้ว
เดี๋ยวนี้พี่ตุ๊กตาตัวใหญ่เท่าคนเลยหรือ ปากผมแทบติดใบหูคุณเด่น
อะไรนะ! จู่ๆ คุณเด่นเอียงหน้าจนติดผม จมูกปากผมอยู่บนแก้มคุณเด่นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เด่นหอมแก้มผม! คุณเด่นแกล้งทำท่าตกใจ ฮะ ฮะ ฮะ
เฮ้ย! ไม่ใช่.. ผมถอนจมูกออกจากแก้มคุณเด่นรู้สึกเลือดขึ้นหน้าร้อนซ่าไปทั้งหัว คุณเด่นยังยื่นหน้าไล่ตาม
นี่แน่ะ! ขอคืนบ้าง รังแกผมดีนัก คุณเด่นคว้าตัวผมหมับจูบที่แก้มมอมแมม ผมดิ้นฮึดฮัดออกจากวงแขน กลัวจะมีอะไรมากกว่านั้นตามมา
อึ้..อึ๊ด..อะ.. มองเผินๆ เหมือนเราสองคนกำลังต่อสู้กัน
กรุ้งกริ้ง..กรุ๊กกริ๊ก.. ใช่แล้ว! พี่ตุ๊กตาทั้งสองยืนจังก้าประชิดตัวทำท่าเหมือนจะเข้าห้าม
ไม่มีอะไรครับ.. คุณเด่นแก้ตัว พี่ตุ๊กตาหันมามองผมเหมือนถาม
เราเล่นกันน่ะครับ..ดุเดือดไปหน่อย ผมเม้มปากขมวดคิ้วทำตาขวางใส่คุณเด่น..พี่ตุ๊กตาไม่วางใจ เดินป้วนเปี้ยนรอบๆ เราสองคนไม่ไปไหน
เอาละซี ทำไงดี? คุณเด่นถามเบาๆ
ไม่เห็นต้องทำอะไร ผมว่าดีแล้ว สมไหมล่ะ..ผมคิดในใจ
ผมว่าพี่ตุ๊กตาลำเอียงเข้าข้างเด่นนะ คุณเด่นสรุปจากการที่พี่ตุ๊กตาอยู่ใกล้ผมมากกว่า
พี่เค้าคงเห็นว่าใครรังแกใคร..อีกอย่าง ใครล่ะ? ที่เป็นคนพาพี่เค้ามาที่นี่..รู้ไว้ด้วย! ผมทำยืด
งั้นมา!..มานี่เลย!.. คุณเด่นฉุดมือผมไปที่แผงอิฐแดงข้างบ้าน ตรงไปที่จักรยาน
จะทำอะไรน่ะ? ผมไม่กล้าเสียงดัง ถึงอย่างนั้นพี่ตุ๊กตายังไม่วายมองตาม
ขึ้นมา.. คุณเด่นขึ้นคร่อมจักรยานลุงโก๊ะ พยักหน้าเรียกผม
ทำไมรู้ล่ะว่ามีจักรยานจอดอยู่ตรงนี้ ผมสงสัยอย่างเคย
ก็มองเห็น คุณเด่นตอบง่ายๆ ผมไปขี่จักรยานเล่นนะครับพี่ คุณเด่นตะโกนบอกพี่ตุ๊กตา
ดีมาก..รู้จักขออนุญาตผู้หลักผู้ใหญ่ ผมได้ทีขี่แพะ..เอ๊ย! กระโดดซ้อนหลัง จักรยานส่ายไปมา
เฮ้ย! เบาๆ หน่อยคุณ ตัวหนักเหมือนกันนะเรา คุณเด่นโก่งตัวถีบสุดแรง ผมแกล้งเอาเท้าลงราพื้นทราย อย่าแกล้งกันซิ!.. คุณเด่นเริ่มมีเหงื่อซึมหลังทั้งๆ ที่อากาศค่อนข้างเย็น
แล้วจะขึ้นไปได้หรือครับ ถนนมันชันและไม่เรียบ ผมยกขาขึ้นวางบนที่พักเท้า นึกสงสารคุณเด่นที่ไม่พูดไม่จาเกร็งแขนเกร็งตัวออกแรงถีบ
อึ๊ด..ฮึด.. เหงื่อย้อยจากขมับและท้ายทอย
น่าสงสาร.. ผมพูดลอยๆ..คุณเด่นเหลียวมาแวบหนึ่งหยดเหงื่อกระเด็นใส่ผม แล้วจักรยานก็ลิ่วไปเหมือนมีแรงผลักดัน ผมถึงกับกระดอนไปตามความขลุขละของถนน
ในที่สุดก็ขึ้นมาบนผาดินจนได้ คุณเด่นขับตรงไปที่รถปิ๊กอัพมือเจ็ดของผมที่จอดอยู่โคนไม้ใหญ่
ทำไม..
ทำไมรู้ว่ามีรถจอดอยู่ตรงนี้..อีกละซีที่จะถามผม ช่างสงสัยจิ้งงง คุณเด่นรีบดักคอ
ผมเลิกสงสัยได้ทันทีเหมือนกัน เปิดรถเข้าไปนั่งหาความอุ่น
ผมทิ้งเงินไว้ให้ตั้งแยะทำไมเด่นซื้อรถน่าสงสารคันนี้มาล่ะ?..ดู๋! ประตูรถก็ไม่มีกุญแจ คุณเด่นเปิดประตูรถเข้ามา
เข้ามานั่งเล่นกันหรือ รถคันนี้แล่นไม่ได้นะ ผมอำ
ก็ดีนะซี.. คุณเด่นยื่นแขนมาทางผม
หลอกเล่น! ผมรีบชะโงกไปบิดกุญแจสตาร์ทรถ กลิ่นเหงื่อคุณเด่นโชยเข้าจมูก
ฮะ..ฮะ..ฮะ..ไม่แน่จริง.. คุณเด่นได้ทีหัวเราะเยาะ
คุณเด่นขับรถไปเรื่อยๆ ในความมืด แทบมองไม่เห็นอะไรนอกจากที่อยู่ในรัศมีของไฟหน้า อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ ผมขยับตัวอิงไออุ่นจากตัวถังรถที่นั่งทับอยู่
มีอะไรหรือเปล่าครับ? ผมเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ
พี่ตุ๊กตาหวงเด่นจังนะ แกตามปะกบเด่นตลอดอย่างนี้หรือ?..ผมถึงพาเด่นออกมานั่งรถเล่นไง แสงเรืองจากไฟหน้ารถสะท้อนให้เห็นแววกังวลบนใบหน้าคุณเด่น
ผมไม่ทันสังเกต..ไม่มั้ง! บางทีพี่เค้าก็ไม่ได้อยู่กับผมโดยเฉพาะเวลาอยู่ห่างๆ ผมพูดความจริงออกไปโดยไม่ได้คิดอะไร..มันมีผลให้คุณเด่นยิ้มกับแมลงเล็กๆ ที่ว่อนเล่นแสงไฟ
ยิ้มอะไร? ผมรู้ตัวว่าพลาดท่าเข้าแล้ว
เปล้า... คุณเด่นหันมาเลิกคิ้วค้าง เอียงหน้า ประกายตาล้อเลียน
จะไปไหนนี่ครับ คุณเด่นรู้ทางหรือ? เวลาผ่านไปเงียบๆ สักพัก
ไม่รู้หรอกขับไปดุ่ยๆ งั้นแหละให้หายคิดถึงใครบางคน
น้ำมันมีหรือเปล่าไม่รู้นะผมไม่ได้เติม
ปรื้ด!..ปรื้ด!.. ไม่ทันขาดคำเจ้าปิ๊กอัพของผมกระตุกสองสามครั้งแล้วหยุดนิ่ง
เฮ้ย! เมื่อกี้ยังเห็นเกน้ำมันยกสูงอยู่เลย ไหงเครื่องดับเฉยงี้ล่ะ คุณเด่นพยายามสตาร์ทรถ แต่ไม่ได้ผล
ทีนี้ทำไงดี.. ผมแหละจะทำไงดียกกำลังสอง
ไฟฉาย เครื่องไม้เครื่องมืออะไรคงไม่มีสิท่า ผมจะได้ออกไปดูเครื่องให้ จริงอย่างคุณเด่นว่า ผมไม่ได้เตรียมอะไรสักอย่าง ก็คนไม่เคยมีรถนี่นาจะรู้ได้ไงว่าต้องเตรียมอะไรไว้บ้างเผื่อเหตุฉุกเฉิน
เรานั่งเงียบอยู่ในความมืด ที่ว่ามืดนั้นคือมืดจริงๆ มองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่ฝ่ามือตัวเอง ผมนั่งนึกเดาเหตุการณ์ที่จะเกิดต่อไป อย่างนั้นๆๆ..ไม่เป็นไรผมรับมือได้..แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงมีแต่ความเงียบและเสียงหายใจของเราทั้งสองคน
หนาวไหม? ในที่สุดคุณเด่นถามขึ้น
ก็เย็นๆ ครับ แต่ความจริงหนาวและหนาวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อตัวถังรถเย็นลง ผมนั่งกอดอกห่อตัวพิงประตูรถ
ปึ๊ด..ปัง.. คุณเด่นเปิดประตูรถออกไป ลมหนาววูบเข้ามา ผมตัวงอเพราะความเย็น..คุณเด่นจะไปไหนนะ?
ตึ๊ดๆ.. ผมกำลังขเม้นมองหาคุณเด่นทั้งที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ ประตูรถที่ผมพิงอยู่ถูกเปิดออก ผมหงายหลังตามประตูปะทะกับกำแพงอุ่นนุ่ม..คุณเด่นนั่นเองแทรกตัวเข้ามา
เถิบหน่อยสิ.. คุณเด่นดันร่างผมเข้าในรถแล้วปิดประตูตาม
อือยยย.. ผมจะพูดอะไรได้หนาวออกอย่างนี้..ช่างเหอะ มันหนาวนะ..
นั่งชิดกันช่วยคลายหนาวได้ เด่นว่าไหม..กึกๆๆๆ เสียงฟันคุณเด่นประท้วงที่ถูกพาออกไปโต้ลมหนาวนอกรถ กอดอกทำไมไม่หายหนาวหรอก..กอดผมสิ
ไม่ครับ.. แค่นั่งติดกันก็พอแล้ว
งั้นผมกอดเอง.. คุณเด่นค้อมตัวโอบผมไว้ ไม่ใช่ลักษณะเชิงพิศวาสแต่เป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอด อุ่นไหม?..ค่อยหายหนาวนะ.. คนถามเองตัวสั่นเทา
อือออ..ครับ.. ท่ามกลางความมืดและหนาวเย็นในดงป่า เราสองคนหนาวสั่นอยู่ในรถ..ลมหายใจร้อนถี่รดต้นคอผม คุณเด่นคงหนาวกว่าผม สังเกตได้จากสัมผัสของอกที่พริ้วสะท้อนเป็นครั้งคราว..หรือผมจะหันไปให้ความอุ่นกับคุณเด่นบ้าง..
..อย่าดีกว่า เท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร ถ้าผมเออออตามคุณเด่นเรื่องจะเลยไปถึงไหน..เพียงตัวผมก็คงอุ่นพอสำหรับคุณเด่น
ไม่ต้องถึงกอดหรอกนะครับ..พี่เด่น
| Create Date : 04 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 4 ธันวาคม 2551 11:43:39 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 622 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:11:49:05 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:11:50:35 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:11:53:41 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.121.239.39 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:20:14:02 น. |
|
|
|
| โดย: 2in1 IP: 124.122.232.60 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:22:02:52 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 210.86.214.121 วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:22:44:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
บทนี้เรื่อยๆ ไม่มีอะไรมากนะครับ...
ดีน ครับ.....