|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 58 .....๐๐
บทที่ 58
หยี! ผมเสียงดังอีกหน ปล่อยมือข้างหนึ่งจากแฮนด์ดึงง้างแขนหยีออกจากเอว
ไม่! เสียงหยีแปร่งๆ ตะครุบแขนผมไว้
เฮ้ย! รถเซแซดๆ ล้มใส่กอหญ้าข้างทาง
ฮะ ฮะ ฮะ เสียงหยีเปลี่ยนไป ร่างใหญ่ๆ นั้นทับผม
คุณเด่น!.. ที่แท้คุณเด่นแกล้งหลอก
หนีผมออกมาทำไม? คุณเด่นลุกขึ้นยกจักรยานออก เจ็บไหม?
อึ๊.. ผมปัดเศษใบไม้ตามตัว
กำลังขี่จักรยานเล่นกับหยีหรือ? เสียงทีเล่นทีจริง
เปล่าครับ เห็นคุณเด่นหลับสนิทผมเลยออกมาขับรถเล่นเผื่อสมองจะปลอดโปร่งคิดอะไรได้บ้าง
ปัดออกทำไม มานี่!.. คุณเด่นรั้งตัวผมลง
เฮ้ย!
พลุ๊ป! ผมหงายนอนในกอหญ้าตามเดิม
คราวนี้ละเจ็บแน่ ผมแกล้งบ่น
คุณเด่นสอดแขนเข้าใต้ท้ายทอยให้ผมหนุนนอน อีกข้างพับเข้าหนุนหัวตัวเอง แหงนหน้ามองฟ้าใสเบื้องบน เราจะทำอย่างไรกันดีล่ะเด่นถึงจะพ้นกฎของโซบ๊อปไปได้..หนีไปอยู่ที่อื่นดีมั้ย?
อยู่ที่ไหนพี่ตุ๊กตาก็ตามไปได้อยู่ดี เมฆขาวกลุ่มหนึ่งสะท้อนแสงอาทิตย์เจิดจ้า
ไม่ลองดูจะรู้หรือ..พี่ตุ๊กตาต้องมีจุดอ่อนอยู่ตรงไหนสักแห่ง
โน่น! บนทัองฟ้า กลางหมู่เมฆ บนสวรรค์..ผมจะตาย..ดีไหม? พี่ตุ๊กตาคงเลิกตาม ผมจะได้มีอิสระ ผมผุดความคิดพิเรนๆ
ได้ไง?..เอางั้นเชียวหรือน้องชายผม น่ารักจริงๆ..ฮะ..ฮะ คุณเด่นพลิกหน้าจุ๊บแก้มผม
ไม่ใช่เพราะอะไรอย่างที่คุณเด่นคิดนะครับ ผมแค่อยากมีอิสระซึ่งนับวันผมจะสูญเสียมากขึ้นทุกที ผมแก้เก้อด้วยความจริงที่แฝงอยู่
เราลองกันเดี๋ยวนี้เลยดีไหม พี่ตุ๊กตาอาจยังไม่สนใจเรานัก คุณเด่นพลิกตัวคว่ำยันแขนคร่อมผมไว้ครึ่งตัว
ม่ายอะ..ลองไร? ผมยังเพลียจากเมื่อคืนไม่หายเลย ผมพูดความจริงซึ่งฟังทะแม่งๆ ชอบกล
อ้าวๆ พูดดีๆ นะเด่น..ฮะ..ฮะ คุณเด่นเขย่าตัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว
อะไรๆ.. ผมพลอยยิ้มกับคำพูดสองแง่สองง่ามของตัวเอง
ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน.. คุณเด่นเขย่าผมอีกหน ก้มลงจุ๊บเร็วๆ บนริมฝีปาก ฉุดผมลุกขึ้นยืน
อะไร.. ผมยืนงงกับการกระทำของคุณเด่น
ทีเมื่อคืนไม่เห็นเฉยอย่างนี้เลย คุณเด่นยิ้มขำที่ผมยืนเซ่อ
คนละอย่างกันนี่ นึกอะไรไม่ออกเถียงออกไป
แล้วเด่นชอบอย่างไหน? คุณเด่นเห็นช่องจังหวะรีบถามความในใจ
ตกลงจะทำอะไรกันล่ะครับ รีบๆ เข้าเหอะเดี๋ยวพี่ตุ๊กตาเอะใจตามมา ผมเฉไฉเตือนสติคุณเด่น
เออ! จริงด้วย..มัวแต่สนใจเรื่องเด่น ลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่างในโลก
ไม่ลิเกไปหน่อยหรือครับ? เป็นผมบ้างที่ยิ้มขำคุณเด่น
อือ!..ยิ่งกว่าลิเก น้ำเน่าชัดๆ เลยละผม..หลงรักน้องชายตัวเองหัวปักหัวปำ ไม่ยอมไปผุดไปเกิด...เอาตัวไปด้วยซะเลยดีไหมนี่..ฮึ! คุณเด่นยิ่งกว่าพูดจริง ไม่ยิ้มแต่มองเหมือนจะให้ผมละลายเข้าไปอยู่ในตัว
ตกลง..ว่าไงครับ?.. ผมไม่กล้าต่อคำ ถามธุระเป็นงานเป็นการ
เดี๋ยวเรากลับบ้าน เด่นเข้าไปขับปิกอัพออกมา ถ้าพี่ตุ๊กตาถามก็บอกว่าขับรถเล่น ผมจะขับรถถีบไปซุ่มคอยที่ปากทางออกถนนใหญ่คอยดูเหตุการณ์เผื่อพี่ตุ๊กตาตามออกไปด้วย แต่ถ้าปลอดภัยเราจะพากันเข้าเมือง..ไม่ต้องถาม เพราะผมก็ยังไม่มีจุดหมายอะไรเลย
โอเคครับ ผมกระโดดเกาะซ้อนรถ กอดเอวคุณเด่นไว้หลวมๆ เวลานี้คนที่ต้องการกำลังใจมากที่สุดคือคุณเด่น ผมเข้าใจดี..
ชุดกาแฟของคุณเด่นวางอยู่เหมือนเดิม กลิ่นยังหอมกรุ่นทั่วบ้าน ผมเลยไปที่ส่วนนอน ตกใจเมื่อเห็นร่างคุณเด่นนอนอยู่บนเตียง..อะไรกันนี่! คุณเด่นอยู่กับผมเมื่อกี้นี่นา..ผมเอื้อมมือเขย่าร่างคุณเด่น แต่สิ่งที่ผมจับต้องคือความว่างเปล่า!..อ๋อ..อย่างนี้นี่เองพี่ตุ๊กตาถึงไม่ตามเราไป..ภาพลวงตา..คุณเด่นของผมฉลาดไม่เบา..ของผม?.. ( เอ๊ะ!ยังไงเสียแล้วใจผม )
คุณเด่นยังไม่ตื่นอีกหรือครับ พี่ตุ๊กตาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ ลุกขึ้นมากินเถอะอย่านอนขี้เกียจอยู่เลย ผมแกล้งส่งเสียงเผื่อพี่ตุ๊กตากำลังสังเกตการณ์อยู่
ผมไปที่โต๊ะกินข้าวลองจิบกาแฟ มันเป็นของจริงไม่ใช่ภาพลวงตา..แสดงว่าคุณเด่นไม่ได้กินอะไรเลย คงกลัวจะไม่สมจริงในแผนการแหกตานี้
ถ้ายังไม่ตื่นผมไปขับรถเที่ยวนะ ตื่นขึ้นมากินกาแฟให้เรียบร้อย อย่าก่อปัญหาให้พี่ตุ๊กตาปวดหัวล่ะครับ ผมเล่นละคร ไปก่อนนะ..อย่ามาต่อว่าทีหลังละกัน ผมตีบทแตก
พี่ตุ๊กตาคงหลงกลเฝ้าคุณเด่น เพราะถ้าจับตาดูผมให้ดีจะต้องสะกิดใจว่าทำไมผมจึงเดินขึ้นลงผาดินไม่ใช้รถลุงโก๊ะ
ผมขับรถออกจากที่อย่างสบายใจ ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้ในวันสองวันที่ผ่านมา อิสรภาพชั่วคราว! มันจะคงอยู่ได้สักกี่น้ำ?...ผมยื่นแขนออกนอกหน้าต่างโบกมือให้บ๊วยและหยีที่ยืนมองด้วยความสงสัย ผ่านป่าแหง้ว และบ้านลุงโก๊ะ..ผมคงไม่ได้มาที่นี่อีกแล้ว ผมชักมั่นใจเมื่อนึกถึงใบหน้าและสายตาของคุณเด่น
คุณเด่นเข็นรถออกมาจากพุ่มไม้สักพักหนึ่งหลังจากผมจอดปิกอัพที่หน้าปากทาง ผมขยับข้ามไปที่นั่งอีกฝั่ง คุณเด่นยกรถถีบเฒ่าใส่กระบะหลังแล้วเปิดประตูเข้ามาประจำหน้าที่คนขับ
โอ๊ะ! อ้าว! ผมไม่เคยร้องตกใจครั้งไหนดังเท่าครั้งนี้ ผู้ที่ก้าวเข้ามาไม่ใช่คุณเด่นแต่กลายเป็นพี่ตุ๊กตาตนหนึ่ง..อะไรอย่างหนึ่งคลื่อนไหวอยู่ทางหางตา ผมรีบหันไปมอง..พี่ตุ๊กตาอีกตนหนึ่งกำลังล็อคคุณเด่นที่ดิ้นฮึดฮัดอยู่กระบะหลัง
พริบตาเดียวเราก็มาถึงบ้านริมหาด พี่ตุ๊กตาผลักคุณเด่นลงบนเตียงที่มีภาพลวงของคุณเด่นนอนอยู่ ทั้งสองกลืนเข้าเป็นร่างเดียวกัน ความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา วิธีที่อาจจะช่วยให้ผมและคุณเด่นได้อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน..ผมพยายามทำใจให้ว่างเปล่าที่สุด ไม่มีอารมณ์อะไรอยู่ในนั้นเลย..ได้ผล..พี่ตุ๊กตาผละหายจากไป
แต่จะมีประโยชน์อะไรล่ะถ้าผมต้องอยู่กับคุณเด่นอย่างเย็นชา มองคุณเด่นอย่างไร้อารมณ์เหมือนมองก้อนหินก้อนหนึ่ง ก้อนหินตาเศร้าๆ ก้อนนี้ ที่สำคัญผมจะฝืนใจได้กี่มากน้อย
คุณเด่นไม่เข้าใจภาวะจิตของผม คงเห็นแต่สายตาเย็นชาและกิริยาเขม็งเกร็ง กระแสจิตคุณเด่นไม่สามารถทะลุผ่านกำแพงแกร่งที่ผมก่อขึ้น คุณเด่นขยับเข้าหาผมอย่างงงๆ สวมกอดทั้งๆ ไม่เข้าใจ ตัวสั่นด้วยความกลัว สับสนและหวาดระแวง แต่คงน้อยกว่าความรักที่มีมากจนทำให้ไม่สนใจทั้งนั้นว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เด่นเก้า! ผมกลั้นใจตวาดออกไปพร้อมกับผลักคุณเด่นออกด้วยแรงมหาศาลที่มีขึ้นปัจจุบันทันด่วน ร่างคุณเด่นลอยไปปะทะผนังห้อง ปูนร่วงกราวลงมา..อย่าๆๆ อย่าเพิ่งล้มความตั้งใจ..ผมเดินไปที่ร่างคุณเด่น ยกขึ้นทุ่มลงบนเตียง ตาแดงก่ำของผมจ้องคุณเด่นอย่างกินเลือดกินเนื้อ แอบส่งซิกบางอย่างลงไปในแววตาฉงนฉงายเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามนั้น...อีกหมัดหนึ่งฟาดไปที่ใบหน้า..คุณเด่นฟุบลงบนที่นอน เลือดพุ่งกระจาย
ผมหันหลังให้คุณเด่นออกจากบ้านทันที รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับผม ใจแกร่งที่ผมสร้างขึ้นมามันทำท่าจะอยู่ถาวร ผมพยายามนึกภาพคุณเด่นนอนจมกองเลือดที่เพิ่งจากมาแต่คิดไม่ออก รู้แต่ว่าตัวผมคือตัวผม..โซบ๊อปผู้ทรงอำนาจ..แวบหนึ่งของใจหวนคืนมา รู้ตัวว่าถูกพี่ตุ๊กตาสวมรอยขณะผมสร้างจิตแข็งแกร่งจอมปลอม ถือโอกาสตรึงความแข็งกร้าวนั้นใส่ตัวผมอย่างถอนไม่ออก ยัดเยียดบทแรกของการเป็นโซบ๊อปที่แท้จริงให้ผมอย่างไม่รู้ตัว
ผมไม่รู้อะไรอีกแล้ว ผมคือผม ไม่มีใครอื่นในโลกนี้นอกจากผม..โซบ๊อปเด่นหล้า..ผมออกวิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..ลมแรงผ่านหูหวือๆ ช่วยคลายความร้อนที่ลุกโพลงอยู่ในกาย มันร้อน..ร้อน..ร้อน...เหมือนจะระเบิดออกมา...
| Create Date : 19 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2551 11:38:56 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 613 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:11:59:14 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:12:01:29 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:12:03:36 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.34.96 วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:18:11:45 น. |
|
|
|
| โดย: 2in1 IP: 124.121.147.246 วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:8:23:28 น. |
|
|
|
| โดย: รัลดา IP: 202.142.204.2 วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:10:01:39 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 124.120.36.20 วันที่: 27 ธันวาคม 2551 เวลา:14:10:57 น. |
|
|
|
| โดย: โสดในซอย วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:12:08:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ยัง..ยังไม่สะใจคุณตุ๊กตาครับ...
โซบ๊อปเด่นหล้ามาแล้วววววว...
ดีน ครับ.....