ไดอารี่ชีวาวาย(26)

หายจากบล็อกไปนานเพราะหน้าที่การงานและการเดินทางครับ

ถึงอย่างนั้นชีวิตผมก็ไม่ขาดสีสันนะเพราะพกดินสอไม้ระบายสีทุกกกกกวัน

เข้าเรื่องเลยแล้วกัน หลายวันก่อนผมจอดรถข้างทางเพื่อคุยโทรศัพท์

สักพักมีรถกระบะขับมาจอดปาดอยู่ด้านหน้า

ตอนนั้นคิดว่าแม่ต้องส่งคนมาเก็บผมแน่ๆเพราะเงิน300ที่หยิบไปใช้โดยไม่บอกท่านก่อน

มีคุณลุงเดินลงมาจากรถอารมณ์ดูเหมือนนักร้องเพลงลูกกรุงตามงานเลี้ยงรุ่นนักเรียนยุคบุกเบิก

แกเดินมาที่ท้ายรถกระบะแอบหันมามองผมหางตาแล้วเดินกลับขึ้นไปในรถ

เชี่ยยยยแล้วไงลุงแกต้องไปหยิบปืนมาแน่ๆเลย

ก่อนตายภาพชีวิตผมเห็นลุงแกแบบสโลโมชั่นมาดเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ ลองปัน หลองเลา

ลุงแกเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วหยิบกรองทิพย์ออกมายิงผม ปังๆ อ๊ากกก อ้าวเฮ้ย.. บุหรี่หรอกเหรอ

แกเดินมานั่งยองๆเอาหลังพิงล้อรถพร้อมกับจุดมะเร็งมาสูบ

ก่อนจะทอดสายตายาวมองไปยังทุ่งมะพร้าวหมู่บ้านแม่กลอง

ใบมะพร้าวพริ้วไหวตามแรงลมลูกมะพร้าวชวนให้นึกถึงมะพร้าวเผาราคาแพงที่ตลาดนัดจตุจักร

ลุงแกคงกำลังครุ่นคิดถึงอะไรบ้างอย่างสังเกตจากการอัดมะเร็งเข้าปอดด้วยความเร็วสูง

ม่านควันสีขาวโพยพุ่งออกมาเริงระบำกับลมยามสายัณห์ตะวันเย็น

ด้วยแววตาและสีหน้าของลุงเหมือนคนกำลังคิดเศร้า(ขั้นก่อนคิดสั้น)

5นาทีต่อมาลุงแกก็ลุกขึ้นทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด

นั้นคือลุง เอ่อ.. ลุกขึ้นมายืนสะบัด อ่า.. จุดสองห้อย

ปัดโธ่.. นั่งยองๆแอบฉี่อยู่ก็ไม่บอกเค้ากลัวเป็นตากุ้งยิงนะตะเอง

#############################################

Create Date : 27 ธันวาคม 2555 Last Update : 27 ธันวาคม 2555 14:39:11 น. Counter : 2699 Pageviews.		60 comments
Share Tweet