ไดอารี่ชีวาวาย(19.1)

## สอบปลัดอำเภอ ##

เพิ่งไปสอบปลัดอำเภอมาครับ ด้วยความที่อยากรับราชการมากวันไหนว่างเลยไปเป็นมอเตอร์ไซค์วินคอยรับ(ข้า)ราชการตามหน่วยงานต่างๆในจังหวัดซ้อมไว้ก่อน(คนละรับราชการแล้วเฮ้ย) ผมเริ่มเดินทางไปสถานที่สอบม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตด้วยรถตู้ที่อนุสาวรีย์ชัยระหว่างที่นั่งอ่านหนังสือสอบรอรถออกข้างๆเป็นรถตู้ไปชลบุรีก็เปิดเสียงโฆษณาว่า "พัทยา เกาะล้าน เกาะสีชัง ชลบุรี ศรีราชา สัตหีบ" เปิดซ้ำไปมาจนมันเข้าไปตีกับเนื้อหาสอบในสมองเล่นเอาซะผมสับสนเลย การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนกลางประกอบด้วย พัทยา เกาะล้าน เกาะสีชัง ชลบุรี ศรีราชา สัตหีบ กลุ่มประเทศที่รวมเป็นประชาคมอาเซียนประกอบด้วย พัทยา เกาะล้าน เกาะสีชัง ชลบุรี ศรีราชา สัตหีบ เฮ้อ.. มันใช่ซะที่ไหนเล่า อภิมหาเทพบุตรอุดถังต้องมานั่งจูนสมองกันยกใหญ่เลยทีเดียว


เมื่อเดินทางถึงสถานที่สอบพอก้าวเท้าลงจากรถตู้ปุ๊บอารมณ์ตอนนั้นเหมือนแรงงานต่างด้าวที่ถูกผลักให้ลงจากรถของแก๊งค้าแรงงานเถื่อนเพราะข้างหน้ามีด่านตำรวจปล่อยให้เราเผชิญชะตากรรมที่นี้ที่ไหนเหนือใต้ออกตก ม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตกว้างใหญ่มากคนที่มารถคันเดียวกับผมต่างยืนไม่สบตากันและคงนึกภาวนาในใจว่า "เมิงอย่ามาถามกูนะว่าต้องเดินต่อไปไหนกูก็ไม่รู้" แต่ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดมันบอกให้พวกเราเดิน เปรียบได้กับขยะเราต้องเป็นขยะที่ปลิวไปตามลมจะเลือกปลิวลงคลองหรือไปกองหน้าบ้านคนอื่นก็แล้วแต่ การอยู่เฉยไม่ทำอะไรก็เหมือนรอเวลาให้รถขยะมาเก็บเราไปทิ้ง (ไอ้ฉิบหายเมิงไม่มีอะไรจะเปรียบชีวิตคนให้ัมันดูดีกว่านี้แล้วเหรอ)


ในความโชคร้ายนับว่ายังมีโชคดีเพราะผมพกแผนที่มาด้วยแต่ในความโชคดีเจือกยังมีโชคร้ายซ้อนเพราะแผนที่ที่พกมาดันเป็นม.ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ไม่มีใครโง่ได้เท่าเราอีกแล้วในรัศมี1000ตารางกิโลเมตรนี้ ตัดสินใจปล่อยเท้าและใจให้ไหลไปตามตูดชาวบ้านดั่งที่นักปราชญ์ชาวกรีกโบราณกล่าวไว้ว่า "เรานำ เราพลาด เราโดน เขานำ เขาพลาด โดนตูแน่" ฮ่าๆๆๆๆ การเดินสุ่มสี่สุ่มห้าสุ่มหกไม่น่าเชื่อว่าจะเดินมาถึงตึกสอบด้วยร่างกายที่ครบ32 เข้าไปเช็คห้องสอบที่บอร์ดประกาศเสร็จก็มาหาที่นั่งอ่านหนังสือ หนังสือสอบเล่มเดียวที่อ่านมาร่วม30รอบแต่จำเนื้อหาได้น้อยกว่าอ่านหนังสืิอการ์ตูนยกชุด30เล่มที่อ่านเพียงครั้งเดียวมันช่างน่าน้อยใจยิ่งนัก


พอถึงเวลาเข้าสอบก็เดินเรียงแถวผ่านเครื่องตรวจจับโลหะมีเจ้าหน้าที่ตะโกนบอกว่า "อะไรที่เป็นเหล็กอย่านำเข้ามานะครับไม่อย่างนั้นเราถือว่าท่านมีเจตนาทุจริตการสอบ" ตอนนั้นผมเหงื่อแตกใจคอไม่ดีเลยละก็เมื่อเช้าผมกินแกงขี้"เหล็ก"มาน่ะซิไม่รู้ว่าเดินผ่านเครื่องตรวจจับโลหะมันจะดังไหมแต่ก็เดินผ่านมาด้วยดี อืม.. เราคงกังวลมากไป(ปัญญาอ่อนมากกว่า) เดินหาห้องสอบไม่เจออีกเลยเดินไปถามผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนป้าแม่บ้านแต่แกตอบกลับมาว่าแกมาสอบเหมือนกัน เอ้า.. แล้วจะยืนถือไม้กวาดทำไมละเนี๊ย โว๊ะ~~ หาห้องสอบเจอละเข้าไปนั่งฟังระเบียบการสอบเปิดทำข้อสอบเห็นโจทย์ก็ แว๊กกกกกกกก....

จบตอน

############################################

ยาวอ่ะแต่อยากเขียน ฮ่าๆๆๆๆ

Create Date : 06 กรกฎาคม 2555 Last Update : 6 กรกฎาคม 2555 13:37:43 น. Counter : 2471 Pageviews.		97 comments
Share Tweet