ไดอารี่ชีวาวาย(24)

คำถามที่ไม่ต้องการตำตอบ(มั้ง)


หลายวันก่อนนัดสังสรรค์กับเพื่อนสมัยเรียนมัธยมครับ

เจอเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งแจ้งความจำนงกลางวงคาราโอเกะว่ามีเรื่องจะคุยด้วย

คุณเจนภพค่ะเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน ถ้าคุณไม่เอาใบหย่ามาให้ฉัน จะมาบ้าละครอะไรกันตอนนี้ละเฮ้ย

ผมพูดออกไมค์กลางเพลงมันคงเป็นความรัก "เออ.. ขอเวลาตูแป๊บนึง"

ผมยัดปลาหมึกชุบแป้งทอดชิ้นใหญ่เข้าปากแล้วจึงเดินไปหา

เราไปคุยกันในที่ลับตาจากนั้นเธอก็เริ่มตดออกมาเป็นเพลงของดา เอ็นโดรฟิน

ถุ้ย.. จะบ้าเหรอ เธอเล่าเรื่องของผู้ชายที่กำลังคุยๆดูใจกันอยู่ให้ฟัง

ผมยืนรอฟังพรางเคี้ยวปลาหมึกชุดแป้งทอดที่แม่มเหนียวอย่างกับชั้นไขมันตรงบริเวณตูดเป็ด

เขามาสารภาพว่าเขาเคยมีแฟนมาแล้วหนึ่งคนและเคยมีอะไรกับแฟนคนนั้นด้วย

"อย่าคิดมากดิ" ยังไม่ทันพูดให้คำแนะนำหล่อๆจบเพื่อนสาวก็สวนขึ้นมาทันที

"จะไม่ให้คิดมากได้ไงละยู ก็แฟนเก่าของเขามันเป็นผู้ชายนะ"

พรูดดดด วินาทีที่ได้ฟังปลาหมึกชุดแป้งทอดแทบจะพุ่งออกมาทักทายคุณผู้ชมทางบ้านทางรูจมูก

เธอถามว่าเธอควรทำยังไงดีพร้อมทำหน้าเศร้าราวกับไม่มีคนกดlikeตอนอัพสเตตัสคำคมดีๆลงfacebook

เพราะใครๆหนีไปดูแรงเงากันหมด

ฉิบหายละซิสถานการณ์ยอดชายนายขุดทองคำเหลวแบบนี้เพิ่งเคยเจอ

"ดีใจด้วยนะไม่เป็นไรเราไม่ถือ" เวรกรรมนี้ตูพูดอะไรออกไปว่ะเนี๊ย

เอาใหม่ๆได้จังหวะจึงงัดคำแนะนำโดนๆที่ส่วนใหญ่จำมาจากห้องสยามพูดให้ฟังว่า

"คนเราทุกคนล้วนมีอดีตนะ อย่ายึดติดกับมันมากจะลอยกระทงกันอยู่แล้ว"

เป็นคำแนะนำที่กลั่นออกมาจากสมองที่เละนิ่มเหมือนถั่วเขียวต้มน้ำตาลจริงๆ

เพื่อนบอกว่าคิดไม่ผิดที่มาปรึกษาผม คิดไม่ผิดแต่แรกแล้วว่าคงไม่ได้อะไร

ก่อนเรา2คนเดินกลับเข้าฝูงเกิดสงสัยเลยถามว่าทำไมถึงมาขอคำปรึกษาผม

เธอบอกว่าในบรรดาเพื่อนร่วมห้องทั้งหมด "ผมกวนตรีนและจัญไรที่สุดแล้ว"

ว่ะ.. ช่างเป็นคำชมที่ฟังแล้วไม่รู้สึกดีใจอะไรเอาเสียเลย 55555555

#############################################

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2555 Last Update : 9 พฤศจิกายน 2555 15:50:02 น. Counter : 1971 Pageviews.		65 comments
Share Tweet