ไดอารี่ชีวาวาย(17)

วีรบุรุษนักบิด

ตอน3ทุ่มกว่าน้องชายโทรมาให้ไปรับที่บ้านเพื่อนหน่อย

ด้วยความที่เป็นพี่ชายที่แสนดี(บ้าง)รักน้อง(บ้าง)ใจดี(บ้าง)และหน้าตาดี(ยามอยู่ในที่มืด)

น้องบอกว่าขับรถมาเรื่อยๆนะแล้วเลี้ยวซ้ายเสร็จแล้วเลี้ยวซ้ายแล้วก็เลี้ยวซ้าย เลี้ยวซ้ายอีกรอบ

วนซ้ายครบสามรอบแล้วยกรถพร้อมคนขับขึ้นเมรุ ขอเชิญประธานในพิธีเอาดอกไม้จันทน์มาวาง ไม่ใช่ละเฮ้ย..

น้องชายแนะนำทางลัดที่ตัดเข้าถนนใหญ่โดยให้ขับรถผ่านหมู่บ้านจัดสรรเล็กๆแห่งหนึ่ง

เป็นทางที่ไม่เคยผ่านมาก่อนด้วยความที่ดึกแล้วแถมรถคันอื่นก็ไม่มี จู่ๆวิญญาณวีรบุรุษนักบิดก็มากระซิบข้างๆหูผมว่า

"อ่ะฮึ่ย... ไม่ได้แว๊นกวนตรีนชาวบ้านคืนนี้ กรูนอนม่ายยยยยหลับ!" จัดไปใจสั่งมา

ความที่ไม่คุ้นชินเส้นทางแถมขับรถมาด้วยความเร็วพอได้เจอกับเจ้าสิ่งนี้นอนฟาดอยู่กลางถนน

"เนินชะลอความเร็ว" ผมได้แต่คิดในใจว่า "ถ้าเบรคมีเฮแน่แต่ถ้า่ไม่เบรคมีเหิน"

ผมเลือกที่จะไม่เบรคชะลอรถเพราะอาจทำให้รถล้ม เป้าหมายมีไว้พุ่งชน กระทิงดอง

บั๊ก!!!! สิ้นเสียงกระแทกความแรงระดับการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกที่กระทำต่อโอโบ๊ะจามะ

ความรู้สึกจุกเหมือนโดนเพื่อนเตะผ่าหมากสมัยเล่นมวยปล้ำตอนเด็กๆได้กลับมาอีกครั้ง

ยังใช้การได้ใช่ม่ะ ผมยังมีลูกได้อยู่ใช่ม่ะ ผมได้แต่คิดภาวนา

ผิดไปแล้ว ผิดไปแล้ว แต่ก็ยังยืนยันว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ ใครมาเปิดเพลงของพี่มาช่าล้อเลียนฟร่ะ

จากเหตุการณ์เฉียดโดนทำหมันสดเมื่อกี้มันทำให้ผมรักตัวเองมากขึ้นถึงแม้มันจะยังจุกอยู่

นิทานเรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า ถ้าน้องกลับบ้านดึกให้มันหาทางกลับเอง ฮ่าๆๆ

###################################################

ป.ล. อาจจะไม่อยู่สัก2เดือนนะครับเอาคอมไปซ่อมที่ไหนสักแห่ง

Create Date : 08 มิถุนายน 2555 Last Update : 8 มิถุนายน 2555 1:53:02 น. Counter : 2714 Pageviews.		110 comments
Share Tweet