เราเองก็ใช่ย่อย หุๆๆ

หนทางอีกยาวไกลเห็นแต่ภูเขาสูงๆๆหมอกเต็มไปหมด นั่งมองว่าเมื่อไรน้อจะไปถึง

และเพื่อนบ้านที่เพิ่งจะมาถึง นี่มีใครสังเกตุหน้าบูดของฉานไหม ชิมิเคอะๆๆ

เอาเถอะ ตามน้ำไปไม่รู้จะทะเลาะกันทำไม มาเที่ยวเดี่ยวเสียรมณ์ เตรียมของทำอาหารดีกว่า

และมันก็เ็ป็นจั๋งซี้เนอะ ข้าวที่ว่าหุงง่ายเจอลมแรงๆ ดิบบ้างสุกบ้าง แถมมีผู้ช่วยมาสอดแนม ดูเค้านะน่ารักมั้ย

ใกล้จะมืดแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวโว้ย กินเด็กดอยได้มั้ย เด็กๆๆมาเสนอตัวเป็นไกค์พาขึ้นภู

ชาวบ้านให้เรา หุงยังไง ไฟไม่พอ ไฟแรงไป ข้าวดิบ ใส่ฟืน อะไรกัน (อยากกินเด็กฟ่ะ) วุ้ยมิใช่รักเด็กค่ะ

มีสองเตาแต่ยังทำไรไม่ได้ ลมแรง จนมีเจ้าหน้าที่แถวนั้น เค้่ามาบอกว่าฝากซื้อข้าวหรืออาหารมั้ย

พ่อโปนัสหยิ่งเคอะ ไม่ต้องคร๊าบผมหุงเอง (เออตรูรออยู่) เราเลยฝากซื้อโรตีสอง อันมื้อแรกของเราไม่ได้

รูปอะไรหรอก หิว เหนื่อยทั้งกางเต็นท์ เตรียมของ และดูแลเจ้าตัวแสบ เดินถือกาน้ำเล่น

จะเจียวไข่เอง โอ้ยมันส์จริงยังสบายใจที่มีของหวานตบท้าย

อารมณ์ที่ขุ่นมัว จนลืมความเป็นไปรอบตัว พอได้พัก อิ่ม จึงได้สังเกตุความเป็นไปรอบๆตัว ตอนแรกจะถ่ายรูป

เห็นวิวด้านหน้าเต็นท์ แต่ลมแรงสุดๆๆ ต้องขึงเชือกอีกหลายอัน และเอารถมาจอดบังลมไว้ เหมือนจะช่วยได้

แต่ความหนาวก็ไม่ได้น้อยลงเลย และด้วยอารมณ์ฮึดๆๆ เก็บของอาบน้ำ ทั้งที่ไม่น่าอาบเพราะน้ำเย็นมากๆๆ

เหมือนเปิดจากตู้เย็นเลย แต่ถ้าเราไม่อาบน้ำร่างกายจะไม่ปรับตัว พออาบเสร็จจริงๆดีขึ้นเยอะ

เลยอาบสามคนพ่อแม่ ลูก เลย โปนัสคึกมากจริงๆๆ ไม่ห่วงอะไร เจอของแปลกก็คอยถามตลอดเวลา

กลางดึกบนดอยคืนแรกผ่านไปด้วยความรู้สึกแปลกที่ ลมตีเต็นท์แรงยังกะเจ้าเข้าใครจะนอนหลับลง ไอ้ถุงนอน

เนี้ยเอาไม่อยู้เลย ห่วงลูกด้วย นอนดิ้นถีบผ้าหลุดประจำ พ่อมันกรนฟี้ๆๆเลย แห๋งมัน่าจริงๆๆ หนาวมากๆๆ

หลับ นะ หลับ ให้ลง

ในที่สุดก็เช้ามืดมีไอ้บ้าคนหนึ่งมันปลุกตอนตีสี่ครึ่ง จะพาไปดูทะเลหมอกและพระอาทิตย์

เอากะเค้าหน่อยหล่ะกันลงเรือลำเดียวกันแล้วนิ

ดูหน้าเด็กโดนปลุก ไป ไปโทษพ่อเราโน่นเลย อย่ารมณ์เสียใส่แม่นะจ๊ะ และเด็กก็คือเด็ก

อุทยานเิปิดให้ขึ้นชมตอนตีห้าประมาณนั้นนะ ขับรถให้หวาดเสียวเล็กน้อย แต่เราเลิกกลัวแล้วทางแค่นี้

ซิตี้เอาอยู่ ปายก็ไปมา ดอยสารพัดดอยแล้วหล่ะ

ก่อนขึ้นไปเิดินที่ภูชี้ฟ้าชมวิวด้านบน เราเจอกับกองทัพไกด์จำนวนหนึ่ง และตัดสินใจใช้บริการ เนื่องจากเห็นว่า

เวลาที่เราเดินขึ้นยังไม่เช้ามาก ตีห้่าครึ่งเอง ให้คนพื้นที่ดีกว่านำทางดีกว่า จ่ายค่าสินน้ำใจไปเล็กน้อย

ห้าสิบบาท และก่อนเดินทางเติมพลังโอลวันติลหนึ่งแก้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารที่ไหนมีคน ที่นั่นมีร้านค้า ดูเอาเองน่ะ

อาหารง่ายๆๆ เครื่องดื่มร้อน โจ๊ก และมาม่าแบเติมน้ำร้อน ไม่มีการประกอบอาหารแถวนี้ เห็นขายแต่โรตี

และเราก็ได้เจ้าโรตีนี่แหล่ะเติมพลังตอนขาลง

ตามไปดูกัน

หลังจากใช้เวลาเดินประมาณเกือบยี่สิบนาที เราก็มาถึงจุดชมวิว ไม่ได้ถ่ายรูปเพราะไม่มีแสง ที่สำคัญเราเป็น

ครอบครัวแรกที่ไปถึง น่ากลัวชะมัด ไม่มีใครอยู่เลย รอซักห้านาทีมีคนตามมาสมทบ เฮ่อ..ค่อยยังชั่วหน่อย

หลังจากมีแสงร่ำไรบนขอบฟ้า แต่ไม่สามารถเห็นฝั่งลาวหรือภูชี้ฟ้าได้เลย เนื่องจากหมอกลงหนาตามา มอง

อะไรไม่เห็น โชคดีจริงๆๆตรู ตื่นแต่เช้ามืดมองรับลมเย็นเล่น แถมยังมีคนชวนมาใหม่คราวหน้า

เราว่าจะให้เห็นวิวฝั่งลาวและมองเห็นภูชัดๆๆต้องมาช่วงสายกว่านี้ งานนี้คงต้องนัดล้างตาแน่นอน

พ่อโปนัสว่าไว้ เอาเถอะๆๆได้เห็นแค่วิวกับหมอกก็หายเหนื่อย หายโมโหคนปลุกแล้วหล่ะตัวเอง

ถ่ายซะหน่อยเดี๋ยวเค้าไม่รู้ว่าไปไหนมา

แค่นี้ก็เย็นยะเยือกแล้ว

เดินเพลินๆๆเก็บรูปดอกหญ้า

สีสรรงามตา

ริ้วลอยท้าลม

ชื่นชมสมวัย

ไม่แปลกใจที่ต่างกัน

สวยมากๆๆดอกอะไรเอ่ย เจอปรุ๊บถ่ายปรั๊บเลย

น้ำค้างเกาะพราวเลย

อยากรู้จักจะได้รู้ใจ

เก็บให้หมด ไม่ชัดก็ดูไป

ชอบอีกแล้ว

ชื่ออะไรน้อ

กล้องธรรมดาก็สวยได้

ใยแมลงมุมโดนหมอกโจมตี

แรงดีไม่มีตกพูดได้ตลอดทาง

ยืนชื่นชมความยิ่งใหญ่ของต้นไม้

ถ่ายตูดตรูทำไม

หันหน้ามาก็หน้ากลัว ฮ่ะๆๆ

หนาวถึงใจไม่ได้ใส่ฟิลเตอร์ฟุ้งเบลอ ธรรมชาติล้วน

ที่ไม่ค่อยได้รูปภูชี้ฟ้ามุมยอดฮิตก็เพราะว่า อากาศไม่เป็นใจจริง ดูได้แต่หมอก คงต้องรอแดดจัดกว่านี้ แต่เรา

รอไม่ได้แล้ว เตรียมเก็บของไปต่อดอยแม่สลองกัน เอาแบบให้เบื่อกันไปข้างหนึ่งเลย ไอ้ดงดอยอะไรเนี้ย

แทบมองไม่เห็นเลย นี่กำลังจะเจ็ดโมงนะ มีคนเดินลงตามเรามาเหมือนกัน

สีคนละเรื่องกันเลย

มุมยอดฮิตโดนครอบครองตลอดเวลา เราได้แต่มองไกลๆๆ สุขใจเหมือนกัน

มาช่วยกันเก็บของดีกว่า เห็นมั้ยเกลี้ยงเลย เหลือแต่ก้อนหินใช้บังลมเมื่อคืน รักธรรมชาติ

เที่ยวแล้วต้องรับผิดชอบกรุณานำขยะไปทิ้งเอง (อีกต่างหาก)

ในขนาดที่เรากำลังวุ่นวายกับการเก็บของ ก็มียายชาวดอยแก่ๆๆคนหนึ่ง เดินเข้ามาทักทายกับโปนัส

ยาย : บ้านอยู่ไหน

โปนัส : ศรีราชาโกล์เดิล์แลนด์ครับ

ยาย :มาอยู่กะยายมั้ย ยายอยู่คนเดียว มาอยู่เป็นเพื่อนยายเถอะ

เอาเวรแล้วลูกตรู วิ่งหนีหางจุกตุดไปโ่น่นเลย ไปหลบหลังพ่อมันไง อะไรของยายฟ่ะ เท่านั้นเอง สิ่งที่เราสงสังสัย

ว่ายายมาปวนเปียนแถวเต็นท์เราทำไม แกมานั่งรื้อค้นสมบติเรา เราเองใช้หางตามาอยู่แล้วการเจรจาการค้าก็เกิด

ยาย : หม้อใบนี้ให้ยายได้มั้ย (แกนั่งแกะถุงสัมภาระเราซะงั้น) ยายซื้อต่อก็ได้

เรา : ขายไม่ได้หรอกยาย มันแพงมากๆๆ ใบนี้มันนี่มันตั้งหก เจ็ดร้อย

ยาย : ขายยายเถอะหุงข้าวดีนะ ยายให้ร้อยหนึ่ง

โอ้วน่ารักจัง เราชอบแฮะ พูดกันไม่รู้เรื่องเลย 555

รีบเก็บของหนีสถานเดียวคร๊าบ เอิ้กๆๆๆ ลาก่อนนะยายรอก่อนนะภูชี้ฟ้า

ถามตัวเองว่าชอบเที่ยวแบบนี้มั้ย ชอบ โวยไปงั้นแหละ ตามประสาสาวน้อย ถ้าเค้าชวนมาอีก มาแน่

นอน ยังไม่เห็นทะเลหมอกชัดเลย จะพลาดได้ไง

รูปสุดท้ายระหว่างทางไปแม่สลอง และแน่นอนยังไม่ใช่รูปท้ายสุด มีอีกเยอะเจอกันตอนสอง

HBD_(Bonus_4th)@แม่สลอง เชียงราย

Free TextEditor

Create Date : 14 กันยายน 2553
Last Update : 14 กันยายน 2553 13:44:32 น.		0 comments
Counter : 1977 Pageviews.
Share Tweet