ประโยคนี้ไม่ได้คิดเองหรอกค่ะ....มาจากพี่ที่ทำงานคนนึง

เหตุเกิดจาก...เจ้านายของพี่คนนี้ เวลาไม่พอใจลูกน้อง ก็จะชอบเขียนเมลล์มาต่อว่าลูกน้องอ่ะค่ะ

บางครั้ง...ก็เขียนว่า แบบไม่มีเหตุผลเลยค่ะ เวลาอารมณ์ไม่ดี ก็จะระบายด้วยการส่งเมลล์ว่า...แล้วก็ CC ถึงหลายๆคน คล้ายๆกับประจานค่ะ

เราก็เคยโดนหางเลขไปด้วยครั้งหนึ่งค่ะ อันเนื่องจากความหวังดีเกินไปของเราเอง....

คือเราจะชอบส่งเมลล์ที่มีความหมายดีๆ...แนวให้กำลังใจ ให้มีความรู้สึกไม่ท้อแท้ ...ประมาณนี้ค่ะ ให้เพื่อน แล้วก็พี่ที่ทำงาน

แล้วเราก็ส่งให้เจ้านายพี่คนนั้นด้วย...เพราะคิดว่าไม่เป็นไร..

แต่ที่ไหนได้...กลับมาว่าเราทางเมลล์ โดยกล่าวถึงเรา ใช้สรรพนามว่า..."เพื่อนลูกน้อง" ไม่พอใจ ไม่เข้าใจว่า ทำไมเราถึงต้องส่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้เค้าด้วย เหมือนกับไปว่าเค้าว่าทำไม่ได้.....

เราก็แบบ....อ้าว งงๆ อะไรกันเนี่ย...ตอนแรก ก็โกรธเหมือนกันนะคะ แต่คิดไปคิดมา ก็คิดได้ว่า....เค้าคงมี EQ ไม่ค่อยเพียงพออ่ะค่ะ

ตอนนี้ ก็เลยได้แต่สวดมนต์แผ่เมตตาให้ทุกวันเลย...ได้ผลแฮะ  ไม่มายุ่งกับเราเลยค่ะ แต่กลับไปยุ่งกับลูกน้องตัวเองแทน จนลาออกไป 2 คนแล้ว เฮ้อ..

มาวันนี้ ก็เขียนว่าลูกน้อง...หาว่าเข้าประชุม นั่งหลับบ้าง...ไม่รู้จัก Improvement บ้างและอื่น ๆอีกจิปาถะ แต่กลับบอกว่าตัวเองเป็นผู้จัดการที่ดีที่สุด

เราว่า...ไม่มีใครที่ดีไปทั้งหมดหรอก บางครั้ง การรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นบ้าง การยอมรับความผิดพลาดของตัวเองบ้าง ก็คงจะมีความสุขมากกว่าการคอยจับผิดคนอื่นนะคะ

จนวันนี้ พี่เค้าคงทนไม่ไหว...เลยบอกกับเราว่า...ท่าจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว....เฮ้อ

สมกับฉายา....เจ้าหญิงวุ่นวาย...กับ น้ำชา (คนที่ไว้ใจ...ร้ายที่สุด) ซะจริง

ขอแผ่เมตตา....ให้ อย่ามายุ่งซึ่งกันและกันเลยค่ะ