ไปรษณียบัตรเซียมซี…

ใบที่หนึ่ง




เขียนถึง : ณนนท์ / ชลบุรี
ภาพ : กังหันลม
สถานที่ : โรงเรียนรุ่งอรุณ

สามสิบปีนิดๆ กับเรื่องสั้น 50 เรื่อง นิยายอีก 3 เรื่อง อาจน้อยไปสำหรับมืออาชีพแต่มันพอดีสำหรับมือสมัครเล่น – และเราไม่ใช่มืออาชีพ เพราะเราไม่ได้เขียนหนังสือเป็นงานหนัก และเราไม่คิดจะให้มันเป็นงานหลักเพราะงานเขียนเป็น “ความรัก” เราจะไม่ทำร้ายความรักด้วยการเปลี่ยนสถานภาพมาเป็น “หน้าที่” ชื่อเสียงของคนเขียนหนังสือมาจากคนอ่านมอบให้ – หากอยากเป็นนักเขียนต้องให้คนอ่านบอกว่าเราเป็น ไม่ใช่เราบอกตัวเองว่าเราเป็น – แต่สำหรับเรา ความสุขของการเขียนคือได้เขียน และเมื่อไหร่ที่มีคนอ่านเราถือว่าบรรลุเป้าหมายของการเขียน ถ้ามีคนชมเราถือว่าเป็นกำไร และถ้ามีใครเรียกเราว่านักเขียน เราถือเป็นโบนัส! ปล. วันที่ 5 เดือน 11 ปีนี้ เราจะมีนามปากกาใหม่ / แป้นเอง


ใบที่สอง




เขียนถึง : กากีซ่าส์ / เชียงใหม่
ภาพ : ดอกไม้สีม่วง (มีกวีประกอบ)
สถานที่ : ไร่วังวารินทร์ ไทรโยค กาญจนบุรี

KKZ. ถึงเราจะตัดขอบโปสการ์ดไม่สวย แต่เราก็ภูมิใจ เพราะเราทำมันเองกับมือ แต่ก็นั่นแหละนะ อะไรที่เราตั้งใจทำ ต่อให้มันห่วยแต่ไหน ถ้าเราได้ทำเต็มที่แล้วก็ย่อมน่ายินดีกับผลของมัน – ไม่ว่านั่นคือการลงมือทำโปสการณ์ดหรือการทำเพื่อใครสักคนก็ตาม - - ตอนนี้โปสการ์ดเพื่อนๆ แขวนทั่วบ้าน ส่วนที่ไม่ได้แขวนก็อยู่ใน album นานๆ หยิบมาอ่านก็เพลินใจดีเหมือนกัน - - thank u for all มีความสุขทุกวันนะ... / ดาริ


ใบที่สาม





เขียนถึง : ป้ากวิ้น / ลาดพร้าว
ภาพ : กล้วยไม้สีม่วง
สถานที่ : ไร่วังวารินทร์ ไทรโยค กาญจนบุรี

ฟังดูขี้เห่อเนอะถ้าจะบอกว่านี่เป็น PC ที่ชั้นทุ่มเท+ทุ่มแรงทำกับมือ ชั้นรู้ว่ามันห่วย และแกต้องบอกชั้นว่าชั้นตัดขอบกระดาษไม่ตรง < เหมือนที่แกเคยโดน > แต่ไอ้การได้ลงมือทำอะไรสักอย่างนี่มันก็เพลินใจดีเหมือนกัน < ถึงมันจะสวยสู้ฝีมือกากีไม่ได้ก็ตามที > ดอกไม้ปลายปีนี่ชั้นไปได้มาจากไร่วังวารินทร์ ที่ไทรโยค ซึ่งเป็นที่มาของรีสอร์ทคุณนายดารณี ในเรื่องตลกของโชคชะตานะแหละ * พักนี้หมู่เราไม่ค่อยมีกิจกรรมร่วมกันเท่าไหร่ แต่ชั้นเชื่อว่าพวกเรายังนึกถึงกันเสมอ.../ ดาริ


ใบที่สี่



เขียนถึง : นอร์ท / สุขุมวิท
ภาพ : เรือนเสียง (บ้านไม้ใส่ลำโพงกระจายเสียง)
สถานที่ : โรงเรียนรุ่งอรุณ

ที่ Alternative writer พวกเราสนทนากันถึงคุณสมบัติของนักเขียนและคุณสมบัติของคนที่จะอยู่เคียงข้างนักเขียนซึ่งเป็นบุคคลจำพวกใช้อารมณ์ศิลปินเป็นหลัก ประเด็นหนึ่งเราถามไถ่มิตรสหาย (นอกรอบ) ว่า แล้วพวกเพียวแมทซ์หรือพวกวิศวกร (อย่างณนนท์ของชั้น) คนเหล่านี้ใช้เหตุใช้ผลมากกว่าอารมณ์ศิลปินนะ ถ้าจับพวกเขามาอยู่เคียงข้างเราๆ เขาจะไม่เอา ก ไก่ หาร 2 บวก ง งู ใช้สูตรอีสแควร์กำลังสองกับพวกเราหรือ ใครบางคนเลยตอบว่า “เฮ่ย- มันจะเป็น “นัก” อะไรก็ช่างสิ ว่าแต่มันเป็น “แรงบันดาลใจ” ให้เราได้หรือเปล่าเถอะ... / Chelie H. Cooper


ใบที่ห้า

เขียนถึง : ภัทรรานี / ลาดพร้าว
ภาพ : ดอกไม้ป่า (หน้าตาคล้ายรองเท้านารีคางกบ)
สถานที่ : น้ำตกเขาชะเมา ระยอง

หลังจากหาที่อยู่เธอพักใหญ่ก็เจอมันห้อยอยู่กับเพื่อนฝูงที่ข้างฝาบ้านนั่นเองแหละ และโทษทีจ้ะป้าที่ไม่ค่อยได้มีกิจกรรมร่วมสักเท่าไหร่นัก ไม่ใช่ว่าถือองค์อะไร แต่เพราะเป็นพวกผีขี้เกียจเข้าสิง ชอบที่จะจำศีลอยู่บ้านไปวันๆ ยกเว้นฮึกเหิมจริงๆ ดังนั้นแล้ว ไอ้การที่ใครๆ จะฉุดลากแม่ดาริกาฯ ออกจากเคหะสถานได้เนี่ย คนคนนั้นอาจจะต้องเปลี่ยนชื่อเป็น ณนนท์ ซะก่อนล่ะฮ่ะ ดิชั้นถึงจะสมยอมอย่างไร้เงื่อนไข เพราะแม้แต่น้องนิ้ว “มัชชิมา ดัชนี” < ชั้นตั้งชื่อให้ใหม่เอง > มันยังทำให้ชั้นบินตามไปถึงเซี่ยงไฮ้ไม่ได้เล้ย.... / เมกิ ฮ่ะ


ใบที่หก
เขียนถึง : ธี / ปราณบุรี
ภาพ : ดอกปีบ
สถานที่ : โรงเรียนรุ่งอรุณ

เรามีเพื่อนเป็นหมออยู่ไม่เยอะ หนึ่งในนั้นเป็นหมอศัลยกรรมสมองมือดีของประเทศ เราคิดว่าอาชีพนี้นอกจากต้องเสียสละหลายอย่างที่เป็นเรื่องของตัวเองแล้ว บางครั้งอาจทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วย นั่นเพราะหมอๆ ทั้งหลายมักจะมีเวลาให้กับงานจนลืมไปว่ารอบๆ ตัวมีสิ่งที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย และบ่อยครั้งที่หมอเหล่านั้นกลายมาเป็นคนไข้เสียเอง กับเพื่อนที่เป็นหมอศัลยกรรมคนนี้เราเคยถามว่า “ถ้าเธอช่วยคนไข้ของเธอไม่ได้ และเธอรู้ว่าต่อให้เขารอดมา เขาก็จะอยู่ได้ไม่นานเธอจะทำยังไงกับเขา” เรายังไม่ได้คำตอบนั้นหรอกเพราะเพื่อนเราบอกว่า “ลองไปเขียนเป็นเรื่องสั้นมาให้เราอ่านสิ แล้วเราจะบอกว่าเราคิดยังไง” แต่ตอนนี้เรายังเขียนเรื่องสั้นเรื่องนั้นไม่จบ / เม

ใบที่เจ็ด



เขียนถึง : ปาลิตา / สาทร
ภาพ : ม่านหอยพวง
สถานที่ : ระเบียงหลังบ้าน 8020

ปาลิฯ มองผ่านโมบายเปลือกหอยออกไปจะเห็นสวน < ชาวบ้าน > สวยดี และไม่ต้องแปลกใจที่เราไม่ออกไปไหนเลยในวันหยุด เพราะเราชอบที่จะอยู่บ้าน อ่าน+เขียนหนังสือไปตามเรื่อง เพลินใจดีเหมือนกัน ตอนนี้กำลังอ่าน The Brothers Karamazov หนาเป็นพันหน้าเลยแหละ และงานเขียนก็กำลังไปได้สวยจนบางทีก็นึกว่าตัวเองเป็น Virginia Woolf เลยเชียวแหละ, ว่างๆ แวะมาอีกสิ มีกระทะให้ต้มยาแล้ว / ดาริกามณี


ใบที่แปด



เขียนถึง : บิดา / กาฬสินธุ์
ภาพ : ดอกปีบ
สถานที่ : โรงเรียนรุ่งอรุณ

ป๋าที่รัก, ฤดูแห่งการเปลี่ยนแปลงสงบลงบ้างแล้ว แต่ดูเหมือนคลื่นลมของชีวิตมันจะยังไม่นิ่งเท่าไหร่นัก เพื่อนบางคนบอกว่าชีวิตของลูกสาวป๋ามีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นบ่อยเกิน “วัย”แต่ก็นั่นแหละนะ ถ้าไม่มีเรื่องเกิดขึ้นเราก็ไม่รู้สิว่ามีใครรักเราบ้างหรือเปล่า ตอนนี้ถึงแม้ทุกอย่างจะดูนิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้นอนใจหรอก แต่เตรียมรับมือกับเรื่องใหม่ที่จะเกิดขึ้นทุกเมื่อเหมือนกัน, เหมือนทหารไง “ยามศึกเรารบ ยามสงบเราเตรียม พร้อม” ปล. หมอนั่นคงไม่ได้เป็นลูกเขยป๋าแล้วล่ะ มันบอกว่าลูกสาวป๋าแก่ ถึงแม้ว่าแม่เค้าจะชมว่าคุณนายสุวเนตรหน้าอ่อนก็ตาม (แหงสิ ก็รูปแม่ที่เค้าเห็นน่ะ มันตั้งแต่ตอนแม่ยังสาวนี่หว่า) / ลูกสาวจ้ะ


ใบที่เก้า

เขียนถึง : น่าน / เชียงราย
ภาพ : ปูลม
สถานที่ : เกาะเสม็ด ระยอง

ที่ทำงานส่งตัวไปประชุม เหมือนโดนจับโยนลงสนามรบ เพราะเป็นคนที่มีอาวุโสทางวิชาการน้อยที่สุด ไม่มีตำแหน่งทางวิชาการ และมีอายุราชการต่ำสุด เอ่อ ที่จริงต้องเรียกว่าไม่มีเลยถึงจะถูก และแน่นอนว่าบอบช้ำกลับมาพร้อมด้วยคำถามมากมายในประเด็นการเป็น Alternative University แห่งแรกของประเทศ, แต่ข้อดีคือ การเข้าร่วมประชุมครั้งนี้ทำให้เราอยากเรียนต่อปริญญาเอกขึ้นมาทันที... เผื่อบางทีดีกรี มันจะช่วยกู้หน้าในอนาคตที่เราต้องมาทำหน้าที่นี่อีกครั้ง! / เม


ใบที่สิบ



เขียนถึง : ปรินท์ / ตาคลี
ภาพ : เรือสามลำลอยไปมา
สถานที่ : ท้ายหาดแม่รำพึง ระยอง

อยู่กับภูเขาและเครื่องบินรบจนลืมกลิ่นของทะเลไปแล้วล่ะมั้ง ส่งรูปมาเตือนใจ ว่าทะเลยังรอกลับบ้าน – แต่เราไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว, ไสหัวตัวเองออกมาสักพักและตั้งหลักได้ใหม่อีกครั้งที่บางกอก แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง เราไม่ได้บินอยู่บนฟ้าไม่ต้องเสี่ยงหล่นลงมา และออกนอกรันเวย์ในคราวเผลอ! รักตัวเองบ้าง พักผ่อนให้พอดี กินมากไปไม่ดี อ้วนนักเครื่องจะโหลด, เป็นห่วงเสมอมา ปล.งานแต่งเธอเราจะไป / เม


ใบที่สิบเอ็ด



เขียนถึง : จูน / วิทยุ
ภาพ : ดอกพวงผกา (มีกวี)
สถานที่ : ไร่วังวารินทร์ ไทรโยค กาญจนบุรี

เป็นดอกไม้ที่อยู่ข้างบ้าน ซึ่งมีน้ำตกไหลผ่าน ปลายปีที่ผ่านมามันหนาวเอาเรื่องเหมือนกัน แต่ถ้าไปตอนนี้ก็คงร้อนตับแตก ตอนนี้ลูกเจ้าของไร่ไปอยู่สิงคโปร์แล้ว ไป-กลับทุกเดือนจนนึกว่ามันอยู่ขอนแก่น! ไม่ได้เจอจูนนานแล้ว, เออ ที่จริงก็ไม่ได้เจอทุกคนนั่นแหละ เพราะนอกจากทำงานแล้วก็อยู่บ้านไม่ไปไหน นอกจากโรงเรียนตาบอด เวลาผ่านเร็วมาก ไม่น่าเชื่อว่าไปๆ มาๆ โรงเรียนตาบอดเกือบ 5 ปีแล้ว นั่นแปลว่าเราแก่ขึ้น เพราะเด็กคนแรกที่เคยสอน ตอนนี้เรียนมหาลัยปี 2 แล้ว / พี่เม


ใบที่สิบสอง



เขียนถึง : อาคเนย์ / ราชบุรี
ภาพ : หอยพวง
สถานที่ : ระเบียงหลังบ้าน 8020

ใน alternative writer คุยกันถึงคุณสมบัติของคนที่จะอยู่เคียงข้างนักเขียน เราชอบใจคำตอบของ “กาแฟสอง” มาก มันบอกว่า “ต้องเป็นแรงบันดาลใจ” โหว... คิดได้นะ, ตอนนี้เรากำลังอ่าน The Brothers Karamazov หนังสือบ้าอะไรไม่รู้หนาเป็นพันหน้าเลย แต่บ้านเราน่าอยู่ - อย่างน้อยก็บรรยากาศดีพอที่จะทำให้เสาร์-อาทิตย์ เราจำศีลอยู่แต่ในบ้าน ไม่ไปไหน, ใครรักใครชอบก็มาอ่านหนังสือด้วยกัน แต่จะให้เราดั้นด้นไปหาใครมันต้องมี “แรงบันดาลใจ” ซะก่อนเฟ้ยยยย... / พี่เม

ใบที่สิบสาม



เขียนถึง : เพื่อนๆ ทุกคน / บล็อคแก๊งค์
ภาพ : กล้วยไม้ชื่อ เบบี้ชาลี
สถานที่ : ไร่วังวารินทร์ ไทรโยค กาญจนบุรี

กำลังพยายามเขียนนิยาย เรื่อง ปีกแห่งฝันฯ ให้จบภายในเดือนมิถุนายน เริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องนี้เมื่อปี 2538 ตอนที่มีภารกิจบางอย่างที่แม่โจ้ แรงบันดาลใจมาจากความฝันของตัวเองทั้งสิ้น เพราะอยากทำร้านหนังสือ ทำสวนกล้วยไม้ ทำไร่กุหลาบ และอยากทำฟาร์มเลี้ยงผึ้ง จึง “สร้างเรื่อง” ขึ้นมาเพื่อหล่อเลี้ยงความฝันให้อยู่เคียงข้างกันมาเรื่อยๆ ถึงวันนี้ 12 ปีแล้วที่เรื่องนี้ถูกเขียนขึ้น พล็อตเรื่องถูกเปลี่ยนนับครั้งไม่ถ้วน เรื่องถูกรื้อแก้ให้มากกว่าสิบครั้ง แต่แน่นอน... มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุดของผู้อ่าน แต่มันเป็นเรื่องที่คนเขียนภูมิใจที่สุดเมื่อมันจบลงได้



* * * * * * * * * * * *

หลายครั้งที่หย่อนโปสการ์ดลงกล่องไปรษณีย์สีแดง แล้วก็ลืมว่าตัวเองเขียนอะไรไปบ้าง แต่พอทำ Record ไว้แบบนี้ก็เข้าทีดีเหมือนกัน สมัยก่อนได้ชื่อว่าเป็นเจ้าแม่จดหมาย เพราะเขียนจดหมายส่งทางไปรษณีย์มาตั้งแต่ ม ต้น และหนักขึ้นตอน ม ปลาย สถิติสูงสุดคือ 8 หน้ากระดาษ เพื่อนนึกว่าเขียนรายงาน, แต่พอโตขึ้นความยาวของจดหมายก็สั้นลง อาจจะเพราะมี e-mail มี Open Online Diary ทำให้การสื่อสารระหว่างกัน ใช้เวลาน้อยลง แต่ถึงยังไงก็ยังชอบเขียนจดหมายด้วยลายมือมากกว่าอยู่ดี

ทำไงได้ คนมัน (ลายมือ) สวยนี่หว่า......... /

Create Date : 28 พฤษภาคม 2550 Last Update : 28 พฤษภาคม 2550 10:48:28 น. Counter : 1212 Pageviews.		11 comments
Share Tweet