Group Blog
All Blog
|
จะครองโสดความสาวให้หนาวใจ ไว้คอยใครเล่าหนา  part 1 : ไม่รักคนที่ไม่รัก จากคำถามที่ว่า ทำไมถึงไม่แต่งงาน หดลงเหลือแค่ ทำไมถึงไม่มีแฟน มีคนบอกว่าเราเป็นคน "เลือกมาก" เพราะไม่ใช่ไม่มีใครรัก แต่เพราะเราไม่รักใคร - - อันนี้จริงครึ่งนึง - ไม่มีใครหรอกที่จะรักคนที่ไม่รักได้น่ะ (งง อ่ะเด่ะ...) บางคนที่ผ่านเข้า (และผ่านไปแล้ว) บางคนเป็นคนดีมาก เพอร์เฟคแมน ที่สุดเท่าที่เคยเจอ ประเสริฐจนแทบเรียกพ่อได้เลย แต่ ถ้าคนมันไม่รัก ทำยังไงมันก็ไม่รักหรอก, ต่อให้ฝืนใจก็ทำได้ไม่นาน ดีไม่ดี อยู่ด้วยกันไม่ได้ เลิกกันทีหลังก็มีปัญหาตามมาอีกเป็นตั้ง ก็เลยตัดปัญหาตรงนี้ ด้วยการ ไม่รักคนที่ไม่รัก - และการทำให้ใครสักคนรักเราได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย part 2 : เลือกมาก เลือกมาก หรือเปล่า ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คือ เป็นคนมีปมด้อย และรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยเรื่องนี้มาก เพราะคนที่เคยรักคนหนึ่งเขาเป็นนักบินกองบินสี่ คนนี้แต่งงานกับ "ข้าราชการ" เหมือนกันตอนที่เรายังเรียนไม่จบ ความรู้สึกตอนนั้นมัน วืดวาด ประมาณว่า เออ... เพราะเราไม่มีอะไร เราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนตัวเท่าลูกหมา เลยได้แต่แหงนมองเครื่องบิน เห่าบ๊อกๆ อารมณ์ขาหักเพราะโดนสะบัดตกจากเครื่องบินรบนี่ไม่ธรรมดานะ จะบอกให้, นั่นแหละ เลยกลายเป็นความหลังฝังใจตลอดมาว่า ถ้าเราไม่มี "เกียรติยศ ไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานดีๆ เค้า (บุคคลที่สาม) ก็คงไม่รักเราหรอก" เชื่อไหมว่าตอนนี้ยังมุ่งมั่น และมุมานะที่จะหา "ดีกรี" ให้ตัวเองเพียงเพื่อที่จะการันตีว่า "ฉันไม่ได้มาเกาะใครกินนะ" ฟังดูมันเป็นความคิดที่งี่เง่าเบาปัญญามาก ถ้ามองแค่เรื่อง "ความรัก" อย่างเดียว คือคนสมัยนี้เค้าอาจจะไม่คิดกันแล้วแต่เรามองยิงยาวไปกว่านั้น คือ คนที่จะเกิดมาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเรา ถูกสร้างขึ้นจากเรา - เขาจะต้องไม่ลำบาก เพราะเรา part 3 : มีคนที่เรารักไหม ? (จะเป็นคนที่รักเราด้วยหรือเปล่าก็สุดคาดเดา) ตอบได้อย่างไม่ต้องคิดเลยว่า มีแน่นอน และมันก็เป็น "ความรัก" จริงๆ เป็นความรักที่ถ้าหากจะถามว่า "รักเพราะอะไร" เราก็ตอบไม่ได้ แต่ที่เราได้เรียนรู้ และรู้จัก "จิตใจ" ของเขา นั่นทำให้เรามั่นใจว่าเขาจะเป็นคนที่ร่วมผจญภัยบนถนนสายชีวิตไปกับเราได้แน่นอน ถึงจะลุ่มๆ ดอนๆ ไม่สมบูรณ์แบบ แต่คนนี้แหละที่ที่เราคิดว่า เรากล้าฝากชีวิตเอาไว้ - - แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะปักใจว่าต้องเป็นคนนี้คนเดียวในโลก, เปล่า เพราะเราก็เชื่ออย่างที่บอกแต่ต้นนั่นแหละว่า เราไม่อาจรักคนที่เราไม่รักได้หรอก เขาก็เหมือนกัน... เขาก็ต้องเลือกคนที่เขารัก เพราะงั้นเงื่อนไขของความรักมันจึงไม่ได้อยู่ที่เราคนเดียว แต่มันอยู่ที่คนที่เรารักด้วย ถ้าคนที่เขารักไม่ใช่เรา การ"วางแผนอนาคต" กับคนคนนี้ก็จบ... ก็ต้องคิดใหม่ เมื่อเรามีคนรักใหม่ (ถ้ามีน่ะนะ) แต่อีกเหตุผล (ข้ออ้าง) ปัญญานิ่มของเราก็คือ เราไม่อยากให้ใครต้อง "ตกระกำลำบาก" กับเรา ความคิดแบบนี้ไม่ได้เกิดแต่เฉพาะกับผู้ชายหรอก เพราะบางทีเราก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่า เรามีภาระที่ต้องรับผิดชอบในชีวิตเหมือนกัน ต่อให้ไม่มากแต่มันก็ไม่น้อย บ่อยครั้งที่มันทำให้เราเหนื่อยและหมดกำลังใจเหมือนกัน แล้วถ้าคนอื่นต้องมานั่งแบกภาระที่เกิดจากเราด้วยเนี่ยมันคงไม่สนุกนักสำหรับเขา (แต่สำหรับภาระของเขา เรากลับอยากจะยื่นมือยื่นตีนเข้าไปแส่จัง) สองสามเหตุผลไร้ปัญญาพวกนี้คงพอจะตอบได้อยู่ล่ะมั้งว่าทำไมเราถึงอยู่เป็นโสดอย่างเป็นสุขจนทุกวันนี้ เราไม่ได้แอนตี้การแต่งงาน ไม่ได้แคร์การอยู่ก่อนแต่ง ไม่ได้วอรี่ว่าจะต้องมีอะไรกับใคร แต่เราเป็นห่วงเรื่องของอนาคต เรื่องของคนที่จะมาเป็น "พ่อของลูก" และคนที่จะร่วมผจญภัยในการใช้ชีวิตด้วยกันไปจนตายต่างหาก... ถ้าถามว่าใครสักคนที่รักเรา แต่เขามีแต่ตัว หัวใจ และความขยันทำมาหากิน เราจะคิดยังไง? ตอบได้ว่า ต่อให้รวยล้นฟ้าหรือยากไร้เท่าธุลี ถ้าเราไม่รัก.... แปลได้อย่างเดียวคือ ไม่รัก part 4 : ทุกวันนี้กับที่เป็นไป ทุกวันนี้ใช่ว่าเราจะไม่ "รู้สึก" กับสิ่งที่เป็นอยู่.... เพื่อนรัก (แพงกวินน้อย) ของเราถามว่า เหงาไหม? กับชีวิตเดี่ยวๆ ของเราที่นี่ เราก็ตอบไม่ได้ว่า เหงา กับไม่เหงามันต่างกันตรงไหน เราเป็นอย่างนี้มานาน และนานมากจนทำให้เรารู้สึกว่า ชีวิตของเรามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยนี้ แต่มันอยู่กับที่ว่าเราพอใจกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้มากน้อยแค่ไหนต่างหาก ในระดับหนึ่งคือ พอใจ แต่ก็อย่างที่บอกแหละว่า "ชีวิตคือการผจญภัย เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่คยรู้" เพราะฉะนั้นเราจึงไม่คิดจะหยุดชีวิตเอาไว้แค่นี้ เพราะเรายังมีสิ่งที่อยากทำอีกหลายอย่าง ขอแค่มีจังหวะและโอกาสเท่านั้น... - - แต่ทั้งหมดจะเป็นการทำเพื่อประเทศที่เกิดและบ้านเมืองที่เติบโต - - ที่นี่อาจจะไม่มีออปชั่นเสริมราคาสูงเหมือนตอนที่เราอยู่กรุงเทพฯ เราจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนสบู่ที่เคยใช้มาเป็นสบู่ที่หาซื้อได้ในละแวกนี้... ไม่มีสยาม ลิโด้ สกาล่า เฮาส์ และ เฟม เราต้องดูหนัง VCD ที่เหลืออยู่จนจะจำได้ทุกตอนแล้ว (มั้ง) ไม่มีไก่เคเอฟซี สุกี้เอ็มเค โออิชิ และ BTS นึกภาพเอาเถอะว่าคนที่เคยอยู่สาทรมาเป็นสิบๆ ปี แล้วต้องมาอยู่ในที่ที่ "คุณภาพชีวิตติดลบ" เนี่ยมันเป็นยังไง... (คุณภาพชีวิตที่หมายถึงเรื่องน้ำสะอาด และความปลอดภัย และสุขอนามัยอื่นๆ) แพงกวินน้อย บอกว่ามองเรื่องเหล่านี้ให้เป็นเรื่องตลก... เราเป็นเจ้าหญิงตกยาก... เปล่า, เราไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะเราแค่ทำตัวเป็นจิ้งจก ตุ๊กแก แย้ กะปอม กับสภาพแวดล้อมที่เราอยู่... เราไม่ได้โศกเศร้ารันทด สลดจิต ในการอยู่ที่นี่ เพราะจริงๆ แล้วเราก็ชอบที่นี่ (ฮ่ะๆ) เราไม่ได้ปรารถนาเคเฟซี สุกี้เอ็มเค และ โออิชิ สักเท่าไหร่นัก ถึงจะไม่มีหนังดู ไม่มีสวนสันติไชยปราการให้ไป ไม่มีร้านหนังสือใหญ่ๆ ให้เดินเล่น แต่เราก็มีอย่างอื่นที่ทดแทนกันได้... นี่มีเขาชะเมาให้เราปีน มีร้านนายอินทร์ให้เราเดินกรีดกรายและมีแหลมแม่พิมพ์ให้เราไปวิ่งแข่งตะวัน ที่กำลังจมทะเลในยามเย็น ดังนั้น ทุกอย่างมันจึงบาลานซ์กันอย่างไม่ต้องคิดมาก - ให้เราอยู่ที่ไหนของโลกนี้เราก็ไม่เกี่ยง............ แค่ขอให้เราได้อยู่กับคนที่เรารักก็พอแล้ว ^^"  ----------------------------------------------------- PS. คิดทั้งคืนกว่าจะเขียนบันทึกนี้ออกมาได้ เพราะยัยเพนกวิน (แพงกวินน้อย) ทีเดียวที่มาจุดประกายฝัน กับเรื่องราวบางเรื่องที่ ซุกไว้ใต้หมอน นานแล้ว ต้องถูกขุดขึ้นมาอีกครั้ง... คนที่ชั้นรักน่ะมี และมันก็บอกว่ามันรักชั้นด้วยเว้ย... มันบอกว่า "รักแบบญาติผู้ใหญ่!" มันคิดได้ไง๊... ไอ่ยื่นเอ๊ย 
จะครองโสดความสาวให้หนาวใจ ไว้คอยใครเล่าหนา : ไม่ได้ตั้งใจจะครองโสดให้หนาวใจ แต่เหมือนว่าไม่มีใครเค้าจะมาสนใจเอาไปเกี่ยวดอง เฮ้อ.....
 โดย: fonrin IP: 61.19.65.142 วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:10:39:11 น.
แก ยาก เม้นยากมาก
  ชั้นทำแกนึกไรมากมายขนาดนี้เชียวหรือ? ---แล้วชั้นมาใหม่นะ ไปนึกเรียบเรียงก่อน โดย: แพงกวิน(ก็ได้วะ) (นางสาวอาร์ต
 ) วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:11:42:40 น.แล้วมีความสุขไหมหล่ะค่ะ ชีวิตโสด ถ้ามีก็ ช่างมันเถอะเรื่องแต่งงาน....
 โดย: แอน (thattron
) วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:11:48:59 น.คิดว่าปัญหานี้มีแต่เราซะอีกที่ต้องประสบ เบื่อเนอะเวลาที่ต้องตอบใครต่อใครว่าทำไมถึงยังไม่แต่งงานซะที ไอ้ที่จริงก็อยากแต่งมันอยู่หรอก มันติดอยู่นิดเดียวก็ตรงที่ไม่รู้จะแต่งกะใครนี่สิ คนดี ๆ ก็หายากซะเหลือเกินที่ผ่านมาก็ดันเจอแต่พวกที่ดี(แต่ปาก) เคยรักใครคนหนึ่งมากและคิดว่าเขาก็รักเรามากเช่นกัน แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็มาบอกลาซะงั้น เหตุผลก็เพราะระยะห่างระหว่างเราทั้งคนมันมากเกินไปจนเขาทนไม่ได้ ก็แค่เชียงรายกับสงขลาเท่านั้นเอง
โดย: กระต่ายตัวที่ 1 IP: 61.7.144.243 วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:14:10:07 น.
ไม่มีใครไม่เคยเจ็บปวดค่ะ เพียงแต่เราเลือกที่จะเก็บความ
เจ็บปวดเป็นด้านมืดหรือเป็นแรงผลักดันให้ก้าวต่อไป เมื่อเรายังมีอะไรอีกมากมายให้ทำและให้รัก ก็ไม่จำเป็น ต้องดิ้นรนไขว่คว้าหาให้หัวใจต้องเสี่ยงกับความเจ็บปวด นี่หน่า มีความสุขมากๆ ค่ะ โดย: บัวริมบึง
วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:14:52:38 น.55555555555555555555555 รักแบบญาติผู้ใหญ่ โออออ โหดร้ายมากกก โหดร้ายมากกกก แล้วรักแบบน้องสาวล่ะเพ่
โดย: จิ๊บ (มดน้อยในไร่ส้ม จิ๊บๆ
) วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:21:27:34 น. |
ดาริกามณี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] Just Do it : * มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้ * เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้) ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้) ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้) ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี) * เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์ * เป็นแฟน คาราบาว * เป็นกิ๊ก เฉลียง * ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง * การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต * หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส, รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ Friends Blog
|
|||||||||||||
บางใจประจักษ์แท้แค่บัดดล
บางคนยากหยั่งแท้ ถึงใจ ~
