บันทึกจากโรงเรียนไร้ตา
ถูกถามเสมอว่า
ทำไมไม่เขียนเรื่องของโรงเรียนตาบอดบ้าง
หลังจากที่เป็นอาสาสมัครล่วงเข้าปีที่สอง
เป็นปีที่สอง ที่จำชื่อเด็กๆ ได้เกือบ 50 คนแล้ว
เป็นปีที่สองที่เด็กบางคนสอบเอ็นทรานส์ติดแล้ว
พวกเขาเหล่านั้นกำลังจะเปลี่ยนจากการเป็น
นักเรียนมาเป็นนักศึกษา ,
เลื่อนชั้นจาก อนุบาล ขึ้นชั้น ป. 1 และ
จบ ป. 6 ต้องออกไปเรียนร่วมกับเด็กตาดี...
ไม่รู้หรอกว่าคนอื่นๆ มองเด็กตาบอดในแบบไหน
ไม่รู้หรอกว่าใครจะสงสาร เห็นใจ
หรือ หวังดีมากมายเพียงใด
รู้เพียงแต่ว่า
ในวันธรรดา จันทร์-ศุกร์ หลังเลิกเรียน
เด็กๆ ต้องการอาสาสมัคร
ช่วยสอนการบ้าน อ่านหนังสือ ให้พวกเขา...มากๆ
เด็กตาบอด, ก็แค่มองไม่เห็น
ไม่ได้ผิดปกติไปกว่าใคร
(เว้นแต่บางคนที่พิการซ้ำซ้อน)
พวกเขาก็คนธรรมดา
มีดื้อ มีเกเร มีซน มีเหงา
มีรัก มีสนุก ตามประสาเด็ก
เหมือนๆ กับเด็กทั่วไป...
วัตถุ ไม่ใช่ความต้องการทั้งหมด
ในชีวิตของเด็กไร้ตา...
แต่เรื่องราวที่อ่านให้เขาฟัง
จากหนังสือดีๆ สักเล่มต่างหาก
ที่สำคัญกว่า... และไปนั่งคุยเป็นเพื่อน
ให้คำปรึกษาหารือ
และ เป็นมิตรกับเขา
นั่นต่างหากที่เขาอยากได้... จากพี่ๆ
ขอเพียง "เจตนาบริสุทธิ์"
ที่ไม่ใช่ทำ "เพราะต้องทำ"
เท่านั้นเด็กๆ ก็จะเปิดใจรับพี่อาสาฯ
อย่างไม่มีข้อแม้
และที่สำคัญ....
บางที คุณอาจจะหลงรักเขา
เหมือนที่เราเป็นมาก่อนแล้วก็ได้...
08-01-2006
> เสาร์ ที่ 7 มีประกวดอ่านและเขียนอักษรเบรลล์,
มีนักเรียน-นักศึกษาจากโรงเรียนตาบอดทั่วประเทศ
เข้าร่วม เป็นปี่ที่ 11 แล้ว...
> มีการโต้เถียงกันเล็กน้อยกับเด็ก ม.ปลายบางคน
เมื่อเราบอกว่า "เสาร์-อาทิตย์ อาสาสมัคร เยอะมาก"
น้องบอกว่า "ไม่เยอะ..." ที่จริง... มันเยอะมาก
แต่ไม่ตรงกับความต้องการจริงๆ ของเด็ก...
-น้อยคนที่จะสอนเลข ม.5
-ไม่มีเลยที่จะสอนภาษาญี่ปุ่น
-หายากสำหรับคนสอนภาษาอังกฤษ
ใช่สินะ.... พี่อาสาฯ เยอะมาก แต่...
แทบจะหาคน "ตรงความต้องการจริง" ไม่ได้
> นั่งคุยกับครูบางคน - ครูบอกว่า
เพราะอาสาฯ เยอะไป
และไม่มีการอบรวมอาสาสมัครก่อน,
ก็เลยไม่มีแนวทางที่ชัดเจน
ว่าอาสาสมัครต้องทำอะไร
และไม่รู้ถึงขอบเขตของตน...
> อาทิตย์ที่ 8 ไปเอาหนังสือเรียน
วิทยาศาสตร์ ม.5 ดาราศาสตร์และอวกาศ
มาอ่านลงเทป เหลือ 2 บทคือ 4 กับ 5
เอาเทปมา 3 ม้วน
> เด็กหญิงน้องขวัญ ชั้นอนุบาล
อายหน้าแดงเมื่อโดนพี่โต้ง ม.6 แซวเอา...
กลับมานั่งขำๆ กับเรื่องราวสองวันที่ผ่านมา
และ หนึ่งปีที่ผ่านไป...
พวกเขาโตขึ้นพร้อมกับความเปลี่ยนแปลง...
ทั้งภายนอก (สภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย)
และภายใน (ความรู้สึกนึกคิด)
และเราก็จะยังอยู่กับเขาอย่างนี้ไป
จนกว่า...
ชีวิตเราจะเปลี่ยนแปลง!
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [
แต่สิ่งที่อยู่ภายในใจของนางฟ้าฯ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้หรอก นางค์เชื่อว่าความทรงจำที่ดีกับความสุขที่ได้รับกับน้องๆ เหล่านี้ คงจะตราตรึงอยู่ในใจของนางฟ้าฯ ไม่รู้ลืม
นางค์เองก็กำลังจะเปลี่ยนแปลงชีวิตเหมือนกันค่ะ หลังจากอยู่ที่เดิม กับความรู้สึกเดิมๆ มาสี่ปี ตอนนี้กำลังคิดค่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นไปตามที่หวังหรือเปล่า