Bloggang.com : ลำเนา - when i've lost my best memories

ลูกสาวรู้ว่าพ่อเป็นมะเร็งปอด วันที่ 1 เมษายน 2565
พ่อรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งปอด วันที่ 9 พฤษภาคม 2565
หลังจากเจอหมอที่ไร้จรรยาบรรณ
ที่จะจับพ่อเป็นกรณีศึกษาอย่างเดียว
พ่อตัดสินใจว่าจะไม่รับยาใด ๆ แล้ว

ลูกสาวนัดเจอหมอคนที่ 2
เพื่อช่วยหาหนทางบรรเทาอาการปวด
ให้พ่อสบายที่สุด
หมอคนที่ 2 น่ารักมาก ปรับเปลี่ยนยาบรรเทาอาการ
ด้วยเหตุผล
เราทุกคนต้องการให้พ่อสุขสงบที่สุด
ในบั้นปลายสุดท้าย

วันที่ 24 พฤษภาคม 2565
นำยาบรรเทาอาการมาให้พ่อ
ผ่านมา 14 วัน พ่อมีความสุขมาก
อารมณ์ดี และสงบจริง ๆ

ดูแลพ่อ
อาบน้ำ เช็ดตัว
พ่อบอกขอให้ร่มเย็นเป็นสุข
นอนกอดพ่อตามคำเรียกร้องของพ่อ
พ่อบอก ขอให้เจริญ ๆ

พ่อเป็นคนไข้ที่น่ารักมาก ๆ
อวยพรให้ลูกสาวทุกการกระทำ

เช้าวันที่ 7 มิถุนายน 2565
หมอกลงหนามาก
เดินออกไปถ่ายคลิปให้พ่อดูว่า หมอกหนาจัง
หนาผิดปกติที่สุด
เช็ดตัวแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้า
พ่อบอกว่า พ่อจะนอน ลูกไปกินข้าวเช้าเถอะ

แล้ว 9.00 น. ของวันที่ 7 มิถุนายน 2565
พ่อก็หลับไป ไม่ตื่นอีกเลย

นับจากวันที่ลูกสาวรู้คนแรก
จนถึงวันสุดท้ายของพ่อ
ข้างบนให้เวลาเราเพียง 2 เดือน กับ 7 วัน
เท่านั้น

เท่านั้นเอง

.
.
.

เที่ยง ๆ ลูกสาวพาพ่อไปวัด
ดอกไม้สดในงานส่งพ่อ อลังการมาก
แม้คนจัดดอกไม้จะฟันค่าดอกไม้ 7 หมื่นบาท
แต่ก็คุ้ม ... เพราะพ่ออยู่ท่ามกลางดอกไม้งาม
จนวินาทีสุดท้าย

บ่ายวันที่ 11 มิถุนายน 2565
ลูกสาวได้ร่ำลาพ่อครั้งสุดท้าย
พ่อยังคงหล่อเหลาที่สุด
และนาทีนั้น
พ่อได้สอนบทเรียนที่ชัดเจนที่สุด

คนเราทุกคน
ย่อมจากไปเพียงลำพัง
ใด ๆ ก็ไม่สามารถเอาติดตัวไปได้เลย

เช้าวันที่ 12 มิถุนายน 2565
พ่อก็กลายเป็นผุยผงตรงหน้าลูก
เหลือเพียงกระดูกสีขาวสะอาดตา
ให้ลูกได้หยิบใส่โกศน้อย
ทีละส่วน ทีละชิ้น

และพวกเรา แม่กับลูก ๆ
ก็ไปส่งพ่อที่วัดของปู่ย่า
ให้พ่อรออยู่ที่นั่นเพียงลำพัง
ก่อน

.
.

วันนี้ 26 กรกฎาคม 2565
พ่อจากไปครบ 50 วันแล้ว
ไปทำบุญให้พ่อ ... ขอให้พ่อมีความสุข
จะอยู่ภพภูมิไหน พ่อรู้ไหมว่า

ยังคิดถึงพ่อไม่เสื่อมคลาย