• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

ฉันจะฝันถึงเธอ     . . .   ฟังเพลงนี้มาหลายร้อยรอบแล้ว "ลุง" พ่อของเพื่อนสนิทสมัยประถม ซื้อให้เป็นของขวัญวันปีใหม่ 2548   วันนี้ 2559 ได้ข่าวจากเพื่อนร่วมกลุ่มไลน์ประถม .. ว่า พ่อของจินดา จากไปแล้วในเช้าวันคริสต์มาส ที่เพิ่งผ่านมา   ใจหายนะ แล้วเพลงนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว   ปีนี้ มีการสูญเสียมากมาย แค่วันคริสต์มาสวันเดียว ครอบครัวของเพื่อนก็จากไปแล้ว 2  เป็นผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือทั้งคู่เลย   ใจหายนะ   กับ "คุณยาย" ของเพื่อนรุ่นพี่ ได้แต่สั่ง 'กุหลาบสีขาว' ที่คุณยาย รัก ไปให้แทนตัว   หากกับ "ลุง" พ่อของเพื่อนสนิท   ทำได้เพียงนั่งฟังเพลงนี้ และคิดถึง! อย่างเงียบงัน         Create Date : 27 ธันวาคม 2559     Last Update : 2 ธันวาคม 2562 8:53:55 น. Counter : 461 Pageviews.   Share Tweet

ตำรวจเมืองฝรั่ง นั่งกินกาแฟ 1 แก้ว พร้อมเปิดเว็บ CBS อ่านข่าว เจอข่าวนี้ ... น่ารักดี เลยถ่ายรูปหน้าจอไว้ ..  เรื่องมีอยู่ว่า คุณยาย Mae Hawthorne วัย 85 อาศัยอยู่เพียงลำพังในเมือง Anaheim ที่ตั้งของสวนสนุกดิสนีย์แลนด์นั่นล่ะ คุณยายไม่ค่อยสบายด้วย และหิวด้วย ก็เลยกดโทรสั่ง Dominos พิซซ่า ร้านใกล้บ้าน โดยไม่เข้าใจว่าทำไมหนนี้ถึงได้สั่งยากสั่งเย็น ทำไมคนรับสายถึงถามนั่นนี่นู่น ทำไมไม่รับออร์เดอร์ให้เสร็จ ๆ ไป ด้วยความหงุดหงิด คุณยายก็เลยกดวางสายใส่ซะเลย จริง ๆ คือคุณยายกดโทรหา 911 ค่ะ เจ้าหน้าที่ก็เลยส่งตำรวจไปดูถึงบ้าน (ตามหน้าที่) ว่า คุณยายโอเคหรือเปล่า และก็ได้ความตามนั้นแหละค่ะว่า คุณยายจะสั่งพิซซ่า! แต่เธอไม่รู้ว่า..ตัวเองน่ะกดผิด คุณยายบอก "ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าโทรไปหาตำรวจน่ะ ไม่เห็นคนรับสายบอกว่า ชั้นกดโทรผิดเบอร์หรือว่าอะไรนี่" โอเคว่า ไม่มีเหตุร้ายอันใด ซึ่งถ้าปกติ ตำรวจก็จะกลับไปตระเวนตามจุดอื่น ๆ ต่อ แต่หนนี้ ตำรวจเมืองนี้น่ารักค่ะ (เรื่องน่ารักของตำรวจเมืองนี้มีเยอะมาก) หนนี้ก็เช่นกัน ตำรวจตัดสินใจแก้ปัญหากันเองทันที นั่นคือ ไม่กี่อึดใจต่อมา ตำรวจก็มากดออดหน้าบ้านคุณยายอีกครั้ง หนนี้ มาพร้อมกล่องพิซซ่าค่ะ คุณยายบอกปิดท้ายข่าวว่า "It’s cool to have somebody around that you know appreciates you and what you’re doing out here on a daily basis." ... อ่านข่าวและดูคลิปแล้ว น่ารักดีค่ะ .. .. เมื่อหลายวันก่อน ตอนที่บ้านถัดไป 3 หลัง โดนไฟไหม้วอด ตำรวจดับเพลิงมากัน 22 คัน เรียกว่าปิดทั้งซอย ตอนกลับมาบ้าน ไฟเพิ่งมอด ก็เลยต้องจอดรถไกลออกไปอีกถนน แต่ทันกลับมาเห็นการควบคุมเพลิง ได้เห็นการทำงานของตำรวจดับเพลิง แล้วทึ่ง พอเพลิงสงบ ตำรวจออกมารอเวลาเข้าไปในบ้านเพลิงไหม้อีกรอบ แขกมุง ฝรั่งมุง และไทยมุง ก็เลยแยกย้าย ฉันเดินไปขนต้นไม้ที่ซื้อมา ขาเดินอุ้มกระถางต้นไม้กลับมาในซอย ตำรวจดับเพลิงบางส่วน ที่ออกมานั่งพักริมถนน ก็มอง ๆ แล้วก็มีตำรวจดับเพลิง ลุกเดินมา 3 คน เอ่ยทัก และอาสาช่วยขนต้นไม้ ขนถุงอาหาร ทั้งยังถามว่า ยังมีอะไรที่ต้องไปขนจากรถ..มาอีกไหม วันนั้นเผอิญไปซื้อต้นไม้มา 6 กระถาง... ก็เลยได้ตำรวจเดินไปช่วยขน 2 คน น่ารักดีอะ เล่าให้ "หมอนิว" สาวห้าวที่เมืองไทยฟัง หมอนิวตาร้อนผะผ่าวกับ "สำนึกในการดูแลประชาชน" ของตำรวจที่นี่ ไว้จะเขียนเรื่องตอนไฟไหม้พร้อมโชว์รูป สักหน อยากเห็นเพื่อนตาร้อนอีกรอบ   Create Date : 23 ตุลาคม 2559     Last Update : 27 ธันวาคม 2559 21:01:54 น. Counter : 625 Pageviews.   Share Tweet

อยู่ข้างกัน .. เสมอ   เก็บอารมณ์ไว้ "จำ" ร่วมกับเพื่อน "คนหนึ่ง"     ย้อนไปวันที่ 13 ตุลาคม เวลา 23:50 น. เมื่อเช้า เป็นเช้าที่เค้ารู้สึกแย่มาก ๆ จริง ๆ ก็รู้สึกแย่ ๆ มาตั้งแต่รู้ข่าวคุณแม่น้าเข้าโรงพยาบาลแล้ว แย่กว่าตอนรู้ข่าว "คุณพ่อน้า" จากน้าไปเมื่อ 7 เดือนก่อนด้วยซ้ำ เพราะที่แย่กว่าคือ คุณแม่น้าจะไหวไหม รับมือไหวไหม พอได้ข่าวคุณแม่น้าเริ่มทรุด ก็รู้สึกแย่อีก รู้สึกแย่ เพราะคิดว่า .. ระยะเวลา “ลา” จะถี่ใกล้เกินไปไหม ไม่เคยรู้สึกห่วงกังวลอะไรแบบนี้มาก่อน เหมือนหายใจติดขัดไปกับน้า ตื่นมาอย่าง.. เป็นห่วงมาก ๆ และคอยเมียงมองมาดูหลังไมค์ เผื่อน้าจะมาฝากคำไว้ แล้ว "วันนี้ก็มาถึง"   15.52 น. ในหลวงเสด็จสวรรคต เกือบ ๆ จะในนาทีเดียวกันนั้น .. แม่เค้าก็หมดลม พยาบาลโทรมาบอกในนาทีถัดมา ญาติยังยืนยัน ไม่ให้ปั้มหัวใจหรือไม่ .. "ครับ ไม่ต้องปล่อยให้แกไปสบายเถอะครับ" เค้าตอบ ในชีวิตเค้า มีคนสำคัญไม่กี่คน พ่อ แม่ และ ในหลวง แต่ทุกคน ล้วนจากไป ในช่วงไล่ ๆ กัน ตะเองคงเศร้าและอาลัยไม่น้อยกับการสูญเสียองค์พระมหากษัตริย์ "ภูมิพล" เค้าเองก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่ "น้ำตา" ที่ไหล อาจจะมากกว่าที่เคย เพราะหนึ่งคือ .. เสียพระเจ้าอยู่หัว และสองคือ .. แม่ ไม่ต้องห่วงนะ เค้าไม่ฟูมฟายหรอก ยังมีอะไร ๆ ที่ต้องจัดการอีกเยอะจนอาจจะลืมร้องไห้ไปเลยก็ได้ ... เค้าอยากบอกน้าว่า .. เค้าเสียใจไปกับน้าด้วยนะ และร้องไห้ไปกับอะไร ๆ ในวันนี้ เช้าที่เค้าเสียใจ 2 ต่อ ต่อพระเจ้าอยู่หัว ต่อคุณแม่ของน้า ถ้าเค้าอยู่ใกล้กว่านี้ เค้าจะไปช่วยงานน้า เค้าจะไปกราบในหลวง แต่เค้าอยู่ไกลเหลือเกิน อยากบอกน้าว่า ... เข็มแข็งนะน้า ทั้งกายและใจ และ .. หายใจต่อไป สู้ไปด้วยกันนะ   ลำเนา, 14 ตุลาคม เวลา 05:25 น. ... ไปด้วยกัน   ลำเนา, 15 ตุลาคม เวลา 13:16 น. ... น้า .. ไหวป่ะ?   น้า, 15 ตุลาคม เวลา 23:52น. ไหว ไหว .. แม้น้ำตาจะไหลจนแห้งแล้วแห้งอีก แต่ก็ยุ่งจนลืมร้องไห้ พอว่าง ก็มานั่งอยู่เป็นเพื่อนแม่หน้าโลง นี่เค้าก็เพิ่งกลับมาจากวัด อีกสองวัน .. คงเตรียมล้างตาอีกรอบ   ลำเนา, 16 ตุลาคม เวลา 00:06 น. ไม่เป็นไรนะ นะน้านะ   น้า, 17 ตุลาคม เวลา 02:21น. วันนี้ .. ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เค้าจะส่งแม่กลับไปยังที่ที่แม่จากมา อาจจะเป็นช่วงเวลาที่หนักหน่วงอีกครั้งหลังจากเพิ่งเจอมาเมื่อ7 เดือนก่อน เดาไม่ถูกว่าจะเป็นอย่างไร แล้วเค้าจะมาเล่าให้ฟังนะ ..หลังจากปรับสภาพตัวเองได้แล้ว   ลำเนา, 17 ตุลาคม เวลา 06:36 น. เป็นไงบ้างแล้ว...น้า ?   ลำเนา, 19 ตุลาคม เวลา 04:46 น. น้า ... วันนี้เค้าไปทำบุญ 7 วันให้คุณแม่ของน้านะ ไม่รู้จักชื่อหรอก แต่เค้า ... ใช้ "กระแสจิต" ถึงเอา ว่า ... อุทิศแด่คุณแม่ของน้า   ลำเนา, 20 ตุลาคม เวลา 22:11 น. เป็นไงบ้างน้า? รู้อารมณ์แหละ แต่อยากแวะเข้ามาถาม!   ลำเนา, 21 ตุลาคม เวลา 23:35 น. ..... เป็นไงบ้าง?   น้า, 10 ชั่วโมงที่แล้ว ไม่ได้เข้ามาเลย นับจากข้อความสุดท้ายของเค้า ทุกอย่างผ่านไปอย่างที่ควรจะเป็น พยายามเข้มแข็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อต้องเป็นคนกล่าวถึงประวัติ และคำไว้อาลัย บวกกับสารพัดเรื่องที่ต้องดูแล เลยไม่มีโอกาสได้ร้องไห้ รวมทั้ง ..ไปดูแม่ในโลงครั้งสุดท้าย สาย ๆ อีกวัน คือเก็บกระดูก ถามสัปเหร่อ ชิ้นไหนคือส่วนมือหรือท่อนแขน ก็จับส่วนนั้นมาไว้ในอุ้งมือเค้า  เพราะทุกครั้ง ตอนอยู่กับแม่ ทั้งช่วงที่ยังดีจนถึงทรุด และเจียนตาย เค้าจะกุมมือแม่เกือบตลอดเวลา จากมือที่เกร็งผอม ..จากมือที่อวบอูมด้วยน้ำเกลือ .. จนถึงมือที่เหลือแค่โครงกระดูก จากวันนั้นมาจนบัดนี้ บอกตะเองเลยว่า เค้าไม่ชินเลยนะกับการกลับมาบ้านที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่ ไม่ต้องซื้อข้าว ไม่ต้องตระเตรียมเสื้อผ้า ไม่ต้องทำ เช็ด และทำความสะอาด ไม่ต้องนั่น นี่ มันโหวง ๆ เหมือนไม่รู้ว่า จะทำอะไร เพื่อใครเพื่ออะไร ระหว่างนี้คงหาทางออก และหาหลักของตัวเองต่อไป แต่อย่างนึงที่ช่วยเค้าได้ในตอนนี้คือการสวดมนต์ ส่งไปให้พ่อและแม่ที่จากไป ไม่เปิดทีวีเพราะไม่อยากให้น้ำตาไหลไปมากกว่านี้ ไม่เข้าเน็ต เพราะยังไม่พร้อมที่จะอ่าน หรือเจออะไรเกี่ยวกับพระองค์ท่าน แต่เพราะรู้ว่า ตะเองรอเค้าอยู่ จึงล็อคอินเข้ามาให้หายเป็นห่วง เค้าไหวนะ อีกไม่นาน คงเข้าที่เข้าทาง แค่อาจจะใช้เวลาสักนิด ขอบคุณที่ตะเองทำบุญให้แม่เค้า ขอบคุณดอกไม้จันทน์ช่อสวย ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง มีจังหวะเค้าจะกลับมาอีกทีนะ อ้อ .. อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยล่ะ เข้มแข็งนะเข้มแข็ง ..   ลำเนา, 3 นาทีที่แล้ว ช่วง 10 กว่าวันที่ผ่าน ตื่นมาก็หยิบมือถือมาดูหลังไมค์ก่อนเลย วันนี้ ได้เจอเลข 1 ที่เป็นข่าวจากน้า ค่อยหายห่วงลงไปหน่อย แต่ก็ยังห่วงอยู่ เข้าใจอารมณ์น้าเลย ความโหวงเหวงแบบนี้แม้เค้าจะยังไม่เจอ แต่ก็คลับคล้ายคลับคลา ว่าตอนคุณตาเสียไปเค้าก็อารมณ์นี้แหละ เคยเห็น เคยกอด เคยจับมือ เคยอ้อน ..แล้ววันหนึ่ง แค่ตื่นมาก็ไม่มีแล้ว มันใจหาย เหมือนข้างในใจ กลวงไปเลย สักพักแหละน้า .. เค้าเข้าใจ และเห็นด้วยที่น้าไม่เข้าเน็ท หรือดูทีวี เพราะช่วงนี้ เศร้ากันทุกที่ทุกสถาน อยากให้น้าพักสมอง พักสายตาบ่มเพาะความเข้มแข็งขึ้นมาสู้ใหม่ ตั้งสตินะ ต่อไปนี้น้าก็ไม่มีภาระหรือห่วงใดให้พะวักพะวน นอกจาก ‘พะวง’ บ้างในบางห้วงเวลา เหมือนที่ตอนนี้ แม้เค้าจะรู้สึกดีขึ้นกว่า 7 วันที่ผ่านมา แต่ก็ยังน้ำตาซึมบ้างเวลาดูคลิป หรืออ่านเรื่องราว เรื่องเล่า ยังพะวงช่วงก่อนนอน และระลึกรู้ในแรกที่ตื่น ว่า เช้านี้ ...  . . แม้ระหว่างวันก็ยังเบลอ ๆ เอ๋อ ๆ เวลาออกไปซื้อของ คือ อารมณ์ที่ไม่มีสติกำกับนั่นแหละ มากอย่างไม่น่าเชื่อว่าพระองค์ท่านจะแน่นหนักอยู่ในใจขนาดนี้ คือรู้ตัวเองว่า รักและภักดีท่านตลอดมา แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีพระองค์ท่านในทุกอณูชีวิตขนาดนี้ มี "ท่าน" อยู่ในสมอง ในใจในความรู้สึก ... ซึ่งผ่านไปกี่หมื่นกี่แสนวัน ก็คงอึงอวลแผ่ว ๆ อยู่เช่นนั้น ดังเดิม เค้าถึงเข้าใจน้านะ เข้มแข็งนะน้า ขอให้อดทน ขอให้สู้ พ่อกับแม่ของน้า ไปสบายข้างบนนู้นกันแล้ว ป่านนี้ คงนั่งจับมือกันมองลงมาข้างล่าง ..และยิ้มให้น้า เงยหน้ามองฟ้าแล้วยิ้ม (บ้าง) นะน้านะ เค้าเป็นกำลังใจให้เสมอ   Create Date : 22 ตุลาคม 2559     Last Update : 2 ธันวาคม 2562 8:54:19 น. Counter : 232 Pageviews.   Share Tweet

ขอบคุณ .. ดาว   ท่านทรงงานจนร่างกายอ่อนล้า แล้วจากลาประชาชน ... ไม่ต้องห่วงเถอะนะพ่อจ๋า พวกเราชาวประชาจะรักกัน "เรารักพระเจ้าอยู่หัว" . . บางส่วนจากเนื้อเพลง "ฉันรักพระเจ้าอยู่หัว" โดย ดาว ขำมิน . . . . .     วันนี้เพิ่งมีรอยยิ้ม "แรก" นับจากวันที่ 13 ตุลาคม 2559 กลับคืนมา ที่ผ่านมา ไม่ได้เศร้าแบบฟูมฟายหรอกนะ แค่เศร้าเงียบ ๆ ร่ำไห้เงียบ ๆ เหมือนหัวใจหนึบ ๆ หน่วง ๆ หายใจไม่เต็มปอด ไม่อยากไปไหน ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากส่งเสียงคุยกับใคร จนเมื่อได้รับหลังไมค์จาก "นายห้าง" ฉบับหนึ่ง อีเมล์จากรุ่นน้องที่สนิท 1 คนซึ่งเข้าใจกันเสมอมา และโทรศัพท์จากคนรู้จักที่ไม่เคยเจอหน้ากัน อีก 1 บทสนทนา   แม้ความสูญเสียใดที่ผ่านมา จะไม่เทียบเท่าครั้งนี้เลยจริง ๆ แต่อย่างน้อย ก็ได้รู้ "น้ำใจ" จากใครหลายคน ขอบคุณที่ทำให้ผุดยิ้มอย่างตื้นตัน .. ขึ้นได้อีกครั้ง ชีวิตต้องก้าวต่อไปเนอะ   จะออกไปทำสวน ปลูกต้นไม้ ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ และไปซื้อกาแฟจิบให้เหมือนว่า ทุกวันนับจากนี้ ก็ยังคงมี "ในหลวง" ในใจ ดังเดิม เช่นเดิม เหมือนเดิมที่ผ่านมา เพราะแท้จริงแล้ว พระองค์ไม่ได้จากไปไหน .. เลย   พระองค์ยังคงอยู่ในใจเสมอมา และจะตลอดไป   Create Date : 20 ตุลาคม 2559     Last Update : 2 ธันวาคม 2562 8:54:42 น. Counter : 179 Pageviews.   Share Tweet

strange loneliness เราจะคิดถึงคนที่สำคัญ เมื่อต้องจากกันไป เราจะคิดถึงวันที่สวยงามเมื่อเวลาผ่านไป จะคิดถึงเวลาที่เรามีกันเมื่อเธอต้องไป และตอนนี้รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน ไม่เคย ไม่เคยจะลืม . . เพลงไม่เคย, ศิลปิน 25 Hours คำร้อง ปิยวัฒน์ มีเครือ, ทำนอง สมพล รุ่งพานิชย์     วันนี้ รู้สึกแย่ ๆ ตั้งแต่เช้า โทรไปหาแม่ แม่บอกว่า "แม่ก็เป็น" ส่วนพ่อนั้น ยิ่งแล้วใหญ่เลย เพราะพ่อใกล้ชิดมาก เวลาที่ต้องไปอารักขาที่พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ ตอนเด็ก ๆ จำได้ว่า พ่อมักบอกเล่าเรื่องราวเสมอ แต่ก็ตามประสาใกล้เกลือกินด่าง เรื่องที่พ่อเล่าจึงเลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ไม่เคยลืมว่า พ่อเป็นข้ารับใช้แผ่นดินตัวจริง เสียงจริง จริง ๆ พ่อเพิ่งหายป่วย 2 ครั้ง 2 คราว คราวแรกเพราะอุบัติเหตุ คราวที่สองเพราะเส้นประสาทเสื่อม .. ที่หวังว่าจะชั่วคราว แม่บอกว่า "พ่อทรุด" แต่ก็ฝืน หากก็ยังไม่กล้าคุยกับพ่อ "เรื่องนี้" กลัวเหลือเกินว่าจะไม่ไหว แล้วจะทำให้พ่อยิ่ง "ใจเสีย"   ไม่น่าเชื่อว่า วันนี้ นาทีนี้ จะมานั่งเขียนถึงเรื่องนี้อย่างไม่รู้ลา ไม่น่าเชื่อว่า จะมีวันนี้ในชีวิต   เพื่อนนานาชาติที่ออฟฟิศ ทุกคนล้วนรู้จัก My King ด้วยเหตุว่า ฉันรักของฉัน ช่วง 3 วันนี้จึงเหมือนไม่ได้อยู่นิ่งกับตัวเอง ใครต่อใครก็ส่งข่าวมาทักทาย ทุกคนบอกเหมือนกัน "เสียใจด้วยนะ" เพราะทุกคนรู้เหมือนกัน น้ำตาก็เลยไหลไม่หยุดเหมือนกัน    ไม่น่าเชื่อว่า จะร้องไห้ทุกครั้งที่ได้ฟัง ได้ยิน ได้ตอบคำถาม คงเหมือนที่ใครหลายคนเป็น คงเหมือนที่อาจารย์เฉลิมชัยเป็น โรคนี้ไม่ได้ติดต่อกันหรอก ไม่ใช่อีกคนอ้าปากหาว แล้วคนอยู่ใกล้จะหาวตาม แต่มันเป็นของมันเอง เพราะมันเป็นเรื่องของ "หัวใจ" และความทรงจำ   วันนี้ บอกแม่ว่า ... แม่ อยากกลับมาอยู่บ้านเราแล้วนะ แบบอยากกลับมาจริง ๆ มันหมดแรง หมดพลัง อยากกลับมาปลูกผักปลูกหญ้าที่บ้านเรา! อย่างน้อยก็ "แผ่นดินเดียวกัน"   Create Date : 17 ตุลาคม 2559     Last Update : 2 ธันวาคม 2562 8:55:00 น. Counter : 198 Pageviews.   Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com