• 2025 simply floral moment
• 2024 coffee & things in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

the conclusion is mine people do not like to think. if one thinks, one must reach conclusions. conclusions are not always pleasant. . . helen keller วันสุดท้ายของปี 2024 เดินมาบ้านแม่ตอนตี 5.55 เพื่อพาแม่ไปใส่บาตรส่งท้ายปี แวะซื้อดอกไม้จิ๋ว ๆ 9 ช่อ 90 บาท เพราะที่เตรียมมา ขาดดอกไม้สดถวายพระ เดินไปถึงบริเวณที่ใส่บาตรพระ 46 รูป นั่นนี่นู่นจนเสร็จสิ้นทุกอย่างตอน 8.00 ก็กลับ ระหว่างทาง เดินไปซื้อซาลาเปาลูกละ 5 บาท 4 ลูก ให้น้องหมาอ้วน 2 ตัวเป็นมื้อเช้า ... กลับถึงบ้านแม่ ขึ้นมาดูหลานสาวที่มีไข้ จากทริปปัตตานีเมื่อวาน น้องสะใภ้ที่จะไปตัดผมตามคิวนัดช่าง บอกว่า หลานต้องกินข้าว กินยา เลยบอกว่า ไปเหอะ จะอยู่ดูหลานให้ ไม่ต้องกังวล ... ระหว่างรอหลานตื่นเลยเปิดคอมฯ อ่านนิยายเรื่อง มนุษย์แม่ปากร้ายแห่งยุค 70 https://www.readawrite.com/a/288d872d515347794b7cb224549fd54d ชื่อเรื่องไม่ชวนอ่านเลย และปกก็ไม่ชวนคลิก แต่ยกให้เป็นที่สุดแห่งนิยายครอบครัว และการเลี้ยงลูก โดยเฉพาะเด็ก ๆ ทั้ง 5 คน ต้าว่าง เอ้อว่าง ม่ายซุย ซานว่าง และน้องสุดท้อง เสี่ยวว่าง หลงรักเด็กพวกนี้สุดใจขาดดิ้น เป็นนิยายที่ถ่ายทอดความเป็นจีนยุคนั้น ได้สมจริง และอิงเหตุการณ์จริงได้ละมุน นักแปล แปลให้อ่านฟรี จนจบ ยกเว้นตอนพิเศษ 10 กว่าตอนที่จะปิดเมื่อครบ 7 วัน เอาว่า ยกให้เรื่องนี้เป็นนิยายในดวงใจ ปี 2024 วันนี้เลยอ่าน 2 ตอนสุดท้ายจนจบ ตอนรอใส่บาตร ส่วนเพลงปีนี้ ยกให้ "ซ่อน (ไม่) หา" ของคุณวันเสาร์ ที่จริงติดปากเยอะหลายเพลง แต่เพลงนี้ ตลอดปี 2024 คือที่สุดแล้ว ในใจ ที่ไหนที่ชอบ? ปีนี้ ดีใจที่ได้กลับไปดูแลบ้านที่แอลเอ ได้ไปอยู่เงียบ ๆ ได้ไปฝึกทำกับข้าว อ้อ ปีนี้ ปลื้มปริ่มกับการทำหมูกรอบ และชงชาเย็น จนคล่อง จนทุกคนรอบข้างบอกว่า ทำขายเหอะ ตอบแค่ว่า ถ้าทำขาย คงขายแพง ถ้าขายเท่าคนอื่น รับรองขาดทุน ปีนี้ ทำอะไรได้บ้าง สำเร็จหลายข้อเลย โดยเฉพาะเป็นปีที่หมอประกาศ หยุดยา ทุกชนิด ด้วยคนไข้ดูลตัวเองดีเยี่ยม จนโรคทุกชนิดหายขาด ทว่ายังมีเรื่องที่จิ๊จ๊ะในใจนิดหน่อย คล้ายว่า ยังใช้เงินกระหน่ำ หากก็ไม่ต้องคิดมาก มีให้ใช้ จงใช้อย่างสบายใจ ทว่าปีหน้าจะ mininalist ขั้นสุดแล้ว ทำได้แค่ไหนไม่รู้ แต่จะ "ตั้งใจ" พยายาม goodbye นะ 2024 ตอนแตะมือส่งงานกับเพื่อนเธอ ฝากบอก 2025 ด้วยว่า "ช่วยใจดีกับมนุษย์โลกหน่อยนะ" ลมร้อน ฝนแรง น้ำท่วม แผ่นดินไหว พายุถล่ม เหล่านี้ เบา ๆ หน่อยนะ และอุบัติภัยทั้งหลาย ...จงทุเลา ทุเลา ทุเลา ทว่า ...ผู้ร้าย คนคดโกง กวาดให้เกลี้ยงเลยนะ สุดท้าย ขอ "สารวัตรแจ๊ะ" ในสังคมไทยหลาย ๆ คนหน่อยค่ะ "ขอบคุณล่วงหน้า" นะคะ 2024     Create Date : 31 ธันวาคม 2567     Last Update : 31 ธันวาคม 2567 16:12:17 น. Counter : 885 Pageviews.   0 comment Share Tweet

transform life by simplifying it is nice when you stop saying hurtful words to others, but you should as well stop saying those words to yourself. ภาพนี้คือมุมตึกที่ขับรถผ่านไปติดไฟแดง ในอดีตมันคือตึกเก่า ๆ ที่สีหม่นหมอง ดีจังที่ได้มาเห็นเพ้นต์ตึกเป็นภาพสีนี้ เมื่อเช้า ตื่นมาจัดการ "ทิ้งของ" ส่งท้ายปี อันได้แก่ ของจุกจิกที่ทำได้แค่วางโชว์ นับได้ 23 ชิ้น แม้จะสวยงามและดูแพง แต่ก็ทำการกวาดลงถุง ทิ้งทั้งหมด จากนั้นก็จัดการทิ้งของใช้ในครัว, ที่แน่ใจว่าไม่ได้แตะ นานกว่า 1 ปี ไม่ว่าจะตะหลิว กระทะวัฟเฟิล รวมถึงหม้อชาบูไฟฟ้า สีฟ้าด้วย ทุกอย่างยังคงใช้ได้ดี แต่น้ำหนักในใจเบาหวิว จนไม่รู้สึกอยากใช้งาน ทำแค่เอาใส่ถุงดำ พร้อมฝาและสายไฟ เผื่อว่าจะมีใครบางคนบนภูเขาขยะ อาจจะเปิดถุงออกดู พอตี 5 ต้มหมูแดงให้หมา 2 ตัว เป็นหมูแดงที่ซื้อมากินเอง รวมถึงหมูบดไร้มัน ด้วยซื้อหมูแดงล้วน แล้วให้คนขายบด จำได้ว่า ค่าหมูคือ 185 บาท ในเมื่อคนไม่ทำกินก็ต้มให้หมาอ้วนดีกว่า เช้าวันนี้ แม้จะตื่นตี 3 ก็ไม่ได้ออกไปเดิน เพราะมีนัดพาน้องชายคนเล็กไปตัดผม กับช่างประจำ ฝีมือถูกใจ นัด 9.00 ไปถึงตอน 8.30 เจอช่างออกมาดูต้นไม้พอดี เลยเดินไปคุย บอกว่า อยากจะหาช่างให้น้องสะใภ้ตัดผมด้วย ช่างพยายามหาคิวให้ แต่สิ้นปีมีคนมาตัดผมเยอะ ขนาดช่าง 10 คน ยังไม่มีคิวว่างเหลือเลย เลยได้ช่างให้น้องสะใภ้พรุ่งนี้ คิวแรก เดินไปในห้องพิเศษของช่างที่จะตัดผมน้องชาย แน่นอนว่า ต้องถ่ายคลิปตามประสาช่างคนดัง เพราะน้องชายตัดผมยาวกลางหลัง เป็นสั้นปกติ ช่างเลยขอถ่ายคลิปไปลงติ๊กต๊อก ได้ยินน้องชายตอบโอเค เพราะน้องก็สอนสื่อฯ พวกนี้อยู่แล้ว น่าจะชิน นั่งอ่านนิยายรอน้องชาย น้องสะใภ้ออกไปนอกห้อง และนอกร้าน นั่งสักพัก เดินไปตามน้องสะใภ้ แต่หาไม่เจอ เลยนั่งอ่านนิยายต่อ สักพัก น้องสะใภ้มา บอกว่าเดินไปกินก๋วยเตี๋ยวมา 1 อิ่ม ยิ้มให้นองสะใภ้ขณะฟังคำบ่นสามีที่ไม่ยอมอ่านไลน์ บอกว่า เท่าที่เห็น ตอนนั่งตัดผม น้องชายไม่ได้ถือโทรศัพท์นะ น้องสะใภ้ก็ยังบ่น 555+ คนเราก็ช่างบ่นได้ทุกเรื่อง แอบคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แค่แอบยิ้มในใจ โชคดีที่ฉันไม่ใช่คนช่างบ่น, อีกแล้ว.     Create Date : 30 ธันวาคม 2567     Last Update : 30 ธันวาคม 2567 13:55:04 น. Counter : 275 Pageviews.   0 comment Share Tweet

never gone from my heart you may be gone from my sight, but you are never gone from my heart. เมื่อพี่น้อง 3 คน มาพร้อมหน้ากัน เรื่องเดียวที่เราต้องทำคือ ไปไหว้กระดูกพ่อ และสิ่งที่ขาดไม่ได้คือ พวงมาลัยดอกมะลิ น้ำมะพร้าว และซาลาเปาร้านประจำของพ่อ น้ำมะพร้าว และซาลาเปา ไม่ได้ซื้อมาวางหน้าบัวพ่อ แต่ซื้อไปแจกคนยากไร้และเด็ก ๆ ในวัดนั้น เหมือนที่พ่อชอบทำ มีเพียงพวงมาลัยมะลิ 4 พวงที่เราจะแขวนให้พ่อหอมกรุ่น ทั้ง 4 มุมบัว ((ภาษาถิ่น-ใต้, อีสาน) น. ที่บรรจุอัฐิ สร้างเป็นรูปดอกบัวตูมบนฐานเตี้ย ๆ.) และวันนี้ เราก็ตกลงกันว่าจะไปไหว้พ่อ ทว่าก็ไม่ได้รีบไปแต่เช้า เพราะฝนพรม วางแผนว่าจะออกไปสาย ๆ จนใกล้เที่ยง จะได้ไปถึงสักช่วงบ่าย ๆ ที่จริง พวกเราคิดถึงพ่อทุกวัน และฉันก็ยังทำทุกอย่าง ปกติ เหมือนว่าพ่อยังอยู่ นั่นคือ เปลี่ยนผ้าปูที่นอน+ปลอกหมอนให้ คลุมเตียงให้ทุกเช้า, เหมือนผ่านคืนที่พ่อนอนและตื่น ออกไปเดิน และฉันก็ยังชอบพูด "คนเดียว" กับพ่อ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ อย่างอัตโนมัติ ด้วยเคยชิน จนทุกคนเริ่มชินกับนิสัยนี้ของฉันเช่นกัน ...คิดถึงพ่อนะ หลายครั้งที่หงุดหงิดกับแม่วัย 84 แต่ก็ดึงสติกลับมาคิดได้ว่า เรามาอยู่ เพื่อให้แม่มีความสุขในบั้นปลายสุดท้าย ดังนั้น เราก็อย่าคิดเปลี่ยนนิสัยแม่ เพราะที่แม่ทำนั้น เป็นปกติสุขนิสัยของแม่แล้ว พอดึงสติแล้วก็จะกระซิบบอกพ่อ "เห็นมั้ยพ่อ ลูกทำตามพ่อสั่งได้, อีกครั้ง แล้วนะ" พ่อไม่ต้องห่วงผู้หญิงของพ่อ, มากไปแล้วนะ ห่วงแค่พอดี ๆ เพราะเราจะดูแลแม่ให้ดีพอ อย่างพอดี         Create Date : 29 ธันวาคม 2567     Last Update : 29 ธันวาคม 2567 11:53:45 น. Counter : 199 Pageviews.   0 comment Share Tweet

habits for happiness เกือบทั้งเดือนสุดท้ายของปีนี้ หลังจาก declutter หลังเหตุน้ำท่วมถึงคอ ก็เริ่มต้นภาวะสงบ ๆ แบบเดิม ๆ นั่นคือ เลือกตื่นตี 5 คือสายกว่าที่ผ่านมา เพราะเมื่อย้ายมาอยู่คนเดียว (ห่างจากบ้านแม่แค่ 100 เมตร) ก็คล้ายจะเข้านอนเร็วขึ้น เพราะบ้านนี้ไม่มีคอมฯ ทำงาน หัวค่ำ จึงคือหัวค่ำ และเข้านอนหลังบันทึกลงสมุดจบ พอตื่นแล้วก็เปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดเดินเรียกเหงื่อ ชอบบรรยากาศตอน 6 โมงเช้า คือ สว่างสลัว ๆ แต่มองถนนชัดแล้ว ริมทางเริ่มมีแม่ค้ามาตั้งโต๊ะขายของกิน หน้าบ้านของตน ระหว่างทางเดินไป มีคนทักทายไม่ขาดระยะ คำทักก็เดิม ๆ ...ออกเดินแล้วเหรอ บางคนก็ว่า วันนี้ออกช้ากว่าเมื่อวาน 5 นาที ได้ยินแล้ว หืมมมม? และยิ้มตอบ "ค่าาาาาาาา" ในระยะทาง 2 กิโลเมตรขาไป เดินเร็ว และเหงื่อซึม ๆ หลัง ระยะทางขากลับอีก 2 กิโลเมตร แวะรายทางเลยทีนี้ ข้าวยำป้าเจี้ยน ห่อละ 20 บาท อร่อยมาก โจ๊กหมูสับใส่เครื่องใน 20 บาท ถ้า + ไข่ลวกเพิ่ม 5 บาท ผลไม้ ปอก หั่น แพ็คตรงนั้น ชุดละ 20 บาท ซาลาเปาหมูสับ ลูกละ 5 บาท หมี่ผัด ใส่หมู กุ้ง ลูกชิ้นปลา ห่อละ 10 บาท สองรายการหลัง ซื้อให้หมาเฝ้าบ้าน ที่บ้าน และไม่ลืมแวะซื้อหมูสดจากแผงคอกหมู เอามาต้มให้ 2 น้องหมา เป็นมื้อเย็น ส่วนผักนานาชนิด เดินมาเด็ดในสวนหลังบ้านแม่ แถวนี้มีร้านขายกับข้าวสดด้วย พอได้พึ่งพาแบบซื้อมาทำแค่พอกิน 1 มื้อ ดังนั้น การเดินขากลับจึงเต็มไปด้วยถุงอาหาร ทว่า ปีใหม่นี้ ตั้งใจจะเอาปิ่นโตไปฝากวางไว้ที่ร้าน จะได้ไม่ต้องใส่ถุงร้อนมาเพื่อทิ้ง เมื่อกลับถึงบ้าน ก็แยกอาหารเช้า จัดการเตรียมมื้อเช้าให้แม่ แล้วเดินไปส่งที่บ้านแม่ ให้อาหารหมา 2 ตัว วิ่งเล่นกันนิดหน่อย ...เดินกลับมาต้มกาแฟ เลือกแก้วกาแฟวันนี้ แล้วนั่งกินกาแฟ แกล้มการฟังคลิปสาระดี ๆ สัก 30 นาทีในยูทูป มีคนถามว่า, ไม่เบื่อเหรอ ทำเหมือนเดิมทุกวัน คำตอบคือ คนเราเคยเบื่อความสุขด้วยเหรอ           Create Date : 28 ธันวาคม 2567     Last Update : 28 ธันวาคม 2567 11:04:30 น. Counter : 202 Pageviews.   0 comment Share Tweet

when looking for a better way ปีนี้ เมื่อนึกทบทวน 300 กว่าวันที่ผ่านมาแล้ว พบว่า 1 เดือนสุดท้าย มีเรื่องประทับใจ 2 เรื่อง... ที่ให้บทสรุปคล้าย ๆ กัน   เรื่องแรก เกิดในแอลเอ ในธนาคารแห่งหนึ่ง สาขาหน้าซอยบ้าน เป็นธนาคารที่ใช้บริการมา 36 ปีที่อยู่อเมริกา ดังนั้นจึงคุ้นกับทุกพนักงานในธนาคารนั้นเป็นอย่างดี และหลายคนกลายเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว   ล่าสุด เจอพนักงานรับฝากถอนคนหนึ่ง น่าจะย้ายมาใหม่ มารยาทการให้บริการ ดีงามสมกับตำแหน่ง ทว่า ลูกค้าไม่ได้ดีงามทุกคนไป จึงสังเกตหลายครั้งว่า พนักงานสาวคนนี้ ไม่ค่อยมีความสุขนัก แววตาเศร้าสร้อยจัง   จนวันล่าสุดที่ไปธนาคาร ก่อนบินมาไทย ด้วยความที่ช่องบริการของพนักงานสาว เจอลูกค้าเจ้าปัญหา พอถึงคิวฉัน ก็เลยยิ้มให้ และชวนคุยสั้น ๆ เพราะฉันเบิกเงินเกินจำนวนที่รัฐบาล "สอดส่อง" นั่นคือ เบิกรวมยอดทั้งสิ้น $18,000 ในรอบ 3 วัน ทำให้เพิ่งรู้ว่า (ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์) นับเป็น 1 ช่วงวัน เลยต้องกรอกฟอร์มว่า เงินที่ถอน เป็นเงินตัวเอง ถอนจากบัญชีตัวเอง และจำต้องให้พนักงานคนนั้นกรอกฟอร์มรายงานรัฐ, นิดหน่อย   ระหว่างรอเลยหยิบหนังสือเล่มนี้ ขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา แล้วเธอก็หันมาเห็น บอกว่า เธอเองก็ชอบอ่านและเขียนบทกวี และเล่มนี้ เธอหาซื้อไม่ได้แล้ว ได้มาแต่เล่มปกสีดำ อีกเล่มที่ขายคู่กัน   ฉันก็ อืมมมม ดี ดี ฉันโชคดีที่ซื้อเล่มนี้มาตั้งแต่ปี 2017 เลยได้หยิบมาอ่านในปี 2024 เป็นรอบที่หลายสิบ เธอว่า ...เราอ่านหนังสือคล้ายกัน ดีจัง   ... พอเสร็จธุระ ก็กลับบ้าน ...แต่ก่อนจะออกจากแบงค์ ได้ยินเธอพูดกับเพื่อนว่า "อยากลาออก"   ฉันกลับถึงบ้าน นั่งมองหนังสือและตัดสินใจเขียน "มอบให้" เป็นที่ระลึก จากนั้นก็กลับไปที่แบงค์อีกรอบ และยื่นหนังสือเล่มนี้ให้เธอ ....   ประเด็นคือ ...รุ่งขึ้นฉันบินมาไทย และวันนี้ ผ่านมาครบ 1 เดือน ฉันได้รับ text ว่า เธอขอโทษที่ติดต่อมา และบอกว่า ได้เบอร์ฉันมาจากพนักงานที่ดูแลบัญชีฉันในธนาคารแห่งนั้นแหละ จึงอยากส่งข้อความมาบอกว่า เธอลาออกจากงานแล้ว และวางแผนจะบินมาไทย ปีหน้า... มาเพราะข้อความที่ฉันเขียนซุกไว้บนหน้าหนังสือ ในเล่มที่มอบให้เธอไป ในหลาย ๆ หน้าที่เธออ่านเจอ ทำให้เธออยากออกเดินทาง และเลือกมาประเทศไทย ....   ฉันงี้ ว้าวววววววววววววเชียว ... .....   อีกเรื่องที่ประทับใจ คือ เพื่อนบ้านในไทยนี่แหละ กล่าวได้ว่า เราเกิดเหตุพูดเสียงดังใส่กันมาหลายหน เรื่องที่ลูกสาวของเธอ ที่มักจอดรถขวางประตูรั้วบ้านฉันจนกระทั่งเบี่ยงตัวออกก็ยังไม่พ้น และหลายครั้ง ฉันเคยทวงคำ "ขอโทษ" จนเกิดวิวาทะ ก่อนจะลงท้ายด้วยความเงียบของฉัน แบบ "อืมมม ยอม"   ครั้งนี้ที่กลับมาไทย พอคิดถึงเพื่อนบ้านหลังตรงข้ามก็แอบเซ็ง แล้วฉันก็ตัดสินใจ เปลี่ยนเธอยาก เปลี่ยนการรับมือเองแล้วกัน 555+   พอมาถึงปุ๊บ ส่งยิ้มทักทาย "สวัสดีค่ะ สบายดีมั้ยคะ" ยังจำสีหน้างงงันของเพื่อนบ้านได้ วันรุ่งขึ้น ข้ามถนนไปแบ่งระกำให้ 1 ช่อใหญ่ บางเช้า ซื้อผลไม้มายื่นให้ บางวันก็ซื้อข้าวยำเจ้าดังมาฝาก บางเย็นก็ส่งถุงน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง   พบว่า ...กลยุทธ์นี้ ได้เพื่อนบ้านแปรพักตร์มาเป็นเกลอ 1 คนถ้วน และกลายเป็นคนช่วยสอดส่องและคอยดูแลบ้านฉันไปเลย   ทุกคนที่รู้เรื่องราวขัดแย้งมาตั้งแต่ 4-5 ปีที่ผ่านมา บอกว่า ไม่น่าเชื่อเลยพี่ว่าบ้านหลังนั้นจะญาติดีกับพี่ได้ ในที่สุด   ฉันก็ อืมมมม เนอะ นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า .......... ได้ผลจริง ๆ เชียว     Create Date : 27 ธันวาคม 2567     Last Update : 27 ธันวาคม 2567 18:09:04 น. Counter : 283 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com