เก็บอารมณ์ไว้ "จำ"
ร่วมกับเพื่อน "คนหนึ่ง"

ย้อนไปวันที่ 13 ตุลาคม เวลา 23:50 น.

เมื่อเช้า เป็นเช้าที่เค้ารู้สึกแย่มาก ๆ
จริง ๆ ก็รู้สึกแย่ ๆ มาตั้งแต่รู้ข่าวคุณแม่น้าเข้าโรงพยาบาลแล้ว
แย่กว่าตอนรู้ข่าว "คุณพ่อน้า" จากน้าไปเมื่อ 7 เดือนก่อนด้วยซ้ำ
เพราะที่แย่กว่าคือ คุณแม่น้าจะไหวไหม รับมือไหวไหม

พอได้ข่าวคุณแม่น้าเริ่มทรุด ก็รู้สึกแย่อีก
รู้สึกแย่ เพราะคิดว่า .. ระยะเวลา “ลา” จะถี่ใกล้เกินไปไหม

ไม่เคยรู้สึกห่วงกังวลอะไรแบบนี้มาก่อน

เหมือนหายใจติดขัดไปกับน้า

ตื่นมาอย่าง.. เป็นห่วงมาก ๆ
และคอยเมียงมองมาดูหลังไมค์ เผื่อน้าจะมาฝากคำไว้

แล้ว "วันนี้ก็มาถึง"

15.52 น. ในหลวงเสด็จสวรรคต
เกือบ ๆ จะในนาทีเดียวกันนั้น .. แม่เค้าก็หมดลม

พยาบาลโทรมาบอกในนาทีถัดมา
ญาติยังยืนยัน ไม่ให้ปั้มหัวใจหรือไม่ ..

"ครับ ไม่ต้องปล่อยให้แกไปสบายเถอะครับ" เค้าตอบ

ในชีวิตเค้า มีคนสำคัญไม่กี่คน พ่อ แม่ และ ในหลวง

แต่ทุกคน ล้วนจากไป ในช่วงไล่ ๆ กัน

ตะเองคงเศร้าและอาลัยไม่น้อยกับการสูญเสียองค์พระมหากษัตริย์ "ภูมิพล"

เค้าเองก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่ "น้ำตา" ที่ไหล อาจจะมากกว่าที่เคย

เพราะหนึ่งคือ .. เสียพระเจ้าอยู่หัว

และสองคือ .. แม่

ไม่ต้องห่วงนะ เค้าไม่ฟูมฟายหรอก

ยังมีอะไร ๆ ที่ต้องจัดการอีกเยอะจนอาจจะลืมร้องไห้ไปเลยก็ได้

...

เค้าอยากบอกน้าว่า .. เค้าเสียใจไปกับน้าด้วยนะ
และร้องไห้ไปกับอะไร ๆ ในวันนี้

เช้าที่เค้าเสียใจ 2 ต่อ

ต่อพระเจ้าอยู่หัว
ต่อคุณแม่ของน้า

ถ้าเค้าอยู่ใกล้กว่านี้ เค้าจะไปช่วยงานน้า เค้าจะไปกราบในหลวง

แต่เค้าอยู่ไกลเหลือเกิน

อยากบอกน้าว่า ...
เข็มแข็งนะน้า ทั้งกายและใจ และ .. หายใจต่อไป

สู้ไปด้วยกันนะ

ลำเนา, 14 ตุลาคม เวลา 05:25 น.

... ไปด้วยกัน

ลำเนา, 15 ตุลาคม เวลา 13:16 น.

... น้า .. ไหวป่ะ?

น้า, 15 ตุลาคม เวลา 23:52น.

ไหว ไหว ..

แม้น้ำตาจะไหลจนแห้งแล้วแห้งอีก แต่ก็ยุ่งจนลืมร้องไห้
พอว่าง ก็มานั่งอยู่เป็นเพื่อนแม่หน้าโลง

นี่เค้าก็เพิ่งกลับมาจากวัด
อีกสองวัน .. คงเตรียมล้างตาอีกรอบ

ลำเนา, 16 ตุลาคม เวลา 00:06 น.

ไม่เป็นไรนะ นะน้านะ

น้า, 17 ตุลาคม เวลา 02:21น.

วันนี้ .. ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เค้าจะส่งแม่กลับไปยังที่ที่แม่จากมา

อาจจะเป็นช่วงเวลาที่หนักหน่วงอีกครั้งหลังจากเพิ่งเจอมาเมื่อ7 เดือนก่อน

เดาไม่ถูกว่าจะเป็นอย่างไร
แล้วเค้าจะมาเล่าให้ฟังนะ ..หลังจากปรับสภาพตัวเองได้แล้ว

ลำเนา, 17 ตุลาคม เวลา 06:36 น.

เป็นไงบ้างแล้ว...น้า ?

ลำเนา, 19 ตุลาคม เวลา 04:46 น.

น้า ... วันนี้เค้าไปทำบุญ 7 วันให้คุณแม่ของน้านะ
ไม่รู้จักชื่อหรอก แต่เค้า ... ใช้ "กระแสจิต" ถึงเอา
ว่า ... อุทิศแด่คุณแม่ของน้า

ลำเนา, 20 ตุลาคม เวลา 22:11 น.

เป็นไงบ้างน้า?

รู้อารมณ์แหละ แต่อยากแวะเข้ามาถาม!

ลำเนา, 21 ตุลาคม เวลา 23:35 น.

..... เป็นไงบ้าง?

น้า, 10 ชั่วโมงที่แล้ว

ไม่ได้เข้ามาเลย นับจากข้อความสุดท้ายของเค้า

ทุกอย่างผ่านไปอย่างที่ควรจะเป็น
พยายามเข้มแข็ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อต้องเป็นคนกล่าวถึงประวัติ และคำไว้อาลัย
บวกกับสารพัดเรื่องที่ต้องดูแล เลยไม่มีโอกาสได้ร้องไห้
รวมทั้ง ..ไปดูแม่ในโลงครั้งสุดท้าย

สาย ๆ อีกวัน คือเก็บกระดูก

ถามสัปเหร่อ ชิ้นไหนคือส่วนมือหรือท่อนแขน
ก็จับส่วนนั้นมาไว้ในอุ้งมือเค้า 
เพราะทุกครั้ง ตอนอยู่กับแม่ ทั้งช่วงที่ยังดีจนถึงทรุด และเจียนตาย
เค้าจะกุมมือแม่เกือบตลอดเวลา

จากมือที่เกร็งผอม ..จากมือที่อวบอูมด้วยน้ำเกลือ .. จนถึงมือที่เหลือแค่โครงกระดูก

จากวันนั้นมาจนบัดนี้ บอกตะเองเลยว่า
เค้าไม่ชินเลยนะกับการกลับมาบ้านที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่

ไม่ต้องซื้อข้าว
ไม่ต้องตระเตรียมเสื้อผ้า
ไม่ต้องทำ เช็ด และทำความสะอาด
ไม่ต้องนั่น นี่

มันโหวง ๆ เหมือนไม่รู้ว่า จะทำอะไร เพื่อใครเพื่ออะไร

ระหว่างนี้คงหาทางออก และหาหลักของตัวเองต่อไป

แต่อย่างนึงที่ช่วยเค้าได้ในตอนนี้คือการสวดมนต์ ส่งไปให้พ่อและแม่ที่จากไป
ไม่เปิดทีวีเพราะไม่อยากให้น้ำตาไหลไปมากกว่านี้
ไม่เข้าเน็ต เพราะยังไม่พร้อมที่จะอ่าน หรือเจออะไรเกี่ยวกับพระองค์ท่าน
แต่เพราะรู้ว่า ตะเองรอเค้าอยู่ จึงล็อคอินเข้ามาให้หายเป็นห่วง

เค้าไหวนะ
อีกไม่นาน คงเข้าที่เข้าทาง แค่อาจจะใช้เวลาสักนิด

ขอบคุณที่ตะเองทำบุญให้แม่เค้า
ขอบคุณดอกไม้จันทน์ช่อสวย
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง

มีจังหวะเค้าจะกลับมาอีกทีนะ

อ้อ .. อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยล่ะ เข้มแข็งนะเข้มแข็ง ..

ลำเนา, 3 นาทีที่แล้ว

ช่วง 10 กว่าวันที่ผ่าน ตื่นมาก็หยิบมือถือมาดูหลังไมค์ก่อนเลย
วันนี้ ได้เจอเลข 1 ที่เป็นข่าวจากน้า
ค่อยหายห่วงลงไปหน่อย

แต่ก็ยังห่วงอยู่

เข้าใจอารมณ์น้าเลย

ความโหวงเหวงแบบนี้แม้เค้าจะยังไม่เจอ แต่ก็คลับคล้ายคลับคลา
ว่าตอนคุณตาเสียไปเค้าก็อารมณ์นี้แหละ

เคยเห็น เคยกอด เคยจับมือ เคยอ้อน ..แล้ววันหนึ่ง แค่ตื่นมาก็ไม่มีแล้ว

มันใจหาย เหมือนข้างในใจ กลวงไปเลย

สักพักแหละน้า .. เค้าเข้าใจ

และเห็นด้วยที่น้าไม่เข้าเน็ท หรือดูทีวี เพราะช่วงนี้ เศร้ากันทุกที่ทุกสถาน

อยากให้น้าพักสมอง พักสายตาบ่มเพาะความเข้มแข็งขึ้นมาสู้ใหม่

ตั้งสตินะ ต่อไปนี้น้าก็ไม่มีภาระหรือห่วงใดให้พะวักพะวน

นอกจาก ‘พะวง’ บ้างในบางห้วงเวลา
เหมือนที่ตอนนี้ แม้เค้าจะรู้สึกดีขึ้นกว่า 7 วันที่ผ่านมา
แต่ก็ยังน้ำตาซึมบ้างเวลาดูคลิป หรืออ่านเรื่องราว เรื่องเล่า
ยังพะวงช่วงก่อนนอน และระลึกรู้ในแรกที่ตื่น
ว่า เช้านี้ ... 

.

.

แม้ระหว่างวันก็ยังเบลอ ๆ เอ๋อ ๆ เวลาออกไปซื้อของ
คือ อารมณ์ที่ไม่มีสติกำกับนั่นแหละ
มากอย่างไม่น่าเชื่อว่าพระองค์ท่านจะแน่นหนักอยู่ในใจขนาดนี้

คือรู้ตัวเองว่า รักและภักดีท่านตลอดมา
แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีพระองค์ท่านในทุกอณูชีวิตขนาดนี้
มี "ท่าน" อยู่ในสมอง ในใจในความรู้สึก ...
ซึ่งผ่านไปกี่หมื่นกี่แสนวัน ก็คงอึงอวลแผ่ว ๆ อยู่เช่นนั้น

ดังเดิม

เค้าถึงเข้าใจน้านะ

เข้มแข็งนะน้า ขอให้อดทน ขอให้สู้
พ่อกับแม่ของน้า ไปสบายข้างบนนู้นกันแล้ว

ป่านนี้ คงนั่งจับมือกันมองลงมาข้างล่าง ..และยิ้มให้น้า

เงยหน้ามองฟ้าแล้วยิ้ม (บ้าง) นะน้านะ
เค้าเป็นกำลังใจให้เสมอ

Create Date : 22 ตุลาคม 2559
Last Update : 2 ธันวาคม 2562 8:54:19 น.		0 comments
Counter : 232 Pageviews.
Share Tweet