Bloggang.com : ลำเนา - leaving no room for a walk

เวลาที่เท้าเราเจ็บ
มันเจ็บไปถึงส่วนอื่น ๆ ของร่างกายด้วย
.
.
เจอในลำเนาบันทึก เมื่อ 12.17.2012
น่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น
ถึงเขียนไว้เช่นนี้

เมื่อวานบ่าย เพื่อนอยากกินข้าวคลุกกะปิ
ครัวมุมสวน
ที่ฉันไปเล่าอวดความอร่อยไว้

บอกเพื่อนว่า กินมา 3 วันติดแล้วนะเนี่ย
แต่เพื่อเพื่อน
น้อยกว่านี้ได้อย่างไร

เลยฝ่าฝนไปย่านนั้น
พบว่า เพราะน้ำป่าเอ่อล้นทางลัด
เราเลยต้องไปทางถนนใหญ่
รถติดมากจนต้องเปิด GPS
ลัดเลาะไปถึงหน้าร้าน
ได้ที่จอดหน้าร้านพอดีเป๊ะ

หันไปมองในร้าน
ขึ้นป้าย ปิด เด่นหรา
รีบวิ่งไปถามว่า ทำไมปิดแล้วคะ
เพิ่งจะบ่าย 3 ครึ่งเอง ปกติปิด 1 ทุ่มนี่นา

เจ้าของร้านบอกว่า
ปิดชั่วคราวครับ ข้าวหมด ต้องหุงเพิ่ม

เลยถาม แต่ยังขายใช่มั้ยคะ
คำตอบคือ ขายครับ แต่ต้องรอนานนะ

ตอบว่า ได้ค่ะ รอได้

เพราะเพื่อนคนนี้ มาครั้งนี้ครั้งที่ 3 แล้ว
รั้วรอบร้าน ปิดทุกที

เลยรู้ว่า ร้านปิดทุกวันหวยออก
และหลังวันหวยออก อีก 1 วัน
เท่ากับปิดวันที่ 1 - 2 และ 16 - 17 ของทุกเดือน

ระหว่างนั่งรอ
ข้าวคลุกกะปิ ข้าวผัดปู ข้าวผัดน้ำพริกกุ้งสดลงเรือ
(มากัน 2 คนนะ แต่เพื่อนเป็นสายกินจุ)
เจอหลานชาย ลูกของเพื่อนรุ่นน้อง
เดินเข้ามารับทูโก
หลานยกมือไหว้ ทักทายกัน

หลานออกไปแล้ว
เพื่อนรุ่นน้องคงรู้จากลูกชาย
เลยขับรถวนมาทางข้างร้าน เลียบสวน
มากดแตรแล้วยกมือไหว้

เพื่อนบอก หลานน่ารักเนอะ
พูดจาดี มารยาทดี ไหว้สวยด้วย
น่ารักมาก
บอกเพื่อนว่า เรียน ป.6 เองนะ

น่ารักเลยแหละ

...

พอเพื่อนตักข้าวคลุกกะปิคำแรก
เท่านั้นแหละ
สั่งทูโกกลับบ้านเลยค่า

3 กล่อง ให้พ่อแม่และตัวเองรอบดึก

ฉันเลยสั่งข้าวผัดน้ำพริกกุ้งสดลงเรือ
ให้คุณนายที่บ้านด้วย
เพราะแม่คงเบื่อข้าวคลุกกะปิแล้ว

ก็ถ้าฉันกิน 3 วันติด ๆ
แม่ก็กิน 3 สามวันติดเช่นกัน
เพราะออกไปกินอะไร ก็จะซื้อเมนูนั้นมาให้แม่ด้วย
อารมณ์ ต้องได้กินเหมือนกัน

...

ออกจากร้าน
เพื่อนบอก ต้องมีซ้ำอีกร้านนี้

ดีใจที่เพื่อนชอบ

...

แล้วเลยชวนกันไปเซ็นทรัล
ที่พบว่า คิดผิด เพราะรถติดมาก
ฝนตก มอเตอร์โชว์ วันหยุด
และมาเลย์ มาเลย์ มาเลย์
(เสียงเพลงเป้ อารักษ์ ลอยมาในหัวเลย)

...

ตอนเข้าลานจอดรถ
ที่จอดรถ เต็มทุกชั้น ย้ำว่าเต็มทุกชั้น
แต่เพื่อนมีที่จอดเสมอ
เพราะเป็นลูกค้าแบบ V-VIP

...

คนในเซ็นทรัล นอกเขตห้าง
อย่างกับหนอน

เดินไปไดโซ เพื่อซื้อเม็ดปรับอากาศ
เนื่องจากที่บ้านอากาศชื้นมาก
จากการที่ฝนตกหนักติดกันเป็นวีค
ซื้อ 3 ถุงไปเลย แล้วค่อยไปถ่ายใส่กระปุก
วางให้ทั่วบ้าน

...

ออกจากไดโซ ไปซื้อผลไม้
เดินผ่านแผงขายซูชิของคนข้างบ้าน

ค่าเช่าแผงหน้าท๊อปส์ 4 หมื่นบาท ต่อเดือน
ปกติเสมอตัวแหละ
แต่เพราะวันหยุด+เทศกาล ขายได้มาก
เลยต้องรักษาไว้

โชคดีที่มีแผงในแมคโคร ราคาไม่แพง
กับ แผงที่ตลาดกลางคืน ราคาหลักพันต่อเดือน
เลยช่วยกันถัวเฉลี่ย
ได้กำไรเดือนละหลักแสน

เพื่อนถึงกับอึ้ง

บอกเพื่อนว่า เจ้าของคนนี้
ก็คนเดียวกับที่เคยไปกินข้าวด้วยกัน
สมัยที่ฉันกลับมาเที่ยวไทย
หลายปีก่อน

เจ้าของแผงเป็นคนที่เคยไปขออาศัยอยู่บ้านฉัน
นานหลายปี
เป็นผู้หญิงเก่ง เรียนไม่สูง
เป็นไกด์ ไปอยู่ญี่ปุ่นหลายปี
แล้วไปอยู่อเมริกาอีกหลายปี
ขยันมากกกกกก
แบบ ก ไก่ ล้านตัว

ไปเป็นลูกจ้างร้านอาหารในอเมริกา
ขึ้นเป็นแม่ครัว
จนเป็นเจ้าของร้านอาหารไทย
ขายฝรั่งล้วน ๆ กลางเมืองใหญ่
แล้วก็ขายร้าน กลับเมืองไทยเพราะแม่ป่วยหนัก
เลยมาทำห้องเช่า + ดูแลแม่ 24 ชั่วโมง

เพื่อนนึกออกทันที
และไม่แปลกใจ เพราะเพื่อนจำได้ว่า
พี่คนนี้เป็นเจ้าของห้องเช่าในย่านชุมชนฉัน
น่าจะเกิน 500 ห้องแล้ว
แล้วมาติดต่อเพื่อน เรื่องจะวางตู้ซักอบตามหอพัก
และหน้าบ้านเช่า

พี่คนนี้ยังเป็นคนแรก ๆ ในเมืองของเรา
ที่ทำร้านอาหารแบบมีเดลิเวอรี่
ก่อนแกร็บจะถือกำเนิดขึ้น

ทั้งหมดทั้งมวล
พี่คนนี้เอามาจากระบบในอเมริกานั่นเอง

...

เดินห้างกับเพื่อน
เจอเพื่อนอีก 2 คน เลยยืนคุยกันแบบคนแน่น ๆ
ที่สุด แยกย้ายเหอะ
คนเยอะจนหายใจไม่ออกแล้ว

...

ขากลับ ... รถติดมาก
บ้านอยู่หลังเซ็นทรัลแค่ข้ามคลองแท้ ๆ
แค่ 3 เลี้ยวก็ถึง

ปรากฏว่า แค่เลี้ยวเดียว
ปาเข้าไป 45 นาที เพราะความไม่ยอมกัน
ของคันนั้นคันนี้
และความไม่เคารพกฎจราจร

....

ในห้าง ไม่นรก
ออกมานี่ นรกแตกเลย
ไม่ต้องโทษฝนโทษฟ้าหรอก
โทษคนนี่แหละ

ความเห็นแก่ตัวเข้าใครแล้วออกยาก
โชคดีที่เพื่อนเป็นคนมีน้ำใจ
แต่ความมีน้ำใจของเราคนเดียว
ไม่ได้ช่วยให้รถไปได้คล่องเลย

เพราะคนอื่นยังเห็นแก่ตัว

สรุปคือ 3 เลี้ยวเข้าบ้าน ช่วงขากลับ
ใช้เวลาเท่ากับการที่เพื่อนมารับ
ไปนั่งกินข้าวคลุกกะปิ และเดินห้าง
กับเดิน เดิน เดิน

คือ 2 ชั่วโมงพอดี๊พอดี

เหนื่อยใจเลย

จากนี้จะไม่ออกไปไหนในวันหยุด
อีกแล้ว