ในภาพ ไม่ใช่แกงกะหรี่ เพราะไม่กิน
แต่คือ ขนมจีนน้ำยาปู รสชาติภูเก็ต
ที่กินในร้านจิมทอมป์สัน

เพื่อนที่พาไปบอกว่า แพง
เพราะมันคือราคา 450 บาท

แต่เมื่อเทียบกับรสชาติ ปริมาณ
และความสะอาดแล้ว, คุ้มนะ
เป็นขนมจีนน้ำยาปูที่กินนอกภูเก็ต
แล้วได้ความอร่อยขั้นกว่าที่เคยกินในภูเก็ต

ติดใจจนเมื่อกลับไปแอลเอ
ก็ไปเสาะหาขนมจีนน้ำยาปูทั่วแอลเอเลย
แต่ไม่พบ, จนเมื่อรู้จักร้านไทยร้านหนึ่ง
แล้วยุยงส่งเสริมให้ทำขาย
เพราะเชฟเป็นคนภูเก็ต

ไปกินแล้ว, ตกใจมาก
ขายชุดละ 25 เหรียญ, ราคารับได้ถ้าอร่อย
แต่นี่คือ เผ็ดสถานเดียว
(มารู้ทีหลังว่า ทำน้ำยาหัวเชื้อไว้
แล้วเติมน้ำเพื่อเจือจางความเผ็ด)
จากนั้นก็ค่อยใส่ปูลงไปคน ๆ ยกมาเสิร์ฟ
ผักคือ ผักกาดดอง ถั่วงอก กะหล่ำปลีฝอย
มาพร้อมขนมจีน 4 คำเช่นกัน
เลยไม่ไปกินอีก


ตอนหลัง, เพื่อนซื้อมาให้ ขึ้นราคาเป็น 30 เหรียญ
กินไป บ่นไป จนเพื่อนที่เป็นเชฟอาหารญี่ปุ่น
ทนสงสารไม่ไหว
จัดการทำให้กินเองเลย

บัดนั้น ถึงกับฮาเลลูยา, อร่อยมาก
สมกับเป็นเชฟอันดับหนึ่งในเรื่องเครื่องแกง

นับแต่นั้นก็ได้กิน “น้ำยาปู” ฝีมือเพื่อนทุกครั้งที่นึกถึง
ตั้งใจว่า ถ้ากลับไปร้านจิมทอมป์สันอีก
จะไปกิน, แต่มีพรายกระซิบว่า
เค้าไม่ทำขายแล้วเมนูนี้, แสนเสียดาย

เลยต้องใช้เส้น เพื่อกินเส้นต่อไป
ถึงบัดนี้
.
.

เขียนถึงตรงนี้
เพราะอยากให้ประเทศไทย
มีวันแห่งขนมจีนบ้าง, จัง