เห็นด้วยว่า ถ้ามัวแต่คิดกำไรขาดทุน
การอยู่ร่วมกันของมนุษย์คงแห้งแล้งและหดหู่ค่ะ

ถ้าจะพูดกันจริงๆ แค่ "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" ก็กำไรขาดทุนแล้ว
ยิ่งเรื่องกรรมเวรยิ่งไม่ต้องพูดถึง เป็นการลงทุนในโลกหน้าชัดๆ

พูดแล้วก็ให้นึกถึงคุณ Terry Pratchett นักเขียนคนโปรด
ซึ่งแกก็เป็นนักมนุษยนิยมสุดๆในสายตาเรา
ตัวละครของแกเคยคุยกันประมาณว่า
"มนุษย์ต้องการแฟนตาซีเพื่อให้เป็นมนุษย์
ถ้าลองแยกจักรวาลนี้ดูแล้วจะเจออณูของความซื่อสัตย์บ้างไหม
เจออณูของความรักบ้างรึเปล่า ก็ไม่ แต่ที่มนุษย์เป็นมนุษย์ได้ ไม่ใช่แค่ลิงที่ยืนตัวตรง ก็เพราะเชื่อในเรื่องสมมติพวกนั้น"
อะไรประมาณเนี้ย ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันไหม แต่มันปิ๊งวาบขึ้นมา

ส่วนมากคนที่คิดเรื่องกำไรขาดทุน มักจะเป็นคนที่เชื่อว่า 1+ 1 เท่ากับ 2 เสมอไป

ทั้ง ๆ ที่มีหลายอย่างนำมาบวกกันก็ได้เป็นเท่าทวีคูณ อย่างเช่น ภราดร + นาตาลี เท่ากับชื่อเสียงมากมายไม่รู้จบ (เกี่ยวกันหรือเปล่าเนี่ย)

หรือ พ่อแมว + แม่แมว = ลูกแมว เจ็ดตัว เอิ๊กๆๆๆ

อันที่จริงเรายื่นน้ำใจให้กับคนอื่น ไม่เพียงได้น้ำใจกลับ เหมือนแค่เรายื่นแกงหนึ่งถ้วยให้ข้างบ้าน และข้างบ้านก็ยื่นผัดผักให้เรา มันก็ไม่ได้จบแค่การแลกเปลี่ยนกับข้าว สิ่งที่ได้เพิ่มจากนั้นคือ เพือนบ้านที่ดี ได้ยามคอยสอดส่องดูแลบ้านเวลาที่เราไม่อยู่ ความรู้สึกดี ๆ สังคมที่น่าอยู่ขึ้น ฯลฯ

มันจึงนอกเหนือคำว่ากำไรหรือขาดทุน เพราะต่างให้ ต่างก็ได้รับกันทั้งสองฝ่าย ไม่เห็นว่าใครจะเป็นคนขาดทุนเลยล่ะ

อ่า พี่ว่า เรื่องแบบนี้ นานๆคิดที แป๊บๆก็โอเคนะ แต่ถ้าต้องเถียงกันเยอะๆ เอาเวลาที่เถียงกันไปทำกำไรหรือขาดทุนดีกว่าอ้ะ ^^;

คุณ~:พุดน้ำบุศย์:~@ นั่นสินะคะ

ทินาจัง @ เรื่องลงทุนในโลกหน้านี่เห็นด้วยเลยนะ แต่บางทีก็คิดว่า...เออ ถ้ามันหาทางชักจูงให้ทำดีแบบอื่นไม่ได้แล้วจริง ๆ แบบนี้ก็เอาวะ
แต่เราก็คิดเหมือนกันนะว่าคนเราต้องการจินตนาการเพราะว่าคนเราเป็นคนน่ะ...

คุณตอกะจอ @ ที่จริง ถ้าคิดไปให้สุด ๆ มันก็ยังเป็นเรื่องได้กับเสียน่ะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นได้-เสีย ได้-ได้ หรือ เสีย-เสีย ก็ตาม
มีมิติบางอย่างที่ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ
จนบางทีสิ่งที่เราเชื่อว่าเป็นอย่างนั้น อาจจะเป็นอย่างนั้นเพียงเพราะเราอยากจะเชื่อเท่านั้นเอง
แต่ชอบตัวอย่างลูกแมวจังค่ะ^^

พี่กบ @ มันเป็นคำถามแบบที่พระเขาเรียกว่า อจินไตย สินะคับ^^''