|
|
ก่อนที่จะลืม
๑.
หลายวันก่อนได้พบรุ่นน้อง คุยกันหลายเรื่อง หัวข้อที่คุยรู้สึกว่า "เวิร์คดีจัง" ที่จริงน่าจะมาร์คไว้ตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้ก็เลยลืม ๆ ไปบ้างแล้ว
คุยกันเรื่องกระทู้ที่ห้องอาหารการกิน มีใครสักคนมาบอกว่า "แย่จัง ทำไมพวกนี้พูดถึงแต่อาหารเกาหลีญี่ปุ่น ไม่มีอาหารไทยเลย" ทำนองว่าเป็นพวกหลงวัฒนธรรมต่างชาติ
รุ่นน้องบอกว่าเคยได้ยินคนพูดว่า "คนไทยนี่อะไร ไม่สนใจอาหารไทยเลย ดูแต่ฝรั่งสิยังสนใจอาหารไทย"
ชะรอยคนพูดจะไม่รู้ตัว แต่คนฟังคิดแล้วก็ขำนิด ๆ คนไทยสนใจอาหารญี่ปุ่นเกาหลี กับคนฝรั่งสนใจอาหารไทยนี่ต่างกันตรงไหนเหรอ
คุยกันเรื่องเมื่อก่อนเมืองไทยไม่มีพริกด้วย
แต่ตอนนี้เริ่มสงสัย เพราะอ่านลูกไพร เห็นว่าในป่ามี "พริกนก" แล้วก็เกิดระลึกขึ้นมาได้ว่าในสิงหไตรภพ ( หรือนิทานแบบนั้นสักเรื่อง ) มีซีนประมาณพระราชาตกยากไปอยู่บ้านป่า กินข้าวชาวบ้านไม่ได้เพราะเผ็ดเกินนี่นะ แถมยังมี "น้ำพริก" ด้วย แบบนี้พริกนี่มีมาเมื่อไหร่นะ แล้วเป็นอาหารพื้นเมืองของเราหรือเปล่านะ
๒.
นอกจากเรื่องอาหารแล้ว ยังคุยเรื่องอะไรเยอะแยะตั้งแต่เรื่องอิโมติค่อน เรื่องเขียนนิยายจากเกม ถ้าขอลิขสิทธิ์ถูกต้องจะเป็นยังไง ( กรณีศึกษาที่คุยตอนนั้นมี ICO แต่ตอนนี้คิด ๆ ดูก็มีแรคนารอคด้วยนี่นา แล้วก็มีนิยายที่เขียนก่อนจะมาเป็นเกมด้วย อย่างเช่น record of lodoss war ) ยังมีเรื่องวรรณกรรมเยาวชนด้วย เยอะจริง ๆ จำไม่หมดเลย แต่ชอบจัง คุยเรื่องพวกนี้แล้วทำให้คิดอะไรอีกเยอะ
๓.
นี่เป็นสิ่งที่อ่านเจอในกระทู้ที่ค่อนข้างจะเป็นประเด็นอยู่ตอนนี้ ตัวเนื้อหากระทู้เราคิดว่าคงต้องฟังความให้ครบข้างก่อนจะตัดสินอะไรได้ ดังนั้นจะไม่พูดถึง เนื้อหาที่อ่านเจอในนั้น คือ คนที่เขียนความเห็นคนหนึ่งได้คุยกับคนคนหนึ่งเรื่องการแต่งหน้า ถามทำนองว่าถ้าเรียนแล้วจะทำได้แบบนี้บ้างไหม
คนแต่งหน้าก็ว่า ถ้ามีพรสวรรค์ คงทำได้ แต่คนมีพรสวรรค์มักจะถูกโน้มน้าวเข้าหาสิ่งที่ตนถนัด และทำสิ่งนั้นมานานแล้ว ส่วนถ้าไม่มีพรสวรรค์ พยายามมาก ๆ ก็คงทำได้เหมือนกัน แต่ต้องใช้เวลานาน ( เวิร์ดดิ้งแรงกว่านี้ แต่เนื้อหาทำนองนี้แหละ )
ไอ้เรื่องคนมีพรสวรรค์จะถูกโน้มน้าวเข้าหาสิ่งที่ตัวถนัดนี่ เราก็เคยได้ยินมานะ ที่จริงเราสงสัยว่ามันเป็น "พรสวรรค์" หรือเปล่า คือจริง ๆ ไม่ได้สวงสวรรค์ที่ไหนหรอก ตอนเด็กมันชอบ มันทำไปมาก ๆ มันก็เก่งเอง ก็แค่นั้น
เราเป็นพวกเชื่อว่าความเก่งมาจากความพยายามและการเก็บสะสมชั่วโมงบิน ความพยายามมีลักษณะต่างกัน เหมือนนิทานจีนเรื่องที่ศิษย์สองคนวาดรูป คนหนึ่งมันตะบี้ตะบันวาดเสียเกือบตาย ออกมายังสวยสู้คนที่ไม่ตะบี้ตะบันไม่ได้ แต่จริง ๆ คือคนที่ไม่ตะบี้ตะบันได้ "พยายามมาตลอด" ไม่ใช่เฉพาะพยายามในช่วงที่อาจารย์กำหนด ชั่วโมงบินมันเลยมากกว่า ผลก็ออกมาเป็นอย่างนี้
บางทีก็นึกถึงนิทานอีกเรื่องหนึ่ง อ่านในหนังสือรวมนิทานไทย เรื่องคนจนคนหนึ่งสู้เก็บเงินจนได้ก้อนใหญ่พอสมควร ภูมิใจมาก เดินถือออกจากบ้าน ไปเจอเศรษฐีผู้ไม่ต้องสะสมอะไรทั้งนั้น แต่สามารถถือทองถุงโตกว่าเดินหลั่นล้าได้ คนจนคนนั้นแค้นมาก ประมาณตูพยายามไปทำไม เลยจะเอาเงินทิ้งน้ำ ตอนจบมีคนไปห้าม บอกว่า "เอาเงินทิ้งน้ำทำไมกัน เงินนั้นถึงน้อยก็เป็นเงิน" ( หรืออะไรทำนองนี้ )
บางทีคนเราคงสร้าง identity ด้วยความรู้สึกแบบนี้เหมือนกันละมั้ง คือว่าอยากจะมีที่ที่ไหนสักแห่ง พอไม่สามารถเป็น "ที่หนึ่ง" ได้แล้ว อย่างน้อยก็ยังอยากเป็น "ที่หนึ่งในแบบของตัวเอง" เพราะรู้สึกว่าการเป็นที่สองก็คือการไม่เป็นอะไรเลย
๔.
จะว่าไปแล้ว ก็เคยอ่านเรื่องทำนองนี้ในหนังสือเลี้ยงเด็กเล่มไหนสักเล่ม เขาบอกว่าดูตอนเด็ก ๆ ก็ได้ ตอนเด็กเป็นยังไงโตมาก็แบบนั้นแหละ อย่างตอนเขาเด็ก ๆ เขาชอบเล่นตุ๊กตา ชอบเป็นแม่อย่างแรง โตมาก็เลยมาเขียนหนังสือเด็กแบบนี้ไง
อันนี้จะเป็นเครื่องบอกว่า "แผนการณ์" ในอนาคตของเราถูกกำหนดตั้งแต่ตอนเด็ก และ "พรสวรรค์" ของเราอยู่ในสิ่งที่เราทำตอนเด็ก ๆ เหรอ แต่เรายังจำได้ว่าเคยไปพักรีสอร์ทที่ไหนสักแห่ง ( บัตรสมนาคุณ ) อาผู้หญิงของเราก็ไปด้วย อาผู้หญิงไม่เคยยิงปืนมาก่อน แต่คราวนั้นลองยิงปืนดู ปรากฏว่ายิงแม่นมาก แบบนี้เรียกว่าพรสวรรค์หรือเปล่า ( แต่หลังจากนั้นอาเราก็ไม่ได้สนใจยิงปืนหรอกนะ ) หรือเพราะว่าอาเรามีคุณสมบัติอย่างอื่นเป็นต้นว่าเป็นคนสมาธิดี มุ่งมั่นอะไรแบบนี้ มันก็เลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของ "ชั่วโมงบิน" ในการเก็บเลเวลสู่การมี "พรสวรรค์ในการใช้ปืน" คิด ๆ ดูแล้วก็เหมือนเกมเหมือนกัน ตอนยังไม่เลือกอาชีพถ้าฝึกคุณสมบัติหลาย ๆ อย่าง ก็สามารถเลือกอาชีพได้หลายอาชีพ ( มี "พรสวรรค์" ได้หลายทาง ) เพราะว่าเก่งรอบด้านอยู่แล้ว
๕.
เราก็ยังคิดอยู่เหมือนเดิมว่าโลกนี้ไม่มีอะไรฟรี เพียงแต่สิ่งที่ "จ่าย" ไป ไม่ได้เป็นเงิน และไม่ได้เป็นความรู้สึกว่า "สูญเสีย" เสมอไป และเราก็ยังคิดด้วยว่าทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกันไปหมดไม่มีที่สิ้นสุด ( คาดว่าตาลุงฟูโกต์คงไม่เห็นด้วย แต่เราว่าฟูโกต์ก็อยู่ในบริบทของแกเหมือนกันแหละ )
###
ป.ล. เรื่อง "บนเส้นทางชีวิต" ของหมอประเวศ วะสี สนุกดี แต่มันมีกี่เล่มเนี่ย แม่ไปตกมือสองมาได้ เปิดมาไส้มันเขียนว่า "เล่มหนึ่ง" น่ะ...- -''
| Create Date : 07 มกราคม 2550 |
| Last Update : 7 มกราคม 2550 23:05:59 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 461 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Orange~ IP: 125.24.55.37 วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:18:00:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
การ "สะสมชั่วโมงบิน"
แต่ก็นะ ถ้าไม่มีอะไรมาผลักดันก็ทำให้เกินชม.บินไม่ด้ายยยยย
อย่างถ้าไม่อยากจะบิน จะมีคิดเครื่องบิน
ถ้าไม่ลำบากจะคิดหลอดไฟเรอะ!!
มันขึ้นอยู่กับ "แต่ละคน"
มากกว่า จะเอาอะไรไปตัดสินเลยว่าคนนี้เก็บชั่วโมงบินมามากกว่าถึงทำได้มากกว่าก็ไม่ถูกเสียทีเดียวน้า
บางคน "ทำไม่ได้" จริงๆ อย่างพวกเย็บปักทักร้อย อย่าโยนมาทางนี้เลย นั่งเสียสิบนาทีก็ไม่ไหวแล้ว มันอาจจะเป้นเพราะตอนเด็กๆ "ทำ" บ่อยไปก็ได้เน่ะ^^
อะไรที่ฝังใจ สมัยเด็กก็ไม่อยากจะทำอีกแล้ว มันก็เป็นอีกนหึ่งแบบ ให้มาพูดเรื่องนี้ทั้งวันก็คงไม่จบ