ชอบเดินเหมือนคุณแม่เราเลยอะ


ยังไงเดินไปอ่าน Blog เรามั้งนะ

เราก็ชอบเดิน แม้จะพบว่า อากาศของบ้านเราไม่เอื้อต่อการเดินระยะยาวๆ
ไม่เหมือนสมัยอยู่ปักกิ่ง
เราชอบสัญจรไปตามวงแหวนรอบในของเมืองมากๆ ดูบ้านเรือนเก่าๆ ร้านขายของและคนแก่ๆ --- (รอบนอกไม่ไหว เสียวโดนรถเมล์เอาไปเคี้ยวเล่น )


ตอนนี้ถ้าให้กลับไปอีก คงมึนพิลึก
ได้ข่าวว่าทั้งทุบทั้งรื้อ
ต้อนรับโอลิมปิกกันครึกครื้น

เห็นระยะทางเดินแล้วช็อค เดินได้ไงเนี่ย เราเป็นคนขี้ร้อนอ่ะ พอเหงื่อออกแล้วก็มองหาแต่ห้องแอร์

จริงๆ เขาว่าสวนลุมมีห้องสมุดมานานแล้วนะ แต่เพิ่งปรับปรุงใหม่เป็นการใหญ่เมื่อไม่นานมานี้

ส่วนการนั่งเรือข้ามฟากกลับไปกลับมา ตาโน้ต อุดมเคยทำมาแล้วอ่ะ เขียนไว้ในหนังสือเล่มไหนไม่รู้

วันก่อนเพิ่งคุยกับคนข้างบนว่าอยากให้จขบ.เขียนนิยายกำลังภายในมั่ง ตอนนี้หิวนิยายกำลังภายในสุดๆ

อาจาร์ยขา!!

น้องนัทอยากไปทัวร์เดินบริโภคอะ!!

เอ้อ พูดถึงฟุตบาท แล้วนึกถึงที่ฮิเมจิเนาะ น่าเดินมาก แต่แบบว่ายังเสียวรถจักรยานเขาอยู่เลยอ่ะ

เรือนั่นเคยได้ยินคนเก็บตั๋วเล่าถึงคนที่พยายามนั่งแบบนั้นเหมือนกัน ปรากฎว่าเขาไล่ลงแล้วเก็บตังค์เพิ่ม = ='' ถ้านั่งไปกลับโดยไม่ต้องลง เห็นจะมีแต่พวกรถไฟฟ้า หรือ ซับเวย์ล่ะมั้ง

ปล. อืม ไว้ว่าง ๆ ไปเดินดูรอบ ๆ มั่งดีกว่า

ยังไม่เคยไปสวนชูวิทย์เลย

แต่เดินเอกมัยวันนั้นไม่ดีเลย

ฝนตก เฉอะแฉะ ใส่รองเท้าแตะ (คู่ที่ใส่เป็นชั่วโมงนั่นแล) อี๋... :P

หึ อ่านแล้วรู้สึกอย่างเดียวคือ อิจฉาจังเลยยยยยยย ก้ากกกกกกก แบบว่า อยาก เดินมั่ง อยากกลับไปแบบไม่มีอะไรต้องกังวล ไม่ต้องเรียน ไม่ต้องเครียดว่าเวลาผ่านไปเท่านี้ๆแล้วต้องกลับไปอ่านหนังสือแล้ว

บางทีก็คิดว่ามันบ้าเนอะ เวลามีตัวตนซะที่ไหน ถ้าไม่มีนาฬิกาแล้วเวลาคืออะไรกันแน่ เหมือนทั้งหมดอยู่ในหัว แล้วบ้าไปต่างๆนานากันเอง (เวอร์ไปหรือเปล่านิฝ้าย)

ชีวิตฝ้ายเคยนั่งเรือสองครั้งในกรุงเทพ นั่งเรือข้ามฝั่ง ไม่เคย...

วันนั้นขอโทษนะงับ ทักมาแล้วไม่ได้ตอบทำกับข้าวอยู่ =[]= มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย อยากเล่าให้ฟังเยอะแยะ

((ลืมอย่างน่าเกลียดจากบลอกที่แล้ว)) ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ

ไว้มีงานทำหาเงินได้แล้วจะลองไปตะลุยร้านอาหารทุกร้านที่ลงในพันทิพ แหะๆ

^^ พี่ชอบนั่งเรือที่ท่าน้ำนนท์ล่ะ มันเย้น เย็น (จนค่อนข้างหนาว) เห็นแม่น้ำเจ้าพระยากว้างกว่าแถวท่าพระจันทร์มาก ว่างๆ จะชวนไปนั่งแถวนั้น ค่าโดยสาร 2 บาท (ขึ้นยังไม่รู้ ล่าสุดนั่งเมื่อสองเดือนก่อน)

ส่วนเรื่องเดินนี่ ตั้งแต่ขับรถเป็น รู้สึกเดินได้น้อยกว่าเดิมเยอะ แต่เอาเข้าจริงๆ เมื่อพี่ไปเที่ยวเยาวราชเพื่อเก็บข้อมูลอาคารบ้านเรือนสมัยเก่า กับพี่เล็กและเจ้าเอ๋คนชื่นชอบฯ ปรากฎว่าพี่เดินได้ทนกว่าอีกสองคน ^^'' แถมเหงื่อออกน้อยกว่าด้วย ทำให้คิดว่า "อืม...เมื่อก่อนเราคงแข็งแรงกว่านี้อีกหลายเท่าสินะ"

ว่าแต่...ไปเรียนต่อ 1 ปี กลับมาปันอาจได้เห็นอะไรเปลี่ยนไปอีกก็ได้เนาะ ^^ แล้วเราค่อยหาเวลาว่างไปเดินด้วยกัน!

เรื่องเดินนี่ไม่ค่อยอะ บรรยากาศไม่เป็นใจ
ตอนไปสอบ IELT โดยให้พูดเรื่อง Walking
ตายสนิท จอดไม่ต้องแจวทันที
เฮอะ ที่ตอนเพื่อนไปสอบได้เรื่อง Reading

เรื่องเรือแนะนำให้นั่งเรือด่วนเจ้าพระยาเล่นล่ะ
นั่งจากสาธรไปทางท่าน้ำนนท์นะ
ช่วงเย็นๆ พระอาทิตย์สวยมาก วิวก็ดี ลมก็ดี
นั่งเรืออืด (จำไม่ได้ว่าธงสีอะไร) ไม่น่าจะถึง 20

ว่าแต่จขบ.จะไปเรียนต่อเหรอ ไปไหนอะ

คุณ Aui_haui @ ค่า^^

คุณแพนด้า @ อากาศบ้านเราไม่เอื้อจริง ๆ แหละค่ะ นอกจากร้อนเปรี้ยง ๆ แล้วยังฝุ่นเยอะอีกต่างหาก ตอนเย็น ๆ ถึงค่อยยังชั่วหน่อย - -'

คุณ LMJ @ ถ้าเดินตอนเย็นก็ไม่ร้อนค่ะ โอเคเลยแหละ แต่เดิน ๆ ไปสักพักจะเหงื่อออก ไม่ใช่เพราะร้อนนะ แต่เพราะเหนื่อยน่ะ ^^'
เรื่องห้องสมุดสวนลุมนี่เห็นแต่ป้ายโฆษณามานานแล้ว ไม่เคยไปดูของจริงสักที แต่เพิ่งรู้ว่าเป็นของเก่า สร้างใหม่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะคะ จะได้มีที่สิงสู่เพิ่มเติม^^
จขบ.เขียนนิยายกำลังภายในไม่เป็นอะขอรับ แต่ว่าเคยร่วมมือกันเขียนเรื่องกำลังภายในติงต๊อง (ที่ไม่จบ) กับน้องชาย ชื่อ "ศึกคัมภีร์สีสวยช่วยชีวิตพิชิตมารผลาญศัตรูดูหนังก็ได้ฯ" (แล้วอะไรต่ออีกจำไม่ได้แต่ว่ายาวมาก แถมยังมีซับว่า "เปนนิยายที่สนุกอย่างเอก" ประมาณนี้อีกต่างหาก)

นัทโต้ @ ว่างเมื่อไหร่ลงวันที่ไว้หน่อยสิตัวเอง

เลจัง @ ใช่ ๆ คิดถึงฮิเมจิมาก ๆ เลย มันน่าเดินสุด ๆ
รถไฟฟ้านั่งไปกลับได้ด้วยเหรอเนี่ย เรานึกว่าจะโดนไล่ลงกันหมดซะอีก (สรุปว่านั่งอะไร ๆ ก็โดนไล่ลงสินะเนี่ย - -')

พี่เพนกวิน @ มันก็เป็น...สวนขนาดย่อมน่ะขอรับ ย่อมสุด ๆ เลย - -''

หน่าจัง @ เอกมัยไม่ค่อยน่าเดินอะ พี่เคยเดินแล้ว ทางมันไม่ค่อยดีด้วยมั้ง แถมใส่รองเท้าแตะวันฝนตกด้วยนี่ท่าทางจะผจญภัยน่าดูแฮะ - -''
ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย ไปหาที่ทำงานได้มั้ย จะได้เอาหนังสือไปให้ + ไปคืน

น้องฝ้าย @ พี่ว่าพี่เดินแก้เครียดว่ะ แบบว่ามันคิดมากก็เดินนี่แหละ ไม่ต้องคิดอะไรดี ดูอะไรไปเรื่อย ๆ
อ่อ วันนั้นไม่เป็นไรหรอก ไม่ซีเรียส บางทีพี่ก็ออนไว้ไม่อยู่หน้าจอ กลับมาอีกทีมีคนทักเหมือนกัน^^'

พี่กก @ ไว้มีเวลานัดกันไปเที่ยวแถวนั้นกันเถอคับ
นั่นสินุ ไปปีนึงอาจจะเห็นอะไรเปลี่ยนไปก็ได้ หรืออาจจะไม่เห็นเลยก็ได้นะ
คิดแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ เนอะ

ทินาจัง @ ตอนสอบเราเจอพูดเรื่องอะไรหว่า...คนที่ตัวเองนับถือมั้ง แอบอึ้งด้วยแหละ แต่ดีที่ อ.คนที่สอบเขาช่วย^^'
จขบ.จะไปลอนดอนอะจ้า เรียน publishing ตอนนี้อังกฤษผ่านกม.ให้นักเขียนต่างชาติทำงานได้หนึ่งปีหลังเรียนจบ เพราะงั้นถ้าได้งานที่โน่นก็อยู่ต่อ ถ้าไม่ได้งาน เรียนจบก็กลับมาทำงานเมืองไทยเหมือนเดิม