วิชาแรกที่เขามอบหมายให้ผมสอนที่มหาวิทยาลัยนเรศวรคือวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจ...

    ยังจำได้ว่าชั้นเรียนแรกที่สอนตรงกับวันจันทร์ที่ ๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๓  พอเข้าไปสอนครั้งแรก นิสิตวิชาเอกสาขาการจัดการธุรกิจเป็นชั้นเรียนแรกที่เข้าไปสอน....นิสิตยังรู้สึกแปลกๆกับกฎเกณฑ์ของชั้นเรียนที่ผมกำหนดขึ้นมาซึ่งแตกต่างไปจากชั้นเรียนอื่นที่พวกเขาเคยเรียนมา และผมยังเป็นอาจารย์ใหม่สำหรับลูกศิษย์...

    หลังจากที่คุ้นเคยกับลูกศิษย์...เรื่องราวที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจที่ดร. ชาตรี ปรีดาอนันทสุข เป็นอาจารย์ผู้สอนสำหรับลูกศิษย์....มันคือเรื่องราวของความทรงจำที่ดีสำหรับลูกศิษย์หลายๆคนสำหรับชีวิตการเป็นนิสิตในมหาวิทยาลัยนเรศวร  

    เผลอแผล็บเดียว.....ปีนี้ย่างเข้าสู่ปีที่ ๔ ที่ผมรับผิดชอบสอนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจให้กับภาควิชาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยนเรศวร

     กลุ่มแรกที่ผมมีโอกาสสอนเป็นนิสิตสาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์คู่ขนาน ของคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์  พวกเขาเรียนเทอม 1/2556  เร็วกว่ารุ่นน้องปี 3 ขึ้นปี 4 ที่ไปฝึกงานในช่วงเวลาเดียวกัน  กลุ่มลูกศิษย์สาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์คู่ขนานสาขาการจัดการธุรกิจกลุ่มนี้...ผมเคยสอนวิชาพฤติกรรมองค์การและภาวะผู้นำมาแล้วเมื่อ ๒ ปีก่อน จึงคุ้นเคยระดับหนึ่ง  รุ่นนี้มี ๑๙ คน จึงไม่ยากที่จะจำชื่อพวกเขาได้ทั้งหมด

    กฤติยา แสวงรุจิธรรม ผู้หญิงผิวขาวหน้าหมวยจากอุตรดิตถ์ที่ตั้งใจเรียนมาก เธอเป็นแฟนคลับคอยติดตามความเคลื่อนไหวในเฟซบุ๊ค "วิชากลยุทธ์ทางธุรกิจ ม.นเรสวร" อย่างสม่ำเสมอ  เป็นหนึ่งในกองเชียร์คนสำคัญ

   กาญจนา ศรีบุบผา สาวจากเมืองพิจิตร....ดูเหมือนจะผิดหวังกับผลการเรียนที่ผ่านมา  เทอมนี้เธอจึงตั้งใจและมุ่งมั่้นกับการเรียนมากขึ้น  พยายามยกมือตอบบ่อยๆ กล้าที่จะตอบโดยไม่สนใจว่าจะผิดหรือถูก  กาญจนามักจะนั่งเรียนใกล้กับชลิดา

   เจตรินทร์  รองพล  หนุ่มเมืองตรังที่รักการนอนเป็นชีวิตจิตใจ  บ่อยครั้งที่ไม่เข้าเรียนเพราะนอนเพลินจนเกินเวลา  

   ชลิดา ฤทธิ์แก้ว สาวน้อยตัวเล็กที่มีน้ำเสียงหวาน....เธอพยายามแสดงความคิดเห็นอยู่บ่อยๆในชั้นเรียน    เธอตั้งใจเรียนมากสังเกตจากสีหน้าในระหว่างที่เรียน

   ฐาปกรณ์ สมบูรณ์  เป็นประธานรุ่น เขาทำกิจกรรมหลายอย่างจนส่งผลต่อการเรียน  มีอยู่หลายช่วงที่ฐาปกรณ์ไม่เข้าชั้นเรียน ผมสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาเพราะอ่านจากคีย์เวิร์ดที่เขาเขียนท้ายชั่วโมงทำให้รับรู้ถึงปัญหาว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับชีวิตเขา  เขาเล่าให้ฟังว่าเขาผิดหวังในช่วงนี้...ผมปลอบและให้เขามองไปที่อนาคตโดยปล่อยวางกับสิ่งที่ไม่เที่ยงในปัจจุบันและอดีต

   ไชยวัฒน์ เกษาพร  มีฝีปากร้ายที่พูดจาสองแง่สองง่ามชวนให้คิดไปไกล....

    ณัฐธิดา สุริโย  มักแต่งชุดนิสิตชายมาเรียน มีอยู่วันนึงใส่กระโปรงมาเรียน...ทำให้รู้สึกว่าวันนั้นคือความแตกต่างอย่างแท้จริง  เธอขอบคุณผมที่ทำให้เธอสามารถมีโอกาสได้ใส่ครุยรับปริญญาตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับผม

     ธนพร ศิริผล มักจะขาดเรียนบ่อยๆ  เธอเป็นคนนครสวรรค์....ภาคภูมิใจในการเป็นนักสู้ตัวจริงของครอบครัว ไม่ว่าจะมีปัญหาใหญ่แค่ไหนพ่อแม่เธอไม่เคยหนีปัญหาสมกับเป็นเถ้าแก่ในดวงใจของเธอ

     เบญจพร โคตรแก้ว  มักจะเหม่อลอยในระหว่างเรียนหลายครั้งเพราะรู้สึกแย่กับวิชาในคณะที่พึ่งสอบผ่านไป....แต่พลอยทำให้รู้สึกหดหู่ในระหว่างที่เรียนวิชาที่ผมสอน

     ปาริชาติ สุภาษิ  เป็นคนเรียนเก่งแต่พูดน้อยมาก....จนได้ฉายาว่า "แม่พิกุลทอง" เพราะกลัวว่าพูดแล้วใบพิกุลจะร่วงออกมาจากปากเหมือนในวรรณคดีเรื่อง "พิกุลทอง"

     พรรณพร กะตะจิตต์  เป็นคนอารมณ์ดีเริงร่า ใบหน้าคล้ายอัมราจนคิดว่าเป็นฝาแฝดกัน

      พิจิตรา เพชรรัตน์  เป็นคนเรียนเก่งคนหนึ่งแต่ดูเหมือนในใจคิดอะไรอยู่...คำพูดทีเธอเขียนเอาไว้ในคีย์เวิร์ดดูเหมือนเธอต่อต้านกฎเกณฑ์บางอย่างอยู่

      ชญานิศวร์  ประเสริฐกุลไชย  สาวสุพรรณที่เป็นคนพูดน้อย  เธอตั้งใจและมีมุมมองที่แตกต่างไปจากเพื่อน

       วัลยา ลาคำ เป็นคนอารมณ์ดี เสียงหวานๆ แต่มักจะอธิบายเรื่องต่างๆให้เข้าใจได้ค่อนข้างลำบาก

ไม่รู้ว่าใครไปตั้งฉายาให้เธอว่า "ซิ้ม"

        วิลารัตน์ พวงมณี  เป็นเป้าหมายให้เพื่อนในชั้นเรียนแซวเรื่องความรักต่างวัยได้บ่อยๆ

        ศิริรัตน์ ยศปัญญา  ชอบนั่งหลังกลุ่มเดียวกับไชยวัฒน์ และฐาปกรณ์

กิจกรรมระหว่างที่เรียนในชั้นวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจพยายามปลูกฝังแนวคิดการทำงานเป็นทีม  การกล้าที่จะแสดงแนวคิดใหม่ๆ

วันปิดคอร์ส.....ไม่ต่างจากรุ่นก่อนหน้านั้น.....มีทั้งน้ำตา เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มของลูกศิษย์ สำหรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจตลอด ๑๕ สัปดาห์   ภาพสดใสของเหล่าลูกศิษย์ที่ ๑๙ คนถูกบันทึกเอาไว้เป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งพวกเขาเหล่านี้คือลูกศิษย์ที่ผมสอน ได้ถ่ายทอดแนวคิด  ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับกลยุทธ์ทั้งทางธุรกิจและการใช้ชีวิตที่ถูกต้อง ให้แก่เหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายเหล่านี้ หวังว่าพวกเขาจะหยิบจับเอาสิ่งที่ผมสอนไปนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเขาเอง รู้จักเลือกเส้นทางที่ถูกต้องและก้าวหน้าในเส้นทางที่พวกเขาเป็นคนเลือกเอง

ภาพลูกศิษย์กำลังคร่ำเคร่งกับการสอบปลายภาคอาจจะเป็นภาพชินตา....แต่ความพยายามของเหล่าลูกศิษย์ในการทำสอบก็ไม่ได้สูญเปล่า  มันมีผลลัพธ์ตอบกลับมา

ผมตรวจข้อสอบของลูกศิษย์สาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์คู่ขนานทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยและออกเกรดได้ก่อนหมดระยะเวลาส่งเกรดของมหาวิทยาลัยสำเร็จ   แม้ว่าจะยุ่งอย่างมากกับงานที่ต้องทำหลายๆอย่างในช่วงเวลาเดียวกัน  แต่ก็มีความสุขในการเป็นผู้สร้างเมล็ดพันธุ์ความคิดที่มีคุณค่าให้แก่โลกใบนี้ และสังคมไทย

เทอม 2/2556 ผมรับผิดชอบสอนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจสำหรับนิสิตปริญญาตรีภาคปกติจำนวน 3 กลุ่มและ 1 กลุ่มสำหรับนิสิตภาคพิเศษ  รวมจำนวนนิสิตที่ลงทะเบียนเรียนวิชานี้ทั้งสิ้น 241 คน ถือว่าเยอะมากทีเดียว  แต่ความตั้งใจที่จะให้ลูกศิษย์ได้รับความรู้เท่าเทียมกันเลยตัดสินใจที่จะรับผิดชอบสอนคนเดียว

วันอาทิตย์ที่ ๒๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖ คือวันที่ผมต้องมาสอนชดเชยให้แก่ชั้นเรียนที่งดไป....เหล่านิสิตที่เห็นในรูปคือนิสิตทั้งหมดที่ลงเรียนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจซึ่งมีจำนวน 241 คน                                                    

ชั้นเรียนวิชากลยุทธ์ทางธุรกิจสำหรับปีการศึกษา ๒๕๕๖ ในภาคเรียนที่ ๒/๒๕๕๖ เดินทางมาได้เกือบครึ่งทางแล้ว....สิ่งสำคัญไม่ใช่แค่สอน ออกข้อสอบ ออกเกรดแล้วจบ  แต่อยู่ที่การทำให้ลูกศิษย์สามารถนำเอาความรู้ที่เรียนจากในห้องเรียนไปใช้กับสถานการณ์จริงและเกิดประโยชน์อย่างแท้จริง