ตามมาชมภาพจากสวิสเซอร์แลนด์ค่ะ

น้ำพุที่เจนีวา ดูสูงใหญ่อลังการจริงๆ

โลซานน์ถือเป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับชาติไทยมากทีเดียว

ปล.ทะเลสาปที่เจนีวา และโลซานน์ ชื่อ ลาค เลอมอง ค่ะ

วิวสวยเชียว
ต้องมาอ่านตอนต่อไปว่าไปประชุมสนุกฉันใด ^^

ที่แน่ๆ เย็นตาโฟน่าทานค่ะ

เอ ลูกศิษย์คนไหนน้อ
ถามอาจารย์...
คงไม่ใช่ป้านัท ใช่ไหมครับอาจารย์
อิอิ

"ชีวิตคู่" ในความคิดของอาจารย์ไม่ได้ผิด แต่ถ้าชีวิตคู่ต้องกลายเป็น"เลี้ยงเดี่ยว"ในขณะที่ยังไม่ถึงเวลาอันควรไม่ว่ากรณีใด ๆคนที่คอยให้กำลังใจกัน คนที่คอยดูแลกันหายไป คนที่อยู่ข้างหลังต้องอยู่ให้ได้และให้ดีชีวิตที่เหลืออยู่ก็ต้องทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุด และเฝ้าประคองลูกให้แข็งแรงเพื่ออยู่ให้ได้ในโลกใบนี้อย่างคนมีคุณภาพ..แล้วแบบนี้ชีวิตคู่หรืออยู่เป็นโสดแบบไหนดีกว่ากันคะ อาจารย์ตอบได้ไหม(คนนี้ไม่ใช่ลูกศิษย์ถามจะตอบไหมเนี่ย)

ขอบคุณคุณแป๋วที่แวะมาทักทาย รู้ว่าคุณแป๋วชอบทานเย็นตาโฟ ผมทานเย็นตาโฟร้านลีคาเฟ่เผื่อแล้วครับสำหรับคอเย็นตาโฟเหมือนกัน แต่รสชาติที่สนามบินสุวรรณภูมิไม่อร่อยอย่างที่เคยทานที่ร้านลีคาเฟ่ที่สาขาอื่น

ตอนนี้งานยุ่งมาก...จนไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่จะมีเวลามาเขียนตอนต่อไป เพราะยังตรวจข้อสอบกลางภาคลูกศิษย์อีก ๒ กลุ่มจำนวน ๑๔๐ คนยังไม่เสร็จ แฟนคลับของบล็อกนี้คงต้องรออ่านตอนต่อไปเมื่อผมว่างจะเข้ามาเขียนต่อ


ขอบคุณสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมจากคุณDaimandsky


บอย...ที่เขียนใช้สรรพนามผู้ชายแบบนั้น รับรองไม่ใช่พี่นัทแน่นอน ว่าแต่พี่นัทแกเข้ามาอ่านหรือยัง อันนี้ไม่ทราบ ตอนหยิบเรื่อง "ความจำสั้นแต่รักฉันยาว" มาใช้ประกอบการอธิบายในชั้นเรียน ดูพี่นัทจะอินมาก


คุณจันทร์เพ็ญ ตอนแรกผมเข้าใจว่าเป็นลูกศิษย์กลุ่มบัญชีที่เคยสอนซึ่งชื่อจันทร์เพ็ญเหมือนกัน แต่ตอนนี้ทราบแล้วว่าเป็นคุณแม่ของลูกศิษย์

ชีวิตโสดและชีวิตคู่ต่างมีข้อดี-ข้อเสีย และสิ่งหนึ่งที่มักจะสอนลูกศิษย์ก็คือ

"ทุกอย่างเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์

อนิจจัง ---ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรคงทน
ทุกขัง ---สภาพที่ทนได้ยาก
อนัตตา --ไม่มีอะไรที่เป็นของเราแท้จริงซักอย่าง ที่ว่าเป็นของเรา แท้จริงเป็นแค่สมมติบัญญัติ เมื่อตอนเขามา..เขาไม่ได้บอก ถ้าวันนึงจะจากลาไป เขาไม่จำเป็นต้องบอกลาด้วยซ้ำ "

ดังนั้นไม่มีใครในโลกนี้จะอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน เป็นช่วงเวลาที่ทิ้งเรื่องราวดีๆให้กันไว้ เมื่อคนที่เคยอยู่ด้วยกันจากลาไป จะด้วยสาเหตุใดก็ตาม เรื่องราวดีๆของเขายังคงอยู่ในความทรงจำเราตลอดไป

ความจริงชีวิตโสด..ถ้ามันไม่เป็นทุกข์ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องแสวงหาคนมาอยู่เป็นคู่ด้วย ทำหน้าที่ณ.ปัจจุบันให้ดีที่สุด ณ.เวลาที่ยังมีลมหายใจ

สำหรับคนที่มีคู่ ก็ใช้เวลาตอนที่มีคนอยู่เคียงข้างด้วยกันอย่างดีที่สุด เพราะเมื่อเวลาที่คนเคยอยู่เคียงข้างเขาไม่อยู่แล้ว การได้นึกถึงช่วงเวลาดีๆที่อยู่ด้วยกันกับเขา...มันก็เป็นความสุข

คืนวันเสาร์ไปร่วมงานสวดศพของสามีของเจ้าหน้าที่ที่คณะฯ ได้ข้อคิดบางอย่างกลับมา ชีวิตของคนเราช่างไม่แน่นอน เมื่อสองอาทิตย์ก่อนยังคุยกับเจ้าหน้าที่รายนี้เรื่องสามีเขาที่ป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล แนะนำเขาว่าให้ทำดีที่สุดในช่วงเวลาที่เราสามารถทำได้ จะได้ไม่เสียใจภายหลังที่ไม่ได้ทำตอนที่สามีเขายังอยู่ จะได้ไม่ต้องมาโทษตัวเองภายหลัง แล้วอยู่ๆวันพฤหัสตอนเช้าสามีเขาก็เสียไป

ตอนนี้เขาต้องอยู่ตามลำพัง และไม่แน่ใจในอนาคตว่าจากนี้จะทำอย่างไรต่อไป?

คนตายก็ตายไปแล้ว....คนที่ยังมีลมหายใจอยู่ ต้องเดินหน้าต่อไป ใช้ชีวิตอย่างดีที่สุด ไม่จมอยู่กับอดีตที่แก้ไขไม่ได้ ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่ากับที่ยังมีชีวิตอยู่

ขอบคุณครับอาจารย์ที่บอกเล่าเรื่องราวที่มีคุณค่าเสมอมาและมีแง่คิดที่ดีเสมอที่ให้ผมได้คิด ว่าที่จริงแล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เที่ยงเลยแม้แต่ชีวิตคู่ รักและดูแลกันดีขนาดไหนย่อมตายจากกัน คงเหลือไว้ซึ่งความรักความรู้สึกที่ดีเป็นกำลังให้คนที่อยู่ดำเนินชีวิตต่อไป ฉะนั้นสิ่งที่เราหนี้ไม่พ้นและเป็นความเที่ยงที่แท้จริง ก็คือการหมดลมหายใจ แต่จะหมดลมหายใจไปกับความสุขหรือความทุกข์ขึ้นอยู่กับการประพฤติ ทางกาย วาจา ใจ ของแต่ละบุคคล
อย่าเครียดนะครับประเด็นไปเที่ยวสวิส แต่กับได้แง่คิดอีกแง่มุมหนึ่งมาสะท้อนกันครับ

"ชีวิตคู่มีเพื่อคอยช่วยเหลือกัน อยู่ดูแลกัน ห่วงใยกัน คอยเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน โดยไม่มีเรื่องของสภาพร่างกายที่โรยราไปตามสังขาร ความสวยงามหรือว่าความหล่อเข้ามาเกี่ยวข้อง ความเป็นคู่ก็ยังคงเป็นคู่เหมือนเดิมไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี"
**ชอบประโยคนี้มากๆๆเลยคะ ....เป็นประโยคที่ไม่ต้องอธิบายอะไร เพราะมันมีความหมายอยู่ในตัวของมันเอง**

ขอบคุณฮอลและนายที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนบล็อกของผม

"ช่วงที่ดีที่สุด"มีอยู่ในความทรงจำของทุก ๆคนแต่ความพลัดพรากนี้สิเป็นบททดสอบที่ยากสำหรับคนที่อยู่ข้างหลัง..มีบางวิชายากมากจนต้องเสียน้ำตา..แต่ต้องสอบให้ผ่านให้ได้ หนังสือแบบเรียนของคนเดียวที่มีอยู่อาจไม่เพียงพอ..อาจต้องขอยืมหนังสือของอาจารย์ที่มีหลากหลายกว่ามาอ่าน..เฮ้อ!ทำแฟนคลับบล็อกอาจารย์เครียดกันหมดแล้วเรา..แอบอิจฉาภาพที่อาจารย์เก็บมาฝากที่อยู่คู่กันจนวัยขนาดนี้..ว่าแต่.. จะมีใครอิจฉาเราบ้างไหมนะที่พอถึงวันแม่เราก็เป็นแม่..พอถึงวันพ่อเราก็เป็นพ่อ.. ขอบคุณอาจารย์ค่ะที่ให้คำแนะนำจะอยู่กับปัจจุบันและทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

ขอบคุณค่ะ เหมือนได้ไปเที่ยวด้วย สนุกจัง