|
|
ชั้นเรียนวิชาพฤติกรรมองค์กรและภาวะผู้นำที่มหาวิทยาลัยนเรศวร ตอนที่ ๒
ผู้นำที่ดีเป็นอย่างไร? ภาวะผู้นำเกิดขึ้นได้อย่างไร?
ลูกศิษย์เรียนรู้จากคลิปหนังที่นำมาฉายในชั้นเรียนว่า
ผู้นำคือคนที่กล้าตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง โดยไม่กลัวผลลัพธ์จากการตัดสินใจเลือกที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง และผู้นำต้องไม่ขายเพื่อนเพื่ออนาคตของตนเอง
คุณค่าที่ลูกศิษย์ซึมซับจากสิ่งที่ผมสอนและตอกย้ำหลายครั้งในชั้นเรียนก็คือ
มนุษย์ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองและ...
ความพิการแท้จริงเป็นแค่ความไม่สะดวกสบายเท่านั้น
คนพิการเหมือนคนปกติทั่วไป
ความสามารถไม่ได้ถูกจำกัดด้วยความพิการ
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เพราะเราเชื่อว่ามันเป็นไปไม่ได้
เพราะว่า...
Impossible = I'm possible
สิ่งที่ผมสัมผัสกับนิสิตที่สอน....หลายๆคนไม่ได้ภูมิใจที่มาเรียนที่มหาวิทยาลัยนเรศวรแต่กลับดูถูกตัวเองว่าไม่สามารถไปเรียนมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในกรุงเทพฯ ดูเหมือนแรงยึดเหนี่ยวระหว่างนิสิตกับมหาวิทยาลัยนเรศวรไม่แน่นหนามากเมื่อเปรียบเทียบกับนิสิตจุฬาฯหรือนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ผมเคยถามลูกศิษย์ที่สอนว่าใครบ้างสามารถร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรได้? ไม่ค่อยมีใครกล้ายกมือ ส่วนมากจะบอกว่า
"หนูลืมเนื้อร้องแล้ว เคยร้องสมัยเข้าห้องเชียร์ปี ๑ หลังจากนั้นไม่เคยร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยอีก"
มันน่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสให้นิสิตทุกชั้นปีได้ร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยร่วมกันหลายๆครั้ง ร้องด้วยความภาคภูมิใจ ร้องในพิธีการต่างๆของมหาวิทยาลัยทุกปี ร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยบ่อยจนจำเนื้อร้องได้ขึ้นใจ ทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่ควรปลูกฝัง ไม่ใช่ร้องเฉพาะตอนเข้าห้องเชียร์
วัฒนธรรมองค์กรสะท้อนสิ่งที่องค์กรเชื่อ ประพฤติปฏิบัติ สืบต่อกันมา เป็นเอกลักษณ์ที่คนในองค์กรควรภาคภูมิใจ สะท้อนสิ่งที่ทำให้องค์กรแตกต่างจากองค์กรอื่น....แล้วทำไมนิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวรถึงไม่ภูมิใจในเอกลักษณ์ที่แตกต่างจากนิสิตมหาวิทยาลัยอื่น?
แล้วผมก็ลองท้าทายลูกศิษย์ด้วยการให้นิสิตที่เรียนกลุ่ม ๒ ลุกขึ้นยืนร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรพร้อมกัน 
ตอนแรกหลายคนก็อิดเอื้อนว่าจำเนื้อไม่ได้... แต่เมื่อเพื่อนๆทั้งชั้นลุกขึ้นยืนร้องเพลงมาร์ช ทุกคนก็ยืนร้องเพลงตาม...จากท่อนแรก ผ่านไปท่อนที่สอง ตามมาเรื่อยๆจนจบเพลงสำเร็จ ทุกคนร้องเพลงจบแบบภูมิใจและไม่เชื่อมาก่อนว่าจะสามารถร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรจนจบสำเร็จ
สำหรับนิสิตกลุ่ม ๑ เอกการจัดการธุรกิจที่ตอนแรกก็บอกกันว่าร้องไม่ได้เหมือนกัน....ผมเรียกให้ทุกคนยืนขึ้นร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยนเรศวรพร้อมกัน
จากที่คิดว่าร้องคนเดียวคงร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยไม่ได้...แต่เหตุการณ์ในชั้นเรียนวันนั้นพิสูจน์ว่าถ้าร้องหมู่พร้อมกับเพื่อนๆพี่ๆ นิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวรชั้นเรียนนี้ก็สามารถร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยอย่างภาคภูมิใจจนจบได้สำเร็จ
เสียงสะท้อนออกมาในคำตอบข้อสอบที่หลายๆคนเขียนตอบว่า
"หนูรู้สึกขนลุกและดีใจที่ได้ร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรอีกครั้ง หนูไม่ได้ร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยอีกเลย ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีโอกาสได้ร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยในชั้นเรียน ตอนแรกคิดว่าร้องไม่ได้ ร้องไม่จบ แต่พอร้องร่วมกันกับเพื่อนเราสามารถร้องเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยจนจบ รู้สึกภูมิใจที่ได้มาเรียนที่นี่ เพลงมาร์ชทำให้เรารวมกันเป็นหนึ่งเดียว เป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้เราแตกต่างจากนิสิตนักศึกษาที่อื่น สะท้อนว่าคนที่เคยเรียนที่นี่เท่านั้นที่สามารถจะร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรได้"
ผมขอสัญญาจากลูกศิษย์ว่า...
"ตอนพวกเธอเรียนจบ เราจะร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรพร้อมกันบนสแตนด์ถ่ายภาพหมู่"
ลูกศิษย์หลายคนให้สัญญาว่าตอนพวกเขาเรียนจบ พวกเขาจะร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรพร้อมกันบนสแตนด์ถ่ายภาพหมู่  
ผมเชิญพี่เติบมาเป็นวิทยากรให้กับนิสิตปริญญาตรีภาคพิเศษ ชั้นปีที่ ๔ เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่ตลาดแรงงานแบบมืออาชีพ บังเอิญมีปัญหาเรื่องของเวลา นิสิตปริญญาตรีที่เรียนวิชาพฤติกรรมองค์กรและภาวะผู้นำติดเรื่องเวลาเรียนไม่สามารถเข้าฟังได้ ภายหลังจากพี่เติบบรรยายเสร็จแล้วชวนพี่เติบเข้าไปพูดให้ข้อแนะนำเล็กๆน้อยๆให้แก่ลูกศิษย์วิชานี้ทั้งสองกลุ่มที่พลาดโอกาสที่ได้เข้าฟังการบรรยายพิเศษตอนเช้า
ในชั้นเรียนนั้นสอนเรื่องการบริหารความเครียด บรรยากาศวันนั้นเลยเสนอเนื้อหาอะไรเบาๆสบายๆ มีคลิปโฆษณาตลกๆที่เรียกเสียงฮาจากลูกศิษย์
มีการฝึกการบำบัดความเครียดด้วยเสียงเพลง โดยการเอาเพลงบรรเลงของ Reki มาใช้ ลูกศิษย์หลายคนเข้าสู่ภวังค์ของการผ่อนคลายจริงๆ ภาพมันฟ้อง...
ชั้นเรียนสุดท้ายเรียนเรื่องความรู้แบบฝังลึก (Implicit Knowledge) กับความรู้แบบชัดแจ้ง (Explicit Knowledge) แนวคิดของ Professor Dr. Ikujiro Nonaka ลูกศิษย์ได้สัมผัสและเห็นภาพของการแปลงความรู้จากความรู้ฝังลึกเป็นความรู้ชัดแจ้งได้อย่างไรจากคลิปหนังที่นำเสนอในชั้นเรียน
ผมทิ้งท้ายข้อคิดจากหนังให้แก่ลูกศิษย์ว่า
"คนทุกคนมีความฝัน อย่าทิ้งความฝันของตนเอง
ไล่ล่าความฝันกันต่อไปจนกว่าจะบรรลุฝันของตนเอง
ฝันของเราที่คนอื่นมองว่าเป็นฝันโง่ๆ
เมื่อวันนึงฝันของเรากลายเป็นจริง
วันนั้นเสียงเย้ยหยันว่าเป็นฝันโง่ๆก็จะเปลี่ยนเป็นคำชื่นชม
จงพิสูจน์ให้เห็นว่า
ความพยายามของผู้คนไม่เคยจบลงด้วยความสูญเปล่า"
ผมเปิดโอกาสให้ลูกศิษย์ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีต่อวิชานี้ในชั้นเรียนสุดท้าย โดยบอกกับลูกศิษย์ว่าถ้าใครอยากจะร้องไห้ไม่ต้องอายใคร เชิญร้องไห้ออกมาเลย เพราะไม่บ่อยที่จะมีความรู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นในชีวิต และน้ำตาก็คือยาที่รักษาความเครียดที่ดี เมื่อน้ำตาหลั่งออกมาสารแห่งความสุขก็หลั่งออกมาด้วย ช่วยลดอาการเครียดของร่างกาย ตรงกันข้ามการที่เก็บน้ำตาเอาไว้...สุดท้ายร่างกายก็จะสะสมความเครียดเข้าไปเรื่อยๆ ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อร่างกายเลย
สุดท้ายมีลูกศิษย์หลายคนหลั่งสารแห่งความสุขในระหว่างที่พูดความรู้สึกที่มีต่อวิชานี้... 
มีโอกาสได้ถ่ายภาพร่วมกับลูกศิษย์ปริญญาตรีที่สอนวิชานี้ทั้ง ๓ กลุ่ม
นิสิตปริญญาตรีภาคพิเศษปิดคอร์สไปก่อนหน้าตั้งแต่กลางเดือนมกราคม
ถ่ายภาพร่วมกับนิสิตกลุ่มที่ ๑
ถ่ายภาพร่วมกับนิสิตกลุ่มที่ ๒
ถ่ายภาพร่วมกับนิสิตปริญญาโท
ความรู้สึกของลูกศิษย์ที่เรียนวิชานี้กับผมสะท้อนออกมาเป็นข้อความตีย์เวิร์ดในชั้นเรียนครั่งสุดท้าย
บรรยากาศการสอบ...ที่วัดเพียงแค่ผู้เรียนสามารถหยิบยกสิ่งที่เรียนในชั้นเรียนถ่ายทอดออกมาเป็นความคิดและความเข้าใจมากน้อยแค่ไหน และมีทักษะในการสื่อสารกับอาจารย์ผู้สอนได้ตรงกับความเข้าใจที่ถูกต้องผ่านข้อความที่เขียนในกระดาษคำตอบ
เนื่องจากข้อสอบเป็นข้อเขียน ไม่มีคำตอบที่เป็นตัวเลือกให้นิสิตเลือกตอบ วิธีให้เขียนตอบอธิบายเป็นวิธีวัดว่านิสิตรู้และเข้าใจดีในเนื้อหาที่สอนแค่ไหน...ดังนั้นจึงเป็นภาระและหน้าที่ของผู้สอนที่จะต้องมีสมาธิและคุมอารมณ์ในการตรวจข้อสอบ  ไม่ให้อารมณ์มามีผลต่อคะแนนของนิสิต เพราะคะแนน ๑ คะแนนมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของคนๆหนึ่งอย่างที่ประมาทไม่ได้ เขาอาจจะโดนรีไทร์ถ้าเพียงคะแนนวิชาที่เราสอนเขาขาดไปเพียง ๑ แต้ม และ ๑ แต้มนั้นมาจากการที่เรามีอารมณ์กับลายมือที่แย่ๆของนิสิตที่เขียนในกระดาษคำตอบหรือเกิดอารมณ์ไม่พอใจจากคนอื่นมา มันไม่ยุติธรรมที่ลูกศิษย์จะเป็นเหยื่ออารมณ์ของอาจารย์ เพราะชีวิตเขาทั้งชีวิตต้องก้าวต่อไปข้างหน้ากลับมาเสียเวลาเพราะอารมณ์ในระหว่างตรวจข้อสอบ
รวมผลคะแนน ตัดเกรดและส่งเกรดให้คณะฯเรียบร้อยแล้ว แต่หน้าที่ของอาจารย์มหาวิทยาลัยไม่ได้จบสิ้นลง ยังมีหน้าที่ให้คำแนะนำ ชี้นำในสิ่งที่ถูกต้องให้แก่คนที่ฝากตัวยอมรับเป็นศิษย์ต่อไป เพราะคนเหล่านั้นคือความภาคภูมิใจของสถาบันที่เขาเหล่านั้นเคยเรียน และเมื่อพวกเขาประสบความสำเร็จในอาชีพ ในชีวิต ในฐานะครูที่เคยสอน..แอบภูมิใจในความสำเร็จของพวกเขาด้วยเช่นกัน 
| Create Date : 02 เมษายน 2554 |
| Last Update : 3 เมษายน 2554 8:28:42 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1505 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Thanee P. IP: 118.172.181.181 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:23:51:05 น. |
|
|
|
| โดย: chanphen IP: 118.172.225.123 วันที่: 3 เมษายน 2554 เวลา:7:13:47 น. |
|
|
|
| โดย: chanphen IP: 118.172.227.183 วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:4:20:51 น. |
|
|
|
| โดย: yo IP: 61.19.231.6 วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:15:50:33 น. |
|
|
|
| โดย: chanphen IP: 118.172.227.142 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:0:51:11 น. |
|
|
|
| โดย: SevenDaffodils IP: 68.48.3.234 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:10:12:16 น. |
|
|
|
โดย: ชีวประภา  วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:19:28:35 น. |
|
|
|
| โดย: ภัทร บูรณาภา การจัดการ IP: 101.109.42.129 วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:19:30:07 น. |
|
|
|
| โดย: chanphen IP: 118.172.225.164 วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:2:32:29 น. |
|
|
|
| โดย: ชีวประภา วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:13:15:46 น. |
|
|
|
| โดย: chanphen IP: 180.180.113.53 วันที่: 9 เมษายน 2554 เวลา:1:50:00 น. |
|
|
|
| โดย: Cheap Snapback Hats IP: 94.23.252.21 วันที่: 2 สิงหาคม 2557 เวลา:6:37:12 น. |
|
|
|
| โดย: pink peyton manning jersey IP: 157.7.205.214 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2557 เวลา:22:50:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่เมื่อเพื่อนๆทั้งชั้นลุกขึ้นยืนร้องเพลงมาร์ช ทุกคนก็ยืนร้องเพลงตาม...จากท่อนแรก ผ่านไปท่อนที่สอง ตามมาเรื่อยๆจนจบเพลงสำเร็จ ทุกคนร้องเพลงจบแบบภูมิใจและไม่เชื่อมาก่อนว่าจะสามารถร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยนเรศวรจนจบสำเร็จ
ไม่ให้อารมณ์มามีผลต่อคะแนนของนิสิต เพราะคะแนน ๑ คะแนนมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของคนๆหนึ่งอย่างที่ประมาทไม่ได้ เขาอาจจะโดนรีไทร์ถ้าเพียงคะแนนวิชาที่เราสอนเขาขาดไปเพียง ๑ แต้ม และ ๑ แต้มนั้นมาจากการที่เรามีอารมณ์กับลายมือที่แย่ๆของนิสิตที่เขียนในกระดาษคำตอบหรือเกิดอารมณ์ไม่พอใจจากคนอื่นมา มันไม่ยุติธรรมที่ลูกศิษย์จะเป็นเหยื่ออารมณ์ของอาจารย์ เพราะชีวิตเขาทั้งชีวิตต้องก้าวต่อไปข้างหน้ากลับมาเสียเวลาเพราะอารมณ์ในระหว่างตรวจข้อสอบ 
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนบล็อก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [