Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : ::แฟนฉัน...กับรักครั้งแรก::

::แฟนฉัน...กับรักครั้งแรก::

ความทรงจำในวัยเยาว์...เหมือนภาพเก่าที่พร่าเลือน
แต่เมื่อนึกถึงทีไร กลับยังคงชัดเจนและสวยงามอยู่เสมอ

.................

ในวันกีฬาสีโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เสียงร้องเพลงเชียร์กีฬากึกก้องคึกคัก นักกีฬาเล่นกีฬาเหน็ดเหนื่อย กองเชียร์เชียร์อย่างสนุกสนาน โรงเรียนของฉันแบ่งสีตามการจับฉลาก ฉันได้อยู่สีฟ้ามาตั้งแต่ป.2 และเป็นเชียร์ลีดเดอร์สีมาจนถึงป.6 เลยทีเดียว แต่เพิ่งจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นครั้งแรกให้จดจำก็เมื่อวันกีฬาสีตอนป.6 ปีสุดท้ายนี่เอง

ในระหว่างเวลาพักกลางวันของทั้งนักกีฬา กองเชียร์และเชียร์ลีดเดอร์

"พลอย มีใครไม่รู้มาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าห้องอ่ะ เหมือนอยู่ป.6/10 ห้องเดียวกับเธออ่ะ" ปลา เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ของฉัน เดินมาบอกขณะกำลังจัดตกแต่งผมฟู ๆ ยี ๆ ให้เข้ารูปทรง ฉันจึงลุกขึ้นจากห้องเรียนดนตรีไทยที่บัดนี้เอามาใช้เป็นห้องแต่งตัวเชียร์ลีดเดอร์สีฟ้าชั่วคราวแล้วเดินไปหน้าห้อง พอโผล่หน้าออกไปดู ก็เห็นเสื้อกีฬาสีชมพูของเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งแว่บ ๆ เหมือนจะวิ่งจู๊ดขึ้นบันไดหนีไปโดยยังไม่ทันได้เห็นหน้าว่าเป็นใคร

"ไม่เห็นมีใครเลยปลา ไม่ได้มาหาเราหรอกมั้ง" ฉันพูดพร้อมเดินเข้าไปหยิบกิ๊บดำทำการช่วยเหลือผมฟู ๆ ของปลาที่ไม่เข้ารอยสักที

"สงสัยเขาแอบชอบเธอม้างงงง...เห็นหน้าเธอแล้วก็วิ่งหนีไป อิอิ" นีน เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์อีกคนหยอกเย้าน้ำเสียงยียวน "ฉันก็เห็น จำได้ เป็นนักกีฬาวิ่งผลัดอยู่สีชมพูอ่ะ ห้องเดียวกับเธอด้วย"

ฉันหน้าแดงด้วยคำของเพื่อนจึงกลบเกลื่อนเฉไฉไปเรื่องอื่น แต่ใจนึงก็อดคิดตามและเขินไปด้วยไม่ได้

.......................

ในพักกลางวันของโรงเรียนวันหนึ่ง กอนเวลาออดเริ่มเรียนภาคบ่ายจะดัง นักเรียนทุกคนกำลังเข้าแถวเอาถาดหลุมไปเทเศษอาหารและเก็บถาดเข้าที่ ฉันเองก็กำลังพูดคุยสนุกสนานกับเพื่อนระหว่างเข้าแถว เด็กชายตัวโตหน้าตาแก่นแก้วหัวโจกประจำห้องก็วิ่งตรงมาที่ฉันและเพื่อน ๆ

"นี่ ๆ จะมาแซงคิวเหรอยะ เด็กชายสาโรช" ฝ้าย เพื่อนของฉันพูดขึ้นขัดหน้าเด็กตัวโต สมัยประถมมักจะเรียกชื่อจริงกันถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทโดยเฉพาะเพื่อนต่างเพศ

"โหย ๆ ใครจะไปกล้าแซงคิว อภิชนันท์หัวหน้าห้องละครับ ผมไม่กล้าครับ" สาโรชพูดขึ้นอย่างยียวน "เนี่ย มีคนฝากเอาส้มมาให้ปิยพรอ่ะ เอ้า รับไปสิ" ว่าแล้วก็ยื่นส้มลูกนึงซึ่งเป็นของหวานในถาดอาหารกลางวันมาที่ฉัน แล้วก็วิ่งหนีไปต่อแถวด้านหลังรวมกับกลุ่มเด็กชาย

"เฮ้ยยย พลอย ต้องเป็นกรพลแน่ ๆ เลย เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าเขาต้องชอบเธอ" ฝ้ายกระซิบกระซาบทำท่ากระเซ้าฉัน จนฉันหน้าแดงแจ๋

"แล้วรู้ได้ยังไงว่าเป็นหมอนั่น" ฉันเดินเขยิบแถวไปเรื่อย ๆ ตามเพื่อนพลางมองตามไปที่กลุ่มเด็กชายหางแถว เห็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งยืนบิดไปบิดมาอยู่ในกลุ่ม ถือถาดหลุมที่ไม่มีส้มและเปลือกส้ม

"นี่ ๆ กรพล ชื่อเล่นชื่อ พล เธอชื่อเล่นชื่อ พลอย แหม ๆ ๆ ๆ อะไรจะเข้ากัน ชื่อตัวอักษรเดียวกันด้วย เดี๋ยวก็มีลูกให้ชื่อ ปิยพล กับ กรพร ดีไหมเธอ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า" ผึ้ง จอมทะเล้นอีกคนในกลุ่มพูดแซวขึ้นมาตามประสาเด็ก ๆ คึกคะนอง

"ยัยผึ้งงงงง...จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ชอบหมอนั่นสักหน่อย ผอมขี้โรคด้วย ไม่เอาหรอก" ฉันตอนนี้หน้าแดงไปหมดแต่ทำทีโกรธเพื่อนหูตาลุกเพราะว่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่อง

"เดี๋ยวเอาชื่อสองคนไปดูดวงแบบตัดเลขให้นะ ฉันเล่นเป็น" ผึ้งยังคงเย้าแหย่ต่อไปด้วยความคะนองปาก ผึ้งหมายถึงเกมส์เด็ก ๆ ที่เอาชื่อคนที่ชอบกับชื่อตัวเองมาบวกเลขแล้วออกมาเป็นจำนวน ยิ่งจำนวนมากก็เท่ากับเป็นเนื้อคู่

"นี่พลอย หมอนั่นเรียนเก่งนะ สอบได้ตั้งที่ 5 แถมยังเป็นนักกีฬาโรงเรียนอีก แต่ตัวเล็กไปหน่อยเท่านั้นเอง ฮ่าฮ่าฮ่า" ฝ้ายเริ่มช่วยกันเย้าด้วยความสนุกสนาน ฉันก็ได้แต่ก้มหน้างุด ๆ ด้วยความเขินอาย และเริ่มโกรธเคืองนายกรพลนั่นขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ มีอย่างที่ไหนทำอะไรไม่อายใคร ทำให้เพื่อนล้อไปกันใหญ่แล้ว

........................

ในเย็นวันเลิกเรียนวันหนึ่ง เด็กหญิงพลอยนั่งรอน้องชายเลิกซ้อมวงโยธวาทิตอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนเพื่อจะกลับบ้านพร้อมกัน กำลังทำการบ้านอยู่อย่างขะมักเขม้น

"ปิยพร ทำอะไรอยู่อ่ะ" เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นตรงหน้า ฉันเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าจะมีใครมายืนอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ เมื่อเห็นว่าเป็นเด็กชายกรพลที่เพื่อน ๆ ชอบแซวจึงยิ่งตกใจไปใหญ่

"ก็...ก็ทำการบ้านอยู่น่ะสิ" ฉันทำหน้างอและตอบไม่ถูกด้วยความโกรธที่ทำให้ใครต่อใครพากันแซวอะไรเรื่อยเปื่อยสนุกปากไปหมดแล้ว "แล้วก็รอน้องชายด้วย จะกลับบ้านน่ะ" ประโยคหลังเริ่มเสียงอ่อยลงไปหน่อย

"อ่า...งั้นรอแป๊บนึงได้ไหม อย่าเพิ่งกลับบ้านนะ เดี๋ยวมา" เด็กชายตัวเล็กว่าจบแล้วก็วิ่งปร๋อไปตามสไตล์นักวิ่งเร็วเหมือนเดิม

แต่ไม่ทันที่หลังของเด็กชายจะวิ่งลับไป น้องชายฉันก็โผล่ขึ้นข้างหลังเสียก่อน "กลับบ้านกันยังเจ๊" น้องชายหอบกระเป๋าใบโตบนหลัง กับกล่องใส่ฟลุตอีกมือหนึ่ง ฉันมองไปทางหลังของเด็กชายที่เพิ่งวิ่งปรู๊ดไปไม่นานนี้ พลางลงมือเก็บสมุดและปากกาที่กระจายอยู่เต็มโต๊ะเข้ากระเป๋า "อื้อ ปะ กลับบ้านกัน" ฉันบอกน้องชายแต่ก็ยังไม่วายหันไปรีรอเด็กชายคนนั้น

"ปิยพร เดี๋ยวก่อนสิ" เสียงเล็ก ๆ เสียงเดิมเรียกให้เด็กหญิงหันไปดู เด็กชายตัวเล็กวิ่งมาจากอีกทางพลางถือลูกโป่งสีเงินในมือ วิ่งกระหืดกระหอบมาหา แล้วก็มาหยุดหอบเหนื่อยอยู่ ฉันจึงยิ่งเห็นว่าเด็กชายตรงหน้าตัวเล็กกว่ามากทีเดียว ขนาดน้องชายฉันที่เล็กกว่าสองปียังสูงกว่าเลย แต่ก็อดขันไม่ได้ในแก้มขาว ๆ ที่บัดนี้เป็นสีแดงเรื่อ ๆ เพราะความเหนื่อยและความเขินอายปนกัน

"อ่ะ เอาลูกโป่งมาให้อ่ะ" เด็กชายกรพลยื่นลูกโป่งสีเงินรูปหัวใจมาให้ ดูก็รู้ว่าเพิ่งวิ่งไปซื้อมาจากสหกรณ์ในโรงเรียน เป็นของเล่นที่เพิ่งเข้ามาใหม่ไม่กี่วันและนักเรียนที่มีสตางค์หน่อยก็ซื้อมาเล่นอวดเพื่อนกันเป็นที่อิจฉา ฉันเองก็ไปมอง ๆ ด้อม ๆ อยู่เหมือนกัน ติดใจก็ตรงที่เป็นลูกโป่งอันเล็ก ๆ แต่พอคลี่ออกมาแล้วตบแรง ๆ ถึงจะพองขึ้นมา ทำให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันตื่นเต้นเป็นการใหญ่

น้องชายมองหน้าฉันสลับกับเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าตัวเองอย่างงง ๆ ฉันมองที่ลูกโป่งและเด็กชายตัวเล็กที่ตอนนี้แก้มแดงเรื่อกว่าเก่า "โอ๊ย...อะไรเนี่ย ไม่เอาหรอก..." ฉันพูดออกไปได้เพียงเท่านั้น แล้วก็เดินปัด ๆ หนีไปอย่างทำอะไรไม่ถูก น้องชายฉันก็เดินตามมาต้อย ๆ ก็เล่นเอามาให้กันต่อหน้าน้องชายอย่างนี้ ไม่อายบ้างหรือไงนะ

เด็กชายตัวเล็กหน้าม่อยลงและเดินตามต้อย ๆ มาบ้างอย่างหน้าเสีย "เจ๊...อยากได้ลูกโป่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เอาไว้สิ" น้องชายฉันพูดขึ้นซื่อ ๆ ทำเอาฉันอายกว่าเก่า

"ไม่ใช่สักหน่อย เจ๊อยากได้อันที่มันยังไม่พองต่างหาก!" เด็กหญิงหลุดพูดออกไปด้วยความเขิน และหันไปคว้าลูกโป่งพอง ๆ สีเงินมาถือในมือและรีบเดินจ้ำหนีไป แต่หางตายังทันเห็นรอยยิ้มอย่างเปิดเผยดีใจของเด็กชายคนนั้น

................

ภาพเก่า ๆ ที่พร่าเลือน อาจจะมัว ซีด จาง
แต่ก็เหมือนกับความทรงจำ...ที่เราก็ทั้งรักและหวงแหน
บางครั้ง ถึงกับอยากจะให้มันกลับมามีสีสันและชีวิตชีวาอีกครั้ง
......แต่มันก็เป็นไปไม่ได้.......

*หมายเหตุ : เรื่องดังกล่าวอ้างอิงเหตุการณ์จริง ต่างกันแค่ชื่อตัวละครที่เปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ปัจจุบันเด็กชายตัวเล็กในความทรงจำของฉันไม่รู้ว่าเป็นยังไงและไปอยู่ที่ไหน หลังจากจบป.6 ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยสักครั้ง แต่จนวันนี้ ฉันยังจำเด็กชายตัวเล็กแก้มแดงคนนั้นได้เสมอ และยังจำเบอร์โทรศัทพ์บ้านของเขาได้อีกต่างหาก เพราะเบอร์ของเขา ต่างกับเบอร์บ้านฉันแค่เลขท้ายตัวเดียวเท่านั้นเอง...

ย้อนอ่าน ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ::
และ ::ครั้งแรก...หนังสือเปลี่ยนชีวิต:: คลิกได้ค่ะ
ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ
สำหรับถนนเส้นต่อไป เดินทางมาถึงเส้นที่สามแล้ว และจะมาในหัวข้อที่ชื่อว่า "ของขวัญ......"ค่ะ

หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นที่สามกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ
-ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้
-เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์
-อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 13 เมษายน (สงกรานต์พอดีเลย) เวลาใดก็ได้
-เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ

ผู้ร่วมโครงการเส้นทางสายที่สอง

::BeCoffee::
::Nikanda::
::กะว่าก๋า::
::Little Knight::
::Prettymaew::
::Paulo::
::แมงโกซิดเด::
::nulaw.m::
::ปณาลี::
::นัทธ์::

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ

Create Date : 30 มีนาคม 2552

Last Update : 31 มีนาคม 2552 0:25:17 น.

54 comments

Counter : 1396 Pageviews.

แค่นึกถึงหน้าน้องปอยอ่านแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
พี่ก็รู้สึกนะว่าความทรงจำบางอย่างถึงแม้จะเรียกกลับคืนมาไม่ได้ แต่บางครั้งเมื่อนึกถึงมันขึ้นมาก็เป็นความสุขเล็กๆ อยู่ในใจ

.....ว่าแต่เด็กชายผอมๆ ขี้โรคคนนั้นเดี๋ยวนี้อาจจะเป็นชายหนุ่มกล้ามบึ้กไปแล้วก็ได้นา....

โดย: narellan

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:2:19:05 น.

เป็นอดีตในวัยเยาว์ที่ยังจำได้เสมอใช่มะ

โดย: ถุงก๊อปแก๊ป

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:3:16:10 น.

อ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ น่ารักมากๆๆๆ

นึกถึงตอนเด็กๆ เนอะ ทำไมตอนเราเรียนประถมต้องเรียกชื่อจริงกันด้วยก็ไม่รู้ อิๆๆ

คุณปอยเขียนได้ดีมากๆ เลยจ้า อ่านแล้วรู้สึกดี และลุ้นไปด้วยเลยว่า พลอยจะรับลูกโป่งไม๊น๊า...

โดย: N_Nirvana

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:4:43:58 น.

อ้าว..กำลังจะเข้ามาบอกว่ารออ่าน..เพื่อนเราอัพเสียแล้ว

โดย: nikanda

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:4:53:46 น.

สวัสดีค่ะ เชียร์ลีดเดอร์สาวประจำสีฟ้า ^^

โหย น่ารักมากเลยค่ะ เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นคนกล้าหาญมากเลยนะคะ
มาจีบสาวน้อยตั้งแต่ป.6 เรียกว่าไม่ธรรมดา
แบบนี้เรียกว่าตัวเล็กแต่ใจใหญ่ค่ะ
เห็นด้วยกับความเห็นข้างบนที่ว่าป่านนี้หนุ่มน้อยคนนั้น
อาจจะกลายเป็นหนุ่มตัวโตล้ำบึ๊กไปแล้วนะคะ
ไม่ลองไม่รู้
ลองกดเบอร์โทรบ้านตัวเองผิดเลขท้ายไปตัวนึงสิคะ
นะ นะ

โดย: BeCoffee

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:7:12:04 น.

ความทรงจำเป็นสิ่งหอมหวานค่ะ
คิดถึงเมื่อไหร่ก็เป็นได้สุขใจและก็บรรยากาศ
มันก็ย้อนเป็นภาพมาให้เห็นเป็นฉากๆ เลยเชียว
ไม่ต้องหาเหตุผล ไม่ต้องอะไรมากมาย
แค่ได้คิดถึงก็สุขใจแล้วเน๊าะ ...

.........

ฝากข้อความถึงน้อยปอย น้องอ้อนและก็น้องแจงจ้ะ

ตอนแรกพี่คิดจะอัพเรื่องนี้เหมือนกันจ้ะเพราะว่า
ตกปากรับคำไปแล้ว แต่ทีนี้มันมีด้วยเหตุที่ว่า ..
คือ พิมพ์ไปนานแต่ว่าดันไม่ได้เซฟ PC พี่รวนมาก
ดับไปต่อหน้าต่อตา ตอนนี้ก็ยังไม่้สามารถกู้ได้
เพราะมันคงเป็นไวรัส

พี่หัวเสียมากเพราะว่าเขียนไว้ยาวเลย ..
ก็เลยเอาอแท็กแปะแทนไปก่อน และก็เข้ามา
ขอโทษน้องๆ ด้วยว่าไม่ได้เขียนโครงการนี้
ร่วมด้วยอีกแล้ว

ตอนนี้คนข้างๆ พี่กำลังซ่อมให้อย่างหัวเสีย
เพราะว่าดูมันจะยากเหมือนกัน เพราะว่าเปิดมา
ก็ shut down ทุกๆ 5 นาทีจ้ะพี่เลย
แวะมาส่งข่าวก่อนด้วยเครื่องคอมของคนข้างๆ ซะเลย
ขอโทษทีนะจ้ะ .. แต่ว่าแวะมาลงชื่อกับโครงการ
ต่อไปก่อนน๊า ครั้งหน้าไม่พลาด จะก็อปใส่
USB เอาไว้ก่อนแล้วก็เอามาอัพบล็อกเลยจ้ะ

โดย: Jewnid IP: 124.157.239.192 วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:7:16:37 น.

คุณปอยเขียนได้น่ารักจัง ผมอ่านไปยังยิ้มไปเลยครับ เรื่องราวในอดีต มีอะไรที่น่าประทับใจอยู่ตลอด ผมชอบเรื่องนี้ ใช้ภาษาง่ายๆ ถ่ายทอดอารมณ์เรื่องราวในอดีต ได้อย่างน่ารัก ทำให้ผมนึกถึงอดีตเก่าๆตามเลยครับ

แล้วตอนนี้คุณปอยยังเก็บลูกโป่งไว้อยู่เปล่าครับ แต่ที่ผมรู้ ลูกโป่งใบนั้น คุณปอยได้เก็บมันไว้อยู่ในใจ คุณปอยแล้วใช่เปล่าครับ อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:7:26:48 น.

วันนี้พี่ก๋าตามเก็บความประทับใจ
เรื่องราวของรักแรกแบบเต็มอิ่มเลยครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:8:02:18 น.

ส่งการบ้านครับน้องปอย..

พอดีรีบๆเร่งไปหน่อย..อาจจะมีอะไรผิดผลาดได้ครับ..

เดี๋ยวกลับมาดูครับ..พร้อมทังอ่านเรื่องของปอยด้วยครับ..

ขอไปเจาะเลือกก่อนนะครับ..มีนัดกับเจ้าหมอ..อิอิ

โดย: Little Knight

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:8:09:18 น.

อ่านแล้ว...นึกถึงรักครั้งแรกของพี่...แต่มาย้อนนึกดูอีกที มันเป็นความรักหรือความรู้สึกหวั่นไหววูบวาบแบบเด็กๆ กันแน่...
ความรักมันดูยิ่งใหญ่เกินกว่าความชอบ ความหลง ความชื่นชม ฯลฯ...
แต่มันอาจจะใช่ก็ได้เนอะ...ถ้าคนนั้นอยู่ในความฝัน ความคิด ทั้งยามหลับ ยามตื่น ภาพอีตาบ้านี้ก็ยังตามมาก่อกวนใจ...
...คิดตอนนี้แล้วขำก๊ากเลยค่ะน้องปอย อีตาบ้านั้นตอนนี้เป็นอึ่งอ่างทะเลไปแล้วค่ะ....

โดย: Devonshire

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:8:10:20 น.

เย้..เย้ เย้..เย้ก่อนเลยค่ะ
เพราะว่าได้อ่านเรื่องสั้นเรื่องแรกของคุณปอยเสียที
ติงนิดเดียว..เรื่องสั้นนี่สั้นสมชื่อจริงๆ อ่านยังไม่อิ่มสะใจเลย..จบล่ะ

เราเจอรักแรก..อายุเท่ากันเลย..เพียงแต่ตอนเขียนออกมาแล้ว
ไหง..ของแจง ความรู้สึกมันดูแก่แดดกว่าอายุก็ไม่รู้..ฮา ฮา..ช่างมันเถอะ

ปอยเขียนเรื่องสั้นได้ดีนะ..น่ารักดีด้วย..อ่านไป อมยิ้มตามไป
เพราะนึงถึงหนังเรื่องแฟนฉันตามไปด้วย..ให้อารมณ์แบบแอบแก่แดดแต่น่ารัก
รู้ไหมคะ..ว่าอ่านบุคลิกของ"กรพล"แล้ว..เหมือนน้องเพิ่มที่เคยเล่าให้ฟังมากๆ
ตัวเล็กๆ มาเดินตามต้อยๆ..น่าเอ็นดูดี..มีเปลี่ยนเสียด้วย..ปอยก็ไม่ปอยนะ..อิอิ

อ่านมาตอนจบ..อิฉันชอบน้องชายคุณค่ะ..น่ารัก แก่นเซี้ยวดีจัง
มีแซวพี่สาวด้วย..ทั้งๆที่รู้ว่าเขินอาย..ยิ่งนึกถึงภาพน้องชาย
ที่เคยเอามาลงในบล็อกเก่า..

อิอิ..เราน่าจะแต่งงานช้ากว่านี้ซักห้า-หกปี..เผื่อจะมีสิทธิ์..ฮา

โดย: nikanda

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:8:38:41 น.

ตามรอยรักครั้งแรก เรื่องราวน่ารักมากค่ะ

โดย: coji

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:10:07:41 น.

เหอะๆๆ อ่านแล้วตลกพี่เป๋า

โดย: สาวลาว IP: 203.131.217.11 วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:11:32:25 น.

อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้ค่ะ .. ว่าแต่ น่าโทรไปน๊า .. อิอิ

ส่งการบ้านด้วยคนนะคะ

โดย: Paulo

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:13:30:14 น.

แวะมาอ่านรักครั้งแรกของน้อยปอยค่ะ

ถนนสายมิตรภาพเส้นที่สาม พี่เหน่งร่วมด้วยนะคะ

โดย: เอื้องสามปอย

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:14:42:58 น.

อิอิ
ขอเขินด้วยคน
นึกภาพแล้ว 2 พี่น้อง นี้น่ารักและดูรักกันจังนะคะ

คุณปอยก้อดูอ่อนว๊าน..อ่อนหวาน

ผิดกับเป้เลย..55 ห้าวจนไม่มีใครแล..อิอิ

โดย: AB_PAE

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:15:58:44 น.

น่ารักจังเลยค่ะ อ่านแล้วทำให้นึกถึงเด็กผู้ชายในวัยเดียวกับเราเมื่อตอน ป.5 เหมือนกันค่ะ

ไว้มีเวลา + ขยัน อาจจะย้อนความทรงจำแล้วนำมาเขียนเหมือนกัน

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:17:22:02 น.

เริ่มแก่แล้วล่ะสิแก คิดถึงความหลัง 555

เขียนไดอารี่สีชมพูต่อดิ

วันก่อน ค้นลัง เจอตั้งหลายเล่ม 555

ขำดีเนอะ...micro court

โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:17:42:13 น.

วันนี้ หวาน+ซึ้ง+อบอุ่น กันแทบทุกบล็อก กลับออกมาจากบ้านไหน ต้องยิ้มออกมาด้วยทุกครั้งเลยค่ะ ขอบคุณโครงการดีๆที่ สาวสาวสาว เริ่มต้นขึ้นมานะค่ะ ทำให้เรามีเรื่องน่ารักๆได้อ่านกัน

..
บ้านนี้ก็ หวานแหวว น่ารัก มากๆๆเลยค่ะ
แล้วตอนนี้ลูกโป่งลูกนั้นยังอยู่หรือป่าวคะเนี่ย

..
อ่านแล้วคิดถึงใครบางคนบ้างจังเลยค่ะ

โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:19:48:23 น.

มาเจอคุณคห.ข้างบนอีกแล้ว

วันนี้อ่านบล็อกสามสาวหนึ่งหนุ่มซะตัวจะ
เป็นน้ำตาลหวานเจี๊ยบไปด้วย

น่ารักทุกบล็อกเลย แม้ว่าของคุณแจงจะ
หม่นๆไปหน่อย ก็นะ มันต้องมีแตกต่าง
จึงจะน่าสนใจ

พี่ก็เลยได้แรงบันดาลใจไปทำอะไร
เล็กๆเล่นบ้าง

แล้วจะมาตามอ่านโครงการต่อไปครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:20:02:32 น.

คุณปอยขา ลองนับเพื่อนที่เข้าร่วมโครงการรึยังคะ
อ้อนนับรวมตัวเองถึงตอนนี้ได้แปดคนพอดี
ช่วยตามไปดูรายชื่อที่บล็อกอ้อนหน่อยนะค้าว่าครบรึยังเอ่ย

แอบแซวนิดนึง น้องชายคุณปอยน่ารักจริงๆ ด้วยล่ะค่ะ
อยากเจอตัวจริงจังเลย
เสียดายด้วยที่ว่าน้องสาวอ้อนต้องอายุเยอะกว่าแน่เลย
ไม่งั้นน่าจะแลกรูปกันน้า อิอิ

โดย: BeCoffee

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:20:38:22 น.

อ่านแล้วชอบจังค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:20:42:29 น.

ตอนจีบมาดามใหม่ๆ
ร้องเพลงนี้ให้มาดามฟังทางโทรศัพท์ทุกวันครับ
แต่พอแต่งงานอยู่ด้วยกัน
ไม่ค่อยได้ร้องให้ฟังเลยครับ 5555

อันนี้เป็นพัฒนาการที่เห็นได้ชัดมากของผู้ชาย 555

แบบว่ารักนะ จุ๊บ จุ๊บ
กลายเป็น รักนะ..แต่ไม่แสดงออกเฉยเลยครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:21:05:55 น.

แหะๆ จะเข้ามาบอกว่าเขียนเสร็จไม่ทันครับ ร่างได้แค่ครึ่งเดียวแล้วตัน นึกไม่ออก ขอเล่นแบบเสร็จเมื่อไหร่อัพเมื่อนั้นแล้วกันเนาะ

ขอโทษนะครับ ผมผิดเอง ไม่ยอมร่างล่วงหน้านานๆ

อ้อ ลืมบอกว่าเรื่องคุณปอยน่ารักดีครับ

โดย: แฟนผมฯ IP: 124.157.137.21 วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:21:47:34 น.

ต้อนรับกลับเมืองไทย ....
มาตามไปอ่านเรื่อง "จริง" ...ที่ว่าจะไม่ up ...

โดย: นัทธ์

วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:23:09:56 น.

มาอ่านเรื่องของน้องปอย แล้ว..
ทำให้หัวใจพี่แมวพองโต เหมือนลูกโป่งสีเงินรูปหัวใจใบนั้นเลย..
น้องชาย น้องปอยก็น่ารัก น่าชังจัง..
ตอนนี้เด็กชายกรพล คงจะโตเป็นหนุ่มแล้ว
เชื่อได้ว่า กรพล คงจะจดจำเหตุการณ์ครั้งนั้น
และแอบอมยิ้มแน่ ๆ ที่คิดขึ้นมา..
..
มีความสุขกับความรัก มาก ๆ นะจ๊ะ น้องปอยคนสวย..

โดย: Prettymaew

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:3:26:03 น.

สวัสดีจ้าคุณปอย

นุ้ยต้องมาอยู่ Goteborg สี่เดือนค่ะ ตอนนี้ก็สองเดือนแล้วจ้า เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เลยเนอะ ยังจำวันแรกที่ต้องมาเรียนได้เลย เหมือนเข้าอนุบาลใหม่ กร๊ากๆๆ นุ้ยว่า ตอนนุ้ยเรียนอนุบาลวันแรกยังร้องไห้น้อยกว่ามาอยู่นี่เลยนะคะเนี่ย อิๆๆ

สวีเดนเป็นประเทศที่น่าอยู่มากๆ เลยจ้ะ เพราะว่าคนเค้าดีนะนุ้ยว่า แล้วก็ กฎหมายเข้มแข็งค่ะ คนเลยไม่ค่อยมั่วๆ เท่าไหร่ แต่เพื่อนบอกว่า หลังๆ ก็เริ่มมีอาชญากรรมมากขึ้นเหมือนกันนะคะ แต่ยังไงซะก็ปลอดภัยมากๆ ล่ะ ในความเห็นนุ้ยนะ

คุณปอยกลับไทยแล้วใช่ไม๊คะ ดีจังเลย นุ้ยว่า นุ้ยกลับไปก็คงคิดถึงสวีเดนเหมือนกันค่ะ ไม่รู้จะได้มาอีกไม๊ มันก็ผูกพันนี่นา เนอะ....

โดย: N_Nirvana

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:3:35:14 น.

นี้แน่
อะไรครับที่ว่าน่ารักครับ จขบ งงครับ และมารายงานตัวว่าต้องเข้าโครงการต้นกล้าแล้วครับ

โดย: katoy

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:6:01:33 น.

ชอบความรักในวัยประถมจัง....ไอ้เพราะเพื่อนแซวเนี่ย...เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องรักวัยเรียน จริงๆ นะ เนี่ย

อ้้อ...ครั้งหน้าไม่ต้องรอค่ะ...หัวข้อง่ายหน่อย
ลงชื่อเข้าร่วมเลยละกัน

โดย: นัทธ์

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:6:54:21 น.

อ่านแล้วอินจังเลยครับ..

เหมือนย้อนอดีตไปสมัยเรียน ป6 ด้วยเลยครับ...
ร้านค้าสหกรณ์ เป็นแหล่งเนรมิต สิ่งของใช้จีบสาวได้อย่างดีเลย..

พี่ก็ใช้บริการบ่อยๆเลยหละ..555+
บางทีมีรถไฟชนกันด้วย..ถือมาเหมือนกันเดะ..แป๋ววว

ชอบๆหัวข้อนี้จัง..ขอบคุณปอยด้วยนะ..ที่มีกิจกรรมให้อัพ Blog เล่น
สนุกดีครับ..ได้หัดเขียนอะไรด้วย..รู้สึกว่าในสาวสาวเนี่ยฝีไม้ลายมือไม่ต่างกันเลย..
ชมจากใจจริงนะครับ..ไม่ได้แกล้งยอ..

พาเอด้าไปเยี่ยมพี่ชายคนโตของบ้าน...พ่อผมนั้นเอง..

โดย: Little Knight

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:7:26:16 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

มีเพื่อนบล็อกตั้งข้อสังเหตได้น่าสนใจ
เค้าบอกว่าหญิงสาวเขียนบล็อกนี้
ส่วนใหญ่ย้อนอดีตไปหาคนรักเก่าสมัยวัยเรียน
ส่วนสองหนุ่มคือพี่ก๋ากับพี่โบ๊ต
เขียนถึงภรรยาในปัจจุบัน 5555

อันนี้มาย้ำเลยนะครับ
ว่าไมไ่ด้โดนบังคับให้เขียนแต่อย่างใด
ส่วนพี่โบ๊ตนั้น
พี่ก๋าไม่รู้ครับ 55555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:7:51:09 น.

น้องปอย.... พี่โตสอ่านไปก็ยิ้มตามไป .. แล้วในขณะเดียวกัน .. ภาพเก่าๆ สมัยมัธยมของพี่โตส มันโผล่ออกมาเป็นฉากๆ ลางๆ ด้วยล่ะ

อีกอย่าง .. พี่โตสทึ่งในความทรงจำลางๆ ของปอยจัง .. บอกตรงๆ ว่าพี่โตสจำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวสมัยประถมไม่ได้แล้วล่ะ .. จำได้ก็แค่นิดๆ หน่อยๆ ว่าเคยร่วมกิจกรรมโรงเรียนอะไรบ้างสมัยนั้น แต่จำรายละเอียดเรื่องราวคำพูดไม่ได้เลยจริงๆ .. ความทรงจำที่พี่โตสสามารถย้อนไปไกลสุดก็น่าจะแค่มัธยมต้น ถึงได้เห็นภาพโรงเรียน และเหตุการณ์บางอย่างของตัวเองสมัยนั้นในขณะที่อ่านเรื่องสมัยประถมของ ดญ. พลอย เนี่ยแหละ

อย่างตอนที่อ่านว่านายนักวิ่งเร็วตัวเล็กซื้อลูกโป่งมาให้ ดญ. พลอย จากสหกร .. ภาพบริเวณสหกรโรงเรียนสมัยประถมของพี่โตสก็โผล่ขึ้นมาอย่างชัดแจ๋วเลยล่ะ .. มันให้ความรู้สึกที่แปลกๆ ดีจังแฮะ

อันนี้ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกของคนที่แต่งงานมาแล้วห้าปีอย่างพี่โตสหรือเปล่านะ ที่อ่านเรื่องของปอยวันนี้แล้วมันให้ความรู้สึกว่า .. puppy love เนี่ย.... มันเป็นอะไรที่ทำให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยใจเต้นแรงดีจริงๆ เลยเนอะ .. แบบว่าอ่านแล้วก็น่ะแหละ .. นึกไปถึง puppy love ของตัวเองสมัย ม.ต้น นั่นแหละจ๊ะ .. แค่นึกก็เขินแล้วนะเนี่ย...

ถ้าพี่โตสเป็นปอย พี่กริ๊งกรั๊งไปชิทแชทกับนายตัวเล็ก (ที่ตอนนี้อาจจะไม่เล็กแล้ว) ในฐานะเพื่อนเก่าแล้วล่ะ

ปล. พี่โตสกะแล้วว่าคนรักการอ่านอย่างปอยถูกใจชอบร้านหนังสือที่บล๊อกพี่โตสชัวร์

ตอบคำถามเกี่ยวกับภาษาของหนังสือในร้านนั้น .. เท่าที่พี่โตสเห็นๆ ก็เหมือนๆ กับร้านหนังสือใหญ่ๆ ในบ้านเรานั่นแหละปอย ที่แน่นอนว่าหนังสือส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาษาหลักของประเทศ แต่ก็จะมีมุมหนังสือภาษาอังกฤษอยู่บ้างประปรายเหมือนกันจ๊ะ

บอกไรให้ .. กว่าเม้นท์นี้จะไปถึงสายตาปอย (และเพื่อนๆ ที่อ่าน) มันผ่านอุปสรรคและใช้เวลานานประมาณครึ่งชั่วโมงได้เลยล่ะปอย

คือพอพี่โตสเม้นท์เสร็จ .. ด้วยประสบการณ์เม้นท์หายแล้วหายอีก .. ทุกครั้งหลังเม้นท์ พี่โตสก็จะก๊อปเอาไว้ก่อนที่จะส่ง และครั้งนี้ก็เหมือนเดิม .. เม้นท์เสร็จ .. ก๊อป .. แต่ยังไม่ได้แปะตรงไหนเลย .. แล้วก็มีกล่องบอกว่าอะไรบางอย่าง error .. พี่โตส panic .. คลิกไปที่หน้าเวิร์ดที่เปิดเอาไว้แล้ว .. คลิกซ้าย.... เพี้ยง..... ขอให้แปะได้เต๊อะ..... แล้วเมื่อได้เห็นคำว่า paste ชัดๆ ก็ดีใจหลายๆ .. กดแปะ .. ฮู่ว..... ข้อความที่พิมพ์หาพลอยปลอดภัยแล้ว .. ทีนี้ก็มากดโอเชในกล่อง error .. แล้วหน้าเน็ทที่เปิดอยู่ทุกหน้าก็หาย......ไปในสูญญากาศ... แล้วกว่าจะเข้าบล๊อกปอยได้อีกครั้ง .. ก็ประมาณสิบห้านาทีผ่านไป..... ไวเหมือนโกหก......

ไม่พูดมากแล้ว ส่งดีกว่าก่อนที่จะอดส่งอีก

โดย: Chini

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:8:25:47 น.

หวัดดีค่ะ...

ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทาย
พี่เคยแวะมาหาคุณน้องแล้วนะคะ
ตามมาจากบ้านคุณก๋า..แต่คุณน้องคงไม่เห็น
ดีใจนะคะที่แวะไป..เมื่อวานเห็นคุณก๋าเล่น..แฟนฉัน กับรักครั้งแรก
คุณเหมียวก็เล่น..ดีจังนะคะ..ทำให้นึกถึงความหลังที่ดีๆ..
...

วันนี้มาทานข้าวต้มปลาร้อนๆกันนะคะ..พี่นำมาฝากค่ะ
...

อากาศวันนี้คงไม่ค่อยร้อน..มีความสุขและสดชื่นมากๆนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:8:48:39 น.

ยอมให้มัดมือ แต่อย่าชกเลย เหอๆ กลัว
โดนน็อค

พี่ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรได้นะครับ ทั้งที่รู้สึก
เป็นเกียรติที่น้องๆชวน โดยเฉพาะช่วงหนึ่ง
เดือนต่อไปนี้ก็ยังกำหนดไม่ได้ว่าตัวเองจะ
ทำอะไรได้ตอนไหนบ้าง

ถ้าโอกาสอำนวยให้ทำได้ พี่ก็จะทำครับ

แต่อยากกินข้าวต้มปลาข้างบนโน่นจัง
เปลี่ยนเรื่องเร็วเช่นนี้เสมอ เวลาจวนตัว

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:9:00:46 น.

สวัสดีจ้าหนูปอย
อ่านความทรงจำวัยเด็ก ...
แอบอมยิ้มกับความทรงจำที่น่ารัก...
เรื่องดี ๆ ที่ย้อนคิด..แล้วให้ความสุขได้เสมอ..

จะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ค่ะ...
ยินดีต้อนรับสู่อ้อมกอด...ค่ะ..
พี่อยากร่วมด้วยเหมือนกัน..แต่ไม่รู้จะมีเวลาหรือเปล่าค่ะ..
ดูอีกทีนะค่ะ...คิดถึงหนูปอยเสมอ...

โดย: ชีวิตมีลีลา

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:9:24:16 น.

หวัดดีค่ะ..ด.ญ.พลอย เอ๊ย..คุณปอย

มาเฉลยค่ะ

โฉะโปะ มีรากศัพท์มาจากคำว่า สกปรก นั่นเองค่า 55

คือแมวเค้าจะเป็นสัตว์ที่สะอาดมากๆ ใช่ไหมคะ..ก้อคงจะแอบไม่ชอบน้องหมาที่ไม่ค่อยสะอาดงี้อ้ะเนาะ..ก้อเลยเขียนให้เค้าแอบรังเกียจน้องหมานิดๆน่ะค่ะ..ขำขำน่ะค่ะ

โดย: AB_PAE IP: 58.137.129.220 วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:16:02:47 น.

สวัสดีอีกครั้งครับ

เข้ามาบอกว่า อัพบล็อคเส้นทางสายที่สองเรียบร้อยแล้ว ลองเข้าไปอ่านดูนะครับ

ออกตัวก่อนว่า อาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณปอยคิดว่าจะเป็นนะครับ ผมเขียนอะไรหวานๆไม่เป็น 5555++

โดย: แฟนผมตัวดำ

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:16:23:14 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย

เรื่องราวในวันเด็ก น่ารักนะค่ะ
อ่านแล้วแอบอมยิ้มค่ะกับความทรงจำที่น่ารัก
เพราะสำหรับตัวเองแล้วก็มีเรื่องราวในวัยเด็กเหมือนกัน
แต่จะเป็นแบบแก่น ทะโมนซะหน่อย ไม่ค่อยหวาน อิอิ

เห็นด้วยกับอ้อนนะค่ะที่ว่า ลองกดเบอร์โทรผิดไปซะตัวหนึ่ง บางทีอาจมีเรื่องมหัศจรรย์นะค่ะ

โดย: แมงโกชิดเด

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:17:06:26 น.

สวัสดีครับคุณปอย กลับมาถึงเมืองไทยแล้วเหรอครับ ปรับตัวเข้ากับเมืองไทยได้ยังเอ่ย อยู่เมืองไทยคุณปอยระวังอ้วนนะครับ เพราะมีอาหารให้กินตลอด 24 ชั่วโมง มีอาหารให้เลือกทุกประเภท แถมอร่อยๆทั้งนั้น ผมเตือนแล้วนะ อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:17:39:32 น.

อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะ
น่ารักมากๆๆ

โดย: methiti

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:17:42:47 น.

อัพบลอกเรื่อง ของขวัญ เราขอร่วมแจมด้วยคนนะคะ ^^

โดย: printcess of the moon

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:20:42:13 น.

ดีจ้าน้องปอย ...

ได้กลับมาเมืองไทยแล้วอะไรที่อยากทำ .. และก็อยากทาน
รับรองได้ว่ากลับมาช่วงแรกๆ น้องปอยก็คงจะตามเก็บสแปร์หมด
อ่ะคะ เพราะว่ากระหายนานรับรองว่าช่วงแรกคงได้จัดการแล้วล่ะ
ไม่เฉพาะของหวานที่บอกพี่เอาไว้ในบล็อก Tag อ่ะคะ
เพราะว่าคงมีอย่างอื่นด้วยรวมถึงการไปท่องเที่ยวนะคะ ..

กลับมาบ้านแล้วอยากทำอะไรก็คงจะทำได้แล้วล่ะคะ
แต่ก็ค่อยๆ ทำ เรียกว่ามาเพื่อปรับตัวและก็เตรียมตัวสำหรับ
สิ่งใหม่ๆ ที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตนะคะ ... เป้นกำลังใจให้น๊า

...................

เรื่องรักครั้งแรก .. ที่พี่ลองเขียน เป็นแนวขำขันซะมากกว่า
ต่างจากที่น้องๆ เขียนกัน เพราะว่าพี่เองเป็นพวกไม่ค่อยมีความรัก
สมัยเรียนหรอก เพราะว่าอยู่ รร. หญิงล้วนมาตลอด จะรู้จัก
เพื่อนต่างเพศก็เอาแทบจะอาเพศกันแล้ว โน่นเลยตอนเรียน
ระดับมหาลัยหน่อย แต่ว่าก็แบบขำๆ ฮาๆ ประมาณว่าแอบรักรุ่นพี่
พอเค้าเดินมา เราอยู่บนตึกแล้วเห็นเค้าจะเดินผ่านมาเราก็
ตะโกนเรียกชื่อเค้าแล้วก็มุดหัวหลบ ... ทำไป ทำไม ถูกเพื่อนหักหลัง
เพราะว่าเพื่อนดันไปบอกรุ่นพี่ว่า ไอ้ที่เรียกๆ หลบๆ น่ะใคร
พอครั้งสุดท้าย เค้ามาแกล้งเราทีหลัง ... พอเราหลบ เค้ารู้ไง
ก็วิ่งมาหาเราเลย แล้วบอกว่า แหม่ ชอบก็ไม่บอก จะได้
วิ่งมาหาเลยแบบไม่ต้องเรียก ... เอ๊า พอตั้งแต่นั้นก็กลายเป็นว่า
ไม่ชอบเบบแฟนเลย เพราะว่ามารู้จักกัน ไอ้พี่คนนี้บ้าๆ บอๆ
เลยกลายมาเป็นพี่น้องร่วมสถาบันกันเจ๋ยๆ และพอจบมา
ก็ยังพูดกับพี่เค้าเลยว่า

" ไม่รู้อะไรบังตา ทำไมฉันถึงได้มองเห็นว่าพี่น่าสนใจน่ะช่วงนั้น"

เลยขำฮากันไปค่ะ พูดแล้วก็คิดถึงไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว
อ่ะนะสำหรับคนนี้ ...

โดย: JewNid

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:23:19:56 น.

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนค่ะคุณปอย ^_^
..
ฝันดีนะค่ะ

โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม

วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:23:21:29 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:7:34:00 น.

ปอยกลับเมืองไทยแล้วเหรอคะ อยู่คูเวตนานจนทำให้คิดถึงบ้างแน่เลย
ดีใจด้วยนะจ้าที่ได้กลับมาหาบ้านที่คิดถึง .... ตลอดเวลาที่ไกลบ้าน

วันนี้ได้มาอ่านเรื่องราวรักครั้งแรกของน้องปอย....
ภาพความทรงจำ ที่แจ่มชัดในห้วงคำนึง
นึกถึงเมื่อไหร่ รู้สึกสุขใจ หัวใจพองโตทุกครั้ง
แม้รักครั้งแรก..เค้าจะไม่ใช่แฟนคนแรกของเรา
แต่แทนความหมายดีๆ มากมายนับไม่ถ้วน อยู่ในห้วงใจ

พี่วันเคยเล่าไว้ใน My love - ความทรงจำสีจาง แล้วค่ะ
พี่กับเจี๊ยบของพี่ (เจี๊ยบในแฟนฉัน) จากกันนาน 20-28ปี
ทุกวันนี้เรามาเจอกันแล้ว และยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
กับภาพความทรงจำดีๆ เสมอค่ะปอย

แต่พี่วันอยากให้ปอยได้เจอ รักครั้งสุดท้ายมากกว่านะคะ
ขอให้รักครั้งสุดท้าย เดินทางมาหาน้องปอยคนสวยคนนี้ด้วยเถิด...

และอย่าลืมแวะไปชม แมงกระพรุน...ที่บล็อคพี่วันนะคะ

โดย: Jiji&Kaka

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:15:17:44 น.

ตามมาอ่าน ทีละบ้าน ละบ้าน ยิ้มกลับบ้านเช่นเคย
น่ารักจังค่ะ

โดย: แม่มด (GreenWitch

) วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:15:28:51 น.

รัชชี่แอบเขียนไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ

เชิญแวะที่หลังไมค์หน่อยนะคะ

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:21:29:40 น.

อู๊ว..งน่ารักจังน้องปอย คงวามทรงจำแบบนี้มันยังไงก้ออยู่ในก้นบึ้งจิตใจของเราเนอะค่ะ...
อิจฉาคนสวยกลับบ้านไปตะลุยกินของอร่อย จนพุงกาง...ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้เข้าบล๊อกเลยค่ะ ออกไปใช้ชีวิตร่อนเร่นอกบ้านซะบ่อ กลับมาก้อหลับเป็นตาย..
คิดถึงคูเวตเหรอค่ะ ก้องี้แหละเนอะ อยู่กันมาตั้งนาน กลับมาซิจ๊ะ อิอิ คูเวตรออยู่ ที่นี้อากาศกำลังดีเลยนะ ไม่ร้อนซักกะจิ๊ด สนใจไหมจ๊ะ อิอิ เทคแคร์นะค่ะ

โดย: apple.so.sweet

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:23:42:40 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:7:41:04 น.

โอย ชอบอ่ะค่ะคุณปอย เหมือนอ่านเรื่องแฟนฉันเลย

อารมณ์แบบได้อ่านไดอารี่อินเลิฟสมัยเด็ก ฮิฮิ

สมัยประถมมักจะเรียกชื่อจริงกันถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทโดยเฉพาะเพื่อนต่างเพศ
^
ช่วงนั้นเป็นงี้จริงๆ ด้วยเนอะ
ปุ๊กจำได้ว่าถ้ามาเรียกชื่อเล่นกันทั้งที่ไม่ได้สนิทมากจะเขินๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกแฮะ

ช่วงประถมไม่มีเรื่องอินเลิฟกะเขาเท่าไหร่เลย
มีแต่เพื่อนๆ ซะมากกว่า แอบชอบเพื่อนก็มีบ้าง

กว่าจะมีเรื่องเลิฟๆบ้างก็ปาเข้าไปมัธยมนู่นเลยอ่ะค่ะ

คุณปอยนี่น่ารักแต่เด็กเลยนะเนี่ย เป็นลีดหลายปีซ้อนเลย

ว่าแต่ได้โทรไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นอีกบ้างรึเปล่าคะ

โดย: Hobbit

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:10:51:43 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย.....
สนุกสุขสบายกับชีวิตดีไหมเอ่ย....

เยาว์วัย.....ความทรงจำใสๆ น่ารัก อมยิ้ม
วัยใสๆ...หัวใจบริสุทธิ์.....

เรามักจะยิ้มและจดจำรักใสๆได้ดี เหมือนกันทุกๆคนรึเปล่านะ

คิดถึงค่ะ

โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:16:28:40 น.

อยากอ่านของเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนเลยค่ะ
แต่จนถึงบัดนี้ยังไม่มีเวลาเลย

โดย: ปณาลี

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:17:45:45 น.

อยากอัพด้วย ขอด้วยคนค่ะ
จันทร์ที่ 13 คราวนี้จะไม่ให้พลาดเลย
เรื่องหนังสืออัพแล้วค่ะ
แง้ แต่อัพช้ามากมาย
คิดถึงค่ะ

โดย: แม่ภูมิ (Artagold

) วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:1:38:25 น.

อ้าว วันที่ 13 อัพของขวัญ
แล้วแฟนฉัน จะอัพ ทีหลังเลยได้ปะคะ
น่าจะได้เนอะ อิอิ

โดย: แม่ภูมิ (Artagold

) วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:1:45:07 น.