::สวัสดีปีใหม่::
เจนกำรีโมตโทรทัศน์ไว้ในมือ นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาหนังสีดำนุ่มสบาย
เธอหมุนเปลี่ยนช่องไปเรื่อย ๆ ไล่ดูงานที่จัดตามสถานที่ต่าง ๆ เพื่อนับถอยหลังวันปีใหม่
เธอแสนจะสุขใจที่ได้พักผ่อนอยู่คนเดียวแบบนี้ เธอเกลียดที่ที่ผู้คนเยอะแยะ เสียงดังหนวกหู และเธอไม่รู้จักใครสักคน
สู้ให้เธอนอนอยู่บนโซฟาในโลกส่วนตัวของเธออย่างนี้ยังดีกว่า
เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ขาดสาย ทั้งเสียงเรียกเข้าและเสียงข้อความ
บรรดาเพื่อนฝูงส่งความสุขผ่านโทรศัพท์กันในช่วงสิ้นปี เธอยิ้มอารมณ์ดี ตอบข้อความและรับโทรศัพท์อย่างเบิกบาน
สวัสดีปีใหม่นะเจน...ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะยะ
แล้วนี่เธอแน่ใจเหรอว่าจะไม่ออกมาเที่ยวกับพวกชั้นน่ะ
ยังมีเวลานะยะ...รออยู่ ๆ มาไหม ๆ
เชิญพวกเธอสนุกกันเต็มที่เลยนะ วันนี้ชั้นขออยู่สงบ ๆ แล้วกันนะ สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะจ้ะ
เสียงเริ่มนับถอยหลังดังมาจากโทรทัศน์สถานีหนึ่งที่เธอเปิดค้างไว้
เธอกำลังรอคอยเสียงโทรศัพท์จากใครบางคนที่อยู่ห่างไกลต่างหาก
ป่านนี้เวลาของเขาคงก้าวเข้าสู่ปีใหม่ก่อนเธอไปแล้ว
...แล้วเสียงโทรศัพท์นั้นที่รอคอยก็ดังขึ้นพอดี
.................................
เปี๊ยกจ้องจอภาพที่พร่ามัว ไม่คมชัดจากโทรทัศน์อายุเกือบ 20 ปี มันส่งเสียงได้แค่เบา ๆ ไม่ดังนัก
แต่เปี๊ยกกลับตั้งอกตั้งใจจ้องดูภาพการแสดง เวทีคอนเสิร์ตและผู้คนมากมายคับคั่ง
แสง สี เสียงที่เยอะแยะฉูดฉาด มันช่างน่าตื่นตาตื่นใจเสียนี่กระไร
ไอ้เปี๊ยก...นอนได้แล้ว สี่ทุ่มแล้วนะ ปิดทีวีแล้วนอน
โธ่แม่...ขอดูถึงเที่ยงคืนไม่ได้เหรอ
ไม่ได้!! เปลืองไฟ
เป็นความใฝ่ฝันของเปี๊ยก เด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ที่อยากเข้ากรุงเทพฯ
เจอคนเยอะ ๆ แสงไฟตื่นตา งานเวทียิ่งใหญ่ เขาอยากมีส่วนร่วมสักครั้ง
เปี๊ยกยังหลับตาไม่ลงแม้จะนอนอยู่ในมุ้งผืนบางและขาดเก่า
แต่เขาก็ยังเห็นภาพแสงและเสียงอันตระการตาอยู่นั่น
เขามุ่งมั่นว่าสักวัน เขาจะไปอยู่ที่นั่นให้ได้...
.....................................
เด็กหญิงฝ้ายผล็อยหลับอยู่ในห้องนั่งเล่นหน้าจอโทรทัศน์ตั้งแต่ก่อนจะเริ่มนับถอยหลัง
จนป่านนี้เลยเวลาของปีใหม่มาเป็นชั่วโมง เธอก็ยังปล่อยให้แสงวูบวาบจากจอโทรทัศน์ใหญ่สาดแสงดูเธอแทน
เด็กหญิงงัวเงียตื่นขึ้นมาดูนาฬิกา ชะเง้อคอคอยที่หน้าต่าง
เธอเกลียดวันปีใหม่หรือเทศกาลแบบนี้มากที่สุด เพราะมันเป็นวันที่ดูดเวลาพ่อกับแม่ของเธอไปจนหมด
เธอไม่มีความทรงจำดี ๆ ที่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยกันเลยสักครั้ง
จนมาช่วงหลัง ๆ ที่พ่อกับแม่บอกว่าเธอโตขึ้นแล้ว
วันทุกวันก็กลายเป็นเหมือนวันเทศกาล ที่เธอไม่ได้เจอหน้าพวกเขาเลย
น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ เมื่อไม่เห็นรถคันใหญ่ที่คุ้นเคยจากทางหน้าต่าง
เธอขดตัวเล็ก ๆ อยู่บนโซฟาในบ้านหลังใหญ่ ๆ อย่างเงียบเหงาเดียวดาย
เสียงโทรทัศน์เงียบเสียงลงไปบ้างแล้ว แต่เสียงสะอื้นไห้ของเธอดูเหมือนจะดังขึ้นทุกที
..........................................
ชาญอยู่กับเพื่อนฝูงกลุ่มใหญ่ เฮฮาสนุกสนานกับงานเลี้ยงรื่นเริง
ยิ่งมีแอลกอฮอล์และกลิ่นบุหรี่คลุ้งอย่างนี้ ยิ่งกระตุ้นให้เขาคึกคักยิ่งขึ้น
เป็นงานเลี้ยงที่บ้านที่เขาจัดขึ้นทุกปีให้เพื่อน ๆ ได้มาสนุกกัน นับถอยหลังกัน
เขาเลือกช่องหนึ่งจากหลายสถานีโทรทัศน์ที่มีให้เลือก
และฉายภาพไปที่จอผ้าใบใหญ่ในบ้านเพื่อจะร่วมนับถอยหลังกับคนอื่น ๆ พร้อมกันทั่วประเทศ
5
4
3
ชาญมีความสุขที่จะใช้ชีวิตอย่างสิ้นเปลือง ในเมื่อเขาทำงานหนักเพื่อหาเงิน
อยากได้อะไรก็ได้ สิ่งของ รถ บ้าน เครื่องใช้อำนวยความสะดวกและฟุ่มเฟือย
เขาใช้เงินซื้อได้ทุกอย่างที่อยากได้ ยกเว้นแค่ความรัก แต่ชาญไม่ได้สนใจหรอก
ในเมื่อเขาเลือกจะใช้ชีวิตแบบนี้แล้ว แล้วอีกอย่างเขาก็เชื่อไม่ได้เชื่อในความรักอะไรนั่นอยู่แล้ว
ถ้าเขาอยากได้ใครเขาก็ใช้เงินซื้อมาได้เสมอ
2
1
0
สวัสดีปีใหม่...
.......................................
ยายต้อยนั่งกอดเจ้าด่าง แมวสีขาวดำอยู่หน้าจอโทรทัศน์
แกกำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะอยู่ร่วมงานฉลองปีใหม่ร่วมกับคนอื่น ๆ
เหมือนกับที่แกเฝ้าจอโทรทัศน์ตลอดเวลามาเป็นเวลาหลายปีหลังจากแกเกษียณอายุ
และนั่งอยู่บ้านเฉย ๆ กับแมวน้อยตัวหนึ่ง ซึ่งอันที่จริงจะปีใหม่หรือไม่
ก็ไม่ได้ต่างอะไรสำหรับแกอีกต่อไปแล้ว
อากาศหนาวเย็นลงทุกที ยิ่งเป็นเวลาฤดูหนาวปลายปีอย่างนี้ด้วยแล้ว
เธอหยิบผ้าคลุมมาคลุมตัวให้ร่างกายอบอุ่น เดินตรวจตราเช็คความเรียบร้อยของบ้าน
สวดมนต์ไหว้พระในห้องพระ ชงนมอุ่น ๆ และเดินมานั่งที่ม้าโยกหน้าจอทีวี
เจ้าด่างก็กระโดดขึ้นมานั่งบนตักของเธอและส่งเสียงร้องหาความอบอุ่นอย่างคุ้นเคย
เป็นเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานับถอยหลังเพื่อก้าวเข้าสู่ปีใหม่
ยายต้อยกระชับผ้าคลุมให้กระชับตัวมากขึ้น
แกผล็อยหลับไปบนเก้าอี้โยกตัวโปรดของแกตรงนั้นเอง...
..................................................
*หมายเหตุ : วันนี้ออกแนวความเรียง เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา ฉันก็นอนอยู่ในห้องนั่งเล่นและถือรีโมทอยู่หน้าจอทีวีเพื่อร่วมเทศกาลกับคนอื่น ๆ แล้วก็คิดขึ้นมาว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่หน้าจอเหมือนกันจะกำลังทำอะไรอยู่บ้าง คงมีอีกหลายชีวิตที่มีชีวิตที่แตกต่างกันไป อาจจะกระท่อนกระแท่นสักหน่อย ภาพประกอบก็ไม่มี ไว้จะปรับปรุงเพิ่มเติมภายหลังค่ะ...
สวัสดีปีใหม่เพื่อน ๆ ทุกคนนะคะ
ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ
ส่วนบล็อกต่อไปในวันจันทร์ที่ 18 มกราคม คุณแจงผู้คิดหัวข้อ คราวนี้ไม่กำหนดหัวข้อค่ะ ขอเป็นบทความ(หรือเรื่องสั้น ก็ได้) ที่ขึ้นต้นด้วยประโยคว่า "ผู้ชายกลางสายฝน" และลงท้ายว่า"ซักวัน..ซักวัน" ค่ะ
หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นต่อไปกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ
-ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้
-เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์
-อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 18 มกราคมนี้ เวลาใดก็ได้
-เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ
| Create Date : 04 มกราคม 2553 |
| Last Update : 6 มกราคม 2553 1:08:37 น. |
|
33 comments
|
| Counter : 1195 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
การงานมั่นคงค่ะ
เริ่มมาทักทายกันในปีใหม่...
ยังคิดถึงจ้า....ห่างหายไปบ้างตามกาลเวลา...ฮิ ฮิ