::ครั้งแรก...หนังสือเปลี่ยนชีวิต:: "อ่ะ...หนังสือเล่มนี้ดีนะ" แม่ฉันยื่นหนังสือเล่มขนาดเหมาะมือเล่มนึงมาให้ "หือ? แล้วแม่เคยอ่านไหม?" ฉันหยิบหนังสือมาจากแม่และถามด้วยความสงสัยใคร่รู้อย่างเด็ก ๆ "เคยนะ เหมือนจะเคย แต่ก็จำไม่ได้แล้วล่ะว่าเป็นยังไง" แม่ฉันใช้เวลานึกครู่หนึ่ง ฉันจึงรับมันมาอย่างว่าง่ายเหมือนหนังสือเล่มอื่น ๆ ที่แม่ฉันหยิบยื่นให้ในรูปแบบเดียวกัน ความทรงจำในตอนนั้นฉันอายุ 12 ปีเห็นจะได้ อยู่ประมาณประถม 6 แม่ฉันก็เริ่มหยิบยื่นหนังสือเล่มหนา ๆ ให้ เหนืออื่นใดมันคือการหยิบยื่นนิสัยการอ่านหนังสือให้ฝังรากมาจนถึงทุกวันนี้ เล่มแรก ๆ ที่แม่ให้ฉันอ่านเองไม่นับนิทานอีสป ฉันจำได้ว่าเป็นเรื่องโต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง แล้วก็แมรี่ ป๊อปปิ้นส์กับวรรณกรรมเยาวชนเล่มอื่น ๆ อีกมากมายเพราะแม่เห็นฉันโปรดปรานหนังสือแปลแนวนี้เหลือเกิน ฉันหยิบหนังสือที่แม่เพิ่งยื่นให้ขึ้นมาพลิกดู ปกสีเขียว ๆ ของใบไม้จากต้นไม้ใหญ่มีผลส้มเต็มต้นและเด็กชายยืนเอามือไพล่หลังก้มหน้าก้มตาหันหน้าเข้าต้นส้ม ฉันอ่านชื่อปกหนังสือ 'ต้นส้มแสนรัก' แล้วจึงค่อย ๆ พลิกเปิดหน้าแรกขึ้นมาอ่านช้า ๆ ตามประสานิสัยการอ่านหนังสือเชื่องช้าของฉัน โดยที่ไม่อาจรู้ได้เลยว่า...มันจะเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรบางอย่างในตัวฉันมาจนถึงทุกวันนี้... เซเซ่เด็กชายชาวบราซิลอายุ 5 ขวบอยู่ในสภาวะแวดล้อมของครอบครัวขยาย มีพี่น้อง 5 คน แม่ทำงานโรงงาน พ่อยังเป็นหนี้สินค้างค่าเช่าบ้านถึง 8 เดือนจนทำให้ต้องย้ายบ้านไปอยู่บ้านใหม่ที่เล็กและแคบลงกว่าเดิม ซึ่งนั่นกลับนำมาสู่มิตรภาพเล็ก ๆ ระหว่าง 'มิงกินโย' ต้นส้มเขียวหวานหลังบ้านใหม่ของเซเซ่ และในขณะเดียวกัน ความซุกซนของเด็กตัวน้อยก็ยังนำพาเขาไปสู่มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ระหว่างเขาและ 'โปรตุก้า' เพราะว่ามันคือมิตรภาพครั้งแรกและสัมผัสได้จริง...แต่ขณะที่ต้นส้มกำลังจะถูกตัดทิ้งเพื่อทำถนนผ่าน ข่าวการจากไปของโปรตุก้าเพื่อนแท้จริงเพียงคนเดียวของเขาก็เข้ามาพร้อม ๆ กัน แล้วเด็กอายุ 5 ขวบจะรับมือกับความเจ็บปวดอย่างนี้ได้อย่างไรกัน? “ผมเลิกคิดถึงเขาไม่ได้ ผมรู้แน่แล้วว่า ความเจ็บปวดมันคืออะไร ความเจ็บปวดไม่ใช่จากการถูกตีจนสลบ ไม่ใช่โดนเศษแก้วบาดเท้า หรือโดนเย็บแผลที่ร้านหมอ ความเจ็บปวดนั้นคือการเจ็บที่หัวใจทั้งหมด ............” ดอกไม้ของมิงกินโยบานเป็นครั้งแรกแล้ว อีกหน่อยเขาก็จะเป็นต้นส้มที่เป็นผู้ใหญ่ แล้วก็เริ่มออกลูก ผมเฝ้าจูบดอกไม้เล็กๆ สีขาวที่นิ้วมือผม ผมจะไม่ร้องไห้เพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกต่อไปแล้ว แม้ว่ามิงกินโยจะพยายามกล่าวคำอำลาผมด้วยดอกไม้เล็กๆ เขาจากโลกในความฝันของผมไปสู่โลกแห่งความจริงและความเจ็บปวด ........................... การเล่าเรื่องและดำเนินเรื่องโดยใช้ตัวละครอายุ 5 ขวบ มุมมองเด็กอายุ 5 ขวบผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์และจินตนาการ อาจจะทำให้เรื่องนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชนได้ แต่เรื่องราวอันเป็นปัจจัยภายนอกที่เกิดขึ้นกับเด็กน้อยเซเซ่...มันกลับโหดร้ายเกินไป เกินกว่าวัย 'เยาวชน' อย่างฉันจะห้ามไม่ให้ฝังมันลึกลงไปในจิตใจได้ แม้ต้นส้มแสนรักจะไม่ใช่หนังสือเล่มแรกของฉัน แต่ต้นส้มแสนรักเป็นหนังสือเล่มแรกที่ทำให้ฉันร้องไห้! เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้กลับไประลึกวัยเด็กกับการอ่าน ต้นส้มแสนรัก อีกครั้ง แม้จะด้วยวัยที่ต่างไป ด้วยประสบการณ์ที่มากขึ้นแต่ริ้วรอยความรู้สึกอันท่วมท้นที่มาพร้อมกับสายน้ำตายังคงเดิม ทำให้ฉันอดถามกับตัวเองไม่ได้ว่า... หรือว่าจริง ๆ แล้ว เราทุกคนก็มีวัยเด็กอันน่าเศร้าและสะเทือนใจแอบเร้นบ้างกันทุกคนอยู่แล้วนะ? หรือว่าจริง ๆ แล้วเราทุกคนก็มีส่วนเป็นเซเซ่อยู่ในตัวและมี 'มิงกินโย' ของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น? ในขณะที่เซเซ่ทิ้งความสวยงามในวัยเด็กเพื่อเปลี่ยนแปลงไปสู่วัยผู้ใหญ่ ฉันเองก็กำลังทิ้งโลกแห่งวัยผู้ใหญ่เพื่อจะเข้าไปรื่นระเริงในโลกแห่งจินตนาการของเซเซ่ เหมือนฉันเห็นตัวเองว่า ฉันเองก็เคยนั่งกิ่งของ 'มิงกินโย' เล่น ณ ที่ใดที่หนึ่งในช่วงวัยที่ผ่านพ้น น้ำตาที่เสียไป อาจเนื่องมาจากบทตอนแห่งการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก อาจเป็นตอนการทำผิดอย่างไร้เดียงสา หรืออาจเป็นตอนถูกลงโทษโดยไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร ซึ่งเหล่านั้นเองอาจเป็นสิ่งที่เราเองต่างก็เคยผ่านกันมาแล้วทั้งนั้น และเซเซ่เองก็กำลังเปลี่ยนผ่านเพื่อเติบโต หรือไม่แน่ เราอาจจะกำลังหลั่งน้ำตาให้กับวัยวานอันแสนหอมหวานซึ่งไม่มีวันย้อนกลับมาก็ได้? ....................................... สมัยยังเป็นเด็กอายุ 12 การอ่านหนังสือแล้วร้องไห้เป็นเรื่องแปลกใหม่มากทีเดียว ฉันจำได้ว่านอนอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนยามโพล้เพล้และสาวกระ ดาษทิชชู่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนหายใจไม่ออก หลังจากพายุน้ำตาเมื่อปิดหนังสือลงได้ผ่านพ้นไป ฉันนอนหายใจอยู่บนเตียงเฮือก ๆ กลบเกลื่อนน้ำตางุด ๆ แล้วเดินถือหนังสือไปหาแม่ "อ่านจบแล้วล่ะค่ะ" ฉันบอกแม่หน้าตาซึมเซาอย่างกลบไม่มิด "ร้องไห้ไหม?" แม่ฉันยิ้มและถามกลับมา ทำเอาฉันตกใจเล็กน้อยนึกเอาว่าแม่คงเห็นรอยยับ ๆ บนหน้า "แม่ก็ร้อง ใครอ่านก็ร้อง หนังสือเค้าดีใช่ไหมละ" แม่ฉันบอกต่อไปพลางหัวเราะฮ่า ๆ แบบไม่ได้ใส่ใจอะไร ทำเอาฉันโล่งอกโล่งใจเพราะเผลอนึกไปว่าตัวเองมีปมอะไรไหมถึงได้ร้องไห้โฮ ๆ ขนาดนั้น แอบเผลอโทษยามเหงาของยามตะวันตกดินด้วยซ้ำไป นั่นเองเป็นครั้งแรก...ที่ฉันได้สัมผัสถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของหนังสือ พลังที่ทำให้ฉัน 'อิน' จะเป็นจะตายกับเรื่องราวแสนสะเทือนใจของเด็กชายผู้สูญเสียวัย 5 ปี ทั้งยังมีริ้วรอยแห่งความความตื้นตัน ความประทับใจ ความหดหู่ ความวังเวง ความโหยหา ไออบอุ่นทิ้งกรุ่นไว้หลังจากหน้าสุดท้ายในคราเดียวกัน หลังจากนั้นเองฉันจึงเกิดความโหยหาในพลังแห่งตัวอักษรที่สามารถนำพาอารมณ์ฉันให้โลดแล่นและจมดิ่งจากนั้นเป็นต้นมา และเมื่อรู้ตัวอีกทีฉันก็ค้นพบว่าฉันขาดหนังสือไม่ได้เสียแล้ว แด่...ต้นส้มแสนรัก ที่นอกจากจะเปิดโลกการอ่านของฉันในมุมกว้าง และยังทำให้ฉันค้นพบตัวตนว่าฉันมีความเป็น 'เซเซ่' ซ่อนอยู่มุมใดมุมหนึ่งในอดีตกาลอีกด้วย ทดลองอ่านต้นส้มแสนรักได้ 2 ตอน ขอบคุณสำนักพิมพ์ประพันธ์สาสน์ด้วยค่ะ ทดลองอ่านต้นส้มแสนรัก (คลิกค่ะ) ย้อนอ่าน ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ:: คลิกได้ค่ะ ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นแรกนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ สำหรับถนนเส้นที่สอง จะมาในหัวข้อที่ชื่อว่า "แฟนฉัน...กับรักครั้งแรก"ค่ะ หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นที่สองกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 30 มีนาคมนี้ เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ ::ครั้งแรก...หนังสือเปลี่ยนชีวิต:: จากสาวสาวและมิตรอื่น ๆ สาวอ้อน BeCoffee สาวแจง Nikanda คุณขอรบกวนทั้งชุดนอน คุณกะว่าก๋า คุณนัทธ์ คุณสาวไกด์ใจซื่อ คุณแม่นู๋มี่ คุณปณาลี คุณกิ่งไม้ไทย ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ   Create Date : 16 มีนาคม 2552 49 comments Last Update : 17 มีนาคม 2552 4:08:30 น. Counter : 913 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อนน้า...   โดย: BeCoffee 16 มีนาคม 2552 6:02:56 น.

แง๊..มีคนแย่งเจิม   โดย: nikanda 16 มีนาคม 2552 6:06:02 น.

^ ^ ^ นึกว่าคุณแจงแอบหลับไปแล้วนะเนี่ย อิอิ อัพพร้อมกันนี่่มันสนุกคึกคักดีแท้ค่ะ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 16 มีนาคม 2552 6:19:28 น.

น่ารักจังค่ะ อ่านแล้วทำให้อยากกลับไปอ่านต้นส้มแสนรักอีกรอบนึงจังเลย เห็นจริงด้วยนะคะ ใครร้องไห้เพราะอ่านเล่มนี้ไม่มีอะไรผิดปกติหรอกค่ะ เพราะว่าอ้อนก็ร้องเป็นเผาเต่าเหมือนกัน(สำนวนโบราณซะ) หรือว่าเราต่างก็ผิดปกติเหมือนกัน 555 ช่วงนี้โดนอ้ายก๋ากับพี่โบ๊ตแซวจนเริ่มหลอนละ หนังสือแต่ละเล่มทำให้คนอินได้ไม่เหมือนกัน ยิ่งเวลาผ่านไป คนคนเดิมกลับมาอ่านก็ยังอินได้ไม่เท่ากันเลย เอ ถ้าอ้อนกลับไปอ่านเล่มนี้อีกรอบจะเป็นยังไงน้า อยากรู้ๆ ต้องลองๆ แอบแซวหัวข้อต่อไปนิดนึงนะคะ แหมๆ คุณปอย อ้อนเขินนะคะบอกไว้ซะก่อน ความรักครั้งแรกหน่ะ อนุบาลสองนะคะ 555 แต่คิดดูก่อนว่าจะเอาคนไหนดี ...อิอิ ล้อเล่นค่า   โดย: BeCoffee 16 มีนาคม 2552 6:37:38 น.

อุ๊ย เขียนผิด ตอนป.สองหน่ะค่ะ   โดย: BeCoffee 16 มีนาคม 2552 6:39:44 น.

ว้าว..ในที่สุดก็ได้เริ่มบล็อกแรกกันเสียนะเรา ต้นส้มแสนรัก..ได้ยินชื่อมานานแล้วค่ะ ได้ยินมาว่า เป็นหนังสือที่เข้าถึงหัวใจคนอ่าน ทำให้คนอ่านร้องไห้มานักต่อนักแล้ว เคยพูดหลายครั้งในบล็อกที่รีวิวหนังสือเล่มนี้ ว่าอยากลองอ่านซักครั้ง แต่ก็ยังไม่มีโอกาสเสียที อยากสัมผัสความรู้สึกเวลาซาบซึ้งไปกับมัน..น่าอ่านค่ะ ที่จากยกตัวอย่างมาด้านบน "ผมเลิกคิดถึงเขาไม่ได้ ผมรู้แน่แล้วว่า ความเจ็บปวดมันคืออะไร ความเจ็บปวดนั้นคือการเจ็บที่หัวใจทั้งหมด" มันกินใจมากเลยค่ะ..ประโยคนี้ แล้วที่ว่า"หรือว่าจริง ๆ แล้ว เราทุกคน ก็มีวัยเด็กอันน่าเศร้าและสะเทือนใจแอบเร้นบ้างกันทุกคนอยู่แล้วนะ?" อันนี้ ก็โดนใจค่ะ..เราว่าคนทุกคนแหล่ะ.. ถ้าแจงเล่าเรื่องที่แย่ๆในตอนเด็กให้คุณปอยฟัง.. คุณปอยต้องคิดว่า..เอ้ย..ขนาดนั้นเลยเหรอ..แน่ๆค่ะ ปล.สนุกจังค่ะ..เคยคิดว่าชอบเขียนนอกกรอบ มีอิสระ มาทำอันนี้ถึงรู้..เขียนอะไรบางอย่างที่มีกรอบให้เขียน มีหัวข้อครอบคลุมแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ..ชอบค่ะ   โดย: nikanda 16 มีนาคม 2552 7:00:50 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย ต้นส้มแสนรัก พี่ก๋ามาอ่านตอนโต เศร้ามั้ยเศร้า แต่ไมไ่ด้ร้องไห้ พี่ก๋าคิดว่าถ้าพี่ก๋าอ่านตอนเป็นเด็กกว่านี้สักนิด คงได้เสียน้ำตา... แต่บังเอิญเพิ่งอ่านตอนแก่ครับ 555 เลยมีความรู้สึกเหมือนคนเขียนเค้ากำลังสอนเราเรื่องความพลัดพราก ความีักและความผูกพัน.... ก็เลยอ่านจบแบบไม่เศร้า แต่ ซึ้งครับ เล่ม 2 ยังวางอยู่ในห้อง ไมไ่ด้เอามาอ่านซะทีครับ ปล. หัวข้อที่ 2 ก็น่าสนใจครับ ว่าแต่ว่าพี่ก๋าเขียนแล้วมันจะหวานเกินไปรึเปล่าครับ 5555 ปล.2 ภูเขานี้อยู่ที่กุ้ยโจวครับ จิื่วจ้ายโกวก็สวย แต่สวยคนละแบบ คิดว่ามันเป็นจังหวะที่พี่ก๋าไปกุ้ยโจวก่อน เลยรู้สึกผูกพันกับกุ้ยโจวมากกว่าที่จิ่วจ้ายโกวครับ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 16 มีนาคม 2552 7:50:21 น.

แหะๆ โครงการแรกพลาดไปแล้ว แต่หัวข้อคราวนี้น่าเล่นด้วยจังเลยอ้ะ เดี๋ยวจะลองไปร่างๆดูนะครับ แล้วจะมาเฟิร์มอีกทีว่าจะเล่นด้วยมั๊ย   โดย: แฟนผมฯ IP: 202.134.119.218 16 มีนาคม 2552 8:10:05 น.

แวะมาทักทายครับ หนังสือคู่ชีวิต อิอิ   โดย: อัสติสะ 16 มีนาคม 2552 8:18:02 น.

ได้อ่านต้นส้มแสนรักเมื่อตอนโต (แก่) แล้วค่ะ.. ยังรู้สึกเศร้า และหดหู่ตามจังเลย แต่ก็ชอบนะคะเป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ถ้าไม่ได้อ่านคงเสียดาย และก็แอบคิดเหมือนคุณ จขบ.เหมือนกันค่ะ ว่าทำไมหนังสือเยาวชนถึงเครียดจริง   โดย: iamsquid 16 มีนาคม 2552 8:43:56 น.

หวัดดีวันจันทร์นะ   โดย: อืม...ครับ เชิญตามสบาย 16 มีนาคม 2552 8:59:08 น.

ว้าว...หนังสือน่าอ่านอีกแล้วครับ.. มาเยี่ยมสมาชิกในโครงการเยี่ยมๆครับ.. อยากเข้าร่วมเขียนนะครับ..แต่พี่ไม่ใช่หนอนหนังสืออ่ะซิ แล้วก็บวกกับอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะเข้าร่องเข้ารอยในการอัพ แต่ Blog ตอนสิ้นเดือนของกลุ่มน้องปอยเนี่ยน่าสนใจนะครับ.. เดี๋ยวใกล้ๆจะแวะมาแจ้งข่าวอีกทีนะครับ..   โดย: Little Knight 16 มีนาคม 2552 9:00:48 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย (ขอเรียกชื่อตามคนอื่นๆเลยนะคะ) หนังสือ "ต้นส้มแสนรัก" เราเคยอ่านทั้งเล่มหนึ่งและสองค่ะ แต่ว่านานมากมาแล้ว ครั้งล่าสุดที่หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านอีกครั้ง เห็นจะเป็นตอนสมัยเรียนอยู่มหาลัย (อ่านใหม่เฉพาะเล่ม๑ นะคะ) จำได้ว่าอ่านแล้วก็น้ำตาซึมอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่า ถ้าหยิบมาอ่านอีกรอบตอนนี้จะอารมณ์เหมือนเดิมหรือเปล่า ก็โตขึ้นมากกว่าเดิมเยอะน่ะค่ะ ความคิดอะไรก็คงเปลี่ยนไปบ้าง โครงการ "ถนนสายนี้ มีมิตรภาพ" สร้างสรรค์และน่ารักดีนะคะ ^^ ขอบคุณคุณปอยด้วยค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนที่บล็อก มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: discipula 16 มีนาคม 2552 9:13:51 น.

เขียนได้ดีจังค่ะ เป้ไม่ค่อยถนัดเลยเส้นทางสายอักษรเนี่ย แต่ก้อชอบนะคะ สงสัยเพราะอ่านหนังสือน้อย เป็นกำลังใจให้นะคะ และก้อ...อยากอ่านเรื่องต่อไปของคุณปอยมากค่ะ..อิอิ 30 มีนาคม ใช่มั้ยคะ...อิอิ..ไม่พลาดๆ   โดย: AB_PAE 16 มีนาคม 2552 9:32:00 น.

มาเยี่ยมบ้านนักอ่านตัวยง แต่ละเรื่องที่ปอยอ่านมาแล้วบางเรื่องที่ได้อ่านตามไปด้วย .. รับประกันได้เลย ไม่มีผิดหวังซักเรื่อง .. หนังสือหลายเล่มเปลี่ยนทัศนคติ ชีวิต และมุมมองหลายอย่าง ตัวหนังสือยึกยือ ช่างมีอิทธิพลต่อเรามากมายเลยเน๊อะ ^^   โดย: พี่ปุ๊กค่ะ IP: 125.24.17.128 16 มีนาคม 2552 9:40:54 น.

สวัสดีค่ะ เข้ามาบอกว่า ร่วมด้วยๆ ค่ะ หนังสือเปลี่ยนชีวิต   โดย: กิ่งไม้ไทย 16 มีนาคม 2552 9:55:01 น.

เรื่องนี้เคยอ่านเมื่อนานมาแล้วเหมือนกันค่ะ สงสัยต้องกลับไปรื้อฟื้นความทรงจำซะหน่อยแล้ว หนังสือเล่มแรกที่อ่านมีแต่การ์ตูนอ่ะค่ะ ทั้งขายหัวเราะและโดเรมอน แล้วก็ยังอ่านมาจนปัจจุบันนี้ (การ์ตูนทั้งหลาย) เป็นโครงการที่สนุกดีค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่านของคนอื่นๆต่อ ^^   โดย: nanida 16 มีนาคม 2552 11:48:08 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย... เคยได้ยินเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ ขอบคุณที่นำมาเล่าให้ฟังกันนะคะ... มีความสุขสดชื่นในวันแรกของสัปดาห์คะ...   โดย: Devonshire 16 มีนาคม 2552 12:48:28 น.

อ่านเล่มเดียวกันเลยค่ะแต่ที่ชอบมากที่สุดคือ โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง อ่านจนเป็นมรดกตกทอดถึงหลาน หลาน ๆ ก็ชอบอ่านเรื่องนี้มากค่ะ ปัจจุบันเวลาไปญี่ปุ่นก็ยังได้เห็นโต๊ะโตะในทีวีอยู่บ้างบางรายการ โต๊ะโตะยังเป็นคุณป้าที่น่ารักของเด็ก ๆ เหมือนเดิมค่ะ หลาย ๆ อย่างที่โต๊ะโตะเขียนในหนังสือเป็นสิ่งที่นำมาใช้ได้ในปัจจุบัน เช่นอาหารจากทะเล จากภูเขา ทุกวันนี้ก็มีคนตระหนักเรื่องอาหารธรรมชาติและกินให้ครบ 5 หมู่มากขึ้น หนังสือคือการเริ่มต้นเรียนรู้ที่ดีค่ะ และเป็นเพื่อนเราไปได้ตลอดค่ะ อิ อิ   โดย: Jujastar 16 มีนาคม 2552 12:59:07 น.

ตามมาจากบ้านคุณอ้อนค่ะ เรื่องนี้ภาค 2 ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ แต่ภาคแรกนี้เรียกว่าอ่านกี่ที ๆ น้ำตาก็ร่วงค่ะ เป็นการร้องไห้แบบน้ำตาไหลพราก ๆ อีกต่างหาก เพราะงั้นอยากจะหยิบเรื่องนี้ และกลับไปหา เซเซ่เมื่อไหร่ ต้องหาที่หลบมุมอ่านเงียบ ๆ คนเดียวค่ะ .. ก็แก่ป่านนี้อ่านไปร้องไห้ไป มันอายนี่น่า จะติดตามครั้งต่อ ๆ ไปนะคะ   โดย: Paulo 16 มีนาคม 2552 14:14:16 น.

นุ้ยไม่เคยอ่านเรื่องต้นส้มแสนรักเลย เห็นพี่สาวนุ้ยเค้าบอกว่าเศร้า น้ำตาท่วมหนังสือ นุ้ยเลยไม่กล้าอ่านค่ะ อิๆๆ แต่นอกจากน้ำตา ยังได้อะไรไปอีกมากมาย ก็น่าจะคุ้มกันเนอะ ไว้กลับบ้านไปอ่านมั่งดีกว่าค่ะ   โดย: N_Nirvana 16 มีนาคม 2552 16:20:52 น.

เราได้หนังสือต้นส้มแสนรักจากน้องคน 1 ที่รู้จักผ่านพันทิพดอทคอม และก็ได้หนังสือดีดีมาอีก 5 เล่ม แต่จนป่านนี้ น้องคนนั้นหายไปจากสารบบ ไม่ทราบว่า หายไปเพราะเหตุการณ์ปักษ์ใต้หรือเปล่า ก็ไม่อาจทราบได้   โดย: อุ้มสี 16 มีนาคม 2552 19:00:45 น.

วันนี้อาการดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ เลยแว๊บมาเยี่ยมเยียนกันอีกแล้ว ไม่มีอะไรจุเม้นท์ ไม่รู้จะเม้นท์ไรดี มาคุยเรื่อง97%กันดีกว่า แม่นแล้วจ้า..อย่างที่คุณปอยเดานั่นแหล่ะ ไอ้น้องตัวเปี๊ยกมาเดินมาเราต้อยๆ แต่เราชอบพี่ชายเค้ามากกว่า..อิอิ ตอนเรียนก็เคยอ่านกลอนแจ่มใสนะ ชอบมากเลย..มีจดอยู่ในไดอารี่เต็มเลย เคยมีอยู่ครั้ง..แจงเคยเขียนกลอนส่งแจ่มใส กลอนเป็นร้อยๆกลอนเลย..หลายเดือนผ่านมา มีจดหมายส่งมา..บอกว่า..แจ่มใสเลิกทำหนังสือกลอนแล้วค่ะ แง..แง..ฮ่วย เสียกำลังใจอย่างแรง..แล้วตอนนี้พี่สาวย้ายบ้าน กลอนเก่าๆที่แต่งไว้เต็ม..หายไปไหนหมดก็ไม่รู้..เสียดายอ่ะ ปล.ถามเรื่องหัวข้อใหม่ค่ะ..ว่าคุณอ้อนอยากอ่านเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง..จะได้จัดให้ถูก..อิอิ   โดย: nikanda 16 มีนาคม 2552 20:27:30 น.

ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ สงสัยต้องไปหาอ่านบ้างแล้วว ... ถนนสายนี้มีมิตรภาพ แค่ชื่อก็อบอุ่นแล้วค่ะ ขอบคุณที่มีโครงการดีๆแบบนี้นะค่ะ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 16 มีนาคม 2552 20:30:06 น.

เขียนผิดค่ะ..คุณปอย ไม่ใช่คุณอ้อน   โดย: nikanda 16 มีนาคม 2552 20:34:33 น.

เขียนของตัวเองเสร็จ และ upload ขึ้นไปแล้ว จึงมาอ่านของสาว สาว สาว เจ้าของโครงการ ต้นส้มแสนรัก วรรณกรรมเยาวชนที่เรียกน้ำออกจากตาได้เป็นเล่มแรกเลยล่ะ ~~~~~~~ กลายเป็นว่า เราอ่านจุดประสงค์โครงการผิดไปซะได้ กลายเป็นเรื่องแต่งซะได้ แต่ก็...นะ ไหนๆ ก็ผิดไปแล้ว ตามไปอ่านกันเอง ครั้งหน้า...ก็ยังลงชื่ออีกเหมือนเดิม ...ไม่ค่อยแน่ใจในเรื่องอารมณ์อ่ะนะ ช่วงนี้ผันผวนชอบกล   โดย: นัทธ์ 16 มีนาคม 2552 21:21:42 น.

เคยคิดจะอ่านหนังสือเล่มนี้อยู่หลายครั้ง แต่กลับกลัว "ความเศร้า" ที่ซ่อนอยู่ด้านใน สักวันจะพยายามทำใจแข็ง อ่านหนังสือเล่มนี้   โดย: ปณาลี 16 มีนาคม 2552 22:41:13 น.

อ้า ได้อ่านเรื่องหนังสือจากพี่ก๋า แล้วมาอ่านของคุณพี่ ก็นึกอยากอัพเรื่องหนังสือบ้างแล้วสิคะ   โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 16 มีนาคม 2552 22:50:12 น.

ถ้าครบแล้ว อ้อนจะทำสรุปไว้ท้ายบล็อกเหมือนของคุณปอยดีกว่าเนอะ ^^   โดย: BeCoffee 16 มีนาคม 2552 22:58:38 น.

รวมลิ้งค์ ผู้เข้าร่วมโครงการ ทั้งจากที่ลงชื่อไว้ที่บล็อกนี้ บล็อกคุณปอย และบล็อกคุณแจงค่ะ เท่าที่ทราบนะคะ ตกหล่นยังไงบอกกันบ้างน้า ^^ บล็อกตัวเอง::BeCoffee (บอกทำไมเนี่ย) คุณปอย ::นางสาวดุ่บดั่บ คุณแจง ::nikanda คุณชุดนอน ::ขอรบกวนทั้งชุดนอน อ้ายก๋า ::กะว่าก๋า คุณนัทธ์ ::นัทธ์ พี่เต้ย ::สาวไกด์ใจซื่อ แม่นู๋มี่ :: แม่นู๋มี่ คุณปณาลี :: ปณาลี คุณกิ่งไม้ไทย :: กิ่งไม้ไทย ขออนุญาตทุกๆ คนนำลิ้งค์มารวมกันมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ คุณปอยคุณแจงคะ ครบรึยังคะ อ้อนลืมบล็อกใครไปรึเปล่าเอ่ย   โดย: BeCoffee 16 มีนาคม 2552 23:13:40 น.

^ ^ อิอิ คุณอ้อนเมากาแฟ เม้นท์ซ้ำซ้อน   โดย: nikanda 16 มีนาคม 2552 23:23:37 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย โครงการแรกยังคึกคักขนาดนี้ โครงการสองจะขนาดไหนเนี่ย อิอิอิ พี่ก๋าลงชื่อไว้ว่าจะมาร่วมแจมแน่นอนครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 มีนาคม 2552 7:50:16 น.

สวัสดีจ้า มาอ่านๆ เป็นหนังสือที่ทำให้พี่ร้องไห้ตาบวมเหมือนกันเลย นี่ๆ พี่เพิ่งอ่าน "เด็กในกรง" หละ อ่านแล้วพี่ได้ความรู้สึกเดียวกับต้นส้มฯ เลยนะ ลองหามาอ่านจิ เชียร์ๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 17 มีนาคม 2552 8:26:10 น.

ได้เลยครับ..น้องปอย..เดี๋ยวค่อยเขียน Blog ล่วงหน้าดีกว่า อิอิ..ลืมเรื่องนี้ได้ยังไงเนอะ..เขียนไปก่อน..รอวันอัพ หัวข้อมันน่ารักดีอย่างที่ปอยว่า..คนอ่านชอบแนวกุ๊กกิ๊ก.. อ่านได้สบายๆ..ประมาณว่าแฟนฉัน..ของเธอ..เปล่าเนีีย..555 ว่าแล้ว...เดี๋ยวเริ่มหาเวลา..ลุยดีกว่าถ้าเสร็จแน่ๆแล้วจะไปลงชื่อนะครับ.. ว่าแล้วตอนนี้กลับมาตุภูมิ หรือ ว่ายังท่องเที่ยวต่างแดนอยู่ครับ.. รักษาสุขภาพนะครับ..   โดย: Little Knight 17 มีนาคม 2552 8:27:09 น.

สวัสดียามเช้าจ้าหนูปอ   โดย: ชีวิตมีลีลา 17 มีนาคม 2552 9:02:36 น.

ขอบคุณมากๆเลยที่ชวนค่ะ เดี๋ยวต้องลองมาอ่านของสาวสาวสาวก่อน..55 เผื่อจะเกิดความคิดสร้างสรรค์กะเค้าบ้าง อ้อ..แต่เรื่องของเรื่องคือ "รักแรกไม่ใช่รักปัจจุบัน" นี่สิ คุณชายที่บ้านเค้าจะงอนรึป่าวไม่รุ อิอิ อยากเห็นหน้าคุณปอยจัง..ต้องหาในบล็อกนี่ละ..ต้องเจอแน่เลย..   โดย: AB_PAE 17 มีนาคม 2552 12:20:33 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนมาชวนให้ร่วมเขียนในโครงการนี้ ก็สนใจอยู่ล่ะค่ะ แต่หัวข้อหน้านี่คงไม่ไหวนะคะ ฮ่าๆๆ ไม่ค่อยถนัดเรื่องรักๆใคร่ๆสักเท่าไหร่ ----------- เรื่องชา gunpowder ที่คุณปอยถามที่บล็อก มันเป็นชาเขียวจีนที่มาในแบบเป็นเม็ดกลมๆ เวลาชงสีจะออกเหลืองๆ กลิ่น รส ใช้ได้ค่ะ ไม่ค่อยเหมือนชาเขียวญี่ปุ่น แต่เราก็ว่าดีอยู่นะคะ Happy Tuesday ค่ะ   โดย: discipula 17 มีนาคม 2552 14:42:05 น.

สวัสดีครับคุณปอย ยินดีกับโครงการ "ถนนสายนี้ มีมิตรภาพ" ด้วยครับ จากแค่ สาว สาว สาว ตอนนี้มีเพื่อนมาเพิ่มอีกเยอะเลย ถือว่าเปิดตัวได้อย่างอลังการเลยครับ   โดย: nongmalakor 17 มีนาคม 2552 17:34:51 น.

อดีต ไม่ว่าดีหรือร้าย ย่อมมีเสน่ห์เย้ายวนให้ชวนคิดถึง จะติดตามผลงานของ สาว สาว สาว รุ่นใหม่เรื่อยๆ นะครับ อิอิ ^ ^   โดย: ยางมะตอยสีชมพู 17 มีนาคม 2552 21:42:59 น.

ร้องไห้เป็นวรรค เป็นเวร เลยเชียวค่ะ ตอนนี้ เล่มสอง กองอยู่ในถุง ยังอยากกลับไปอ่านเล่มหนึ่งก่อน แต่ยังไม่อยากร้องไห้อีก .. ความเจ็บปวดนั้นคือการเจ็บที่หัวใจทั้งหมด .. หวัดดีค่ะ   โดย: .. IP: 119.31.14.209 17 มีนาคม 2552 22:16:31 น.

ปอย ปาจ๋อยอ่านหนังสือเรื่องเดียวกับพี่เกือบทุกเล่มเลยอ่ะ นอนหรือยังเอ่ย พี่บียังไม่ได้นอนเลย วันนี้คุณแม่มาตรวจร่างกาย แล้วก็นอนอยู่ รพ จ้า พี่ไม่มีอะไรทำ ก็อั่พบลอคซะเลย ง่วงซะ นอนก่อนนะปาจ๋อย จ๊วบๆๆๆ   โดย: be-oct4 17 มีนาคม 2552 23:22:53 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2552 8:02:25 น.

สวัสดีเช้าวันฝนตกค่ะ..พี่ปอย (ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ..แอบเข้าไปดูโปรไฟล์มาแหละ อิอิ ^^) แอบแวะมาบอกว่าเรื่องในบล็อกโน้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมดจ้า ^^ ส่วนหนังสือต้นส้มแสนรักเล่มนี้ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ ^^" ต้องไปหามาอ่านบ้างแล้ว...   โดย: แม่นู๋มี่ 18 มีนาคม 2552 8:52:15 น.

ชอบอ่านหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเหมือนกันคะ ทำให้เปิดมุมมองได้ดีจริงๆคะ   โดย: aomamm (Forest-ic ) 18 มีนาคม 2552 10:04:24 น.

ชอบ ชอบ เหมือนกันค่ะน้องปอย เก็บตังค์ซื้อเองด้วยแหละเล่มนี้... แต่ว่าเล่มสอง...ไม่ค่อยหนุกเท่าเล่มแรกเลยเนอะ...   โดย: เอื้องสามปอย 18 มีนาคม 2552 17:42:17 น.

ดีจ้าน้องปอย ... โครงการแรกเขียนกันไปแล้ว ... เดี๋ยวพี่ตามโครงการ 2 ล่ะคะ เอาว่าแวะมากระซิบว่าลงชื่อก่อนน๊า มีเวลา จะได้เขียนๆ เอาไว้อัพยามถึงเวลากัน .............. โครงการหนึ่งเขียนไม่ทันแต่ก็ได้อ่านของหลายๆ คน อ่านแล้วก็คิดคล้ายๆ กันนะคะสำหรับส่วนเริ่มต้น ของการอ่าน .. มันมีที่มาที่ไป .. และของพี่ มันก็เริ่มด้วยเรื่องและประเภทที่ชอบอ่านแหละ ตอนนี้ก็ยังคงชอบเหมือนเคย .. . สมัยก่อนตอนเป็นเด็กๆ เน๊าะ อ่านหนังสือแล้วหัวเราะ ร้องไห้เป็นเรื่องแปลก พี่เห็นแม่อ่านหนังสือสกุลไทย เมื่อก่อนนี้แล้วเค้ามีหัวเราะเราก็ขำ ยังถามว่า แม่อ่านหนังสือแล้วหัวเราะทำไม มันขยับไม่ได้ เหมือนในทีวีสักหน่อย แม่บอกว่าก็สนุก บอกไปแล้ว อาจจะไม่เชื่อแต่ว่าถ้าเราได้ลองอ่านแล้วจะรู้ นี่ล่ะคะ ... เป็นอะไรที่ยังจำได้อยู่เลย   โดย: JewNid 18 มีนาคม 2552 19:24:40 น.

ต้นส้มแสนรัก นี่นัทอยากอ่านมานานแล้วค่ะแต่หาซื้อไม่ได้ซักกะที have a nice day นะคะ   โดย: NLN 19 มีนาคม 2552 0:17:43 น.

เล่มแรกที่อ่านก็เศร้าเลยหรือครับ ร้องไห้ตามได้แต่อย่าเศร้าจริงจังนะครับ เดี๋ยวเหงาหงอยขึ้นไปใหญ่ ยินดีด้วยนะครับกับอาการของน้องคอมที่หายขาดดีแล้ว กล้องของผมก็หายดีเหมือนกัน ไว้จะแวะมาอ่านอีกนะครับ   โดย: คว้าฟ้า 22 มีนาคม 2552 13:03:26 น.

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบชื่อเรื่อง ชอบปก ชอบอะไรหลายๆ อย่าง แต่ไม่เคยหยิบมาอ่านเลยค่ะคุณปอย เพราะกลัวจะต้องร้องไห้น่ะ T^T ปุ๊กเซ้นสิทีฟกับอะไรพวกนี้ บางทีเลยป๊อดๆที่จะอ่าน ไม่อยากซึมๆ เศร้าๆ ครั้งแรกที่อ่านหนังสือแล้วร้องไห้ก็ตอนได้อ่านแบล็คบิวตี้ อายุประมาณ 11-12 เหมือนกันค่ะ เศร้ามากๆ แต่ก็สนุกมากด้วยเหมือนกัน เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านหนังสือได้เยอะขนาดนั้น เพราะปกติอ่านแต่มานะกะมานี แฮ่ๆๆ อีกเรื่องที่ร้องให้ก็แมงมุมเพื่อนรักน่ะค่ะ มันอบอุ่นแต่มันก็เศร้าลึกๆ การลาจากนี่แย่จังเลยเนอะ   โดย: Hobbit 2 เมษายน 2552 10:50:52 น.