"ผมจะดูแลคุณเอง
และจะไม่มีวันทำให้คุณเสียใจ"

รอยยิ้มขี้เล่นกับแววตากวน ๆ ของเขายังคงมีอยู่บนใบหน้าแม้ว่าสิ่งที่พูดมามันจะเป็นประโยคที่แสนโรแมนติคก็ตาม ทั้งรอยยิ้มแสนซน ท่าทีสนุกสนานกับทุกเรื่อง และแววตาวิบวับของเขาไม่ชวนให้ฉันเชื่อในคำพูดของเขาเลยสักนิด แต่ก็เป็นทั้งหมดนั่นแหละที่ทำให้ฉันมั่นอกมั่นใจนักหนา...ว่าฉันจะไม่เสียใจเพราะเขาอย่างที่เขาบอกกับฉัน

"แม้จะเป็นแค่ดอกไม้ดอกเดียว
แต่มันก็แทนความรู้สึกได้ดี...เรื่องนี้คุณรู้"

ดอกกุหลาบสีแดงดอกโตที่ไม่มีพลาสติกห่อหุ้ม ไม่มีโบว์ ไม่มีของขวัญ ไม่มีการ์ด ไม่มีดอกประดับเป็นช่อ มีแค่ดอกแดง ๆ ดอกเดียว เพียว ๆ ในวันวาเลนไทน์วันนั้นกับอาหารมื้อค่ำธรรมดา หัวเราะร่าเริงกัน คุยเรื่องทั่วไปกันเหมือนไม่ได้พิเศษอะไรกว่าวันทั่วไป เพราะทุกวันที่มีกันและกัน มันก็พิเศษของมันอยู่ในตัว และก็เหมือนกับดอกไม้สีแดงดอกนั้น ที่ไม่ต้องมีอะไรมาแต่งเติม มันก็สวยงามของมันอยู่แล้ว

"ถึงแม้ผมจะไม่ได้อยู่กับคุณ
แต่ผมจะยังรักคุณอยู่เหมือนเดิม"

น้ำตาฉันไหลง่าย ๆ เวลาเห็นดอกกุหลาบสีแดง ร้านอาหารร้านเดิม รองเท้าคู่เก่าที่เขาซื้อ ที่ที่เคยไปเดินด้วยกัน รูปถ่าย และอีกมากมายที่ไม่เคยคิดว่าจะอ่อนไหวง่ายเหมือนในมิวสิควีดีโอน้ำเน่าได้ขนาดนี้ แต่ฉันก็เป็นไปแล้ว และก็ไม่คิดจะลบมันออกไป ไม่คิดจะให้อะไรมาแทนที่ กลับดีเสียอีกที่ให้มีเขาอยู่ในความทรงจำอย่างนั้น

"ผมอยากให้คุณมีความสุขกับใครสักคน
แค่นั้นก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว"

รอยยิ้มกวน ๆ ที่เคยมีให้ฉันเมื่อวันแรก วันนี้ก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป แววตาซน ๆ คู่นั้นก็ยังคงมีความปรารถนาดีให้ฉันเสมอมา เพียงแต่ว่าวันนี้มันเปื้อนความหมองเศร้า...และคำสัญญาที่บอกว่าจะไม่ทำให้เสียใจ ก็ยังไม่เปลี่ยนไป ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ แตกต่างกันแค่เพียงในตอนนี้...