::แฟนฉัน...กับรักครั้งแรก::
ความทรงจำในวัยเยาว์...เหมือนภาพเก่าที่พร่าเลือน แต่เมื่อนึกถึงทีไร กลับยังคงชัดเจนและสวยงามอยู่เสมอ
.................
ในวันกีฬาสีโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เสียงร้องเพลงเชียร์กีฬากึกก้องคึกคัก นักกีฬาเล่นกีฬาเหน็ดเหนื่อย กองเชียร์เชียร์อย่างสนุกสนาน โรงเรียนของฉันแบ่งสีตามการจับฉลาก ฉันได้อยู่สีฟ้ามาตั้งแต่ป.2 และเป็นเชียร์ลีดเดอร์สีมาจนถึงป.6 เลยทีเดียว แต่เพิ่งจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นครั้งแรกให้จดจำก็เมื่อวันกีฬาสีตอนป.6 ปีสุดท้ายนี่เอง
ในระหว่างเวลาพักกลางวันของทั้งนักกีฬา กองเชียร์และเชียร์ลีดเดอร์
"พลอย มีใครไม่รู้มาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าห้องอ่ะ เหมือนอยู่ป.6/10 ห้องเดียวกับเธออ่ะ" ปลา เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ของฉัน เดินมาบอกขณะกำลังจัดตกแต่งผมฟู ๆ ยี ๆ ให้เข้ารูปทรง ฉันจึงลุกขึ้นจากห้องเรียนดนตรีไทยที่บัดนี้เอามาใช้เป็นห้องแต่งตัวเชียร์ลีดเดอร์สีฟ้าชั่วคราวแล้วเดินไปหน้าห้อง พอโผล่หน้าออกไปดู ก็เห็นเสื้อกีฬาสีชมพูของเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งแว่บ ๆ เหมือนจะวิ่งจู๊ดขึ้นบันไดหนีไปโดยยังไม่ทันได้เห็นหน้าว่าเป็นใคร
"ไม่เห็นมีใครเลยปลา ไม่ได้มาหาเราหรอกมั้ง" ฉันพูดพร้อมเดินเข้าไปหยิบกิ๊บดำทำการช่วยเหลือผมฟู ๆ ของปลาที่ไม่เข้ารอยสักที
"สงสัยเขาแอบชอบเธอม้างงงง...เห็นหน้าเธอแล้วก็วิ่งหนีไป อิอิ" นีน เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์อีกคนหยอกเย้าน้ำเสียงยียวน "ฉันก็เห็น จำได้ เป็นนักกีฬาวิ่งผลัดอยู่สีชมพูอ่ะ ห้องเดียวกับเธอด้วย"
ฉันหน้าแดงด้วยคำของเพื่อนจึงกลบเกลื่อนเฉไฉไปเรื่องอื่น แต่ใจนึงก็อดคิดตามและเขินไปด้วยไม่ได้
.......................
ในพักกลางวันของโรงเรียนวันหนึ่ง กอนเวลาออดเริ่มเรียนภาคบ่ายจะดัง นักเรียนทุกคนกำลังเข้าแถวเอาถาดหลุมไปเทเศษอาหารและเก็บถาดเข้าที่ ฉันเองก็กำลังพูดคุยสนุกสนานกับเพื่อนระหว่างเข้าแถว เด็กชายตัวโตหน้าตาแก่นแก้วหัวโจกประจำห้องก็วิ่งตรงมาที่ฉันและเพื่อน ๆ
"นี่ ๆ จะมาแซงคิวเหรอยะ เด็กชายสาโรช" ฝ้าย เพื่อนของฉันพูดขึ้นขัดหน้าเด็กตัวโต สมัยประถมมักจะเรียกชื่อจริงกันถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทโดยเฉพาะเพื่อนต่างเพศ
"โหย ๆ ใครจะไปกล้าแซงคิว อภิชนันท์หัวหน้าห้องละครับ ผมไม่กล้าครับ" สาโรชพูดขึ้นอย่างยียวน "เนี่ย มีคนฝากเอาส้มมาให้ปิยพรอ่ะ เอ้า รับไปสิ" ว่าแล้วก็ยื่นส้มลูกนึงซึ่งเป็นของหวานในถาดอาหารกลางวันมาที่ฉัน แล้วก็วิ่งหนีไปต่อแถวด้านหลังรวมกับกลุ่มเด็กชาย
"เฮ้ยยย พลอย ต้องเป็นกรพลแน่ ๆ เลย เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าเขาต้องชอบเธอ" ฝ้ายกระซิบกระซาบทำท่ากระเซ้าฉัน จนฉันหน้าแดงแจ๋
"แล้วรู้ได้ยังไงว่าเป็นหมอนั่น" ฉันเดินเขยิบแถวไปเรื่อย ๆ ตามเพื่อนพลางมองตามไปที่กลุ่มเด็กชายหางแถว เห็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งยืนบิดไปบิดมาอยู่ในกลุ่ม ถือถาดหลุมที่ไม่มีส้มและเปลือกส้ม
"นี่ ๆ กรพล ชื่อเล่นชื่อ พล เธอชื่อเล่นชื่อ พลอย แหม ๆ ๆ ๆ อะไรจะเข้ากัน ชื่อตัวอักษรเดียวกันด้วย เดี๋ยวก็มีลูกให้ชื่อ ปิยพล กับ กรพร ดีไหมเธอ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า" ผึ้ง จอมทะเล้นอีกคนในกลุ่มพูดแซวขึ้นมาตามประสาเด็ก ๆ คึกคะนอง
"ยัยผึ้งงงงง...จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ชอบหมอนั่นสักหน่อย ผอมขี้โรคด้วย ไม่เอาหรอก" ฉันตอนนี้หน้าแดงไปหมดแต่ทำทีโกรธเพื่อนหูตาลุกเพราะว่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่อง
"เดี๋ยวเอาชื่อสองคนไปดูดวงแบบตัดเลขให้นะ ฉันเล่นเป็น" ผึ้งยังคงเย้าแหย่ต่อไปด้วยความคะนองปาก ผึ้งหมายถึงเกมส์เด็ก ๆ ที่เอาชื่อคนที่ชอบกับชื่อตัวเองมาบวกเลขแล้วออกมาเป็นจำนวน ยิ่งจำนวนมากก็เท่ากับเป็นเนื้อคู่
"นี่พลอย หมอนั่นเรียนเก่งนะ สอบได้ตั้งที่ 5 แถมยังเป็นนักกีฬาโรงเรียนอีก แต่ตัวเล็กไปหน่อยเท่านั้นเอง ฮ่าฮ่าฮ่า" ฝ้ายเริ่มช่วยกันเย้าด้วยความสนุกสนาน ฉันก็ได้แต่ก้มหน้างุด ๆ ด้วยความเขินอาย และเริ่มโกรธเคืองนายกรพลนั่นขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ มีอย่างที่ไหนทำอะไรไม่อายใคร ทำให้เพื่อนล้อไปกันใหญ่แล้ว
........................
ในเย็นวันเลิกเรียนวันหนึ่ง เด็กหญิงพลอยนั่งรอน้องชายเลิกซ้อมวงโยธวาทิตอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนเพื่อจะกลับบ้านพร้อมกัน กำลังทำการบ้านอยู่อย่างขะมักเขม้น
"ปิยพร ทำอะไรอยู่อ่ะ" เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นตรงหน้า ฉันเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าจะมีใครมายืนอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ เมื่อเห็นว่าเป็นเด็กชายกรพลที่เพื่อน ๆ ชอบแซวจึงยิ่งตกใจไปใหญ่
"ก็...ก็ทำการบ้านอยู่น่ะสิ" ฉันทำหน้างอและตอบไม่ถูกด้วยความโกรธที่ทำให้ใครต่อใครพากันแซวอะไรเรื่อยเปื่อยสนุกปากไปหมดแล้ว "แล้วก็รอน้องชายด้วย จะกลับบ้านน่ะ" ประโยคหลังเริ่มเสียงอ่อยลงไปหน่อย
"อ่า...งั้นรอแป๊บนึงได้ไหม อย่าเพิ่งกลับบ้านนะ เดี๋ยวมา" เด็กชายตัวเล็กว่าจบแล้วก็วิ่งปร๋อไปตามสไตล์นักวิ่งเร็วเหมือนเดิม
แต่ไม่ทันที่หลังของเด็กชายจะวิ่งลับไป น้องชายฉันก็โผล่ขึ้นข้างหลังเสียก่อน "กลับบ้านกันยังเจ๊" น้องชายหอบกระเป๋าใบโตบนหลัง กับกล่องใส่ฟลุตอีกมือหนึ่ง ฉันมองไปทางหลังของเด็กชายที่เพิ่งวิ่งปรู๊ดไปไม่นานนี้ พลางลงมือเก็บสมุดและปากกาที่กระจายอยู่เต็มโต๊ะเข้ากระเป๋า "อื้อ ปะ กลับบ้านกัน" ฉันบอกน้องชายแต่ก็ยังไม่วายหันไปรีรอเด็กชายคนนั้น
"ปิยพร เดี๋ยวก่อนสิ" เสียงเล็ก ๆ เสียงเดิมเรียกให้เด็กหญิงหันไปดู เด็กชายตัวเล็กวิ่งมาจากอีกทางพลางถือลูกโป่งสีเงินในมือ วิ่งกระหืดกระหอบมาหา แล้วก็มาหยุดหอบเหนื่อยอยู่ ฉันจึงยิ่งเห็นว่าเด็กชายตรงหน้าตัวเล็กกว่ามากทีเดียว ขนาดน้องชายฉันที่เล็กกว่าสองปียังสูงกว่าเลย แต่ก็อดขันไม่ได้ในแก้มขาว ๆ ที่บัดนี้เป็นสีแดงเรื่อ ๆ เพราะความเหนื่อยและความเขินอายปนกัน
"อ่ะ เอาลูกโป่งมาให้อ่ะ" เด็กชายกรพลยื่นลูกโป่งสีเงินรูปหัวใจมาให้ ดูก็รู้ว่าเพิ่งวิ่งไปซื้อมาจากสหกรณ์ในโรงเรียน เป็นของเล่นที่เพิ่งเข้ามาใหม่ไม่กี่วันและนักเรียนที่มีสตางค์หน่อยก็ซื้อมาเล่นอวดเพื่อนกันเป็นที่อิจฉา ฉันเองก็ไปมอง ๆ ด้อม ๆ อยู่เหมือนกัน ติดใจก็ตรงที่เป็นลูกโป่งอันเล็ก ๆ แต่พอคลี่ออกมาแล้วตบแรง ๆ ถึงจะพองขึ้นมา ทำให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันตื่นเต้นเป็นการใหญ่
น้องชายมองหน้าฉันสลับกับเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าตัวเองอย่างงง ๆ ฉันมองที่ลูกโป่งและเด็กชายตัวเล็กที่ตอนนี้แก้มแดงเรื่อกว่าเก่า "โอ๊ย...อะไรเนี่ย ไม่เอาหรอก..." ฉันพูดออกไปได้เพียงเท่านั้น แล้วก็เดินปัด ๆ หนีไปอย่างทำอะไรไม่ถูก น้องชายฉันก็เดินตามมาต้อย ๆ ก็เล่นเอามาให้กันต่อหน้าน้องชายอย่างนี้ ไม่อายบ้างหรือไงนะ
เด็กชายตัวเล็กหน้าม่อยลงและเดินตามต้อย ๆ มาบ้างอย่างหน้าเสีย "เจ๊...อยากได้ลูกโป่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เอาไว้สิ" น้องชายฉันพูดขึ้นซื่อ ๆ ทำเอาฉันอายกว่าเก่า
"ไม่ใช่สักหน่อย เจ๊อยากได้อันที่มันยังไม่พองต่างหาก!" เด็กหญิงหลุดพูดออกไปด้วยความเขิน และหันไปคว้าลูกโป่งพอง ๆ สีเงินมาถือในมือและรีบเดินจ้ำหนีไป แต่หางตายังทันเห็นรอยยิ้มอย่างเปิดเผยดีใจของเด็กชายคนนั้น
................
ภาพเก่า ๆ ที่พร่าเลือน อาจจะมัว ซีด จาง แต่ก็เหมือนกับความทรงจำ...ที่เราก็ทั้งรักและหวงแหน บางครั้ง ถึงกับอยากจะให้มันกลับมามีสีสันและชีวิตชีวาอีกครั้ง ......แต่มันก็เป็นไปไม่ได้.......
*หมายเหตุ : เรื่องดังกล่าวอ้างอิงเหตุการณ์จริง ต่างกันแค่ชื่อตัวละครที่เปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ปัจจุบันเด็กชายตัวเล็กในความทรงจำของฉันไม่รู้ว่าเป็นยังไงและไปอยู่ที่ไหน หลังจากจบป.6 ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยสักครั้ง แต่จนวันนี้ ฉันยังจำเด็กชายตัวเล็กแก้มแดงคนนั้นได้เสมอ และยังจำเบอร์โทรศัทพ์บ้านของเขาได้อีกต่างหาก เพราะเบอร์ของเขา ต่างกับเบอร์บ้านฉันแค่เลขท้ายตัวเดียวเท่านั้นเอง...
ย้อนอ่าน ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ:: และ ::ครั้งแรก...หนังสือเปลี่ยนชีวิต:: คลิกได้ค่ะ ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ สำหรับถนนเส้นต่อไป เดินทางมาถึงเส้นที่สามแล้ว และจะมาในหัวข้อที่ชื่อว่า "ของขวัญ......"ค่ะ
หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นที่สามกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 13 เมษายน (สงกรานต์พอดีเลย) เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ
ผู้ร่วมโครงการเส้นทางสายที่สอง
::BeCoffee:: ::Nikanda:: ::กะว่าก๋า:: ::Little Knight:: ::Prettymaew:: ::Paulo:: ::แมงโกซิดเด:: ::nulaw.m:: ::ปณาลี:: ::นัทธ์::
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ
Create Date : 30 มีนาคม 2552 |
|
54 comments |
Last Update : 31 มีนาคม 2552 0:25:17 น. |
Counter : 1401 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nikanda 30 มีนาคม 2552 4:53:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jewnid IP: 124.157.239.192 30 มีนาคม 2552 7:16:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 30 มีนาคม 2552 8:38:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: coji 30 มีนาคม 2552 10:07:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: สาวลาว IP: 203.131.217.11 30 มีนาคม 2552 11:32:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: Paulo 30 มีนาคม 2552 13:30:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: AB_PAE 30 มีนาคม 2552 15:58:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 30 มีนาคม 2552 17:22:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 30 มีนาคม 2552 20:02:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 30 มีนาคม 2552 20:38:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 30 มีนาคม 2552 20:42:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 30 มีนาคม 2552 21:05:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: แฟนผมฯ IP: 124.157.137.21 30 มีนาคม 2552 21:47:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 30 มีนาคม 2552 23:09:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: katoy 31 มีนาคม 2552 6:01:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 31 มีนาคม 2552 6:54:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: Chini 31 มีนาคม 2552 8:25:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: tanjira 31 มีนาคม 2552 8:48:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 31 มีนาคม 2552 9:00:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: AB_PAE IP: 58.137.129.220 31 มีนาคม 2552 16:02:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: methiti 31 มีนาคม 2552 17:42:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 31 มีนาคม 2552 23:19:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่มด (GreenWitch ) 1 เมษายน 2552 15:28:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 1 เมษายน 2552 21:29:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: Hobbit 2 เมษายน 2552 10:51:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปณาลี 2 เมษายน 2552 17:45:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 3 เมษายน 2552 1:38:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 3 เมษายน 2552 1:45:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พี่ก็รู้สึกนะว่าความทรงจำบางอย่างถึงแม้จะเรียกกลับคืนมาไม่ได้ แต่บางครั้งเมื่อนึกถึงมันขึ้นมาก็เป็นความสุขเล็กๆ อยู่ในใจ
.....ว่าแต่เด็กชายผอมๆ ขี้โรคคนนั้นเดี๋ยวนี้อาจจะเป็นชายหนุ่มกล้ามบึ้กไปแล้วก็ได้นา....