ใช่ครับ.....เกือบจะไม่มีตอนที่ 20 หรือ ตอนที่ 20 อาจจะมาช้าไป 1 - 2 เดือน เพราะปัญหาดันเกิด....และมันเกิดกันมานานแล้วหลายปี ...ระเบิดเวลา ..... เพียงแต่มันยังไม่ระเบิดออกมา.....แล้วทำไมระเบิดต้องมาลงที่ตูฟระเนี่ย...ม่ะเข้าใจ


เริ่มจากขอ อธิบาย ความสัมพันธ์ กันก่อนเลยนะครับ ว่าในโครงการสร้างบ้านหลังนี้มีใครบ้าง



เส้นสีแดง = เส้นทางการไหลของเงินตราที่ถูกส่งต่อเป็นทอดๆ (กินหัวคิวเป็นทอดๆ)

เส้นสีน้ำเงิน = เส้นทางการควบคุมงานว่าใครอยู่ภายใต้อาณัติใคร (ผมน่ะไปสั่งอาเฮียไม่ได้ นะครับ ญาติผู้ใหญ่ ทำงั้นม่ะได้....เฮ้อ)

อธิบายความหมายของแต่ละเบอร์

1. = ผมเอง (เจ้าของบ้าน)
2. = อาเฮีย (ผู้รับเหมาหลัก)
3. = ผู้รับเหมารายย่อย (ขอเรียกว่า.....ตัวปัญหา)
4. = หัวหน้าช่างก่อสร้างผู้ซื่อตรงจริงใจ (ช่างแสนดี)
5. = ลูกน้องช่างทั้งหลาย


เรื่องมันเป็นงี้......

วันนี้ 23 กย. 2553 ช่างทั้งหมดกำลังขนย้าย ทีมออกไปหลายคน เหลือเพียงทีมเดียวที่มีความสัมพันธ์อันดี กับผมเอง....เรียกได้ว่า ถ้าจะออก อย่างน้อยก็ร่ำลากันซักหน่อย ไม่อยากหนีงานทั้งๆที่ยังไม่ได้ลากัน (ช่างแสนดี)....วิ่งมาหาผมถึงที่บ้านตั้งแต่ 6 โมงเช้า (ผมงี้วิ่งออกมาคุยทั้งๆนุ่งผ้าขนหนู เพราะจะอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานตามปกติของทุกวัน)



ช่างแสนดี : (พูดเสียงเครือๆ)..ขอโทษด้วยครับที่มากวนแต่เช้า....แต่คุณต่อครับ....วันนี้ผมจะไปแล้วนะครับ ถ้ายังงัยคุณต่อจะไปคุยที่ site ก็ได้ครับ

ผม : (อึ้ง...งง)..... ได้ๆครับ งั้นอีกซักแปบจะไปที่ site นะ เรามาคุยกันก่อน ใจเย็น





ที่ Site งาน :

ช่างแสนดี : คุณต่อครับเรื่องมันมีอยู่ว่า ค่าแรงที่ผมเบิกไป..ได้ไม่ครบ...ซึ่งมันหลายทีแล้วครับไม่ใช่ว่าจะเป็นที่ site คุณต่อที่เดียวนะครับ เกือบทุก site เลย....ผมว่า อาเฮียไม่ไหวจริงๆ ทำงี้ใช้ได้ที่ไหน เงินไม่ให้แล้วจะเอางาน เร่งๆๆ....ผมทนไม่ไหวละครับคุณต่อ.......งานนี้ผมก็ไม่อยากทิ้งเลยจริงๆ ผมไม่เคยทิ้งงาน...แต่ที่คุณต่อจะเป็นที่แรกแล้วล่ะ (ยังคงพูดเสียเครือๆ)...(พื้นเพความสัมพันธ์เดิมของช่างกับอาเฮียก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่กันอยู่แล้ว ระหองระแหงกันมาตลอด เรียกได้ว่าผมเองเป็นกาวใจให้ทั้ง 2 ฝ่ายมาเรื่อย..หลังๆมามีอะไรคุยผ่านผมตลอดทั้ง 2 คน.....เฮ้ย....เจ้าของบ้านทำไมมาทำอะไรระหว่างคน 2 คนเนี่ยมันน่าที่ตูเหรอ....เฮ้อ...เอาก็เอาวะ...เพื่อบ้านและลูกและคุณภรรยาที่มองด้วยสายตาแบบรีบร้อนประมาณจะรีบไปทำงานชั้นสายแล้วนะ (แล้วผมไม่สายด้วยเหรอแหม่....))

ผม : ใจเย็นๆนะ เอางี้เงินได้ไม่ครบเหรอ ผมว่าอาเฮียไม่น่าเป็นคนงั้นนะ..เงินทองเยอะไหมพวกค่าแรง

ช่างแสนดี : ไม่เท่าไหร่หรอกครับ งวดๆนึงก็เบิกประมาณ 4 - 5 หมื่น เท่านั้น ทำไมอาเฮียต้องมากดขี่กันด้วย (เสียงเครือหนักขึ้นหน่อย)

ผม : (คิดในใจว่า อาเฮียไม่น่าจะเป็นคนอย่างนั้นนะเท่าที่รู้จักมา แก Sport มาก ขนาดเงินเป็นล้านๆ แกยัง สำรองจ่ายให้เราได้ สบายๆ.....กะอีเรื่องแค่นี้ขี้ปะติ๋ว....มันไม่ใช่ละ...กลิ่นมันตุๆ).....ผมว่าช่างจะคุยกับอาเฮียเค้าตรงๆไหม ว่าเงินที่ คุณตัวปัญหา (หมายเลข 3) เบิกไป นั้นยอกเท่าไหร่..งวดงานแบ่งกันยังงัย....และอีกอย่าง......ถ้าผมเป็นนายจ้างนะ...คุณทำเท่าไหร่ เงินคุณต้องได้เท่านั้น จะมาโกงกันมันไม่ได้....ทำกันอย่างงี้ก็ไม่น่าจะมาทำธุรกิจใหญ่ๆกันแล้ว (พูดเอาใจช่างหน่อย เพราะในใจคิดไว้ว่า อาเฮียไม่ใช่คนอย่างงั้นแน่ๆ)...เอางี้....ผมจะขอพิสูจน์อะไรบางอย่าง (วิญญาณคินดะอิจิ เข้าสิง)


ช่างแสนดี : ยังงัยครับ

ผม : ช่างรับเงินค่าแรงจากใคร

ช่างแสนดี : จากลุง...(หมายเลข 3)

ผม : อ่ะ...แล้วงวดนี้ช่างเบิกเท่าไหร่

ช่างแสนดี : 50,000 บาท ครับ

ผม : แล้วลุง (หมายเลข 3) เค้าเอาเงินมาให้เท่าไหร่

ช่างแสนดี : 40,000 บาท ครับ แต่แกว่าไม่พอ เพราะ ลุง(หมายเลข 3) บอกว่าต้องจ่ายค่าแรงช่างชุดอื่น แล้วยังไม่พอให้ช่าง(หมายเลข 4) เลย.....(เรียกง่ายๆว่า ยังไม่ให้).....ผมเชื่อใจลุงครับ ทำงานกันมา 7 ปี แกให้ผมทุกอย่าง ถึงแม้จะช้าแต่แกก็ให้ครบครับ ที่ไม่ครบ ก็เพราะ อาเฮีย เนี่ยล่ะครับ ไม่ยอมจ่ายให้


ผม : โอเค ๆ...ใจเย็นๆ....งั้นเอางี้.....ถ้าผมสามารถพิสูจน์หาจำนวนเงินที่แท้จริงที่มันหายไป และในแต่ละงวดที่ช่าง เคยมีปัญหากับอาเฮียได้.....

ช่างจะยังทำบ้านให้ผมต่อไหมครับ (ในใจเสียดายนะ.....คนที่สามารถรับ Requirement จากเรา ได้ 100% และมีไอเดียดีๆเป็นของตัวเอง...บวกกับฝีมือที่ถึงแม้ช่างคนอื่นก็สามารถทำได้แต่...คนเราก็ยังมีความต่างกัน...นั่นคือ...ช่างคนนี้มีความคิด...ซึ่งยังไม่เคยคุยกับช่างคนไหนแล้วได้เลย.......เรียกง่ายๆอีกเช่นกันว่า...คนๆนี้ เปรียบได้กับทหารเอกที่ยังไม่เคยได้รับ Promote ใดๆ...รับเพียงเสียด่าจากนาย....)


ช่างแสนดี : ถ้าคุณต่อ จัดการเรื่องนี้ได้ผมก็พร้อมทำบ้านต่อให้ได้ครับ นี่ถ้าไม่ใช่คุณต่อนะผมไปแล้ว ผมก็ไม่เคยทำบ้านให้ใครแล้วคุยง่ายเท่าคุณต่อล่ะครับ...เสียดายเหมือนกัน (...ว่าไปนั่น)..


ผม : อย่ายอๆ...เอาเป็นว่าผมจะไปขอเล่มบัญชีการเบิกเงินที่ลุง(หมายเลข 3) ทำไว้กับอาเฮีย


ช่างแสนดี : หา!.....เอางั้นเลยเหรอครับ แล้วเค้าจะยอมเหรอครับ มันความลับนะครับ...


ผม : ภาวนาเอาครับว่าผมจะคุยได้และอาเฮียจะยอมให้ผมในเรื่องนี้.....ว่าแล้วผมก็โทรไปคุยกับอาเฮียทันทีเพื่อนัดหมายขอเจอด่วน เช้านี้เลย...งานการไม่ทำละ เรื่องบ้านสำคัญสุด ของจัดการก่อน

........ตรู๊ด........ตรู๊ด.......

อาเฮีย : ว่างัยต่อ

ผม : สวัสดีครับ...อาเฮียเข้าเรื่องเลยละกัน....ตอนนี้ช่างที่ site บ้านผมกำลังจะหนีออกกันหมดแล้วครับ ติดปัญหาเรื่องเงินกัน เค้าว่า อาเฮียไม่ยอมจ่ายเงินให้น่ะ

อาเฮีย : หา!....(เงียบไปซักพัก)...อ่า ต่อๆๆ ไม่เป็นไร...ถ้าจะออกก็ให้ออกไป..ช่างเค้าๆ เด๋วเฮียหาช่างใหม่มาให้ รับรองบ้านเสร็จแน่ๆ...ช้าหน่อยนึงไม่เป็นไรหรอกนะ

ผม :เอ่อ........เอ่อ.....พูดไม่ออก......บอกไม่ถูก......สายตาก็มองไปที่ช่าง ในใจก็คิด (นี่อาเฮียไม่แคร์เลยเหรอ.....ช่างไม่อยู่จะปล่อยก็ปล่อยเลยง่ายๆงี้เลยเนี่ยนะ....แล้วผมจะบอกเค้ายังงัย)........เลยว่างั้นจะคุยกับช่างเค้าไม่ครับอาเฮีย .....(เสียงช่างก็แพลมออกมาเลยว่า...ไม่คุยครับคุณต่อ ผมไม่คุยกับเฮียเค้าหรอก)

อาเฮีย : ฉุนฟิวส์ขาด...เอ้อดี....งั้นก็ไม่ต้องคุยกันให้มันออกไปเลย....ช่างมัน...ว่าแล้ว...วางสายฉับ...ไร้เสียงใดๆอีกเลย..........


(เอาแล้วงัยตู........จบกัน................ทำไรต่อไม่ได้แล้ว)

ว่าแล้วผมก็อยู่คุยปลอบใจช่างอีกเป็น ชม. กว่าๆ...ก่อนร่ำลาก็บอกว่าถ้ายังงัยก็แวะมากินน้ำกินท่าที่บ้านได้นะ ถ้ายังทำงานแถวนี้ ว่าแล้วก็จับมือตบไหล่กัน....เฮ้อ


แล้ว อาเฮียก็โทรมาอีกครั้ง

ผม : มีไรเหรอครับอาเฮีย ช่างเค้าก็จะย้ายไปแล้วน่ะครับ....เสียดายครับ

อาเฮีย : ต่ออยากได้ช่างคนนี้ทำงานให้เหรอ

ผม : ครับ .....ใช่ครับ...


อาเฮีย : เอ้า งั้น เด๋วเฮียจะคุยให้

ผม : เด๋วก่อนนะครับอาเฮีย ถ้าคุยกันกลัวจะเป้นอย่างตะกี้อีก.....เอางี้..เด๋วผมไปที่บ้านอาเฮียแล้วเรามาคุยกันนะครับ

อาเฮีย : เอางั้นเหรอ....เอ้า ได้ๆ


ว่าแล้วก็บึ่งรถไปที่บ้านอาเฮียทันใด โดยร่ำลากับช่างไว้ว่า.......

"ช่าง.....ถ้าผมกลับมาไม่ทัน ช่างก็ไม่ต้องรอผมแล้วล่ะนะ...ผมจะไปต่อรองครั้งสุดท้าย ถ้าไม่สำเร็จผมก็คงโทรมาบอก....แต่ถ้าไม่ทันจริงๆ ช่างก็ไปเริ่มงานที่ site ใหม่ที่ช่างติดต่องานเอาไว้เลยนะ......ผมไม่รั้งช่างไว้หรอก...เรื่องปากท้อง ยังงัยก็ต้องมาก่อนผมเข้าใจครับ"



<<< และแล้วก็มาโผล่ที่บ้าน อาเฮีย >>>

ผม : อาเฮียครับ ผมสงสัยอยู่อย่าง...เรื่องเงินที่ลุง (หมายเลข 3) เป็นคนเบิกใช่ไหมครับ

อาเฮีย : ใช่...เพราะเฮียไม่รู้หรอกว่าเค้าจะเอาไปจ่ายให้ใครมั่ง แต่มีสัญญาว่าจ้างงานก็ลุง(หมายเลข 3) เค้าไว้เหมือนกัน เอ้านี่ดูนี่ซิ....

ผม : จะดีเหรอครับอาเฮียเรื่องเงินทองระหว่าง ช่างกับผู้รับเหมา...ผมเจ้าของบ้านมันไม่เหมาะเท่าไหร่น่ะ

อาเฮีย : เอาเถอะพี่น้องกันไมรู้จะปิดทำไมเมื่อมันมีปัญหาอย่างนี้ทำให้เฮียดูไม่ดีเอาเลย

ผม : ครับๆ.....ว่าแล้วก็ดูๆบัญชีการเบิกจ่ายเงินของลุง(หมายเลข 3).....

เฮ้ย!.....นี่มันเกินงวดงานที่เป็นจริงนี่....เบิกเกินงวดงานไป 2 งวด เลย แล้วงานก็ไม่เดิน

อาเฮีย : เห็นไมล่ะว่าเฮียนะ ไม่เคยโกงเงินช่างเลยแม้แต่น้อย ว่าแล้ว ก็เปิดบัญชีของลูกค้าเจ้าอื่นๆให้ดู ไล่หมด.........(อืม จริงๆด้วย....งั้นชัวร์ละ...อาเฮียก็โดนโกง)

ผม : เฮียครับงั้นรู้แล้วละ งานนี้ ลุง(หมายเลข 3) ......โกงเงินค่าแรงช่างแล้วล่ะครับ....

อาเฮีย : อืม.....ช่วงนี้ลุง(หมายเลข 3) ก็มีปัญหาเรื่องการเงินอยู่น่ะเท่าที่รู้มา....

อาเจ๊(พี่สาวของอาเฮีย) : เอ้า......ทำงานด้วยกันมานาน ไม่คิดเลยว่ามาทำกันอย่างนี้ แล้วมาโยนความผิดให้อาเฮียกับเจ๊อีก.....ใช้ได้ที่ไหนเนี่ย งี้ต้องแจ้งความ

อาเฮีย : ใจเย็นๆ เรื่องนั้นไว้ก่อนเราต้องคุยกันหลายฝ่าย เอาเป็นว่า clear เรื่องนี้ก่อน....ต่อจะเอายังงัยล่ะ

ผม : ผมจะขอให้ เจ๊กับอาเฮีย ช่วยไปชี้แจงยอดเงินและ check เงิน ต่างๆให้ช่างที่ Site ด้วยครับ อย่างน้อยจะได้ไม่เสียงานแล้วไม่ให้คนผิดมาลอยนวลหลอกคนดีๆเรื่อยไปอย่างนี้

อาเฮีย และเจ๊ : โอเคงั้นไปๆ




<<< ว่าแล้วก็บึ่งรถ กลับมาที่ Site งาน >>>>

เมื่อทั้งคู่เจอหน้ากันระหว่างอาเฮียและ ช่าง......เพี๊ยะๆๆ ยังกะประกายไฟลุกโชน.....

อาเฮีย : เฮ้ย....ถ้ามึงจะไปตามลูกพี่มึง(หมายเลข 3) กูก็ไม่ว่าแต่ของห้ามเอาไปเว้ย...ไปงั้นกูแจ้งความเด๋วนี้ละ


ผม : เฮ้ย!!!!........ไม่ใช่ให้มาทะเลาะกันคร้าบ....อาเฮีย..ใจเย็นๆ....ว่าแล้วก็รีบเข้าไปห้ามทัพทันที.....
"ช่าง...คือ งี้ ครับ ผมตามอาเฮียมาเพื่อเอาบัญชีเบิกจ่ายเงินมาแจกแจงให้หายข้อสงสัยกันไปว่า...ลุง(หมายเลข3) แกเบิกเงินไปจนถึงงวดไหนต่อไหนแล้วมาทำเป็นบอกว่าไม่มีเงินให้ช่างน่ะ"


อาเฮีย : เอ้า...งั้นมึงมาดูนี่ มัวแต่เป็นกบเป็นเต่าอยู่ในกระดอง โง่งี้ไม่ทันใครเค้า (เฮ้อ.....ยังไม่วาย ยังด่าไม่เลิก.....โอยจะไปรอดไหมเนี่ย)...


ช่างแสนดี : ครับ! ว่าแล้วอาเจ๊ก็เปิดเล่มบัญชีให้ดูว่า ลุง(หมายเลข 3) ทำอะไรไว้บ้าง............ช่างอึ้ง.........เงียบบบบบบ............ไม่นะลุง(หมายเลข 3) ไม่เคยทำแบบนี้กับผม ทุกทีผมมีปัญหาอะไรแกจะมาช่วยผมนี่...ตลอดมาที่ผมได้เงินถึงจะช้าแต่ก็ยังได้ครบ บางทีถึงจะช้าถึงขนาดที่ว่า ผมต้องสำรองจ่ายเงินให้ลูกน้องผมเป็นเดือนๆ ลุง(หมายเลข 3) แกก็มีมาให้ครบ..แค่บางงวดเท่านั้นที่ ได้ไม่เต็ม โดนตัด ตลอด ก็เพราะอาเฮียนั่นล่ะ


อาเฮีย : งวดไหนของมึง....บอกมาเด๋วกูจะเปิดให้ดู

ว่าแล้วช่างก็แจงมา ซึ่งก็ไม่เกี่ยวกับ งวดงานที่มาจาก Site ผม....ปัญหาคาราคาซัง มาที่ Site อื่นๆ เรื่อยมา........ซึ่งผลสุดท้ายลงเอยที่ลุง(หมายเลข 3) เซ็นรับเงินไปเรียบร้อยหมดแถมยัง...เบิกเงินค่าแรงเกินโดยอ้างว่าขาดทุนนู๋นนี่...ซึ่งอาเฮียก็ให้เสมอมา เขียนด้วยปากกาสีแดงเลย ยอดเงินส่วนที่เกินมา ซึ่งเป็น แสนๆ ในแต่ละครั้ง

ช่างแสนดี : ถึงกับอึ้ง เพราะไม่คิดว่า คนที่ให้ความเคารพนับถือกันมาตลอดระยะเวลายาวนานจะทำกันถึงเพียงนี้...มันคงทำร้ายจิตใจของช่างคนนี้ไม่น้อยเหมือนกัน

ผม : รีบตัดบทก่อน เพราะกลัวว่าช่างจะโดนทำร้ายจิตใจจากความจริงที่ถูกเปิดเผยออกมาอย่างนี้ (เพราะดูเค้าจะเป็นคนที่ sensitive มาก)....
"เอางี้ครับช่าง.....ตอนนี้พวกเราก็รู้กันแล้วว่าใคร...เอาเงินที่ช่างควรจะได้ไป...ซึ่งเรื่องนี้ผมไม่ขอยุ่งล่ะนะ และถึงช่างจะยังนับถือลุง(หมายเลข 3) ต่อก็ไม่มีใครว่า......แต่งานที่นี่ ช่างยังจะทิ้งไปไหม ส่วนเรื่องค่าแรงที่ช่างโดนโกงไปงวดนี้ล่ะเราจะทำยังงัย"


อาเฮีย : เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล ต่อ.....อาเฮีย clear ให้ ต่อไปนี้ ช่าง ขึ้นตรงกับอาเฮียเลย ถ้าคิดจะทำงานกับเฮีย ไปดู ตย. ช่างฝ้าที่มึง (ช่างแสนดี) รู้จักได้..ตอนนี้มันเป็นงัย...มีบ้านที่ดินมีเงินขนาดไหน...มึงยังจะมาก้มหัวโง่ต่อไปกูก็ไม่ว่า แต่ถ้ามึงจะก้าวหน้า ก็ต้องกล้ากว่านี้

ช่างแสนดี : เงียบไม่พูดอะไร


ผม : เอาล่ะๆ ผมไม่บังคับใจกัน...ช่างจะทำต่อหรือไม่ผมก็ไม่ห้าม...ความจริงกระจ่างหมดแล้ว..อีกอย่าง อาเฮียก็ sport ขนาดนี้ ช่างจะไม่รับไว้พิจารณาเหรอข้อเสนอดีๆอย่างนี้ ช่างคนอื่นๆ เค้าก็อยากรับตรงกับอาเฮียทั้งนั้น...เลื่อนขั้นขึ้นมาแทนลุง(หมายเลข 3) ไปเลย ขอเพียงทำอะไรให้บริสุทธิ์ใจต่อลูกน้องและเจ้านาย...อนาคตรุ่งแน่
ถ้าต้องใช้เวลาคิดนานๆหน่อยก็ไม่ว่า..ผมเข้าใจ ช็อคเป็นธรรมดา คนที่ไว้ใจกัน มาทำกันอย่างนี้


ช่างแสนดี : ครับ.....ผมตัดสินใจละ...ว่าทำให้คุณต่อ.....


อาเฮีย : เออก็ดีงั้นมึงก็ขึ้นกะกูเลยถือเป็นลูกน้องกูไปเลย...เด๋วมีงานอีก 2 ที่ มึงก็มารับไปเลย งานบ้านเหมือนกัน
กูน่ะ ถึงจะด่าๆปากร้าย...แต่กูก็ไม่โกงใครเว้ย

อาเจ๊ : (เสริม) ใช่อาเฮียเค้าปากร้ายแต่ใจดีนะ...มาทำให้เฮียเค้าน่ะมีแต่จะได้ไม่ต้องมากลัวว่าใครจะมาโกงอีก

ช่างแสนดี : ครับ.............(เมียช่างนั่งอยู่ข้างๆยิ้มน้อยยิ้มใหญ่)


อาเฮีย : เออ....เอาไว้ต่อๆไปกูจะพูดดีๆกับมึงแล้วกัน ไม่ด่าแล้ว...จะชมอย่างเดียวแล้วกัน (แน่ะยังไม่วายเหน็บแนม)


มองนาฬิกาข้อมือ.......ว่าแล้วเวลาก็ปาเข้าไป 10:30 น....เฮ้ย เกือบลืมว่าต้องไปทำงาน ก็ร่ำลาออกมาก่อนเพราะเห็นว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดีแล้ว......


แล้วก็มานั่งคิดว่า...มันหน้าที่ตูเหรอ ที่ไปวุ่นวายการทำงานของเค้า..ไม่ใช่เรื่อง ช่างดีๆก็มีอีกเยอะไปเหมือนที่อาเฮียบอก.....งานช้าหน่อยก็ไม่เท่าไหร่แล้ว....ชินชา......
แต่ที่ไม่ชอบอยู่อย่างเดียว การเห็นคนโดนโกง...อย่ามาให้เห็น.....เพราะ...กูเกลียดที่สุด (โทษทีครับใช้คำแรง...อารมณ์ขึ้นตามเฮียซะงั้น)......และคนดีๆไม่ควรถูกรังแก.....เลยต้องขอเสนอตัวเป้นผู้ช่วย (ดูเหมือน super man มั่งไหมนะเรา 555+ ไม่หรอก ทำแล้วสบายใจก็ทำมากกว่า)


จบตอนที่ไม่เกี่ยวกับขั้นตอนการสร้างบ้าน....แต่ถือว่าเป็นตอนสำคัญในระหว่างการสร้าง คือ ตัวอย่างของการสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีในองค์กรเราจะละเลยไม่ได้ไม่เช่นนั้นจะทำให้งานใหญ่เสียหายได้เพียงเพราะปัญหาเพียงเล็กน้อยที่ไม่เคยมาทำความเข้าใจกัน..........